“เซวเหริน คุณหลอกฉัน?”
“คุณเข้าหาฉัน ก็เพื่อต้องการซูซูเหรอ!”
ซูหนานถามอย่างโกรธเคือง
เซวเหรินกอดซูหนานอ้อมแขนแล้วพูดว่า “ที่รัก ยัยสารเลวคนนั้นจะมาเทียบกับเธอได้ยังไงล่ะ?”
“แต่คุณก็รู้ว่า ผู้ชายอยากรู้อยากเห็นทั้งนั้น”
“ผมก็แค่อยากจะดู ว่ารองเท้าพังๆ นี่มันทำอะไรได้บ้าง ได้ยินมาว่าตัวบิ๊กๆ มากมายในโลกการค้าของหลงเจียงกำลังถูกเธอเล่นอยู่”
“รวมถึงเถียหลินเฟิงประธานการค้าด้วย”
“จริงสิ เพียงคุณช่วยฉันเติมเต็มความปรารถนานี้ แค่ครั้งเดียวก็ได้ ฉันจะแต่งงานกับคุณ ให้คุณเป็นนายหญิงของตระกูลเซว”
“เป็นอย่างไง？”
ซูหนานใจเต้น
ตอนนี้ เซวเหรินเป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายของเธอ เพียงจับมันได้ เธอจะเกิดใหม่อีกครั้ง
หากจับเอาไว้ไม่ได้ ชีวิตนี้จะถูกวงศ์ตระกูลดูหมิ่น จะไม่มีวันพลิกกลับมาได้
ติดตามอู๋เฟยมาห้าปี เธอเข้าใจอุปนิสัยของพวกลูกคุณหนูแบบนี้ เป็นอย่างดี
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ถ้าต้องการเป็นนายหญิงของตระกูลที่ร่ำรวย ต้องมีจิตใจที่ยอมให้สามีของคุณไปยุ่งกับดอกไม้ดอกอื่น มีจิตใจที่กว้างขวาง
พูดอีก อีกด้านนึง เพื่อให้ได้เซวเหริน ในทางกลับกัน มันคือการแก้แค้นซูซูและฉินเทียน
ซูซู เธอไม่ใช่ว่าเสแสร้งทำเป็นสูงส่งเหรอ?
ฉินเทียน นายไม่ใช่ว่าหยิ่งผยองเหรอ?
เมื่อถึงเวลานั้นให้เซวเหรินจัดการ ดูสิว่าสูงแค่ไหน จะหยิ่งผยองแค่ไหน!
เธอกัดฟันและพูดว่า “โอเค！ ฉันตอบรับ!”
“เซวเหริน ฉันรักคุณจริงๆ ถึงตัดสินใจทำแบบนั้น หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง!”
เซวเหรินปลื้มปริ่ม.
หลังจากที่ทั้งสองลุกขึ้นและเก็บสัมภาระเสร็จ นำของขวัญล้ำค่ามา ขับรถหรู ตรงไปที่บ้านของซู
ในขณะนี้ ตระกูลซู
ซูเป่ยซานรักษาตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวเอาไว้อย่างลำบาก เขาเรียกประชุมคนในตระกูล หารือนโยบายการจัดการต่อไปของศูนย์การแพทย์แผนจีน
ทุกคนก้มหัวคอตก
แม้ว่าซูซูจะพูดอะไรบางอย่าง ซัพพลายเออร์ก็กลับมาจัดหาให้พวกเขาอีกครั้ง แต่ตระกูลซูก็แทบไม่รอด
แต่ว่า เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน ตกลงเป็นอย่างมาก
ไม่นานมานี้ ตระกูลซูของพวกเขาเกือบจะเขย่งตัวขึ้นไปอยู่ในหมู่ตระกูลระดับสามของหลงเจียงได้ แต่ตอนนี้ พวกเขายังเทียบชั้นกับชั้นที่สิบแปดไม่ได้ด้วยซ้ำ
ดูเหมือนว่าในอนาคตพวกเขาจะอยู่แบบอดๆ อยากๆ คนในตระกูลที่เคยใช้ชีวิตสุขสบาย ก็ไม่สมัครใจ
ในใจพวกเขาเต็มไปด้วยความเกลียด แต่ไม่กล้าแสดงออกมา
“การมีห้องยาจีนเหล่านี้ไม่เลวเลย อย่าลืม ตอนพวกเราเริ่มต้น มันเป็นแค่แผงขายของริมถนนด้วยซ้ำ”
“ทุกคนตั้งใจทำงาน ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องกินเรื่องอยู่”
“ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ก็แยกย้ายกันเถอะ” ซูเป่ยซานรู้สึกท้อแท้
คนในตระกูลดูผิดหวัง เตรียมตัวออกไป
ทันใดนั้น เสียงปัง ประตูถูกถีบออก มีคนร้ายเจ็ดหรือแปดคนพุ่งเข้ามา
“ซูยู่เต๋อ เขามาจากตระกูลคุณเหรอ?” คนหัวล้านคนนำ มองไปรอบๆ ถามด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย
คนในตระกูลซูทุกคนตกตะลึง
“พวกคุณคือใคร?”
