บทที่ 124 หาเหาใส่หัว
เห็นเหลยเป้าท่าทางจริงจัง ฉินเทียนนึกว่าทางด้านตระกูลพาน จะมีการเคลื่นอไหวยิ่งใหญ่อะไรให้น่าตกใจ
ฟังรายงานจบ เขาอดยิ้มไม่ได้
จากที่ทางด้านนั้นส่งข่าวมา หลังจากที่ พานเหม่ยเออร์กลับไป ไม่รุ้ว่าเพราะอะไร เพียงแค่บอกเรื่องนี้กับพานหู่
ปกติ พานหู่ ที่นิสัยร้ายกาจ เฉียบขาด และเคารพ พานเหม่ยเออร์เป็นอย่างมาก กลับอดกลั้น ติดต่อกันหลายวัน ไม่มีการเคลื่อนไหว
เหมือนกับจะกลืนความโมโหนี่ลงไป
จนกระทั่งเมื่อวาน ทางด้านคนแก๊งเขี้ยวมังกรเพิ่งจะได้รับข่าวสาร พานหู่ตัดสินใจยืมมีดฆ่าคน
เขาสั่งคนติดต่อหมาป่ารอยบากที่เมืองใกล้เคียงหลงเจียง ให้สัญญาเงื่อนไขที่หนาเตอะ สั่ง หมาป่ารอยบาก ให้ครอบครองหลงเจียง
หมาป่ารอยบากเดิมทีมีความแค้นกับ เฉียงหลงอยู่แล้ว หลังจากฉีลิ่วตาย พวกเขาก็เตรียมพร้อมที่จะลงมือ ฟังคำพูดของ พานหู่ จึงตอบตกลงทันที
พวกเขาส่งหนังสือท้าดวลไปที่ เฉียงหลงโดยตรง จะนัดสู้กันอย่างดุเดือดสักยกที่ “คูเสือ” ระหว่างทั้งสองเมือง
ฝ่ายที่แพ้ จะต้องยกถิ่นของตัวเองให้อีกฝ่าย
เหลยเป้าแนะนำ: “จากที่ผมคาดเดา ความคิดของ พานหู่ ก็คือครอบครองพื้นที่หลงเจียงผ่าน หมาป่ารอยบากก่อน”
“จากนั้น ค่อยๆ ส่งมืออาชีพเข้าแทรกซึม หาโอกาสจัดการคุณชายในคราวเดียว
ฉินเทียนยิ้มแล้วพูด: “ดังนั้นล่ะ?”
“เฉียงหลงตอบตกลงแล้ว?”
เหลยเป้าพยักหน้า: “จากนิสัยถังดินปืนอย่าง เฉียงหลง แค่จุดก็ติด”
“เขาตอบรับในทันที ตอนนี้ทั้งแก๊งเฉียงหลงเตรียมการรบ แค่รอเปิดสงครามในคืนนี้”
ฉินเทียนเห็น เหลยเป้าหน้าตาจริงจัง เขาอดพูดขึ้นไม่ได้: “นายไม่เห็นด้วยกับวิธีการของ เฉียงหลงใช่ไหม?”
“นายนัดคุยกับฉันต่อหน้า มีแผนอย่างอื่นใช่ไหม?”
เหลยเป้าพยักหน้า พูดอย่างโมโห: “บนตัว หมาป่ารอยบากคนนี้ เรื่องสกปรกเยอะมาก ตำรวจท้องที่ได้รับรายงานจำนวนมาก เพียงแต่ท้ายที่สุดก็เป็นการยากที่จะยืนยันการจับกุม”
“อีกอย่าง หมาป่ารอยบากเหมือนกับได้ยินข่าวคราว ช่วงนี้เก็บเนื้อเก็บตัวอยู่ตลอด ทำอะไรเงียบๆ เป็นอย่างมาก
“อยากจับกุมเขา ยากลำบากมาก”
“เมื่อหมดหนทาง ตำรวจในเมืองใกล้เคียง ขอความช่วยเหลือจากสาขาเขี้ยวมังกร พี่น้องที่รับผิดชอบทางด้านนั้น ชื่อว่าหวงเย่”
“หวงเย่ก็ได้รับรู้ข่าวว่า หมาป่ารอยบากครั้งนี้จะทุ่มกำลังออกมาสู้รบกับ เฉียงหลง”
“นี่คือโอกาสที่หาได้ยากมาก”
“หวงเย่เจรจากับผม วางโครงที่ คูเสือ ถึงเวลา หมาป่ารอยบากรวมตัวกัน ก็กวาดเรียบไม่เหลือ”
ฉินเทียนพยักหน้าแล้วพูด: “ขจัดภัยอันตรายให้แก่ชาวบ้าน แผนนี้ได้อยู่”
“มีความลำบากอะไรไหม?”
