เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 995

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 995
ผู้อาวุโสโม่พูดด้วยตาเป็นประกาย “ได้ ต้องไปดูแน่นอน พูดแบบนี้ เด็กคนนี้น่าจะมีความสามารถอยู่บ้าง”

พูดพลาง ผู้อาวุโสโม่มองตาเฒ่าซูอีกครั้ง แววตาดูไม่พอใจเล็กน้อย

ตาเฒ่าซูมองออก แต่ตอนนี้ไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก

ด้านล่าง ลู่ฝานมองเด็กน้อยข้างหน้า เขาอึ้งไปแล้ว

“เมื่อกี้นายพูดอะไรนะ”

ลู่ฝานถามขึ้น

อี้ปู่พูดเสียงดังว่า “ฉันบอกว่าจะประลองด้านยากับนาย กล้าไหม!”

กล้ามเนื้อบนใบหน้าลู่ฝานกระตุกขึ้นมา เด็กน้อย 7-8 ปีมาประลองด้านยากับเขา ลู่ฝานไม่รู้จริงๆ ว่าจะพูดอะไรดี

ลู่ฝานกระแอมสองทีแล้วพูดว่า “เด็กน้อย นายคงเข้าใจผิดแล้ว ไม่ว่าใครใช้ให้นายมา รีบกลับไปเถอะ นายไปถามดูก็ได้ ฉันเป็นแค่นักบู๊ กลั่นยาไม่เป็น!”

อี้ปู่พูดเสียงก้องกังวานว่า “ฉันไม่สน ยังไงนายก็ต้องประลองด้านยากับฉัน อย่าบอกนะว่านายไม่กล้ารับคำท้าของเด็ก ทำไมนายถึงโตมาได้ขนาดนี้เนี่ย!”

เสียงของอี้ปู่ดังออกไป ในเวลาเดียวกัน พวกผู้ฝึกชี่อายุน้อยที่รีบมาเห็นภาพนี้เข้า อีกทั้งยังได้ยินคำพูดของอี้ปู่ ก็พากันหัวเราะออกมา

“ฉันก็นึกว่าเรื่องอะไร เด็กน้อยคนนี้มาใหม่เหรอ ศิษย์ของผู้อาวุโสคนไหนเนี่ย”

“เหมือนหม้อของเขาไม่เลวเลยนะ แต่เขามาประลองด้านยากับเภสัชกรลู่ฝานทำไม เภสัชกรลู่ฝานเป็นนักบู๊ไม่ใช่เหรอ”

“เด็กน้อย นายมาหาผิดคนแล้ว มานี่สิ เดี๋ยวพี่เล่นเป็นเพื่อน!”

กลุ่มคนเยอะขึ้นเรื่อยๆ มุงด้านนอกเจดีย์ขาวจนเต็มไปหมด

อี้ปู่ได้ยินเสียงพูดคุยของคนพวกนี้ จู่ๆ แสงบนตัวพุ่งขึ้นสูง ค่ายกลเบญจธาตุขนาดใหญ่ ปรากฏด้านล่างเท้าของเขา

พลังชี่ทะลัก บนหัวมีแสงห้าธาตุเหมือนดอกไม้เบ่งบาน ไม่ใช่หนึ่งดอกแต่เป็นสองดอก

ทันใดนั้น ทุกคนถึงกับเงียบลง

พละกำลังที่อี้ปู่แสดงออกมาให้เห็นตอนนี้ คือระดับนักเรกิชัดๆ

สองดอกรวมที่หัว วิทยายุทธระดับนักเรกิตามมาตรฐาน

ผู้ฝึกชี่คนไหนในที่นี้สามารถเทียบเขาได้บ้าง

ผู้อาวุโสโม่เห็นภาพนี้ พูดอย่างตกตะลึงว่า “นักเรกิเหรอ นักเรกิเด็กขนาดนี้เลยเหรอ นี่เป็นไปได้ยังไง”

เฮ่อจงกับตาเฒ่าซูอึ้งไปแล้ว

ทันใดนั้นตาเฒ่าซูพูดเสียงหลงออกมาว่า “เป็นไปไม่ได้ ช่วงก่อนหน้านี้เขาอยู่แค่ระดับอาจารย์บำเพ็ญชี่ชัดๆ”

ผู้อาวุโสโม่จ้องอี้ปู่เขม็ง สายตาจ้องไปที่รอบตันเถียนของอี้ปู่

“ดูเหมือนเฮ่อจงตรวจสอบพลาดแล้ว พ่อของเขาไม่ได้ล้มเหลว แต่ประสบความสำเร็จต่างหาก ยาโลหิตที่อี้หงศึกษามาทั้งชีวิต คงให้ลูกชายเขากินไปแล้ว เด็กคนนี้สืบทอดเต๋ายาทั้งหมดของพ่อเขา!”

ตาเฒ่าซูกับเฮ่อจงรู้สึกถึงความเย็นจากฝ่าเท้าพุ่งขึ้นมาถึงบนหัว

คำพูดของผู้อาวุโสโม่ พวกเขาได้ยินแล้วเหมือนฟ้าร้อง

สืบทอดเต๋ายา!

เรื่องแบบนี้เหมือนเรื่องอัศจรรย์ชัดๆ ถ้าอี้หงทำได้จริง งั้นเขาคงเปลี่ยนแปลงโลกทั้งใบแล้วล่ะ

ลู่ฝานอึ้งไปครู่หนึ่ง เบิกตาโตเป็นอย่างมาก

นี่เขาเห็นอะไร เด็กอายุ 7-8 ปี มีวิทยายุทธระดับนักเรกิ!

ยังมีเรื่องที่เหนือธรรมชาติกว่านี้ไหม

ลู่ฝานกลืนน้ำลาย จู่ๆ ก็พูดอะไรไม่ออก

ตอนนี้จู่ๆ เขาสังเกตเห็นเหมือนตรงตันเถียนของอี้ปู่มีอะไรผิดปกติ

จู่ๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวกระโดดออกมาแล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าเจอของดีอีกแล้ว เอ๊ะ ฉันได้กลิ่นของหุ่นเชิดยาเซียนชัดๆ! ทำไมตรงหน้าเป็นแค่เด็กน้อยล่ะ พระเจ้า ไอ้เด็กนี่กินยาอะไร ยาเซียนเหรอ ไม่ใช่สิๆ ต้องไม่ใช่แน่นอน มีกลิ่นยาโลหิตเล็กน้อย แต่ไม่ใช่ทั้งหมด นี่มันยาอะไรกันแน่!”

อี้ปู่เงยหน้ามองลู่ฝานแล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉันมีคุณสมบัติประลองด้านยากับนายหรือยัง ฉันไม่สนว่านายเป็นนักบู๊หรือผู้ฝึกชี่ รีบรับคำท้าเร็วๆ!”

ดวงตาลู่ฝานฉายแววประหลาด มองอี้ปู่แล้วถามว่า “ได้ แต่ถ้าฉันชนะ นายต้องบอกฉัน นายต้องบอกวิชายาของนายให้ฉัน!”

ลู่ฝานชี้ตันเถียนของอี้ปู่แล้วเอ่ยขึ้น

อี้ปู่อึ้งไปครู่หนึ่ง ราวกับคิดไม่ถึงว่าลู่ฝานจะมองธาตุแท้ของเขาออกเพียงแวบเดียว

อี้ปู่ขมวดคิ้วเบาๆ แล้วพูดว่า “ได้ ขอแค่นายชนะฉันให้ได้!”