“จะทำอะไร?”
ผู้ชายหัวล้านหยิบใบแจ้งชำระหนี้มาปึกนึง ในมือข้างนึงถือใบมีดสั้นที่แหลมคมเอาไว้ ปึกเสียงนึง เอาใบชำระหนี้ปักลงบนโต๊ะอย่างแรง
“นี่เป็นหนี้การพนันที่เขาแพ้ เขาติดค้างพวกเรา”
“ทั้งเงินต้นเงินดอกรวม 20 ล้าน”
“ตอนนี้เขาตายแล้ว เงินก้อนนี้ พวกคุณต้องรับใช้”
อะไรนะ！
คนในตระกูลซูทุกคนตกตะลึง
ซูยู่เต๋อมักจะเข้าออกบ่อนพนันตอนยังมีชีวิตอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นตัวเขาเองก็เช่าไร่เล็กๆ ในเขตชานเมือง อาศัยอยู่ในห้องใต้ดิน
ในรัชสมัยของบัญชาพญายม เขาถูกฆ่าตายในท้องถนน
คิดไม่ถึงว่าวันนี้ จะมีพวกทวงหนี้มาทวงถึงหน้าประตู
20 ล้านสำหรับตระกูลซูตอนนี้ เป็นตัวเลขที่สูงเทียมฟ้า
“นีมันเรื่องวุ่นวายอะไรกัน!”
“ซู่ยู่เด๋อไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเรา ถ้าพวกคุณต้องการทวงหนี้ ก็ไปถามหาเขาที่นรก!”
“ตระกูลซูไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะมาทำตัวกำเริบ!” ซูเหวินเฉิงตอบโต้กลับ ตะโกนเสียงดัง
เขาหวังว่า จะหยุดพวกอันธพาลเหล่านี้ได้
“หือ?” คนหัวล้านกลอกตา ดึงใบมีดสั้นบนโต๊ะออก พุ่งเข้าไป กระแทกหัวของซูเหวินเฉิงลงบนโต๊ะอย่างแรง
มีดสั้น วางอยู่บนคอของซูเหวินเฉิง
เขายิ้มพูดว่า “เด็กน้อย คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดกับใคร”
ใบหน้าของซูเหวินเฉิงซีดลงทันที
“ไว้ชีวิตฉันด้วย!”
“พี่ชาย อย่าหุนหันพลันแล่น! ถ้ามีอะไรค่อยๆ คุยกัน!”
“เด็กๆ บอกเขาว่ากูเป็นใคร” คนคนนั้นหัวล้านยิ้ม
อันธพาลหลายคนพูดเสียงดัง “ไม่เคยได้ยินชื่อพีเฉียงเลยเหรอ?”
“ในพื้นที่นี้ พีเฉียงจะให้ใครก็ตาย พระเยซูก็ไม่สามารถห้ามได้!”
“คุณคือเฉียงหลง พีเฉียง?”
ตระกูลซูทุกคนตื่นตระหนก
นั่นคือจักรพรรดิใต้ดินของบริเวณนี้
“พีเฉียง ได้โปรดเมตตา ซูยู่เต๋อไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเราจริงๆ”
“หนี้ของเขา พวกเราไม่ควรชำระหนี้ของเขา” ซูยู่คุนเอ่ยอย่างหวาดกลัว
“อย่ามาพูดอะไรไร้สาระกับกู！”
“ในพื้นที่นี้ ไม่มีใครสามารถหนีหนี้ของเฉียงหลงของฉันได้!”
“ไม่มีเงินใช่ไหม งั้นจำนองบ้านหลังนี้ให้กู”
“ตระกูลซูของพวกคุณยังมีคลินิกแพทย์แผนจีนสองสามแห่งไม่ใช่หรือไง ทั้งหมดนี้เอามาให้กู!”
ซูเป่ยซานกัดฟันและเอ่ยว่า “เป็นไปไม่ได้ คฤหาสน์หลังนี้และคลินิกแพทย์แผนจีน เป็นเงินทุนสุดท้ายของตระกูลซูของเรา!”
