“นายพูดอะไร ท้าสู้……พันธมิตรฉู่？”
ถงชวนแทบจะกัดลิ้นของตัวเองแล้ว สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปมากพูดอย่างเหลือเชื่อว่า“ฉินเทียน นายบ้าไปแล้วเหรอ？”
“นายรู้ไหมว่าพันธมิตรฉู่มีผู้มีฝีมือสูงเท่าไหร่？”
“นายคิดว่านายตีเจ้าแมงป่องเล็ก ๆ คนหนึ่งหนีไปได้ก็ไม่มีคู่ต่อสู้ที่สามารถต่อกรได้แล้วงั้นเหรอ？”
“ฉันจะบอกนายให้ เจ้าแมงป่องนั่นเดิมทีเขาก็ไม่ใช่อะไรทั้งนั้นกระทั่งถือรองเท้าให้ผู้มีฝีมือสูงของพันธมิตรฉู่ต่างก็ไม่คู่ควร！”
“ฉินเทียน นาย”
ฉินเทียนยิ้มพูด“ถ้าหากคุณกลัวแล้วงั้นก็ช่างเถอะ”
“กลับไปมีเวลาแล้ว ผมไปทำเรื่องนี้ด้วยตัวเอง”
“บ้าแล้ว！”
“นายเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ ！”
ถงชวนหมุนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว！
เดิมทีเขาเป็นคนที่มีหน้าตามากยังรอที่จะชนะใจของซูซู ผ่านการต่อสู้ครั้งนี้เขาก็คือหมาตกน้ำที่สภาพย่ำแย่ต่อหน้าฉินเทียน
ก็ไม่มีหน้าที่จะอยู่ต่อไปอีก
“พันธมิตรฉู่แล้วยังไงอีก？”
“ถ้าหากรองผู้นำเจียงกล้าทำเรื่องที่ไม่มีคุณธรรมเพื่อผู้หญิงคนนั้นแล้ว ฉันหยางเต๋อกวงสู้ตายเอากระดูกแก่นี่ไปก็ต้องให้ทุกคนรู้ชื่อเสียงที่ไม่ดีของเขา”
“พันธมิตรฉู่ที่ดี ๆ อยู่ถูกคนชนิดนี้ทำให้เสื่อมเสียแล้ว ฉินเทียนอย่ากลัวมียายอยู่พวกเขาไม่สามารถทำอะไรนายได้”
“ฉินเทียน หิวแล้วใช่ไหม？ รีบเข้าไป ป้าทำอาหารให้นายด้วยตัวเอง”
“ฉินเทียน วันนี้พวกเราสองคนต้องดื่มให้ดี ๆ สักหน่อย หยางหลิน นายไอ้หนุ่มน้อยตะลึงทำอะไรอยู่？”
“แววตาต่างก็ไม่มีสักนิดเลย รีบไปหยิบเหล้าเหมาไถสิบสองปีขวดนั้นในห้องของฉันออกมา วันนี้ฉันจะดื่มกับสามีของน้องสาวนายไม่เมาไม่กลับ”
ที่ท้าสู้พันธมิตรฉู่ แน่นอนทุกคนต่างก็คิดว่าฉินเทียนตั้งใจพูดโอ้อวด
พันธมิตรฉู่ยังไงก็เป็นพันธมิตรแห่งคุณธรรมถึงแม้มีคนที่ก่อให้เกิดความเสียหายภายในคนสองคน แต่ส่วนมากยังคงดีอยู่
ดังนั้นพวกเขาก็ไม่ค่อยเป็นห่วงพันธมิตรฉู่จะนำพาความหายนะมาให้กับพวกเขาจริง ๆ
ฉินเทียนก็กลายเป็นคนที่รักและเอ็นดูของคนทั้งบ้านแล้วในพริบตา มองพวกเขาคีบผักให้ฉินเทียนชนแก้วกินเหล้าอย่างต่อเนื่อง กระทั่งซูซูต่างก็หึงหวงแล้ว
ตอนเย็นหลี่เฟินจัดเก็บห้องที่ใหญ่ที่สุดห้องหนึ่งด้วยตัวเอง ปูผ้าห่มและที่นอนสีแดงสดเรียบร้อยและหมอนเป็ดแมนดารินเล่นน้ำให้กับฉินเทียนและซูซูอยู่
เพื่อสร้างบรรยากาศยังออกแบบไม่เหมือนใครจุดเทียนแดงสองแท่งแล้ว
ซูซูนั่งบนขอบเตียงใบหน้าสวยยังแดงกว่าผ้าห่มสีแดงสดอีก
ฉินเทียนมีอาการเมาแล้วพูดยิ้มกว้างว่า“ภรรยา นอนให้เร็วเถอะ？”
ซูซูจ้องมองเขาแวบหนึ่ง ในดวงตาสวยมีความเจ้าเล่ห์เล็กน้อย
“โอเคร นอนให้เร็ว”
