บทที่ 117 เล่นเกม
ซูซูมาที่บริษัท ตรวจสอบความคืบหน้าของงานและวางแผนกับหลิวชิงอีกครั้ง
ตอนนี้ซูเป่ยฉีเป็นหัวหน้าโรงงานที่รับผิดชอบเรื่องการผลิตทั้งหมด กงลี่ทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการด้านเทคนิคและควบคุมคุณภาพ เพื่อให้ความมั่นใจในคุณภาพ
หลิวชิงเป็นผู้จัดการใหญ่ รับผิดชอบทุกอย่าง ๆ และรายงานตรงต่อประธานซูซูผู้นี้
เป็นเพราะว่ามีหลิวชิง ซูเป่ยฉี และกงลี่สามคนนี้ที่มีความสามารถ ซูซูถึงสามารถผ่อนคลายได้
สิ่งที่ทำให้เธอพึงพอใจมากที่สุดคือ สินค้าล็อตการผลิตขนาดใหญ่ยังไม่ได้ลงมือทำ หลิวชิงก็ได้เปิดช่องทางการขายจำนวนมากในต่างจังหวัดและเมืองโดยรอบไว้ล่วงหน้าแล้ว อีกทั้งยังลงนามในกรอบสัญญาแล้ว
จากการประชาสัมพันธ์ของหลิวชิง ผู้ค้าช่องทางเหล่านั้น ต่างก็ตั้งตารอที่จะขายครีมซูยู่
“ท่านประธานคะ ถึงแม้ว่าตอนนี้เราจะเริ่มผลิตเป็นชุดเล็ก ๆ แต่ฉันหมายความว่า อย่าเพิ่งนำผลิตภัณฑ์เหล่านี้ออกสู่ตลาด ”
“เมื่อสายการผลิตใหม่ถูกแก้ไขจุดบกพร่อง ก็สามารถผลิตได้จำนวนมาก และทำงานร่วมกันอีกครั้ง เพื่อให้ครอบคลุมตลาดทั้งหมดในเวลาอั้นสั้น ”
“ให้ครีมซูยู่ กลายเป็นสินค้าประจำชาติ คนทั่วไปก็หาซื้อที่ไหนก็ได้ ”
“แน่นอนว่า จะสามารถยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวหรือไม่นั้น ยังมีส่วนที่สำคัญเยอะมากอยู่ ”
“นั่นก็คือ งานมหกรรมความงามระดับนานาชาติครั้งต่อไป”
“ความสำเร็จหรือความล้มเหลวของงานแสดงสินค้า เกี่ยวข้องกับการที่เราจะสามารถหาแบรนด์แอมบาสเดอร์ที่เป็นซูเปอร์สตาร์ได้หรือไม่”
“และแบรนด์แอมบาสเดอร์ ก็เป็นผู้กำหนดความนิยมของผลิตภัณฑ์โดยตรง ”
“ดังนั้นท่านประธานซู เรื่องนี้ ได้โปรดท่านใส่ใจให้มากด้วยนะคะ”
ซูซูพยักหน้าพูดว่า “วางใจเถอะประธานหลิง ฉันจะต้องทำให้ดีที่สุด ! ”
เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้น โทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น
“ท่านประธาน แย่แล้ว ! ”
“มีผู้หญิงคนหนึ่งบุกรุกเข้ามาแล้ว ! ”
“เธอพาบอดี้การ์ดมามากมาย เจอใครก็ต่อสู้ ! ”
“ท่านประธานคุณรีบไปซ่อนเถอะค่ะ ! ”
ทำไม ?
