บัญชามังกรเดือด – บทที่ 65 การทะเลาะวิวาท

บทที่ 65 การทะเลาะวิวาท

“พันธมิตรฉู่” ฉินเทียนนิ่งงันไปชั่วขณะ ชื่อนี้ เขาเพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก “แม่ครับ คืออะไรเหรอครับ?”

หยางยู่หลันเอ่ย “เมื่อสองสามปีก่อน มีอันธพาลออกอาละวาดในฉู่โจว ได้เข้าไปพัวพันกับกลุ่มคนที่ก่อความวุ่นวาย ทำเรื่องชั่วทุกอย่าง ทำให้ผู้คนใช้ชีวิตอย่างลำบาก”

“แม้แต่ทางราชการทางรัฐบาลก็ไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้”

“ต่อมามีกลุ่มคนสองสามคนออกมาแสดงความกล้าหาญ พวกเขารวบรวมกลุ่มคนและต่อสู้ในศึกนองเลือด ในที่สุดก็ทำลายกลุ่มอันธพาลเหล่านั้นได้ คนอันธพาลเหล่านั้นถูกขับไสไล่ส่งออกจากฉู่โจว”

“กลุ่มคนที่มีความกล้าหาญเหล่านั้นได้ก่อตั้งพันธมิตรฉู่ขึ้น พวกเขาปฏิบัติต่อผู้คนด้วยความจริงใจและกระตือรือร้น ทั้งยังแสดงออกอย่างชัดเจนว่ารักหรือเกลียด ปัจจุบันเป็นกลุ่มคนที่ใหญ่ที่สุดและเป็นที่ยอมรับมากที่สุดในฉู่โจว”

ฉินเทียนกล่าวชื่นชม “มีคำกล่าวไว้ คนที่มีความจงรักภักดีและเสียสละเป็นส่วนใหญ่เป็นคนชนชั้นล่างของสังคม”

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของหยางยู่หลันเปลี่ยนไป เขาก็รีบเอ่ย “แม่ครับ ผมไม่ได้เจตนาหมายความว่าอย่างอื่นเลย”

“ใช่แล้ว คุณบอกกับผมเรื่องพันธมิตรฉู่ ต้องการให้ผมทำอะไรหรือเปล่า?”

หยางยู่หลันพยักหน้า “คุณยายและคุณตาของคุณ แม้ว่าจะเป็นนักวิชาการระดับสูง แต่ว่าพวกเขาปฏิบัติต่อผู้คนด้วยความจริงใจและกระตือรือร้น ทั้งยังยกย่องสรรเสริญนักรบผู้กล้าประเภทนี้ที่กล้าออกมาแสดงความกล้าหาญและพูดเพื่อความชอบธรรม”

“ฉินเทียน ฉันรู้สึกว่าตอนนี้การพัฒนาวุฒิการศึกษาของคุณนั้นอาจจะเป็นไปไม่ได้ มีความเป็นไปได้ไหมว่าคุณจะได้เข้าร่วมพันธมิตรฉู่?”

“ตราบใดที่คุณได้กลายเป็นสมาชิกของพันธมิตรฉู่ คุณยายคุณตาของคุณ รวมถึงสมาชิกในครอบครัวทุกคน จะต้องมองคุณในฐานะที่สูงส่งขึ้นอย่างแน่นอน”

ฉินเทียนยิ้ม ที่แท้หยางยู่หลันก็คิดเช่นนี้

“แม่ครับ แล้วผมจะเข้าร่วมพันธมิตรฉู่ได้อย่างไรครับ?”

