จู่ๆ บรรยากาศดูตึงเครียด น้ำเสียงของผู้อาวุโสไม่มีทางหนีทีไล่เลย เมื่อสงป้าเทียนได้ยินก็มีสีหน้าไม่สู้ดีขึ้นมาอีก
“ตาเฒ่าซู นายอยากโดนอีกใช่ไหม”
พูดพลางสงป้าเทียนเริ่มถกแขนเสื้อขึ้นอีก
การกระทำของเขาไม่เหมือนผู้ฝึกชี่ที่มีคุณธรรมสูงส่งเลย แต่เหมือนนักเลงตามถนนมากกว่า
สีหน้าตาเฒ่าซูเปลี่ยนไป รีบหันไปทางชายวัยกลางคนอีกคนแล้วพูดว่า “เฮ่อจง นายเป็นหัวหน้าดูแลเรื่องต่างๆ นายมาพูดดีกว่าว่าจะทำยังไง”
ขณะนั้น ผู้ฝึกชี่วัยกลางคนที่ชื่อเฮ่อจง เดินออกมาช้าๆ
คิ้วของเขาขมวดเป็นปม รูปร่างผอมแห้ง มีเบ้าตาลึกมาก
ผู้ฝึกชี่เฮ่อจงมองลู่ฝานอย่างประเมินสองสามครั้ง แล้วพูดว่า “จริงๆ แล้วเจดีย์ยาไม่มีกฎห้ามให้นักบู๊เข้ามาพัก”
สงป้าเทียนหัวเราะออกมาทันที แต่เฮ่อจงก็พูดต่อ “แต่ไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะเข้าพักในเจดีย์ยา ลู่ฝาน เอาของนำโชคของนายออกมา”
เมื่อลู่ฝานได้ยินก็รีบเอาหยกแห่งจิตยื่นให้เฮ่อจง
เฮ่อจงมองแวบเดียว ก็พูดทันทีว่า “หยกแปดเปื้อนออร่าปีศาจ นายแย่งมาจากผู้ฝึกชั่วร้ายสินะ”
ลู่ฝานกำลังกลุ้มว่าจะอธิบายที่มาของหยกยังไง เมื่อได้ยินคำพูดของเฮ่อจง ลู่ฝานรีบพยักหน้าพูดว่า “ใช่ครับ แย่งมาจากผู้ฝึกชั่วร้าย”
เฮ่อจงพูดว่า “กฎของเจดีย์ยา คนที่มีหยกแห่งจิต สามารถเข้ามาในเจดีย์ยาได้ แต่หยกของนาย มีที่มาไม่เหมาะสม”
ตาเฒ่าซูรีบพูดต่อ “ใช่ ที่มาไม่เหมาะสม ห้ามเข้ามาในเจดีย์ยา”
สงป้าเทียนพูดขึ้นมาข้างๆ ว่า “แต่นั่นหมายความว่ากฎที่เขียนไว้บนผนังนั้นถูกเพิกเฉยงั้นเหรอ”
ตาเฒ่าซูกัดฟันพูดว่า “กฎเป็นสิ่งที่ตายตัว”
สงป้าเทียนพูดเสียงดังว่า “ฉันว่านายก็น่าจะตายให้มันแล้วๆ ไป”
เฮ่อจงดันทั้งสองคนออก เพื่อกันไม่ให้สองคนตีกันอีก
เฮ่อจงเอาหยกคืนให้ลู่ฝาน จากนั้นพูดว่า “จะทำลายกฎไม่ได้ ในเมื่อนายมีหยก ฉันจะให้นายเข้าไปในเจดีย์ยา แต่…….”
เมื่อตาเฒ่าซูได้ยินว่าเฮ่อจงให้ลู่ฝานเข้าไปในเจดีย์ยา ก็เตรียมคัดค้านทันที แต่เมื่อได้ยินเฮ่อจงพูดว่าแต่ เขาก็กลืนคำที่จะพูดลงคอ
เฮ่อจงมองลู่ฝานด้วยแววตาดุดัน แล้วพูดว่า “แต่นายไม่ได้เข้าไปด้วยฐานะนักบู๊ แต่เข้าไปในฐานะนักเรียนผู้ฝึกชี่ นายเข้ามาในเจดีย์ยา ต้องช่วยผู้ฝึกชี่คนอื่นที่อยู่ในเจดีย์กลั่นยา ฉันจะพูดให้เข้าใจง่ายขึ้น นายอยู่ในเจดีย์ยาได้ แต่ถ้าต้องทำเรื่องจุกจิก นายรับได้ไหม”
ลู่ฝานครุ่นคิดแล้วพูดว่า “ได้ครับ ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย ไม่มีปัญหาครับ! แต่ผมยังมีสหายอีกคน”
เฮ่อจงหัวเราะ ตาเฒ่าเฝิงก็หัวเราะ ทุกคนในที่นี้หัวเราะหมด
เฮ่อจงพูดว่า “นายมีความมั่นใจมาก หวังว่านายจะไม่โดนผู้ฝึกชี่คนอื่นร้องเรียนให้ไล่ออกมาตั้งแต่วันแรกนะ สหายของนายก็ไปกับนาย ปรมาจารย์บำเพ็ญชี่เฝิงอู ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เขาอยู่ภายใต้การควบคุมของนาย”
สงป้าเทียนพูดว่า “เฮ่อจง นี่ดูไม่ค่อยดีมั้ง”
เฮ่อจงพูดเสียงดังว่า “เอาแบบนี้แหละ พวกนายสองคนก็อย่าทะเลาะกัน ทำงานวันละสี่ชั่วยาม ซูอูพวกนายอย่าละเมิดกฎ ลู่ฝานทางที่ดีนายก็อย่าละเมิดกฎ ถ้าฉันเป็นนาย ตอนนี้คงเอากฎของเจดีย์ยามาท่องจำแล้ว พวกนายถ้ามีใครละเมิดกฎ ฉันจะไล่คนนั้นออกไปเป็นคนแรก ฉันพูดจริงทำจริง!” คิ้วของซูอูกระตุกเบาๆ จากนั้นพูดตอบรับเสียงเบา
พวกสงป้าเทียนก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ทุกคนพากันออกไปอย่างรวดเร็ว
ก่อนจะไป สงป้าเทียนตบไหล่ลู่ฝาน แล้วพูดเสียงเบาว่า “ระวังตาเฒ่าซูไว้ให้ดี”
ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ จนคนไม่สังเกตเห็น
