บทที่ 160 ตัดมาที่หัวฉันเลย
เมื่อซูซูที่ถูกเรียกซ้อต่อหน้าผู้คน ก็รู้สึกเขินอายขึ้นมา แล้วก็รู้สึกตลกด้วย
เธอก็ทำเป็นโกรธแล้วพูดกับฉินเทียนว่า：“เอ้อร์กั่วส่งคนพวกนี้มา หมายความว่ายังไง？”
ฉินเทียนหัวเราะแล้วพูดว่า：“เอ้อร์กั่วบอกว่า กลัวว่าเธอจะไม่แนะนำเพื่อสนิทให้เขา ก็เลยส่งคนพวกนี้มาจับตาดู”
ซูซูหัวเราะร่า พูดว่า：“บอกเอ้อร์กั่ว ว่าฉันมีเพื่อนสนิทคนเดียว ก็คือกงลี่”
“ผู้หญิงที่เคยหย่าแล้วเลี้ยงลูกด้วยคนเดียว เขาจะเอาก็เอา ไม่เอาก็ไปไกลๆ ซะ
ฉินเทียนหัวเราะแล้วพูดว่า：“บังเอิญจริง เมื่อครู่ฉันก็เพิ่งบอกเขาไปแบบนั้น”
“ที่รัก อันที่จริงแล้วเธอไม่ต้องไปสนใจเขาหรอกนะ ไอ้หมอนี่มันเจ้าชู้จะตาย คนละประเภทกับฉัน”
ซูซูเบิกตากว้างมองฉินเทียน จากนั้นก็กลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่：“ฉันไม่เคยเห็นคนหน้าหนาแบบนี้มาก่อนเลย！”
“เอาล่ะ ไม่คุยกับนายแล้ว นายต้อนรับเหลิ่งเฟิงแล้วก็พวกเขาไปแล้วกัน”
“ฉันจะต้องไปที่บริษัท วันนี้ฉันจะต้องเอารายละเอียดและขั้นตอนของสัญญาคุยกับนายหน้าของมู่เฟยเฟยให้เสร็จ”
หลินเซวี่ยมารับ จากนั้นซูซูก็รีบขึ้นรถไป
ส่วนหยางยู่หลันที่กำลังวุ่นเกี่ยวกับการจัดหาของทางการแพทย์ ก็ไปทำงานเหมือนกัน
สีหน้าของฉินเทียน ก็เริ่มหนักใจขึ้นมา ซูซูกับหยางยู่หลันไม่รู้เรื่องเมื่อคืนวาน ว่าขณะที่พวกเธอกำลังหลับอยู่นั้น อันที่จริงเป็นกุ่ยเหมินที่มาจัดการไป
เรื่องแบบนี้ฉินเทียนไม่มีทางให้เกิดขึ้นอีกแน่
เขาพูดด้วยเสียงขรึม：“เหลิ่งเฟิง นับตั้งแต่นี้ไป อุทยานมังกรแห่งนี้ รวมถึงความปลอดภัยของคนในบ้านฉัน จะให้นายเป็นคนรับผิดชอบ รวมถึงพี่น้องของทีมหมาป่าโดดเดี่ยวด้วย”
“ฉันไม่อยากให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น นายเข้าใจไหม？”
เหลิ่งเฟิงและทีมหมาป่าโดดเดี่ยว ต่างก็รู้สึกกลัว
เขาตอบอย่างหนักใจว่า：“คุณผู้ชายโปรดวางใจได้！”
“นับตั้งแต่ตอนนี้ หากว่าคุณนายเกิดอะไรขึ้น เชิญตัดหัวผมได้เลย！”
ฉินเทียนพยักหน้า เพราะความซื่อสัตย์และความสามารถของทีมเหลิ่งเฟิงกับหมาป่าเดียวดาย เขาสามารถเชื่อถือได้
ต้องรู้ว่า ถึงแม้จะเป็นยามรักษาความปลอดภัยของโล่ฟ้า พวกเขาเป็นบุคคลที่อยู่ฝ่ายตรงข้าม ปกติภารกิจการปฏิบัติของยามรักษาความปลอดภัย นั่นก็คือการเมืองของทุกประเทศ
เหลิ่งเฟิงสะบัด：“ฟังคำสั่งฉัน！”
“เจ้าหก นายไปบริษัทของคุณผู้หญิง รับผิดชอบงานความปลอดภัยทั้งหมด！”
“เจ้าสี่ นายติดต่อกับคนขับรถของคุณผู้หญิง ดูแลความปลอดภัยทั้งหมดเมื่อคุณผู้หญิงออกไปข้างนอก ห้ามมีอะไรผิดพลาด”
“ส่วนคนอื่นๆ ตรวจเช็ครายละเอียดทุกซอกทุกมุมของอุทยานมังกร รู้ข้อมูลภายในอย่างชัดเจนห้ามทำผิดพลาดเด็ดขาด”
“กำแพงสูงโดยรอบและภายในอุทยานมังกร ห้ามเหลือไว้แม้แต่มุมเดียว จะต้องติดตั้งกล้องวงจรปิดให้หมด”
