เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1160
กลืนจิตพูดว่า “คนที่ยื้อไม่ไหวคือนายต่างหาก ลืมบอกนายไป ตอนนี้อู่คงหลิงเพื่อนรักของนาย คงกำลังนอนร้องครวญครางอยู่ใต้ตัวเทียนชิงหยาง อีกไม่นานเธอคงตายอยู่บนเตียงพร้อมเทียนชิงหยาง ฉันบอกนายหรือยังว่าอันที่จริงอู่คงหลิงคือหนึ่งในนักฆ่าที่ฉันส่งออกไป เหอะๆ เหมือนฉันใช้คำไม่เหมาะสมเท่าไร ไม่ถือว่าเธอเป็นนักฆ่า ควรเรียกว่าหน่วยกล้าตายดีกว่า มีเพียงความตาย ไม่มีทางรอด ไปแล้วไม่มีวันกลับ ถ้านายไปช้าอีกนิด กลัวว่าแม้แต่ศพของเธอก็คงไม่ได้เห็น”
สีหน้าลู่ฝานมีความอึมครึม กระแสลมทั้งเก้าบนตัวเริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว
เหมือนกลืนจิตดูออกว่าลู่ฝานกำลังโมโห เขาหัวเราะดังขึ้นอีก
“นายโมโหมาก ฮ่าๆ ฉันจะบอกสิ่งที่นายยังไม่รู้อีกนิด เพื่อนสุดที่รักของนาย โดนฉันกรอกยาพิษ นายเคยเห็นคนกลายเป็นเลือดแล้วตายไหม ผิวหนังกับกระดูกอ่อนนุ่มอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นผิวหนังและเนื้อกลายเป็นน้ำ สุดท้ายหายไปจากโลกนี้ การตายแบบนี้ สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือตอนที่ร่างกายเหี่ยวลงอย่างรวดเร็ว จะไม่ทำให้คนตายคาที่ นายจะได้เห็นร่างกายตัวเองหายไป รับรู้ถึงความเจ็บปวดไม่รู้จบ แต่ก็รับรู้ได้เป็นอย่างดี หลังจากนั้นก็จบชีวิตท่ามกลางความสิ้นหวัง ความหวาดกลัว สุดยอดอะไรอย่างนี้ ใช่ไหม ฮ่าๆๆๆๆๆ!”
เสียงหัวเราะของกลืนจิตแปรเปลี่ยนเป็นเสียสติไปแล้ว
ลู่ฝานทนฟังไม่ได้อีกแล้ว เขายกกระบี่หนักไร้คมในมือขึ้นสูง
“ยินดีด้วย นายยั่วโมโหฉันสำเร็จแล้ว! ครั้งที่สาม เปลี่ยนเทพมาร!”
กล้ามเนื้อขยายใหญ่ ปราณชี่หายไปอย่างรวดเร็ว แสงเขตวิถีบนกระบี่หนักไร้คม ตอนนี้ถูกกดกลับไปในตัวกระบี่
ทันใดนั้น บนตัวลู่ฝานมีอักษรยันต์หมุนเป็นเกลียวขนาดใหญ่ ปรากฏขึ้นบนตัวลู่ฝานเก้าอักษรยันต์ ปกคลุมทั้งตัวลู่ฝาน
ทั้งตัวลู่ฝานดูลึกลับและน่ากลัวอย่างยิ่ง พลังอันแข็งแกร่งทำให้เสื้อผ้าท่อนบนของลู่ฝานขาดทันที ความมืดมิดรอบตัวหยุดการเคลื่อนไหวทันที
รอยร้าวชัดเจนปรากฏขึ้นในความมืดมิด เมื่อมองผ่านรอยร้าว ลู่ฝานเห็นพื้นที่แท้จริงภายนอก อันที่จริงพวกเขายังอยู่ในห้องหมายเลขหนึ่ง
หลังจากนั้นเริ่มเกิดรอยร้าวเป็นแถบ กลืนจิตค่อยๆ มองลู่ฝาน แล้วพูดด้วยเสียงไม่อยากเชื่อ “คิดไม่ถึงว่านายจะทำร้ายฉันได้!”
กลืนจิตพุ่งเข้ามาหาลู่ฝานพร้อมใบหน้าโหดเหี้ยม
“มังกรปีศาจ!”
ตัวกลายเป็นมังกรปีศาจแปดหัว กลืนจิตชนใส่ตัวลู่ฝาน
ลู่ฝานพลิกมือเอากระบี่ฟันลงบนตัวกลืนจิต ทั้งสองคนกระเด็นถอยหลังพร้อมกัน ชนเข้ากับความมืดมิดอย่างแรง
ทันใดนั้น ความมืดมิดทรุดตัวลง กลายเป็นดวงแสงเล็กๆ
ลู่ฝานกับกลืนจิตร่วงลงบนพื้น กระแทกลงไปในพื้นของห้อง
เลือดสดไหลออกมาทางมุมปาก ลู่ฝานไม่เช็ดสักนิด ใช้มือหนึ่งค้ำกระบี่ยืนขึ้นอีกครั้ง
กลืนจิตก็เด้งตัวขึ้นเช่นกัน เขาจ้องลู่ฝานเขม็ง
“นายมันก็แค่นั้น!”
ลู่ฝานแสยะยิ้มเย็นชาแล้วเอ่ยขึ้น
กลืนจิตมองลู่ฝานด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว เขาแผดเสียงออกมาว่า “งั้นนายรับกระบวนท่านี้ของฉันไปซะ เทพมารลงจากสวรรค์!”
จู่ๆ ควันดำปกคลุมทั้งตัวกลืนจิต เริ่มมีเงาคนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นด้านหลังเขา
ลู่ฝานควงกระบี่อย่างรวดเร็ว สูดหายใจลึก ร่างกายของเขาถึงจุดสูงสุดเช่นกัน
ขณะที่พวกเขาจะสู้กันอีกครั้ง
จู่ๆ กลืนจิตส่งเสียงร้องตกใจกลัวออกมา
“อ้ากกกก!!!”
เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าตัวของกลืนจิตเริ่มเหี่ยวลง เลือดสดไหลนอง พุ่งออกมาจากรูขุมขนของเขา สภาพเหมือนตัวกลายเป็นเลือดแล้วตายไป ที่เขาพูดออกมาเองเป็นอย่างมาก
