เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1110
ตำหนักเสินอู่ กลิ่นดอกไม้หอมรุนแรง
คนที่ไม่เคยมาตำหนักเสินอู่ คงจินตนาการไม่ออกว่าตำหนักแห่งนี้ จะมีวิวทิวทัศน์งดงามได้ถึงเพียงนี้
ภูเขาและแม่น้ำซ่อนอยู่ด้านใน ศาลา ตึก หอต่างๆ มีอย่างครบถ้วน
งดงามกว่าสวนหอมปาฟางที่ลู่ฝานเคยพัก
สวนด้านหลังตำหนักมีห้องหลายร้อยห้อง นักบู๊ที่คัดเลือกครั้งนี้สามารถเข้าพักได้ทั้งหมด
คนละห้อง เพิ่มลานบ้านอีกหนึ่งแห่ง
ในลานบ้านมีศาลากลางน้ำ ดอกไม้สดเต็มสวน
องครักษ์และนางข้าหลวงไม่ขาดตกบกพร่อง องครักษ์ไม่ต้องพูดถึง องครักษ์เกราะทอง ดูจากเกราะก็รู้ถึงวิทยายุทธ
และนางข้าหลวงที่เข้ามาในวังได้ ล้วนคัดเลือกมาอย่างประณีต ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหรือกิริยาท่าทางล้วนดีที่สุด เพียบพร้อมด้วยมารยาท หาข้อบกพร่องไม่เจอเลย
สิ่งที่ยากกว่านั้น นางข้าหลวงในวังต้องเป็นสาวพรหมจรรย์
ถ้าไม่ใช่ เบาหน่อยคือโดนไล่ออกจากวัง หนักหน่อยก็อาจโดนลงโทษ
ด้วยเหตุนี้ เพิ่งเข้ามาในตำหนักเสินอู่ นักบู๊จำนวนไม่น้อยร้องโหยหวนเหมือนผีด้วยความตื่นเต้น
สำหรับคนจำนวนมาก ได้แต่งนางข้าหลวงกลับบ้านสักคน ถือเป็นบุญที่บรรพบุรุษสั่งสมมาแล้ว พากลับบ้านเป็นเรื่องที่มีหน้ามีตามาก
นางข้าหลวงสามารถแต่งกับนักบู๊แบบพวกเขาได้ เป็นผู้โดดเด่นของประเทศ แค่พวกเขาได้รับความเห็นชอบจากฝ่าบาท ก็สามารถพานางข้าหลวงกลับบ้านได้ และฝ่าบาทใจกว้างกับเรื่องนี้มาโดยตลอด โดยพื้นฐานแล้วขอแค่ทั้งสองมีความรู้สึกต่อกัน สามารถอนุมัติได้
นี่ไม่ใช่เรื่องที่เคยเกิดขึ้นแค่ 1-2 ครั้ง ว่ากันว่าเคยมีหัวหน้าเขตคนหนึ่ง เข้าเมืองมามอบของขวัญวันเกิด พาองครักษ์นักบู๊หนุ่มมาหนึ่งคน ผลปรากฏว่าในงานเลี้ยงวันเกิด องครักษ์คนนี้คบกับนางข้าหลวงคนหนึ่ง แล้วโดนคนจับได้ทันที
ผลปรากฏว่าฝ่าบาทไม่เพียงแต่จะไม่ตำหนิหัวหน้าเขตคนนี้ กลับหัวเราะร่า เห็นชอบให้นางข้าหลวงคนนี้แต่งงานกับองครักษ์ทันที หลังผ่านไปสองสามปี องครักษ์คนนี้รู้สึกซาบซึ้งในพระคุณเป็นอย่างยิ่ง มุมานะทำงานหนักเพื่อความเจริญรุ่งเรือง จนได้เป็นหัวหน้าเขต รอจนเขาได้เข้าเมืองมาอีกครั้ง ฝ่าบาทจำเขาได้ หลังจากซักถาม ยังมอบนางข้าหลวงให้เขาอีกสิบคน เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องราวดีๆ ทันที!
ลองคิดดูแล้ว ตอนนั้นฝ่าบาทยังใจกว้างกับองครักษ์ธรรมดาๆ ของหัวหน้าเขตขนาดนี้
งั้นพวกเขาที่เป็นอนาคตของประเทศ จะจิตใจคับแคบได้อย่างไรล่ะ
ดังนั้นเมื่อคนจำนวนไม่น้อยเข้ามาในตำหนักเสินอู่ ก็เริ่มจีบนางข้าหลวงทันที
ส่วนนางข้าหลวงพวกนี้ มีคนไหนที่ไม่รู้ดีแก่ใจบ้าง เป้าหมายใหญ่ในชีวิตของพวกเธอ ก็คือแต่งงานกับคนตระกูลดีๆ
ถ้าโชคดีหน่อยก็เหมือนนางข้าหลวงคนนั้น แต่งกับหัวหน้าเขต ถ้าโชคชะตาปกติทั่วไป ก็เป็นอนุภรรยาของผู้ดีมีเงินสักคน คนที่ลำบากหน่อยอาจต้องทนอยู่ในวังจนวันเวลาหมดไป ใบหน้าแก่ชรา จากนั้นออกจากวังไปแต่งกับคนรวยสักคน
ถ้าตอนนี้ได้แต่งกับนักบู๊หนุ่มอนาคตก้าวไกล เป็นเรื่องที่ดีสุดๆ ไปเลยไม่ใช่เหรอ
ด้วยเหตุนี้ นางข้าหลวงพวกนี้ก็ชอบแต่แสร้งทำเป็นไม่ชอบ ใบหน้าแดงระเรื่อ แต่ในใจกลับยินยอมตั้งนานแล้ว
เข้ามาตำหนักเสินอู่คืนวันเดียวกัน ลู่ฝานได้ยินเสียงหอบหายใจครางดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ไปทั่วตำหนักเสินอู่ ราวกับเสียงเพลงในฤดูใบไม้ผลิ
เรื่องแบบนี้เขา เขาทำเพียงหัวเราะออกมา ปลงที่นักบู๊พวกนี้ไม่ทำเรื่องเป็นการเป็นงาน กลับเข้ามาในวังเพื่อจีบสาว
ลู่ฝานไม่มีความคิดแบบนี้ เขาต้องปรับสภาพอย่างเต็มที่
แม้ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าการคัดเลือกรอบที่สองจะเริ่มตอนไหน แต่คิดว่าคงไม่ยื้อเวลานาน อย่างมากก็ให้พวกเขาได้พัก 2-3 วัน
นางข้าหลวงที่จะมาปรนนิบัติเขา โดนลู่ฝานบอกให้ออกไป พูดตามตรงตอนเห็นนางข้าหลวงพวกนี้ออกไป ด้วยท่าทางน้ำตาคลอเบ้า ลู่ฝานรู้สึกทนไม่ได้เล็กน้อย แต่เขาทำได้แค่ทำแบบนี้ ตอนนี้เขาต้องการความสงบที่สุด