ซูซูได้ยินหญิงสาวที่แผนกต้อนรับ ร้องไห้ทางโทรศัพท์ เธออดไม่ได้ที่จะเปลี่ยนสีหน้า
ขณะที่เธอกำลังหารือเรื่องนี้กับหลิวชิง ที่ทางเข้าอาคารซูยู่ รถเบนซ์สองคันที่คุ้มครองรถโรลว์-รอยซ์ ก็หยุดลง
พานเหม่ยเออร์ลงจากรถ มองไปที่อาคารตรงหน้าเธอ แล้วพูดเยาะเย้ยว่า “นังจิ้งจอกนี่เก่งกาจไม่เบาเลย บริษัทดูแล้วไม่เล็กเลยนะ”
อาจารย์เซียวยี่ที่อยู่ด้านข้างยิ้มและพูดว่า “ก็เป็นเพียงแค่กบในกะลาก็เท่านั้น ”
“พวกเขาเคยเห็นโลกที่ใหญ่กว่าที่ไหน พวกเขารู้ได้อย่างไร ว่าอาณาจักรธุรกิจที่คุณควบคุมโดยลำพัง พลาดมากกว่าของพวกเขานับครั้งไม่ถ้วน ”
“ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพลังของทั้งตระกูลพาน ”
เหม่ยเออร์พูดเยาะเย้ย “ดังนั้นจะบอกว่า เธอยั่วยวนเซวเหริน เป็นความโชคร้ายของเธอ ”
“ไปเถอะ ไปพบนังจิ้งจอกตัวนี้กัน”
พูดจบเธอก็เดินเข้าไปข้างในอย่างดุดัน ภายใต้การดูแลของบอดี้การ์ด
เธอเดินไปที่แผนกต้อนรับและพูดว่า “ห้องทำงานของนังจิ้งจอกซูซูอยู่ชั้นไหน และห้องไหน ? ”
หญิงสาวที่ดูแลแผนกต้อนรับ “รีบพูดว่า คุณผู้หญิง คุณมาทำอะไรหรือคะ ? ”
“กรุณาพูดจาสุภาพด้วยค่ะ ”
“นังหนู อย่างแกต้องให้ฉันสุภาพด้วยเหรอ “พานเหม่ยเออร์มองไม่ออกว่าผู้หญิงคนอื่นดีกว่าเธอ จึงยกมือ และตบหน้าน้หญิงสาวเสียงดังอย่างรวดเร็ว
หญิงสาวที่ถูกตบ เอาปิดหน้า ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา
“พวกคุณทำอะไรกัน ? ”
“อย่าก่อปัญหา ! “เมื่อได้ยินการเคลื่อนไหว พนักงานรักษาความปลอดภัยสองสามคนก็วิ่งเข้ามาจากระยะไกล
ก่อนที่พวกเขาจะรีบไปด้านหน้า บอดี้การ์ดข้างพานเหม่ยเออร์ก็เข้าไปทักทายพวกเขาแล้ว
พนักงานรักษาความปลอดภัยธรรมดา จะสามารถเป็นคู่ต่อสู้กับบอดี้การ์ดมืออาชีพได้อย่างไร ในเวลาไม่ถึงนาที พนักงานรักษาความปลอดภัยสองสามตน ก็ล้วนล้มลงไปอยู่กับพื้นด้วยใบหน้าที่ฟกช้ำ
“มันก็เหมือนกับสุนัข ที่พยายามจะหยุดฉัน ”
พานเหม่ยเออร์สูดลมหายใจ และเดินตรงไปที่ลิฟต์
ระหว่างทาง เธอสั่งให้ผู้คุ้มกันตีใครก็ตามที่ไม่พอใจ ด้วยความหยิ่งผยองเป็นอย่างมาก
หญิงสาวมองดูเธอเข้าไปในในลิฟต์ ถึงร้องไห้โทรศัพท์มายังห้องทำงานของซูซูเพื่อรายงาน
“หลิวชิง เกิดเรื่องแล้ว พวกเรารีบไปดูกันเถอะ ! ” ซูซูพูดออกมา และเตรียมจะออกไปกับหลิวชิง
ในขณะเดียวกัน เสียงกระแทกประตูกระจกของห้องทำงานก็ดังขึ้นมา จากการเตะโดยตรง
ผู้หญิงทั้งสองคน ล้วนต่างก็ตกใจ
พานเหม่ยเออร์ดินเข้ามาอย่างเย่อหยิ่ง ภายใต้การดูแลของบอดี้การ์ด เมื่อมองไปที่ซูซูที่อยู่ด้านหลังห้องทำงาน เธอก็ส่งเสียงเยาะเย้ย “เธอคือนังจิ้งจอกตัวนั้นเหรอ ? ”
“ไม่น่าแปลกใจที่สามารถดึงดูดสามีของฉัน ที่แท้ก็ค่อนข้างดูดีเลยทีเดียว ”
“ให้ฉันเดา บริษัทนี้ ก็ใช้ร่างกายของเธอแลกเปลี่ยนมาใช่ไหม ? ”
“ต้องบอกเลยว่า ขอบเขตการขายเรือนร่างของเธอนั้น ประสบความสำเร็จอย่างมาก”
ใบหน้าของซูซูแดงก่ำด้วยความโกรธ เมื่อจู่ ๆ ก็มีคนปกปิดใบหน้า เดินเข้ามา
“เธอเป็นใครกัน ?”