หยางยู่หลันคิดว่าเขานั้นตกลงแล้ว เธอรีบเอ่ย “ฉู่โจวของพวกเรา ในเทศกาลฉงหยางทุกปีจะมีงานสักการะบรรพบุรุษที่ยิ่งใหญ่”

“สิ่งที่ครึกครื้นมากที่สุดก็คือ‘งานดอกเบญจมาศ’ที่จัดขึ้นโดยพันธมิตรฉู่”

“ตราบใดที่คุณได้รับอันดับในงานดอกเบญจมาศ คุณก็จะได้รับคำเชิญชวนจากพันธมิตรฉู่ ในอันดับแรก ถวายดอกเบญจมาศที่ทำด้วยทองคำบริสุทธิ์ในห้องโถงบรรพบุรุษ เพื่อเป็นเกียรติแก่บรรพบุรุษ”

“แต่อย่างไรเสีย——” หยางยู่หลันเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ซับซ้อน “นักรบผู้กล้าหาญเหล่านี้ จะต้องต่อสู้กันโดยไม่ลังเล งานดอกเบญจมาศจะเกิดเรื่องนองเลือดกันในทุกปี”

“ฉันกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของคุณ”

“ไม่อย่างนั้นก็ลืมมันเสียเถอะ”

“อย่างไรเสียเราอยู่ที่นี่เพียงไม่กี่วันก็กลับกันแล้ว พวกเขาอยากจะพูดอะไรก็ให้พูดไป คุณอย่าได้เก็บมาใส่ใจก็พอ”

แม้จะพูดเช่นนี้ แต่ภายในใจของเธอก็ยังหวังในฉินเทียนได้เข้าร่วม

ต่อให้จะไม่ได้รับการจัดอันดับ แต่ก็เป็นโอกาสที่จะได้แสดงความสามารถ

ฉินเทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น “แม่ครับ ผมจะพูดกับคุณอย่างตรงไปตรงมา พันธมิตรฉู่อะไรนั่น ผมจะไม่เข้าร่วมครับ”

“แต่คุณไม่ต้องกังวล ผมจะไม่มีทางทำให้คุณยายกับคุณตาโกรธอย่างแน่นอนครับ”

เล่นตลกอะไรกัน เขาเป็นถึงเจ้าของวิหารเทพผู้สง่างาม ในมือของเขาถือบัญชาพญายม ให้เขาเข้าร่วมพันธมิตรในเมืองเล็กๆงั้นเหรอ?

ให้ลูกน้องของเขารู้ พันธมิตรฉู่ไม่ถูกบดขยี้จนแหลกสลายหรอกเหรอ

คาดไม่ถึงเลยว่าฉินเทียนจะปฏิเสธ แม้แต่ความกล้าที่จะลองก็ไม่มี หยางยู่หลันผิดหวังเล็กน้อย เธอคิดว่าฉินเทียนนั้นหวาดกลัว

ผู้หญิงน่ะ ก็มักจะคิดจินตนาการไปเรื่อยเสมอ

ลูกเขยที่เฉลียวฉลาดมากด้วยความสามารถทำให้ครอบครัวฝ่ายหญิงหันมามองเขาและลูกเขยที่เรียนจบเพียงมัธยมปลายและทำงานส่งอาหาร ความแตกต่างนั้นช่างใหญ่หลวงนัก

“เมื่อถึงเวลานั้นก็รอดูสถานการณ์เถอะ” เธอเอ่ยอย่างหงุดหงิดใจ

………

“แกพูดว่าไงนะ? เธอกล้าทำเรื่องแบบนี้ลับหลังฉันงั้นเหรอ?”

“ตอนนี้เธอยังมีหน้ากลับมาพบฉันอีก!”

ตระกูลหยาง ได้ยินลูกชายเอ่ยถึงเรื่องหยางยู่หลันและซูซู หยางเต๋อกวงแสดงสีหน้าโกรธเคืองเป็นอย่างมาก

“พระเจ้า หลายปีที่ผ่านมาพวกเธอได้ประสบเรื่องราวทนทุกข์มากมาย!”

