เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1062
แต่หลิ่วเจินกลับดึงเขาไว้แล้วพูดว่า “เจ้าบ้าหาน อย่าไปสิ นายเห็นคนที่ตัวเองชอบอยู่กับเทียนชิงหยาง เลยไม่สบอารมณ์ใช่ไหมล่ะ ฟังฉันนะ ลืมผู้หญิงคนนั้นซะ จากประสบการณ์หลายปีในการมองผู้หญิงของฉัน ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์แล้ว นายยังจะแคร์ทำไม!”
หานหยวนหนิงจับคอเสื้อหลิ่วเจินทันที เขาพูดเสียงดังว่า “นายพูดอะไร นายพูดอีกรอบสิ”
หลิ่วเจินพ่นเปลือกเมล็ดแตงโมใส่หน้าหานหยวนหนิง
“นายมันบ้า ปล่อย พูดความจริงนายก็ไม่เชื่อ”
สือเฉินรีบแยกทั้งสองคนออกจากกัน มองหานหยวนหนิงแล้วพูดว่า “เจ้าบ้าหาน ฉันขอเตือนนาย เรื่องแบบนี้นายฟังหลิ่วเจินหน่อยเถอะ เขาเปลี่ยนผู้หญิงเยอะกว่านายเปลี่ยนกางเกงในอีกนะ ทั้งเมืองหลวง คงไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขาแล้ว เขาบอกว่าไม่บริสุทธิ์ ก็ต้องไม่บริสุทธิ์แน่นอน”
หานหยวนหนิงพูดเสียงเย็นชาว่า “แต่ฉันไม่เคยแตะต้องเธอเลย”
หลิ่วเจินพูดว่า “นายไม่ได้แตะต้อง ก็คนอื่นแตะต้องน่ะสิ ไม่งั้นทำไมเธอไม่มากับนายล่ะ เพราะนายลงมือช้ายังไงล่ะ นายจับฉันไว้ก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ มีปัญญานายก็ไปสู้กับเทียนชิงหยางสิ”
หานหยวนหนิงปล่อยมือ มองเทียนชิงหยางด้วยแววตาลุกโชน ราวกับจะใช้สายตาหั่นเทียนชิงหยางเป็นหมื่นชิ้น
หลิ่วเจินจัดเสื้อผ้าตัวเอง จากนั้นตบไหล่หานหยวนหนิงแล้วพูดว่า “เชื่อฉันเถอะ ถ้านายอยากฆ่าเขา ตอนนี้ไม่ใช่ช่วงที่ดี อย่าวู่วาม”
“งั้นตอนไหนถึงจะเป็นช่วงที่ดี”
หานหยวนหนิงกัดฟันพูด
หลิ่วเจินยิ้มแล้วพูดว่า “ช่วงคัดเลือกไง ไม่สนใจความเป็นตาย ลืมไปแล้วเหรอ”
หานหยวนหนิงพยักหน้าแรง
เหมือนเทียนชิงหยางสัมผัสอะไรได้ เขามองซ้ายมองขวา
เทียนชิงหยางขมวดคิ้ว พูดเสียงเบาว่า “ทำไมฉันรู้สึกถึงความอาฆาตพุ่งใส่ฉัน”
เทียนชิงหยางหันมามองอู่คงหลิงที่กำลังจดจ่อ จู่ๆ ความคิดชั่วร้ายผุดขึ้นในใจ เขายื่นมือออกมาช้าๆ เขาจะใช้โอกาสตอนที่อู่คงหลิงไม่ทันสังเกต จับมือเธอสักหน่อย
แต่เขายังไม่ทันแตะมือของอู่คงหลิง จู่ๆ อู่คงหลิงละสายตาออกมา
อู่คงหลิงขมวดคิ้วมองมือที่ยื่นออกมาของเทียนชิงหยาง แล้วพูดว่า “คุณชายเทียน คุณชายจะทำอะไร อย่าบอกนะว่าคุณชายจะแอบลวนลามฉัน คิดไม่ถึงว่าคุณชายเทียนจะเป็นคนแบบนี้”
เทียนชิงหยางดึงมือกลับอย่างกระอักกระอ่วน แล้วพูดว่า “เธอเข้าใจผิดแล้ว คุณอู่ ฉันจะลวนลามเธอได้ยังไงล่ะ ถ้าคุณอู่ไม่ยอม ฉันไม่กล้าแตะต้องเธอแม้แต่ปลายฉัน”
อู่คงหลิงยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดี ฉันชอบคนสุภาพแบบคุณชายเทียนที่สุด ฉันไม่รู้อะไรเลย คุณชายอย่ารังแกฉันเลย”
เทียนชิงหยางรีบพูดว่า “ไม่ๆๆ ไม่มีทางเด็ดขาด”
เทียนชิงหยางหันกลับมา ถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า “เป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์และสูงส่งจริงๆ! ดูท่าทางหวาดกลัวของเธอ คงไม่เคยสัมผัสมือผู้ชายเลยมั้ง”
อู่คงหลิงเงยหน้ามองลู่ฝานอีกครั้ง เธอขยับปากเบาๆ กำลังส่งกระแสจิตให้ลู่ฝานที่กำลังเดินขึ้นไปบนลานประลอง
ลู่ฝานที่กำลังเดินขึ้นไป จู่ๆ เขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหู
“ลู่ฝาน ถ้านายชนะ ฉันจะมาอยู่เป็นเพื่อนนาย!”