“คุณนอนบนพื้นหรือนอนบนโซฟา？”
ฉินเทียน“？”
รวมทั้งหมดสองตัวเลือก ไม่รวมถึงเตียงไง
รู้อยากที่จะให้ซูซูยอมรับตัวเองอย่างสิ้นเชิงยังต้องการขั้นตอน เขายิ้มพูด“คุณนอนก่อนเถอะ”
“ผมออกไปเดินเล่นให้หายจากอาการเมาไปด้วย”
ออกจากตระกูลหยางเดิมทีเขาที่เมาเล็กน้อยก็หายจากอาการเมาได้สติมากทันที เหมือนเสือชีต้าตัวหนึ่งที่เต็มไปด้วยกลิ่นไอของการฆ่าหายไปในฉากที่มืดมิดอย่างเงียบ ๆ
เวลานี้ในวิลล่าหลังหนึ่งในเมือง
“พ่อบุญธรรม คุณต้องตัดสินใจจัดการให้ฉันนะ！”
“คนแซ่ฉินนั่นก็คือสัตว์เดรัจฉาน！”
“เขาไม่เพียงทำร้ายฉันยังลงมือตีเจ้าแมงป่องจนกลายเป็นอย่างนี้ พูดว่าอะไรที่ตีก็คือคนของพันธมิตรฉู่！”
“ฉันโกรธจนไม่ไหวพูดออกชื่อของคุณ คิดไม่ถึงว่าเขาจะด่าอย่างเสียหาย”
“พูดอะไรเจียงว่านทาวเป็นรองผู้นำของพันธมิตรฉู่แล้วยังไง？ หาเรื่องให้รำคาญกูก็ตีเหมือนกัน！”
“พันธมิตรฉู่บ้าบออะไร เก่งจริงมาหากูต่อสู้ตัวต่อตัว！”
“พ่อบุญธรรม ฉันไม่เคยเห็นคนที่หยิ่งผยองหน้าไม่อายอย่างนี้มาก่อนเลยจริง ๆ คุณต้องสั่งสอนเขาให้ดี ๆ สักครั้ง！”
“ถึงแม้ไม่ใช่เพื่อฉันก็เพื่อชื่อเสียงของคุณและพันธมิตรฉู่ จะต้องไม่ปล่อยเขาไปอย่างเด็ดขาดนะ！”
หยางเหมยเอ๋อร์ตั้งใจให้ผมยุ่งเหยิงพูดร้องไห้น้ำมูกไหลอยู่
เจ้าแมงป่องที่อยู่ด้านข้างทั้งหัวก็ถูกผ้าขาวห่อหุ้มอยู่ เหลือเพียงแค่ดวงตาสองข้างรูจมูกสองอันและปากอันหนึ่ง
ในดวงตาของเขาก็เกิดความโกรธแล้ว ในปากส่งเสียงอู ๆ ออกมา
บนเก้าอี้กลางบ้านมีชายชราผมขาวคนหนึ่งนั่งอยู่
ที่น่าแปลกก็คือฟังการร้องโอดครวญของหยางเหมยเอ๋อร์และเจ้าแมงป่อง คิดไม่ถึงว่าเขาจะใจลอยเล็กน้อย
ในมือหมุนลูกเหล็กสองเม็ดอยู่ ดวงตาคู่หนึ่งหันมองออกไปข้างนอกบ่อย ๆ เหมือนกำลังรอคนที่สำคัญอะไรอยู่
“พ่อบุญธรรม นานอย่างนี้แล้วคุณก็พูดสักประโยคสิ！”
“เรื่องนี้คุณสรุปแล้วจะยุ่งหรือไม่ยุ่ง？”
“ถ้าคุณไม่ยุ่ง ฉันหยางเหมยเอ๋อร์จะไปสู้ตายกับคนแซ่ฉินด้วยตัวเอง หรือถูกเขาทำลายแล้ว ถึงเวลานั้นที่เสียหายก็เป็นชื่อเสียงของท่านนะ！”
หยางเหมยเอ๋อร์หงุดหงิดเล็กน้อยแล้ว
ปกติตาแก่ที่เชื่อฟังเธอวันนี้นี่คือเป็นอะไรไปแล้ว？
จู่ ๆ เจียงว่านทาวยืนขึ้นมา
หยางเหมยเอ๋อร์พูดอย่างตื่นเต้น“พ่อบุญธรรม คุณจะลงมือแล้วเหรอ？”
เจียงว่านทาวมองชายรูปร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาจากประตูด้านนอก ในดวงตาเปิดเผยความชอบออกมาเล็กน้อย
“เถียปี้ ในที่สุดนายก็กลับมาแล้ว！”
ชายชาตรีที่เหมือนเสือให้ความรู้สึกที่น่ากลัว พูดด้วยเสียงหนักว่า“นายท่าน คุณเรียกผมกลับมาอย่างเร่งด่วนสรุปแล้วเป็นเรื่องอะไร？”
หยางเหมยเอ๋อร์พูดอย่างตื่นเต้น“เถียปี้ พ่อบุญธรรมของฉันเรียกนายกลับมาอย่างเร่งด่วนคือแก้แค้นแทนฉัน！”