“ไม่น่าแปลกที่เธอไม่กลับบ้านมาห้าปี บอกว่างานยุ่ง ที่แท้มีความลับอย่างอื่น!” เจิงหงซิ่วหลั่งน้ำตาด้วยหัวใจที่เป็นทุกข์

“แม่ คุณอย่าเศร้าไปเลย ในเมื่อเรื่องเกิดขึ้นแล้ว พวกเราต้องคิดหาวิธีแก้ปัญหา” ลูกสะใภ้ หลี่เฟิน รีบเอ่ยปลอบโยน

เธอเองก็ทุกข์ใจมากเช่นกัน แม้ว่าเป็นป้าสะใภ้ของซูซู ห่างกันหนึ่งชนชั้น แต่ตั้งแต่ซูซูยังเด็กก็มองซูซูเป็นเหมือนลูกสาวของตน

ในตอนที่ซูซูเข้าโรงเรียน ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนเธอมาฉู่โจว หลี่เฟินรักไม่มากพอ แทบรอไม่ไหวที่จะให้ซูซูเข้าเรียนที่ฉู่โจวและอยู่ข้างกายตนตลอดไป

นายท่านหยางเต๋อกวงกระแทกไม้เท้าจนเกิดเสียงปังปัง

“หยางเซิน แกไอสารเลว เป็นถึงน้าของซูซู แกพูดมา ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง?”

“พ่อของซูซูตายไปตั้งนานแล้ว แกล่ะ? แกตายไปด้วยหรือยังไง?”

“แกได้พยายามทำหน้าที่ของน้าแล้วหรือเปล่า?”

“แกคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!”

การดุด่าที่ปะทะใบหน้าและศีรษะนั้นคือความโกรธที่แท้จริง

หยางเซินรีบคุกเข่าลงต่อหน้าเขาและพูด “พ่อ อย่าโกรธเลย ห่วงสุขภาพร่างกายด้วย”

“ยู่หลันเองก็เพิ่งบอกกับผม”

“เพื่อไม่ให้พวกเรารู้ เธอเองก็ผ่านเรื่องลำบากด้วยการทำด้วยใจ ก่อนหน้านี้ผมไปเยี่ยมเธอที่หลงเจียง เธอมาพบผมที่โรงแรม”

“บอกว่าซูซูกำลังยุ่ง”

“ใครจะรู้ว่าพวกเธอนั้นไร้บ้านไร้ที่อาศัย และในตอนนั้นซูซูเองก็พิการแล้ว”

“แต่ยังโชคดี ในที่สุดพวกเธอก็ผ่านมันมาได้ อาการป่วยของซูซูหายดีแล้ว ได้ยินว่าตอนนี้เปิดบริษัทใหม่แล้ว”

“คนแซ่ฉิน ดูเหมือนว่าก็จะพยายามอย่างมากด้วยเช่นกัน”

เจิงหงซิ่วเอ่ยอย่างขุ่นเคือง “เขาก็แค่คนใฝ่ต่ำ จะพยายามอะไรได้?”

“ฉันว่าเขาก็แค่มาเกาะยู่หลันและซูซู!”

“ไม่ได้การ รอเขามา ฉันจะต้องทำให้เขาร้องขอชีวิต!”

นายท่านสงบลงและเอ่ย “หากว่าคนแซ่ฉินเป็นเพียงแค่คนใฝ่ต่ำจริงดังว่า เหตุใดในตอนแรกซูซูถึงได้แต่งงานกับเขาล่ะ?”

“แล้วเขามีความสามารถอะไรที่ช่วยเหลือซูซูเปิดบริษัท”

“เป็นไปได้หรือเปล่าว่าเขากำลังปกปิดสถานะของตนเอง?”

หลี่เฟินกัดฟันและพูด “พ่อ แม่ เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ฉันทำได้เพียงแค่บอกความจริงกับพวกคุณ”

“ในตอนแรกซูซูไม่ได้ยินดีที่จะแต่งงานกับเขาเลย”

“ฉันได้ยินข่าวลือมา ว่ากันว่าในตอนนั้นคนแซ่ฉินไปยังโรงแรมเพื่อส่งอาหารให้กับซูซู จากนั้นรู้สึกถูกใจ ท้ายที่สุด…ก็บีบบังคับซูซู!”

“ซูซูไร้ทางเลือกอื่น เพื่อที่จะรักษาชื่อเสียงของตน เธอจำต้องแต่งงานกับเขา!”

อะไรนะ?