“พี่ชาย เรามาคุยกันดีๆ ไหม”
เฉียงหลงเอ่ยด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง “กูไม่มีเวลาว่างมาเล่นพวกมึง”
“คุณไม่อยากจำนองใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นกูจะจับพวกมึงทั้งหมด ผู้ชายจะขุดแร่ ส่วนผู้หญิงไปขายตัวเพื่อหาเงินมาใช้หนี้กู!”
พวกอันธพาลที่เหลือถืออาวุธในมือ ตะโกนเสียงดัง
ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนในตระกูลซู กลายเป็นลูกแกะที่รอฆ่า พวกเขาหมดสิ้นความหวัง
มันเป็นเหมือนคลื่นที่ถาโถมเข้ามาอีกลูก หรือว่า เป็นไปได้ไหมว่าพระเจ้าต้องการทำลายตระกูลจริงๆ?
พวกเขาถูกต้อนให้จนมุม
“คุณปู่ พ่อกับแม่ ฉันกลับมาแล้ว”
“พวกคุณทายสิ ฉันเอาข่าวดีอะไรมา” ซูหนานผู้ร่าเริงเดินเข้ามาพร้อมกับคล้องแขนเซวเหริน
เมื่อเห็นเธอ ดวงตาของเฉียงหลงเป็นประกาย เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้หญิงคนนี้ยังมีความงามอยู่บ้าง น่าจะขายได้หลายบาท”
“จับมัน!”
ลูกน้องหลายคน รีบลุกขึ้นทันที
“ใครกล้าแตะต้องเธอ? อยากตาย?” เซวเหรินไม่ได้สนใจความเป็นความตาย
เฉียงหลงตกตะลึงก่อนจะพูดว่า “คุณเป็นใคร?”
“อยากจะซวยไปกับพวกนี้หรือไง? บอกอะไรให้นะ วันนี้ไม่มีเงิน ใครมาก็ไม่มีประโยชน์!”
“จริงเหรอ?” เซวเหรินหัวเราะเยาะ: “รวมฉันด้วยเซวเหรินด้วยเหรอ?”
“เซว…เหริน คุณคือเซวเหรินคนไหน?”
“ในหลงเจียง มีเซวเหรินสองคนหรือไง?”
ซูซูพูดอย่างภาคภูมิใจ: “ไอ้พวกเวร ลืมตาดูสุนัขของพวกมึงให้ดี นี่คือคุณชายของเจี้ยนเหรินกรุ๊ป!”
“อะไร?”
“คุณเป็นคุณชายของเจี้ยนเหรินกรุ๊ปจริงๆ หรือ?” เฉียงหลงไม่อยากเชื่อ
เซวเหรินเยาะเย้ย: “หรือว่าให้ฉันบอกฉีลิ่วให้โทรหาคุณก่อน?”
เฉียงหลงรีบพยักหน้าและโค้งคำนับ: “ไม่ต้อง ไม่ต้อง!”
“เดิมทีคุณเซวรู้จักจริงๆ ท่านฉีลิ่ว คนกันเองทั้งนั้นมีตาหามีแววไม่ คนในครอบครัวไม่รู้จักคนในครอบครัวสินะ”
“เอ่อ ฉันจะกลับอีกครั้ง มาเชิญเฮียลิ่วดื่มชา”
เซวเหรินจ้องตาเขม็ง “ยังไม่รีบไปให้พ้นอีก!”
“โอเคโอเค ฉันจะออกไปให้พ้น ฉันจะออกไปให้พ้นเดี๋ยวนี้!”
เฉียงหลงพาลูกน้องของเขาออกไป วิ่งหนีล้มลุกคลุกออกไป เมื่อกี้ยังมีท่าทางดุร้ายราวกับพยัคฆ์ ทันใดเขาก็กลายเป็นแกะตัวน้อยที่วิ่งหนีขี้หดตดหาย
“หนานหนาน รู้จักคุณเซวได้อย่างไร”
“พวกคุณ?” เห็นซูหนานและเซวเหรินสนิทชิดเชื้อกัน สีหน้าของหวางเหมยเต็มไปด้วยตื่นเต้น
“แม่” ซูหนานอายเล็กน้อย เธอเหยียดอกตรง พูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ตอนนี้ฉันจะแนะนำอย่างเป็นทางการให้รู้จัก เซวเหริน คือคู่หมั้นของฉัน”
“เขาสัญญาว่าจะแต่งงานกับฉัน ให้ฉันเป็นคุณนายของตระกูลเซวแล้ว”