“ขอบคุณพ่อบุญธรรม！”
“คุณเพื่อฉันแล้วคิดไม่ถึงว่าจะเรียกเถียปี้กลับมาอย่างเร่งด่วน ครั้งนี้คนแซ่ฉินจะต้องตายอย่างไร้ที่ฝังแน่นอน！”
“พ่อบุญธรรม พวกเรานี่ก็ออกเดินทางเถอะ！”
เจ้าแมงป่องก็หัวเราะเสียงดังฮ่า ๆ ว่า“พี่เถียปี้ออกหน้าเองจะต้องจัดการศัตรูได้อย่างแน่นอน！”
เถียปี้ย่นคิ้วพูด“คุณคือใคร？”
เจ้าแมงป่อง“ฮือ ๆ ……”
“พ่อบุญธรรม ไปสิ！” หยางเหมยเอ๋อร์เร่งรัด
ใครจะรู้สีหน้าของเจียงว่านทาวเคร่งขรึม พูดว่า“พวกเธอสองคนตอนนี้ออกไปให้ฉัน！”
“ฉันกับเถียปี้มีเรื่องสำคัญที่จะต้องพูดคุยกัน”
หยางเหมยเอ๋อร์และเจ้าแมงป่องตะลึงแล้ว ที่เจียงว่านทาวเรียกลูกน้องของเขาคนนี้ที่มีฝีมือสูงอันดับหนึ่งกลับมาอย่างเร่งด่วนไม่ใช่ช่วยเธอแก้แค้น？
“พ่อบุญธรรม สรุปแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้น？” ในที่สุดคิดถึงได้ว่าผิดปกติ หยางเหมยเอ๋อร์ถามอย่างตื่นตระหนก
เจียงว่านทาวลังเลเล็กน้อยเปิดเผยท่าทางที่ทนไม่ได้ออกมาเล็กน้อย
เขาพูดเสียงต่ำว่า“หยางเหมยเอ๋อร์ เธออยู่กับฉันหลายปีมานี้ต่างก็ทำเรื่องอะไรที่ด้านนอกแล้วอย่าคิดว่าฉันไม่รู้”
“ฉันเพียงแค่ขี้เกียจที่จะไปสนใจ”
“ตอนนี้พันธมิตรฉู่มีภัยพิบัติใหญ่แล้ว มีความเป็นไปได้มาก……ฆ่าล้างให้ตายทั้งหมด”
“ตัวเธอเองหนีเอาชีวิตรอดไปก็แล้วกัน”
“จำไว้หลังออกไปแล้วอย่าพูดว่ามีความเกี่ยวข้องกับพันธมิตรฉู่ ไม่งั้นถูกคนฆ่าแล้วฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง”
“คุณพูดอะไร？”หยางเหมยเอ๋อร์ตกใจจนอ่อนยวบบนพื้นแล้ว
หลายปีนี้เธออาศัยความสัมพันธ์ของเจียงว่านทาวและพันธมิตรฉู่ มีชีวิตอย่างสุขสบายมากไม่มีพันธมิตรฉู่แล้วเธอยังจะถือว่าเป็นอะไร？
“เป็นใคร？ คิดไม่ถึงจะกล้ามุ่งเป้ามาที่พันธมิตรฉู่！”
“คุณท่าน พาผมไปหาเขา！”
“ผมจะฉีกเขา！”เถียปี้โกรธมาก
เจียงว่านทาวกำลังอยากที่จะพูด ด้านนอกก็ส่งเสียงเคาะประตูมาแล้ว
เสียงที่เย็นสบายเสียงหนึ่งดังขึ้น“รองผู้นำเจียงอยู่บ้านไหม？”
เจียงว่านทาวสั่นเล็กน้อย ในตาเปิดเผยสีหน้าที่หวาดกลัวออกมา
หรือว่าฝ่ายตรงข้ามก็มาหาถึงที่เร็วอย่างนี้แล้ว？
สมแล้วที่เป็นฮีโร่เก่าของยุทธภพในทั่วทุกสารทิศ เขากัดฟันแล้วแสดงอารมณ์สู้ตายออกมา พูดเสียงดังว่า
“พันธมิตรฉู่ยังเป็นพันธมิตรที่มีคุณธรรม ไม่กลัวพวกแกที่เป็นภูติผีปีศาจเหล่านี้！”
“เก่งจริงก็เข้ามา ฉันเจียงว่านทาวอยู่ที่นี่！”
ฉินเทียนเดินเข้ามาแล้วกวาดตามองตามสบายแวบหนึ่งยิ้มพูดว่า“รองผู้นำเจียงไม่ต้องตื่นเต้นก็ได้”
“ถึงแม้ผมเคยพูดจะท้าสู้กับพวกคุณพันธมิตรฉู่แต่ก็ไม่แน่ที่จะไม่ให้โอกาสแก่พวกคุณสักครั้งหนึ่ง ”
“ก็ดูท่าทีและการแสดงออกของพวกคุณแล้ว”