“ความลำบากก็คือ” เหลยเป้าฝืนยิ้ม: “เฉียงหลงไม่ยอมให้ความร่วมมือ เขาพูดว่าเรื่องราวบนเส้นทาง ควรจะจัดการตามกฏบนเส้นทาง
“ถ้าหากรับปากให้ความร่วมมือกับผม นั่นก็ถือว่าผิดกฎ ให้คนผ่านทางหัวเราะเยาะ”
“เขาตัดสินใจเอาชนะหมาป่ารอยบากด้วยมือของตัวเอง”
“หมดหนทาง ผมจึงทำได้เพียงรายงานกับคุณชาย หวังว่าคุณชายจะเห็นอกเห็นใจด้วย”
ฉินเทียนพูดอย่างโมโห: “เฉียงหลงไอสาวเลวนี่!”
“บอกเขา บอกว่าเป็นคำพูดของฉัน ให้เขาต่อไปจำไว้ว่า: กฎบนเส้นทางแน่นอนว่าสำคัญ แต่ว่าทุกอย่างจะต้องหลีกทางให้กฎหมาย”
“อยู่ต่อหน้ากฎหมาย กฎเกณฑ์อะไรก็ใช้ไม่ได้”
“เขาคิดว่าตัวเองบริสุทธิ์เหรอ? ตอนนี้ฉันไม่ถือไต่ถามความรับผิดชอบของเขา ก็แค่ให้โอกาสเขาสร้างผลงาน”
“ถ้าหากยังหลงผิดกู่ไม่กลับ แม้แต่เขาก็จับมาให้ฉัน!”
เหลยเป้าคิดไม่ถึงว่าฉินเทียนจะใจกว้างเข้าใจเหตุผล สนับสนุนการทำงานของเขา เขาพูดขึ้นอย่างประทับใจ: “มีประโยคนี้ของคุณชาย เฉียงหลงจะต้องให้ความร่วมมือแน่นอนครับ!”
“คุณชาย ผมจะไปหา เฉียงหลงเดี๋ยวนี้ ไปเจรจารายเอียดแผนการ!”
“คืนนี้ คุณรอดูได้เลยครับ”
ฉินเทียนยิ้มแล้วพูด: “หมาป่ารอยบากมีการเตรียมตัวมา คนของพวกนายพอใช้ไหม?”
“ต้องการให้ฉันส่งคนไปสนับสนุนไหม?”
ถ้าหากเป็นไปได้ เขาไม่อยากปล่อยโอกาสฝึกซ้อม “คำสาปสวรรค์” ใดๆ ทั้งสิ้น
เหลยเป้าพูดอย่างโมโห: “คุณชาย คุณดูถูกความสามารถของ แก๊งเขี้ยวมังกรของพวกเราไปหน่อยแล้ว! ”
“แค่พวกไก่อ่อน จัดการได้อย่างง่ายดาย!”
ฉินเทียนยิ้มแล้วพูด: “รู้แล้ว ไปเถอะ”
“ขอให้พวกนายประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก”
ในไม่ไม่ต้องให้ตัวเองช่วยเหลือ เขาดีใจที่ว่างงาน ลองคิดดู หมาป่ารอยบากตัวละครเล็กๆ ก็ไม่ควรค่าที่ คำสาปสวรรค์จะออกโรง
ไม่แน่จัดการปลาเล็กกุ้งเล็กเยอะแล้ว กลับจะทำให้ “คำสาปสวรรค์” รู้สึกว่าตัวเองเก่งกาจที่สุด ทำให้เกิดความอ่อนแอ
เหล็กชิ้นนี้ ยังคงใช้มันบนใบมีด
กลับถึงบ้าน หยางยู่หลันกับซูซูนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก ขมวดคิ้วแน่น
ฉินเทียนรีบพูดขึ้น: “คุณแม่ เป็นอะไรครับ?”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอครับ?”
ซูซูพูดอย่างจนปัญญา: “เดิมทีคิดว่าไม่ต้องรีบร้อนย้ายบ้าน ใครจะไปรู้ว่าเสือเพิ่งผ่านไปแล้วจะมีหมาป่ามาอีก”
“เจี้ยนเหรินกรุ๊ปเอาที่ดินผืนนี้ขายให้กับจิ่นซิ่วกรุ๊ป จิ่นซิ่วกรุ๊ปเรียกร้องให้มีการย้ายออกภายในสามวัน”
“อ่อใช่ฉินเทียน นายรู้จักอู๋เทียนสงไม่ใช่เหรอ? คุยกับเขาหน่อยได้ไหม ขอเวลาสักหน่อย”
“นี่ฉุกละหุกเกินไป!”
ฉินเทียนยิ้ม: “เงินชดเชยได้มาแล้วยัง?”
