บทที่ 39 บังเอิญ
ซูเหวินเฉิงนำเอกสารมาพบซูหนาน เดินเข้าไปในสำนักงานสินเชื่อบนชั้นสองของธนาคารเจี้ยนหลง
“คุณลุง นี่เป็นของขวัญที่ฉันและอาเฟยมอบให้คุณ”
“อาเฟยพูดแล้ว ครั้งนี้จะขอให้คุณช่วย หลังจากเสร็จเรื่องแล้ว จะมีการขอบคุณอย่างหนัก” ใบหน้าของซูหนานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม มอบโสมอเมริกันให้หนึ่งกล่อง
ข้างหลังโต๊ะสำนักงาน มีชายหัวล้านวัยสี่สิบกว่ากำลังนั่งอยู่ เป็นหัวหน้าฝ่ายสินเชื่อของธนาคารเจี้ยนหลงชื่อเฉียนเซิ่ง
เขาเป็นลุงเขยที่ห่างไกลของอู๋เฟยคนหนึ่ง สามารถนั่งอยู่บนตำแหน่งนี้ได้ ต้องขอบคุณการช่วยเหลือจากตระกูลอู๋
“คุณซู คุณเกรงใจเกินไปแล้ว”
“เรื่องของคุณและอาเฟย ก็เป็นปัญหาของผมเช่นกัน พวกเราเป็นคนบ้านเดียวกัน ไม่มีการแบ่งแยกสองครอบครัว”
“เอกสารเอามาหรือยัง?”
ซูหนานรีบพูด : “น้องชาย รีบเอาเอกสารโรงกลั่นให้หัวหน้าเฉียน”
ซูเหวินเฉิงยังคงลังเลเล็กน้อยและหยิบกระเป๋าเอกสารในมือออกมา และพูด : “นี่คือทั้งหมดของตระกูลซูพวกเรา”
“อุปกรณ์ของโรงงาน ล้วนแล้วเพิ่งเปลี่ยนใหม่ได้ไม่นานมานี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ที่ดินผืนนี้”
“เมื่อก่อนราคาถูกอย่างมาก ปู่ของผมซื้อเอาไว้โดยตรง ตอนนี้ได้รับความนิยมอย่างมาก”
“ถ้าหากในครั้งนี้ไม่ใช่ว่ารีบใช้เงิน ก็ไม่มีทางเอาของสิ่งนี้มาเป็นหลักประกัน”
เฉียนเซิ่งตรวจสอบเอกสารอย่างระมัดระวัง ในดวงตาเผยให้เห็นรอยยิ้ม ตามคำแนะนำของอู๋เฟย สิ่งที่อู๋เฟยต้องการที่สุด อันที่จริงแล้วไม่ใช่โรงกลั่นยาแห่งนี้
แต่เป็นที่ดินผืนนี้
ถ้าหากสามารถซื้อมันได้ในราคายี่สิบล้าน ก็ถือว่าทำกำไรได้มหาศาลแล้ว
ตอนนี้ ตระกูลซูใช้สิ่งนี้มาเป็นหลักประกัน เปรียบเสมือนว่าส่งมาด้วยตัวเอง เพราะว่า สัญญาเงินกู้ที่เกี่ยวข้อง เขาได้แอบทำอะไรบางอย่างลงไปแล้ว
“ในช่วงนี้ร้านของตระกูลซูของพวกคุณมีปัญหา มีข่าวลือต่างๆ พูดตามตรง ปล่อยเงินกู้ให้พวกคุณ พวกเราก็ต้องแบกรับความเสี่ยงเช่นกัน”
“คุณชายซู คุณลองอ่านดู ไม่มีปัญหาล่ะก็ เซ็นชื่อบนสัญญานี้ได้เลย”
“เงินกู้ยี่สิบล้าน วันนี้สามารถปล่อยให้พวกคุณได้เลย”
“ผมเชื่อว่ามีเงินก้อนนี้ พวกคุณสามารถกลับมายืนหยัดได้อีกครั้งอย่างแน่นอน”
ซูหนานก็รีบพูดชักชวนเช่นกัน : “ผู้ชายสามารถงอและยืดตัวได้ น้องชาย นายก็คืออนาคตของตระกูลซูพวกเรา”
“เงินก้อนนี้ ก็คือเงินทุนที่จะทำให้นายกลับมายืนหยัดได้อีกครั้ง”
“รีบเซ็นได้แล้ว!”
“ถึงเวลานั้น เหยียบหยางยู่หลานสองแม่ลูกและยังมีคนแซ่ฉินสารเลวคนนั้นไว้ใต้เท้าอย่างโหดเหี้ยม!”
