เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1126
พลังปราณดุดันรุนแรง พุ่งผ่านหมัดของลู่ฝานเข้าไปในตันเถียนของเฉิงชิง
ไม่มีทักษะที่งดงามตระการตาอะไรทั้งนั้น มีเพียงแค่พลังระเบิดเท่านั้น!
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
มีเสียงระเบิดดังออกมาจากในตัวเฉิงชิง หลังจากนั้นเฉิงชิงกระอักเลือดแล้วทรุดลงบนพื้น ตันเถียนแตกสลาย!
ท่าไม้ตายของหม่านเวย อิ้งหยวนและจงหง ก็โจมตีใส่ตัวลู่ฝานเช่นกัน
แสงทั้งสามแสงกลืนตัวลู่ฝานจนมิด เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น เกราะเกล็ดมังกรที่ไม่มีปราณชี่ค่อยช่วยแตกออกทันที
ทั้งสามพลิกมือปล่อยกระบวนท่าโจมตีใส่ลู่ฝานอีกครั้ง
กระบี่สองเล่ม มาจากด้านหน้าและด้านหลัง ปักลงบนหน้าอกและด้านหลังของลู่ฝาน เป็นตำแหน่งหัวใจ แต่ปลายกระบี่เข้าไปได้เพียงหนึ่งนิ้ว ก็ไม่สามารถเข้าไปได้อีก
ค้อนใหญ่ของหม่านเวย กระแทกลงบนหัวลู่ฝานเช่นกัน แต่ไม่ได้มีเสียงแตกเหมือนแตงโมระเบิดอย่างที่หม่านเวยคิดไว้ กลับกันเขารู้สึกว่าค้อนใหญ่ของตัวเอง โจมตีลงบนหินที่แข็งแรงทนทานมาก แรงสะท้อนกลับทำให้เขาเจ็บง่ามมือระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้!
ทั้งสามคนเพ่งมอง เห็นลู่ฝานยังยืนอย่างแข็งแกร่ง บนตัวไม่มีแม้กระทั่งเลือดสักหยด
ลู่ฝานใช้มือจับกระบี่มังกรฟ้าหนึ่งเมตรของอิ้งหยวน ใช้แรงที่ฝ่ามือ ลูกไฟปรากฏขึ้นมา เขาบิดกระบี่ของอิ้งหยวนจนงอทันที
อิ้งหยวนมองภาพนี้ด้วยความตกตะลึง จากนั้นหมัดของลู่ฝานกระแทกลงบนหน้าเขาอย่างแรง ถึงขั้นที่เขาไม่สามารถมองเห็นชัดเจนว่าลู่ฝานออกหมัดยังไง
หมัดเปลวเพลิง ไม่เพียงแต่เผาไหม้หน้าของเขา ยังพุ่งเข้าไปในร่างกายเขาอีกด้วย เผาไหม้เส้นลมปราณและพลังปราณของเขา
พลิกตัวเตะอีกครั้ง ลู่ฝานเตะลงบนหัวจงหง การโจมตีด้วยแรงมหาศาล ลู่ฝานใช้วิธีปล่อยพลังของพลังความเป็นความตายวนเวียน เมื่อเตะโจมตี จงหงโดนเตะปลิวออกไปไกล กระแทกลงบนหินก้อนใหญ่อย่างแรง จากนั้นหินแตกกระจุยกระจาย!
“พลังปราณยี่สิบเปอร์เซ็นต์!”
ลู่ฝานพูดพึมพำ เขากำลังคำนวณว่าเมื่อกี้ตัวเองใช้พลังปราณไปเท่าไร พลังปราณที่เขาแปรเปลี่ยนออกมามากขนาดนั้น แน่นอนว่าต้องเก็บเอาไว้ใช้ แต่พลังปราณ 20 เปอร์เซ็นต์จัดการคนพวกนี้ก็เหลือเฟือแน่นอน
หม่านเวยตกใจจนอ้าปากค้าง มือที่กำค้อนใหญ่เอาไว้เริ่มสั่น
แต่ลู่ฝานไม่ให้โอกาสเขาได้ตั้งตัว ใช้มือจับค้อนใหญ่เอาไว้ ลู่ฝานยกหม่านเวยขึ้นมาพร้อมกับค้อน
เหวี่ยงอย่างรวดเร็ว หม่านเวยโดนกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง เขาจะปล่อยมือ แต่วินาทีต่อมา หมัดเปลวเพลิงของลู่ฝานโจมตีใส่หน้าเขา
เพียงหมัดเดียว ฟันของหม่านเวยแตกหมดทั้งปาก
อีกหนึ่งหมัด เลือดสดของหม่านเวยพุ่งออกไปไกล
ลู่ฝานโจมตีด้วยหมัดติดต่อกัน เพียงพริบตาเขาโจมตีหมัดออกมาเป็นร้อยแล้ว เห็นหม่านเวยยุบไปทั้งตัว เขาโดนซัดเหมือนกระสอบทราย
พลังปราณในตัวเพิ่งรวมตัวกันได้ ก็โดนทำลายจนกระจาย หมัดสุดท้ายของลู่ฝานกระแทกลงบนหัวเขา
หมัดนี้ทำให้เขาคอหักทันที
ลูกตาของหม่านเวยถลึงออกมา ล้มลงบนพื้นด้วยความไม่พอใจและตกตะลึง พลังชีวิตดับสูญ
มีเลือดติดอยู่บนหมัด ลู่ฝานเหมือนปีศาจชั่วร้าย ยืนอยู่ในสายตาเฉิงชิง
ตอนนี้เฉิงชิงเพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่ได้ยั่วโมโหลูกแกะอ่อนแอไร้เดียงสา แต่เป็นเสือร้ายที่จะกินคน!
ลู่ฝานไม่มองเขาสักนิด เดินตรงเข้าไปหาสองคนที่เหลือทันที!
หยวนเลี่ยนอนอยู่บนพื้น มองภาพนี้ด้วยดวงตาแดงก่ำที่พร่าเลือน
นี่คือธาตุแท้ของลู่ฝานอย่างนั้นเหรอ
น่ากลัวมาก เขาแข็งแกร่งมากจริงๆ!
