เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 1116

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1116

ความคิดไม่เข้าท่าวนเวียนในสมอง เรือมังกรทองห้ากรงเล็บวนอยู่บนท้องฟ้าศูนย์กลางเมืองครู่หนึ่ง จากนั้นพุ่งเข้าไปในอุโมงค์ข้ามมิติทันที ครั้งนี้ลู่ฝานเห็นการไหลนับไม่ถ้วนไหลไปทางเดียวกัน

ที่นั่นคือภูเขาสูงใหญ่หนึ่งลูก การไหลนับไม่ถ้วน ใช้แสงเก้าสีก่อตัวเป็นเขาขนาดใหญ่ ปรากฏในสายตาทุกคน

“นี่คือเขาวิถีบู๊เหรอ”

ลู่ฝานถามเสียงเบา

ไม่มีใครตอบเขา ทุกคนตกตะลึงกับภาพที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้

แสงไหลเวียน พลังนับไม่ถ้วนรวมตัวกัน ทับซ้อนกันไปมา แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นเขาสูงหนึ่งลูก

ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงการไหลนี้ ต้องรวมตัวจากรูปแบบค่ายกลใดค่ายกลหนึ่งแน่นอน แต่เขาพูดชื่อค่ายกลนี้ไม่ออก และไม่เข้าใจรูปแบบการไหลรวม

สิ่งเดียวที่รู้คือ ยอดเขาแห่งนี้มีพลังที่น่ากลัวเป็นอย่างมากแฝงอยู่!

ไม่นาน มังกรทองห้ากรงเล็บพาทุกคนมาถึงหน้ายอดเขา

ทันใดนั้น มังกรทองห้ากรงเล็บพุ่งออกจากอุโมงค์ข้ามมิติ ทิวทัศน์ของโลกเปลี่ยนไปทันที สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือฟ้าครามเมฆขาว อีกทั้งยอดเขาสูงตระหง่านที่อยู่ไม่ไกล เหมือนเขาที่ก่อตัวจากอุโมงค์มิติไม่มีผิด!

เขาวิถีบู๊ นี่คือเขาวิถีบู๊!

เขาวิถีบู๊ หรือเรียกอีกอย่างว่าเขาอู่จิ้ง หรือไม่ก็เขาอู่หยู่

เมฆหมอกปกคลุม ไอหมอกเต็มไปหมด

มองจากไกลๆ ความยิ่งใหญ่ของยอดเขา เหมือนกระบี่ยักษ์เล่มหนึ่ง ปักตรงขึ้นไปบนฟ้า

มังกรทองห้ากรงเล็บบินต่อไปด้านหน้า ผ่านเมฆหมอก ผ่านป่าไม้ สุดท้ายมาถึงตีนเขาวิถีบู๊

ข้างหน้ามีซุ้มประตู ไม่งดงาม ไม่ยิ่งใหญ่ แคบขนาดที่คนเดินเรียงกันเข้าไปได้แค่สามคน

ลู่ฝานและคนอื่นที่เห็นห้องใหญ่จนชิน จู่ๆ มาเห็นซุ้มประตูเล็กขนาดนี้ รู้สึกปรับตัวไม่ได้ชั่วขณะ

บนซุ้มประตูด้านซ้ายเขียนว่า “หยินหยางมีลำดับชัดเจน พลานุภาพยิ่งใหญ่สะเทือนทั่วใต้หล้า”

บนซุ้มประตูด้านขวาเขียนว่า “อาทิตย์ดวงจันทร์ลอยบนฟ้า พลานุภาพปกคลุมทั้งใต้หล้า”

กลางซุ้มประตู มีอักษรสลักเอาไว้ว่า “ฝึกบู๊” !

ตัวอักษรทุกตัว เส้นขีดทุกเส้น เหมือนผ่านการทุบตีนับร้อยพันครั้ง สับด้วยมีดกระแทกด้วยขวาน

ลู่ฝานสัมผัสได้ว่าตัวอักษรทุกตัวมีพลัง มีจิตวิญญาณแฝงอยู่ในนั้น มองนานมากไม่ได้ ถ้าระดับแดนไม่เพียงพอ จะเป็นการทำความเข้าใจทันที อาจโดนจิตวิญญาณด้านใน ส่งผลกระทบกับจิตวิถีบู๊ของตัวเอง

ลู่ฝานละสายตาออกมา แต่บางคนไม่ได้ละสายตาออกมา

ไม่นาน มีเสียงกระอักเลือดดังออกมาจากกลุ่มคน

ขนาดเทียนชิงหยางมองดูไม่กี่ครั้ง ยังจำใจต้องละสายตาออกมา

ตอนนี้หัวหน้าองครักษ์เกราะทองถือพระราชโองการไว้ในมือ พูดเสียงดังว่า “นักบู๊ทุกคนเข้าสู่เขาวิถีบู๊ อีกสิบวันเรือมังกรจะมารับ ถ้ามีสถานการณ์เร่งด่วน ป้ายเหล็กประจำตัวของตัวเองให้แตกก็พอ!”

เมื่อทุกคนได้ยินจึงพยักหน้า จากนั้นเดินไปทางซุ้มประตู

ลู่ฝานยืนอยู่หน้าสุด เพียงสองก้าวก็ข้ามซุ้มประตูแล้ว

วินาทีที่ก้าวเข้าไป ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองข้ามฉากกั้นอันหนึ่ง

เมื่อเงยหน้ามองไปด้านหน้า ตอนนี้ยอดเขาด้านหน้าเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกแล้ว จู่ๆ มีตำหนักที่แตกหักปรากฏขึ้นบนเขาวิถีบู๊ อีกทั้งยังเริ่มส่องแสงออกมาด้วย

ลู่ฝานมองตำหนักเหล่านี้ ใจเขาสั่นเล็กน้อย

ทันใดนั้น เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้น

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ คือจวน คือจวนอากาศธาตุทั้งหมด รวยแล้ว ที่นี่เป็นการถ่ายทอดทั้งนั้น เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ พุ่งไปเลย!”

ลู่ฝานอ้าปาก แววตาวูบไหว

“คิดไม่ถึงว่าจะใช่ทั้งหมดเลย!”