เดิมทีซูเหวินเฉิงยังอยากจะอ่านสัญญาดีๆสักหน่อย เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ เลือดเดือดพลุ่งพล่าน
ยิ่งกว่านั้น สัญญามากเกินไปแล้ว เงื่อนไขต่างๆนาๆ เขาอ่านไม่หมดด้วยซ้ำ
เขารู้สึกว่า พี่สาวแท้ๆของตัวเองและพี่เขย ไม่มีทางทำร้ายเขา
ดังนั้น เขาเป็นตัวแทนของตระกูลซู เซ็นชื่ออย่างจริงจัง
และในเวลาเดียวกัน บนชั้นสาม ห้องสำนักงานของประธานธนาคาร
“ฉินเทียน คุณคิดว่า โฉนดที่ดินนี้สามารถกู้เงินได้เท่าไหร่?”
“บริษัทยารักษา ขั้นตอนที่จำเป็นค่อนข้างซับซ้อน โรงงาน โกดัง โลจิสติกส์อะไรนั่น ข้อเรียกร้องค่อนข้างสูง แต่ว่าจำเป็นต้องใช้เงินก้อนโต”
ฉินเทียนถาม : “ประมาณการแบบคร่าวๆ คุณคิดว่าจำเป็นต้องใช้เงินเท่าไหร่?”
ซูซูคิดสักพัก พูดติดๆขัดๆ : “คร่าวๆก็น่าจะยี่สิบล้านมั้ง ถ้าหากต้องการให้เงินทุนมีสภาพที่คล่องตัวล่ะก็ มันก็ยิ่งพูดยากมากกว่าเดิม”
“หวังว่าสามารถกู้ยืมได้ยี่สิบห้าล้านมั้ง”
ฉินเทียนหัวเราะและพูด : “ยี่สิบห้าล้านจะพอได้ยังไง”
“เงินกู้ห้าสิบล้าน”
ซูซูเหลือบมองฉินเทียนหนึ่งที พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดี : “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? วิลล่าหลังนี้ ตอนนี้มีมูลค่าในตลาดแค่ยี่สิบกว่าล้านเท่านั้น”
“เอามาเป็นหลักประกัน ธนาคารเอามาหักค่าเสื่อมราคาอีกไม่ใช่เหรอ?”
“ดูเหมือนว่าคุณคำนวณไม่เป็นจริงๆ!”
ภายในใจของซูซู ฉินเทียนเป็นคนโง่ที่แสร้งทำเป็นอวดฉลาดคนหนึ่ง ทำเรื่องใหญ่ที่จริงจังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
พูดตามตรง นี่ก็เป็นเหตุผลที่เธอไม่สนใจฉินเทียนเช่นกัน
ในเวลานี้ ประตูห้องถูกผลักออก มีหญิงสาวคนหนึ่งในชุดเลขาเดินเข้ามา
เธอเหลือบมองฉินเทียนและซูซูอย่างดูถูกหนึ่งที และพูด : “พวกคุณใช่ไหมที่ต้องการหาประธานธนาคาร?”
“ประธานธนาคารของพวกเรามาแล้ว เพียงแต่ต่อจากนี้เขายังมีงานประชุม มีเรื่องอะไร รีบๆพูด”
เสร็จแล้วก็บ่นอุบอิบ : “สมัยนี้แล้ว ญาติที่ยากจนล้วนแล้วคิดว่าตัวเองเป็นคนสูงส่งแล้ว”
ซูซูและฉินเทียน มองดูแล้วค่อนข้างธรรมดา ทำไมถึงมีสิทธิ์พบเจอกับประธานธนาคาร? เธอรู้สึกว่า จะต้องเป็นญาติพี่น้องที่มาจากบ้านนอกแน่นอน
เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ใบหน้าของซูซูแดงเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะมีความประหม่ามากขึ้น
ในเวลานี้ กระทั่งเธอเริ่มโกรธฉินเทียนเล็กน้อย ทำไมต้องมาที่สำนักงานของประธานธนาคารด้วย
ตามหลักแล้ว เงินกู้ตามขนาดของพวกเขา ไม่มีคุณสมบัติทำให้ประธานธนาคารหวั่นไหวเลยด้วยซ้ำ
“คุณฉินอยู่ไหน?” ข้างนอกประตู มีเสียงที่ตื่นเต้นดังเข้ามา
ชายในวัยห้าสิบสวมแว่นตาขอบทองคนหนึ่ง พุ่งเข้ามา
“ประธานหวาง ก็คือพวกเขา”
“เอาแบบนี้คุณไปยุ่งเลย ฉันจะรับแขกแทนคุณ” เลขาสาวยิ้มอย่างประจบสอพลอและพูด
เธอรู้สึกว่า เป็นตัวแทนรับญาติที่ยากจนแทนหัวหน้า ก็เป็นการคลายความกังวลให้หัวหน้าเช่นกัน
ใครจะไปรู้ ประธานหวางปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก พูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง : “คุณมีคุณสมบัติอะไรมาดูและพวกเขา? ยังไม่รีบออกไปอีก!”
