เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1165
ส่วนหน้าของเสื้อผ้าสะบัดตามสายลม ปราณชี่บนตัวลู่ฝานราวกับมังกรตัวเล็กเลื้อยวนไปมาไม่หยุด
เทียนชิงหยางช้อนตามองลู่ฝาน สีหน้าเปลี่ยนจากเร่าร้อนเป็นบิดเบี้ยวอย่างรวดเร็ว เขาชี้หน้าลู่ฝานแล้วกัดฟันพูดว่า “ลู่ฝาน นายมาทำไม!”
ลู่ฝานก้มมองเทียนชิงหยางแล้วพูดว่า “ฉันแค่มาช่วยคนเท่านั้น!”
เทียนชิงหยางมองอู่คงหลิงที่อยู่ด้านหลังลู่ฝาน แล้วพูดว่า “นายคงไม่ได้มาช่วยอู่คงหลิงใช่ไหม”
ลู่ฝานพูดอย่างแน่วแน่ว่า “นายเดาถูกแล้ว ใช่ ฉันมาช่วยอู่คงหลิง”
ระหว่างพูด ลู่ฝานยื่นมือเข้าไปคว้าตัวอู่คงหลิง ตัวเธอลอยขึ้นจากพื้น เข้ามาในอ้อมอกของเขา
ลู่ฝานกอดอู่คงหลิงเอาไว้ แล้วถามเสียงเบาว่า “เธอไม่เป็นไรใช่ไหม”
อู่คงหลิงเบิกดวงตาเป็นประกาย มองลู่ฝานด้วยรอยยิ้ม เธอค่อยๆ ซบศีรษะลงบนอกลู่ฝาน มือสองข้างกอดคอลู่ฝานเอาไว้
การกระทำเพียงอย่างเดียว ทำให้ทุกคนตกตะลึงเป็นอย่างมาก
เทียนชิงหยางถลึงตาจนจะหลุดออกมาแล้ว มือชี้ลู่ฝาน ปราณในร่างกายเริ่มสั่น
“นาย ลู่ฝาน อู่คงหลิง ที่แท้พวกนาย……”
ลู่ฝานขี้เกียจอธิบายให้เขาฟัง เขาเด้งตัวเหาะขึ้นไปบนฟ้า กระบี่หนักไร้คมด้านล่างเท้าก็ลอยตามขึ้นมา ไม่ต้องมีคนสั่ง ก็สามารถเสียบไว้ด้านหลังลู่ฝานอย่างแม่นยำ!
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
เทียนชิงหยางโมโหแต่ไม่สามารถระบายออกมาได้ เขาแผดเสียงดังออกมา
จู่ๆ เขากระทืบเท้าลงบนเรืออย่างแรง เทียนชิงหยางเหาะตามขึ้นไป
เรือไม่ได้รับความเสียหายอะไร แต่วินาทีต่อมาน้ำด้านล่างเรือ เกิดการระเบิดขึ้นมาสูงหลายเมตร
คนนับไม่ถ้วนตกใจจนทำอะไรไม่ถูก แต่พวกนักบู๊ที่วิทยายุทธสูงหน่อย กลับพากันเพ่งมองขึ้นไปบนฟ้า
พวกเขาอยากเห็นการต่อสู้ของลู่ฝานกับเทียนชิงหยาง นี่เป็นเหตุการณ์ที่พลาดไม่ได้เด็ดขาด
วิชากายของเทียนชิงหยางรวดเร็ว เหมือนเคล็ดวิชาบู๊เหาะเหินเดินอากาศของเขา จะเก่งกาจมากเหมือนกัน คิดไม่ถึงว่าจะเร็วกว่าย่ำก้าวยอดเมฆาฟ้าของลู่ฝานนิดหน่อย
เทียนชิงหยางตามลู่ฝานทันอย่างรวดเร็ว
กระบี่มังกรคำรามโจมตีออกไป พร้อมพลังปราณอันน่ากลัว พุ่งเข้าไปด้านหน้าลู่ฝาน
ลู่ฝานเตะออกไปโดยไม่มองสักนิด
บนเท้ามีการหมุนวนของพลัง พุ่งสวนไปปะทะกับกระบี่มังกรคำรามของเทียนชิงหยาง
เท้ากับกระบี่ปะทะกัน เดิมทีเทียนชิงหยางคิดว่ากระบี่ของตัวเองจะแทงลงใต้ฝ่าเท้าของลู่ฝาน
แต่วินาทีต่อมามีพลังออกมาจากบนเท้าลู่ฝานเก้าพลังติดต่อกัน รุนแรงขึ้นและแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ คิดไม่ถึงว่าจะต้านทานกระบี่มังกรคำรามของเขาได้ทันที
“ถอย!”
ปราณชี่ระเบิดขึ้น จู่ๆ พลังฟ้าดินรอบตัวโดนดันออกไปจนหมด
เทียนชิงหยางก็โดนปราณชี่ของลู่ฝานดันออกไปไกลหลายเมตร พลิกตัวลงมาบนเรืออีกครั้ง
ลู่ฝานเหาะไปไกลราวกับใบหลิว เทียนชิงหยางกัดฟันจนจะแตกแล้ว เขาแผดเสียงดังออกมา จากนั้นร่างแยกออกมามากมาย
เทียนชิงหยางนับไม่ถ้วนปรากฏอยู่บนแม่น้ำหย่งอาน แล้วแผดเสียงออกมาพร้อมกัน
“ฟาดฟันจันทรา!”
ปราณกระบี่รูปจันทร์เสี้ยวนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นไปบนฟ้า และพุ่งตรงเข้าไปฆ่าลู่ฝาน
เกราะเกล็ดมังกรปรากฏขึ้นบนตัวลู่ฝาน ปกคลุมอู่คงหลิงเข้าไปข้างในด้วย
กระบี่หนักลอยออกมาขวางไว้ด้านหน้าลู่ฝานเอง ปราณกระบี่นับไม่ถ้วน ระเบิดลงมาใส่กระบี่หนักไร้คม
วินาทีต่อมา ทั้งท้องฟ้ามีแสงงดงามระเบิดออกมา เหมือนจุดพลุเป็นอย่างมาก
“ตายหรือยัง”
หลิ่วเจินถามขึ้น
คนอื่นก็มองไปทางเทียนชิงหยางเช่นกัน!
ตอนนี้ไม่เห็นความโกรธบนตัวเทียนชิงหยางแล้ว เขาแผดเสียงขึ้นไปบนท้องฟ้าว่า “ลู่ฝาน ถ้ามีปัญญาก็มาสู้เป็นตายกับฉันในรอบที่สาม!”
เสียงเหมือนฟ้าผ่าดังสะเทือนเลือนลั่นไปไกล
ที่ริมฝั่งแม่น้ำหย่งอาน มีแสงหนึ่งร่วงลงมา
ลู่ฝานวางอู่คงหลิงลงบนพื้นเบาๆ หันไปมองทางเทียนชิงหยางแวบหนึ่ง แล้วหัวเราะเบาๆ ออกมา