ลู่ฝานจิตใจวูบไหว หันมากวาดตามองไปทางด้านล่าง เพียงแวบเดียวก็เห็นเงาของอู่คงหลิง
ลู่ฝานยิ้มบางๆ รีบเร่งฝีเท้าเดินขึ้นไปบนลานประลอง!
หินบลูสโตนปูบนพื้น ลมพัดจนเกิดเสียงดัง พัดจนเสื้อลู่ฝานดังพึ่บพั่บ
บนลานประลอง จางกวังยืนกอดกระบี่อยู่ มองลู่ฝานแล้วพูดเสียงเย็นชาว่า “ถ้าฉันเป็นนาย วันนี้ฉันคงไม่มา”
ลู่ฝานดึงกระบี่หนักไร้คมของตัวเองออกมาอย่างสุขุม ค่อยๆ ปักลงด้านข้าง จากนั้นหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ทำไมล่ะ”
จางกวังพูดว่า “รู้อยู่แล้วว่าต้องตายแต่ยังมา ก็แค่คนโง่เขลา”
ลู่ฝานหัวเราะอย่างเฉยเมย แล้วพูดว่า “นายมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ”
จางกวังพูดว่า “มั่นใจหรือไม่ นายลองดูก็รู้ ลู่ฝาน วันนี้นายจะไม่เหลือแม้แต่กระดูก เพื่อให้ดวงวิญญาณสหายของฉันไปสู่สรวงสวรรค์!”
ทันใดนั้น กระบี่ยาวในมือจางกวังออกจากฝัก พลังปราณบนตัวพุ่งออกมาทันที
อักษรยันต์นับไม่ถ้วนสว่างขึ้นบนตัวเขา เกล็ดทั้งตัวมีแสงสะดุดตา พลานุภาพพลุ่งพล่าน พลังปราณทรงพลัง
เงยหน้าส่งเสียงมังกรคำรามออกมา เงามังกรปรากฏขึ้นด้านหลัง
ลู่ฝานก็ใช้ปราณชี่ของตัวเองออกมาทันที เกราะเกล็ดมังกรปกคลุมตัว เขตวิถีของกระบี่หนักไร้คมเปิดออก
ทันใดนั้น กระบี่หนักไร้คมเริ่มสั่นอย่างรุนแรง
พลานุภาพของทั้งสองคนพุ่งถึงจุดสูงสุดภายในพริบตา จางกวังอาศัยอักษรยันต์ที่เขาสะสมบนตัวมาหลายปี
ส่วนลู่ฝาน ตอนที่เขาค่อยๆ เดินขึ้นมา เขาค่อยๆ สะสมพลานุภาพทีละก้าว จนกระทั่งตอนนี้มันระเบิดออกมาแล้ว
“ฆ่า!”
ทั้งสองคนลงมือพร้อมกัน เสียงฟ้าร้องน่าตกใจดังขึ้นบนพื้น
ตู้ม!
ตัวหายไปในพริบตา เมื่อปรากฏตัวอีกครั้ง กลับอยู่ที่ตรงกลางของลานประลองแล้ว กระบี่ยาวกับกระบี่หนักปะทะกัน
พลังแข็งแกร่งนับไม่ถ้วนระเบิดกระจายออกไป!