“พูดบ้าอะไรเนี่ย ! ”
“คุณทำร้ายพนักงานเรา ทำลายการเงินบริษัท ระวังฉันจะแจ้งตำรวจ ! ”
“แจ้งตำรวจ ? ”พานเหม่ยเออร์หัวเราะและพูดว่า “เธอรีบแจ้งสิ”
“ฉันก็ต้องการดูว่า ตำรวจหลงเจียงของพวกคุณกล้าที่จะจับกุมฉันหรือไม่ ”
บอดี้การ์ดหลายคนรีบวิ่งมา และจับตามองหลิวชิงกับซูซู
หนึ่งในบอดี้การ์ดนั้นเกินไปแล้ว กลับกล้าย้ายเก้าอี้พิเศษของซูซู ไปวางไว้ยังข้างหลังพานเหม่ยเออร์
พานเหม่ยเออร์นั่งลงและเยาะเย้ย “ไม่เข้าใจเหรอ ? ”
“งั้นตอนนี้ฉันจะบอกเธอว่า เซวเหรินเป็นสามีของฉัน ตอนนี้เข้าใจแล้วหรือยัง ? ”
สีหน้าของซูซูเปลี่ยนไป เธอกัดฟันและพูดว่า “เรื่องของเซวเหริน ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน ”
ทันใดนั้นพานเหม่ยเออร์ก็เข้ามา แล้วตบไปที่หน้าของซูซูทีหนึ่ง
“เพี๊ยะ ! ”
“นังคนชั้นต่ำ ! ”
“ฆ่าเซวเหรินตายแล้ว และยังบอกว่าไม่เป็นไร ? เช่นนั้นฉันถามเธอ ตอนกลางดึก เเธอสวมชุดแต่งงานวิ่งไปยังคฤหาสน์หงส์ขาว นั่นมันหมายความว่ายังไง ?”
“เธอสามารถพูดได้ว่าเซวเหรินต้องการบังคับเธอ แต่เขาจะบังคับให้เธอสวมชุดแต่งงานเหรอ ? ”
“ตัวเธอเองจงใจใส่ชุดแต่งงานเพื่อมาอ่อย มาดึงดูดสามีของฉัน ตอนนี้ กลับบอกว่ามันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอ ? ”
พานเหม่ยเออร์โยนรูปถ่ายลงบนใบหน้าของซูซู
ในภาพคือ ซูซูอยู่ในคฤหาสน์หงส์ขาวสวมชุดแต่งงานสีขาว ดูสวยงามมาก
ครั้งนี้ แม้แต่หลิวชิงที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็ยังไม่เข้าใจ เพราะชุดแต่งงานแบบนี้ใส่ยาก เว้นแต่ จะเป็นความสมัครใจใส่เอง
“มันไม่เหมือนกัน”
“ฉันถูกหลอก ! ” ซูซูกระตือรือร้นที่จะอธิบาย แต่สักพัก เธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
เธอปิดหน้าของเธอ ทั้งเขินอายและโกรธ
พานเหม่ยเออร์ก็ไม่ได้ให้โอกาสซูซูอธิบาย เธอกลับมานั่งอีกครั้ง ราวกับราชินี มองซูซูอย่างเย้ยหยันแล้วพูดว่า “ตอนนี้ ฉันต้องการให้เธอคุกเข่าต่อหน้าฉัน ”
เมื่อเห็นซูซูกัดฟันอย่างโกรธเคือง เธอก็พูดเยาะเย้ย “ไม่อยากคุกเข่าเหรอ ? ”
“ก็ดี งั้นพวกเรามาเล่นเกมกัน”
เธอถามเซียวยี่ที่อยู่ข้าง ๆ เธอว่า “ท่านเซียว นัดไว้ว่าจะมากี่โมงนะ ? ”
เซียวยี่ยิ้มและพูดว่าว่า “ใกล้ถึงวลาแล้ว ”
พานเหม่ยเออร์มองดูนาฬิกาปาเต็กฟิลลิปบนข้อมือของเธอ แล้วหัวเราะเยาะเย้ย “ หนึ่ง สอง สาม ”
โทรศัพท์บนโต๊ะทำงานดังขึ้น
หลิวชิงรีบไปรับโทรศัพท์
“ทำไม? ”
หลังจากฟังเนื้อหาข้างในแล้ว สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป
เพิ่งวางโทรศัพท์ไป ก็ดังขึ้นอีกครั้ง หลังจากนั้น สีหน้าของหลิวชิงก็ซีดเซียว
“ประธานหลิว เกิดอะไรขึ้น ?”
“ ใครโทรศัพท์มา ?”
หลิวชิงเหลือบมองไปที่พานเหม่ยเออร์ และกัดฟันพูด “ตัวแทนจำหน่ายช่องทางทั้งหมดที่เราทำงานอย่างหนักเพื่อติดต่อ ทุกคนล้วนโทรมา และยกเลิกสัญญาเพียงฝ่ายเดียว ”
ซูซูถูกโจมตีอย่างหนัก
หากไม่มีผู้จัดจำหน่ายเหล่านี้ สินค้าที่พวกเขาทำงานอย่างหนักเพื่อผลิตออกมา จะขายให้ใครล่ะ ?
ตัดขาดช่องทางตลาด ก็คือการตัดทางดำรงชีวิต