ปรากฎว่าเป็นอันธพาลก่ออาชญากรรมงั้นเหรอ?

ไม่น่าแปลกใจที่หยางยู่หลันไม่เคยพูดความจริงออกมา เธอจะต้องถูกไอ้อันธพาลคนนี้ข่มขู่อย่างแน่นอน!

ความโกรธที่สงบลงเมื่อครู่กลับปะทุขึ้นอีกครา

ใกล้จะระเบิดแล้ว

“คนแซ่ฉิน เขามาก็ดีแล้ว!”

“เขาไม่รู้หรอก ฉู่โจวของเรามีกลุ่มพันธมิตรฉู่”

“คนไร้ยางอายอย่างเขา พันธมิตรฉู่คือมือปราบเขา!”

“พ่อ ความหมายของคุณคือจะให้พันธมิตรฉู่ลงมือถอนรากถอนโคนฉินเทียนเหรอ?”

“หยางหลินล่ะ? ไม่ใช่ว่าปกติแล้วเขาสนิทกับคนในพันธมิตรฉู่หรอกเหรอ ตอนนี้ถึงเวลาจะใช้งานเขา ไอสารเลวนี่ไปเที่ยวเล่นที่ไหน?”

“พ่อ หยางหลินออกไปแล้ว ไปรับยู่หลันและซูซูที่ท่าเรือแล้ว”

“คุณวางใจเถอะ เด็กแต่เล็กหยางหลินก็อยู่กับป้า เห็นซูซูเป็นเหมือนน้องสาวของตนเอง”

“สำหรับเรื่องนี้ เขาไม่มีทางไม่สนใจอย่างแน่นอน”

หลังจากฟังบทสนทนาระหว่างพ่อและลูกชาย เจิงหงซิ่วรู้สึกไม่สบายใจเท่าไรนัก

อย่างไรเสีย ผู้หญิงที่มีความกล้าเพียงเล็กน้อย ย่อมไม่อยากเห็นเรื่องที่เปื้อนเลือด

“พวกคุณกำลังพูดไร้สาระอะไรกัน? พวกคุณอยากเห็นลูกสาวและหลานสาวของฉันเห็นการฆาตกรรมกันตั้งแต่ขึ้นฝั่งงั้นเหรอ?”

“บอกหยางหลินด้วย ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องพาพวกเขากลับบ้านอย่างปลอดภัย”

“ฉันอยากเห็นด้วยตาของฉันเองว่าคนแซ่ฉินนั้นท้ายที่สุดแล้วหน้าตาเจ้าเล่ห์และชั่วร้ายเพียงใด!”

“แม่ คุณอย่าได้โมโหไปเลย ผมรู้แล้ว” หยางเซินรีบโทรหาและบอกกับลูกชาย

“แม่ ผมยังมีอีกเรื่องที่น่าสนใจ”

“เหอซิ่ว เพื่อนสนิทของฉัน สองสามีภรรยานั้นในตอนนี้กำลังทำธุรกิจใหญ่ ทรัพย์สินของครอบครัวหลายร้อยล้าน”

“ลูกชายของพวกเขา โกวเฉิน เป็นหัวกะทิที่จบจากมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ตอนนี้ยังไม่ได้แต่งงาน”

“พวกคุณว่าถ้าหากให้ซูซูแต่งงานกับโกวเฉิน คงจะเป็นงานมงคลที่ยิ่งใหญ่ใช่ไหม?”

บัญชามังกรเดือด

บัญชามังกรเดือด

Status: Ongoing

บัญชามังกรเดือด แปลไทย เขาหายสาบสูญไปห้าปี มีป้ายบัญชาการลึกลับสองอันเกิดขึ้นบนโลก อันหนึ่งเป็น บัญชาพญายม เมื่อพบเห็นต้องตายสถานเดียว อันหนึ่งเป็นบัญชาราชาเทพ ใครผู้นั้นจะพลอยได้ดิบได้ดี แต่เขากลับเป็นเจ้าของป้ายบัญชาการทั้งสอง……

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท