เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 908
ราชากระบี่ใต้พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่หม่นหมองว่า: “คุณชาง หรือว่าคำพูดของเด็กหนุ่มคนนั้น มีความสำคัญกว่าคำพูดของฉันอีกเหรอ? กี่วันมานี้เขาไม่เห็นจะลงมือออกแรงอะไรเลย ก็แค่ยืนมองอยู่ด้านนอกเท่านั้น เขาก็แค่กลัวตาย ท่านเองก็เหมือนกันใช่ไหมล่ะ? ”
ลุงชางพูดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม: “ราชากระบี่ใต้ ระมัดระวังกันหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ? ”
ราชากระบี่ใต้พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า: “ไม่ดี ไม่ดีเลย เพราะว่าความระมัดระวังของท่าน มันทำให้ฉันต้องสิ้นเปลืองเวลาไปอย่างมาก ช่วงนี้ฉันฆ่าพวกหนอนนั้น จนเอือมระอาหมดแล้ว”
ลุงชางพูดขึ้นว่า: “ช่วงกี่วันนี้ราชากระบี่ใต้พักผ่อนก่อนเถอะ ฉันจะไปช่วยท่านสังหารเอง”
ราชากระบี่ใต้ลุกยืนขึ้นตบโต๊ะ และพูดว่า: “ท่านคิดว่าเวลาของฉันมันไม่คุ้มค่าหรืออย่างไร? ”
เมื่อพูดจบ ราชากระบี่ใต้ก็เดินออกมาจากห้อง แล้วตะโกนพูดกับลู่ฝานว่า: “ไอ้หนุ่ม นายมานี่หน่อย! ”
ลู่ฝานหันหน้ากลับมา มองไปที่ราชากระบี่ใต้
“มีเรื่องอะไรเหรอ? ”
ราชากระบี่ใต้พูดขึ้นเสียงดังว่า: “เจ้าไอ้เด็กหนุ่มที่รักตัวกลัวตาย แอบหลบอยู่ด้านหลังมาโดยตลอด โดยให้ลูกน้องลงมือแทน วันนี้ ฉันจะพานายไปพบเจอกับพวกหนอนเหล่านั้นดูบ้าง ให้นายเห็นว่าพวกหนอนเหล่านั้นมันน่ากลัวมากขนาดนั้นหรืออย่างไร”
พวกนักบู๊เดินกันออกมา พร้อมกับหัวเราะและมองไปที่ลู่ฝาน เพื่อรอดูว่าความน่าขันของไอ้หนุ่มนี้
กี่วันมานี้ ที่อยู่ในคณะ ลู่ฝานมีสมญานามใหม่แล้วว่าไอ้คนขี้ขลาดตาขาว
ราชากระบี่ใต้เห็นว่าลู่ฝานไม่พูดอะไร นึกว่าเขาหวาดกลัวแล้ว จึงแสยะยิ้มและพูดขึ้นว่า: “ไอ้หนุ่ม การเป็นลูกผู้ชายนั้น จะมารักตัวกลัวตายได้อย่างไร พวกหนอนเหล่านี้ ก็แค่หนอนกระจอกเท่านั้น พวกมันไม่สามารถสกัดกั้นลูกผู้ชายที่แท้จริงได้หรอก ไปด้วยกันกับฉันสักครั้ง นายก็จะไม่รักตัวกลัวตายอีกแล้ว”
พวกนักบู๊ก็พากันตะโกนขึ้น: “ไอ้หนุ่ม มาสิ ให้พี่ชายอย่างพวกเราพานายไปสังหารหนอนดูบ้าง”
“ไอ้หนุ่ม วางใจได้ พวกเราไม่โยนนายเข้าไปในกองหนอนเหล่านั้นหรอก แต่ถ้าหากนายปัสสาวะรดกางเกงเองล่ะก็ มันก็อีกเรื่องหนึ่งแล้ว”