หยางยู่หลานพูด: “เรื่องนี้ จิ่นซิ่วกรุ๊ปไม่พูดอะไร ทั้งหมดมาถึงบัญชีแล้ว อีกอย่างให้มาไม่น้อย เพียงพอที่พวกเราจะซื้อบ้านดีๆ หลังหนึ่ง”
“เพียงแต่ฉุกละหุกขนาดนี้ จะไปซื้อบ้านที่เหมาะสมได้ที่ไหน?”
ฉินเทียนครุ่นคิด แล้วพูด: “คุณแม่ครับ ในเมื่อพวกเขาให้เงินมาอย่างราบรื่น ก็ถือว่ายึดสัจจะ พวกเราให้ความร่วมมือในการทำงานหน่อยเถอะครับ”
“ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่ามีบ้านเก่าอยู่หลังหนึ่งเหรอครับ? ตอนที่ผมเพิ่งกลับมา ที่ๆ คุณแม่กับซูซูอาศัยอยู่”
“หรือว่าพวกเราไปแก้ขัดก่อน ผมคิดว่าใช้เวลาไม่นาน จะต้องหาบ้านที่เหมาะสมกว่าเดิมได้แน่”
หยางยู่หลานยิ้มแล้วพูด: “จริงด้วย ทำไมถึงลืมบ้านหลังเล็กนั้นไปได้”
“ซูซู ลูกว่าพวกเราไปพักที่นั่นก่อนช่วงหนึ่งดีไหม?”
“ที่นั่นถึงแม้จะเล็ก แต่พวกเราสามคน สองห้องนอน เพียงพอแล้ว”
นี่ก็เป็นความคิดเล็กน้อยของฉินเทียน ที่นั่นมีเพียงแค่สองห้อง ถึงเวลาเขาก็สามารถนอนกับภรรยาได้ทุกคืนแล้วสินะ?
ถึงแม้จะทำอะไรไม่ได้…
ใครจะไปรู้ ซูซูถลึงตาใส่เขา แล้วยิ้มเยาะ: “ฉันรู้ว่าคุณคิดอะไรในใจอยู่”
“ย้ายกลับไปก็ได้ คุณแม่ห้องหนึ่ง ฉันห้องหนึ่ง คุณ…นอนบนโซฟา”
นี่…
ฉินเทียนรู้สึกว่าตัวเองหาเหาใส่หัว เรื่องมาถึงตอนนี้ ก็ทำได้เพียงฝืนยิ้มอย่างจนปัญญา
“นี่อะไรกัน!”
“พวกเธอเป็นสามีภรรยากัน แน่นอนว่าต้องอยู่ห้องเดียวกัน”
“ซูซู แม่บอกลูกไว้ พวกลูกอายุไม่น้อยแล้ว อย่ามัวแต่ยุ่งอยู่กับงาน มีลูกชายเร็วๆ หน่อยคือเรื่องใหญ่”
ซูซูโมโหหน้าแดง แล้วพูดอย่างไม่พอใจ: คุณแม่ คุณแม่พูดมั่วอะไรน่ะ!”
“ใครจะมีลูกชายกับเขา!”
ขณะที่พูด ก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในห้อง
หยางยู่หลันจ้องมองเอวของซูซู แล้วพูดกับฉินเทียนอย่างจริงจัง “เห็นแล้วยัง ภรรยาของนายเอวเล็กก้นใหญ่ จะต้องมีคุณสมบัติเกิดลูกชายแน่นอน”
ฉินเทียนรู้สึกเหมือนกินน้ำผึ้ง
เพียงแต่เขาพูดแล้วยิ้ม: “คุณแม่ครับ ผมกลับอยากจะมีลูกสาว อืม ลูกสาวที่สวยเหมือนกับซูซู”
หยางยู่หลานยิ้ม: “งั้นนายก็ต้องพยายามยิ่งกว่าเดิม ลูกสาวลูกชายครบหมด ดียิ่งกว่า”
…
กลางดึก รถจินเป่ยหลายคัน บรรทุกคนฝีมือดีนับร้อยของแก๊งเฉียงหลง แล้วออกจากเมืองหลงเจียงด้วยเสียงดังสะเทือน
ขับไปทางเมืองใกล้เคียง
ขับได้ครึ่งทาง จู่ๆ เปลี่ยนทิศ ออกจากถนนใหญ่ ไปตามทางริมถนนที่มีหญ้าแฝก พุ่งไปทางเนินเขาที่อยู่ไกลออกไป
ขณะนี้ บนเนินเขา จอดรถตู้ รถวิบากไว้หลายคัน
ดำมืดไม่รู้ว่ามีจำนวนกี่คน ในมือถือดาบปืนไม้กระบอง กำลังร้องตะโกน
