ศิษย์พี่หานเฟิงยังเลือกนักเรียนอยู่ที่ตีนเขา
“เป็นคนคณะหนึ่งเดียว พวกนายต้องสู้แบบมีสไตล์ สู้แบบมีระดับ สู้แบบทรงพลัง ต้องชนะเท่านั้น ห้ามแพ้ เหมือนศิษย์น้องลู่ฝานของฉัน เหมือนยืนตรงนั้น คือเขาลูกหนึ่ง เมื่อดึงกระบี่ออกมา คือท้องทะเล”
หานเฟิงสะบัดมือตะโกนออกมา
คนที่โดนเขาเลือกออกมา มีใบหน้าเคร่งขรึม สำหรับพวกเขาแล้ว ศิษย์พี่หานเฟิงก็เป็นหนึ่งคนที่เป็นตำนาน
ตอนนี้มีใครในสถาบันสอนวิชาบู๊ไม่รู้จักฉายา “กระบี่ดุด่าหานเฟิง” บ้างล่ะ
เรียกได้ว่าตอนนี้ชื่อเสียงของหานเฟิง ในสถาบันสอนวิชาบู๊ ไม่ด้อยไปกว่าลู่ฝาน อีกทั้งถ้าพูดถึงชื่อเสียงด้านชั่วร้าย หานเฟิงยังเหนือกว่าด้วย
ทุกครั้งที่คนคณะอื่นพูดถึงชื่อหานเฟิง จะรู้สึกเหมือนกินหนูตายอย่างไรอย่างนั้น
“ศิษย์พี่หานเฟิง มีคนมา!”
นักเรียนคนหนึ่งตะโกนเสียงดัง
ทุกคนหันไปมอง เห็นกลุ่มคนเดินเข้ามาช้าๆ
หานเฟิงมองคนพวกนั้น ลูบคางแล้วพูดว่า “มาท้าประลองเร็วขนาดนี้เลยเหรอ ไม่ถุกต้องนะ ยังไม่ยืนยันการคัดเลือกคนเลย ยังไม่ได้เริ่มอย่างเป็นทางการด้วย”
หานเฟิงพูดพึมพำเบาๆ มองคนพวกนั้นจากไกลๆ
เพียงแวบเดียว หานเฟิงเห็นเงาของเฉียวเซวียน
ช่วยไม่ได้ เฉียวเซวียนจำง่ายมาก ตัวสูง แถมตัวก็ใหญ่ ดึงดูดสายตาเป็นที่สุด
แต่แค่เขาไม่เพียงพอทำให้หานเฟิงตกใจหรอก ข้างๆ เขายังมีคนที่คุ้นเคย
พวกเสวียนเฟิง หลัวตาน หมิงจูและอี้ไป๋
เหมือนคนที่เป็นผู้นำของแต่ละคณะล้วนมากันแล้ว
หานเฟิงเดินลงจากหอคอย กลุ่มคนหลีกทางให้อัตโนมัติ รีบเดินไปข้างหน้า มีนักเรียนคณะหนึ่งเดียวเดินตามหลัง
ยังไม่ทันเดินเข้าไปใกล้ เฉียวเซวียนพูดเสียงดังว่า “ไม่เจอกันนานเลยนะหานเฟิง วิทยายุทธของนายก้าวหน้าขึ้นไหม”
หานเฟิงพูดว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ให้ตายเถอะ พวกนายมาด้วยกันได้ยังไง”
หมิงจูพูดว่า “ช่วยไม่ได้ ถ้าไม่มาด้วยกัน จะเข้าร่วมการต่อสู้จัดอันดับคณะได้ยังไงล่ะ”
หานเฟิงยิ่งไม่เข้าใจ มองคนพวกนี้อย่างสงสัยแล้วพูดว่า “หมายความว่าอะไร”
หลัวตานหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “เดี๋ยวนายก็รู้ หานเฟิง ไม่เชิญพวกเราเข้าไปนั่งเหรอ พวกเราไม่เคยมาคณะหนึ่งเดียวเลยนะ!”
แม้หานเฟิงดูไม่เต็มใจเท่าไร แต่จะเสียหน้าไม่ได้ เขาสะบัดมือให้คนหลีกทาง ขณะเดียวกันก็ผายมือขวา ทำท่าเชิญอย่างสง่าผ่าเผย
ทุกคนยิ้มแล้วมองหานเฟิง คนที่ตามคนพวกนี้มา ยังมีนักเรียนแต่ละคณะด้วย
เหมือนมาเที่ยวเยี่ยมชมจริงๆ กลุ่มคนสุดลูกหูลูกตา
ทุกคนเดินขึ้นไป ไม่มีใครยอมพูดคุยเล่นกับหานเฟิง ล้วนพากันชมวิวทิวทัศน์
“คณะหนึ่งเดียวไม่เลวแฮะ”
“ไม่ได้แย่เหมือนที่จินตนาการไว้”
“ดูมีสไตล์ด้วย!”
……
เสียงพูดคุยมากมาย ทุกคนเริ่มคุยกัน
หานเฟิงมองซ้ายมองขวา จู่ๆ เขาเห็นหลิงเหยาอยู่ในกลุ่มคนด้วย
ทันใดนั้น หานเฟิงเดินมาข้างหลิงเหยาแล้วพูดว่า “หลิงเหยา นี่มันอะไรกัน”
หลิงเหยาพูดว่า “ฉันก็ไม่ค่อยรู้เท่าไร เหมือนอาจารย์มีนัดกัน หลังจากนั้นก็ให้นักเรียนที่มีฝีมือมาพร้อมกัน”
หานเฟิงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “นัดเหรอ คนแก่พวกนี้จะทำอะไรกัน อย่าบอกนะว่ามีลับลมคมในกับคณะหนึ่งเดียวของฉัน”
หานเฟิงไม่ได้กดเสียงต่ำ ทุกคนได้ยินคำพูดของเขาอย่างชัดเจน
บอกว่าอาจารย์คณะอื่นเป็นคนแก่ คำพูดแบบนี้ มีเพียงหานเฟิงคณะหนึ่งเดียว ที่กล้าทำแบบนี้
แต่พวกหมิงจูไม่ได้ใส่ใจอะไร พวกเขารู้จักนิสัยหานเฟิง เป็นคนที่ปากร้ายมาก ถ้าว่างทะเลาะกับเขา ไปชมวิวดีกว่า