เอ่อ……
เลขาสาวจากไปด้วยความงุนงง ก่อนจากไปมีการมองซูซูและฉินเทียนลึกลึกหนึ่งที พูดภายในใจ หรือว่าประธานธนาคารสนใจผู้หญิงคนนี้เหรอ?
หน้าตาถือว่าไม่เลว น่าเสียดายเป็นคนพิการ หรือว่าประธานธนาคารชอบแบบนี้เหรอ?
ภายในห้อง หวางปินถอนหายใจ ฉินเทียนเดินมาหา กลับถูกแววตาของฉินเทียนหยุดทันที
“ประธานหวางใช่ไหม? ผมมาช่วยภรรยาของผมกู้เงินก้อนหนึ่ง”
“นี่เป็นเอกสารของวิลล่า วิลล่าแห่งนี้อยู่ในทำเลที่ดี ตอนนี้มีมูลค่าสูงเกินในตลาดที่ต้องการ”
“คุณคิดว่า สามารถกู้เงินได้เท่าไหร่?”
หวางปินปาดเหงื่อ แสร้งทำเป็นว่าอ่านเอกสารอย่างจริงจัง
ซูซูพูดอย่างจริงจัง : “คุณว่าสามารถกู้เงินยี่สิบห้าล้านได้ไหม?”
ตัวเลขนี้ ได้เกินความคาดหมายของเธอไปแล้ว เธอต้องรวบรวมความกล้าอย่างมากถึงจะสามารถพูดออกมาได้
“คุณอยากจะกู้เงินยี่สิบห้าล้าน?” หวางปินขมวดคิ้ว
“ฉันก็รู้เช่นกัน นี่มันค่อนข้างลำบากใจ เอาแบบนี้ กู้เงินยี่สิบล้านแล้วกัน” ซูซูรีบพูด
หวางปินตบโต๊ะหนึ่งที : “ที่ดินที่ดีขนาดนี้ บ้านที่ดีขนาดนี้ นอกจากนี้คุณฉินก็พูดแล้ว มีมูลค่าสูงเกินในตลาดที่ต้องการ เป็นไปได้อย่างไรที่จะกู้เงินเพียงยี่สิบห้าล้าน?”
“คุณซู คุณไม่มีความเห็นล่ะก็ คิดที่ห้าสิบล้าน คุณคิดว่าเป็นยังไง?”
ซูซูอ้าปากค้างด้วยความตะลึง เธออดไม่ได้ที่จะมองไปทางฉินเทียน ภายในใจตกใจสุดขีด
ทำไมถึงถูกผู้ชายคนนี้พูดถูกแล้วจริงๆล่ะ?
จนกระทั่งขั้นตอนเสร็จสิ้น ประธานธนาคารเดินออกจากประตู เธอยังคงไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย
เป็นเหมือนกับฝัน
“ดี สัญญามีผลบังคับทันที”
“คุณชายซู กลับไปรอได้เลย ผมจะขออนุมัติพิเศษให้คุณ เร็วที่สุดคือสามารถกู้วันนี้ได้เลย”
เมื่อเห็นว่าซูหนานและซูเหวินเฉิงจากไปแล้ว เฉียนเซิ่งส่งรายงานข้อมูลไปให้อู๋เฟยทันที
บนใบหน้าของอู๋เฟยมีรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ เขาโทรศัพท์ออกไปหนึ่งสาย และพูด : “ประธานหวาง ตอนนี้คุณสามารถรวมตัวกับเกษตรกรของคุณ ไปขอเงินกับตระกูลซูได้เลย”
“จำเอาไว้ จำเป็นต้องเป็นหนี้ทั้งหมด ไม่อย่างนั้น พวกคุณจะถูกตัดขาดจากความร่วมมือกับตระกูลซูทั้งหมดตลอดกาล”
ประธานหวาง เป็นผู้นำสหกรณ์ปลูกสมุนไพรแพทย์แผนจีน แหล่งที่มาของยาทั้งหมดของตระกูลซู ขึ้นอยู่กับพวกเขา
เมื่อได้รับคำแนะนำจากอู๋เฟย ประธานหวางรวบรวมกลุ่มเกษตรกรทันที เดินทางไปยังโรงกลั่นยาของตระกูลซูอย่างโกรธเคือง
“คนแซ่ฉิน แกมาทำอะไรที่นี่?” ภายในห้องโถง มองเห็นซูซูและฉินเทียน ใบหน้าของซูเหวินเฉิงเต็มไปด้วยความโกรธ
ฉินเทียนเห็นสัญญาเงินกู้ในมือของเขา พูดเยาะเย้ย : “บังเอิญจริงๆ ฉันและซูซู ก็มากู้เงินเหมือนกัน”