เฝิงอิ่งหัวเราะและมองไปที่ลู่ฝาน ซึ่งเธอนั้นชอบที่จะเห็นลู่ฝานถูกคนเยาะเย้ยถากถาง
แต่สิ่งที่เธอคาดคิดไม่ถึงนั้นก็คือ สีหน้าท่าทางของลู่ฝานก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
เหมือนว่าเขากำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ เพียงชั่วครู่ ลู่ฝานก็พูดขึ้นว่า: “ตกลง ฉันจะไปดูที่ด้านหน้ากับนาย”
น้ำเสียงของลู่ฝานสงบนิ่ง ราวกับว่าพูดชวนไปทานข้าวอย่างไรอย่างนั้น
ราชากระบี่ใต้ตกใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าลู่ฝานจะมีการตอบสนองกลับแบบนี้
เมื่อพูดจบ ลู่ฝานก็กระโดดลงจากเรือมังกร แล้วขึ้นไปบนเรือกระบี่
ราชากระบี่ใต้พูดพึมพำว่า: “ไอ้หนุ่มนี้เสแสร้งเก่งยิ่งนัก”
ขณะที่สิบสามกำลังเตรียมที่จะขึ้นเรือไปพร้อมกันกับลู่ฝานนั้น ลู่ฝานก็ได้พูดกับสิบสามว่า: “สิบสาม นายอยู่ที่นี่ไม่ต้องตามมา คอยดูแลปกป้องคนอื่นด้วย”
คำพูดนี้ ยิ่งทำให้ทุกคนตื่นตะลึงกันไปอีก
แม้แต่องครักษ์ก็ไม่พาติดตามไปด้วย เขาเตรียมตัวที่จะไปตายจริง ๆ ใช่ไหม!
ราชากระบี่ใต้และคนอื่น ๆ ก็ตามขึ้นมาบนเรือ ราชากระบี่ใต้หันหน้ากลับมา และมองไปที่ลู่ฝานแล้วพูดขึ้นว่า: “นายอย่าได้ก่อเรื่องเป็นอันขาด”
ลู่ฝานพูดว่า: “เกรงว่าความยุ่งยากจะมาหาฉันเอง”
ราชากระบี่ใต้ไม่พูดมากอะไรอีก แล้วก็ขับเคลื่อนเรือกระบี่ มุ่งหน้าไปยังรังหนอนนั้น
ลู่ฝานดวงตาล้ำลึก สายตามองทะลุผ่านพวกหนอนเกราะ และมองทะลุผ่านรังไหมเหล่านั้นไป
จากที่เขาได้ขยับเข้าใกล้หนอนเกราะมากขึ้น ความรู้สึกถึงอันตรายในจิตใจของลู่ฝานก็ยิ่งจะรุนแรงมากขึ้น เวลานี้ เจ้าดำที่อยู่บนไหล่ของเขา พลันลุกยืนขึ้น และแสดงท่าทางดุร้ายใส่พวกหนอนเกราะเหล่านั้น
ในเวลานี้ ลู่ฝานสีหน้าท่าทางเคร่งขรึม และมือของเขาก็ได้จับไปที่กระบี่หนักไร้คมที่อยู่ด้านหลัง
ราชากระบี่ใต้หัวเราะและพูดว่า: “นายเตรียมที่จะใช้มันจริง ๆ เหรอ? นายแน่ใจนะว่ากระบี่เล่มนี้ไม่ใช่นำมาเป็นสิ่งของที่ใช้เสแสร้งหรอกนะ? ”
เสียงหัวเราะดังขึ้นไปทั่ว ทุกคนต่างก็มีสีหน้าท่าทางที่ผ่อนคลาย
แต่สีหน้าท่าทางของลู่ฝานนั้นยิ่งจะเคร่งขรึมจริงจังมากขึ้น
“มาแล้ว! ”
ลู่ฝานพูดขึ้นเบาๆ
ราชากระบี่ใต้ยิ้มและพูดว่า: “อะไรที่มาแล้ว? ”
พูดยังไม่ทันจบ ก็เห็นว่ามีลำแสงสีแดงเปล่งประกายไปทั่วทุกสารทิศ พร้อมกับเสียงกรีดร้องกึกก้องไปทั่วอากาศ!