“ส่วนคนอื่นๆ เหลืออีกสองคนไว้ที่หน้าประตู ส่วนที่เหลือ ตามฉันไปที่ห้องกล้องวงจรปิดทั้งหมด！”
“ครับ！” เมื่อฟังคำสั่งเหลิ่งเฟิง ทีมหมาป่าโดดเดี่ยวก็รับปาก จากนั้นเริ่มปฏิบัติการอย่างรวดเร็ว
ในที่สุดฉินเทียนก็คลายความหนักใจ
เมื่อมีทีมนี้เข้าร่วม หลังจากนี้ไม่ว่าที่บริษัทหรือว่าที่บ้าน หากว่าซูซูต้องออกไปข้างนอก ก็สามารถรับประกันได้ว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด
เขาก็สามารถวางใจได้
ในเวลาขณะเดียวกัน
เมืองหลวง คฤหาสน์ของพานเหม่ยเออร์
เนื่องจากโทรศัพท์ของพานเหม่ยเออร์ติดต่อไม่ได้ กังวลว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น พานหู่จึงรีบร้อนมาหา ฉากที่เห็นทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก
เลือดของพานเหม่ยเออร์ไหลนองเต็มไปหมด ร่างกายที่นอนเปลือย นอนจมอยู่ในกองเลือด
ทั้งคฤหาสน์ รวมถึงบอดี้การ์ดที่เชี่ยวชาญประมาณสิบกว่าคน ก็ไม่มีใครรอดชีวิต
โหดเหี้ยมนัก！
ทั้งๆ ที่เป็นคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลพาน คนที่อยากทำอะไรก็ต้องได้ในเมืองนี้ กลับต้องมาจบชีวิตแบบนี้
พานหู่ที่กำลังช็อค รู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มาก เขารับผิดชอบไม่ไหว จากนั้นจึงรีบโทรศัพท์หาคนที่จะมารับช่วงต่อของตระกูลซึ่งก็คือพานหลง
“เธอเป็นใคร？” สีหน้าที่ไร้อารมณ์ของพานหลง หลังจากที่ตรวจเช็คอย่างละเอียด ก็ถามถึงศพของเข็มหางแมงป่อง
พานหู่รู้ดีว่าปิดไม่มิดแน่ จากนั้นจึงนำเรื่องที่พานเหม่ยเออร์ติดต่อทีมงูเห่าต่างประเทศบอกออกมา
ตามการคาดเดา ผู้หญิงคนนี้ อาจจะเป็นสมาชิกของทีมงูเห่า
พานหลงขมวดคิ้ว
ฉินเทียนเป็นคนลงมือหรือเปล่า？เขาแทบไม่อยากจะเชื่อ
“คุณชายรอง บนโทรศัพท์มีคลิปวิดีโอ！” ลูกน้องคนหนึ่งที่พบโทรศัพท์ก็รีบเอาให้พานหลงดู
หลังจากที่ดูจบ ทั้งพานหลงและพานหู่ ก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป
พานหู่พูดอย่างตกใจ：“ใช่พวกเขา！”
“ทีมคำสาปสวรรค์！”
“เป็นพวกเขา ที่บุกเข้ามาในคฤหาสน์ของฉัน ที่ลงมือกับองค์กรแมงป่องไท่！”
หลังจากที่ดูจนถึงตอนสุดท้าย ฉินเทียนก็เปิดเผยใบหน้า คำพูดนั้นที่พูดกับพานเหม่ยเออร์ ก็ทำให้พี่น้องทั้งสองคนปวดใจพร้อมกัน จากนั้นก็โมโหมาก
“เป็นฉินเทียนจริงๆ ด้วย！”
“ไอ้เวรเอ้ย เขาไปเอาผู้มีฝีมือพวกนี้มาจากไหน！”
พานหลงกัดฟัน
พานหู่กลืนน้ำลายแล้วพูดว่า：“พี่รอง ตอนนี้จะทำอย่างไรดี？”
“เรื่องที่พี่เหม่ยเออร์ จะให้พ่อรู้เรื่องไหม？”
พานหลงถอนหายใจ：“เรื่องใหญ่ขนาดนี้ อยากจะปิดก็ปิดไม่อยู่หรอก อะหู่ ตามฉันไปพบพ่อ”
“พวกนาย เก็บศพคุณหนูด้วย แล้วตามฉันไปพบเจ้าบ้าน”
“ส่วนคนอื่นที่เหลือ ก็ให้เผาไปกับคฤหาสน์หลังนี้”
บ้านเก่าของตระกูลพาน
เจ้าบ้านตระกูลพาน พานโหย่วจื้อ ที่สร้างทุกอย่างขึ้นด้วยมือของตนเอง ปัจจุบันเป็นคนแกร่งกร้าวของหนึ่งในตระกูลใหญ่ในเมือง เมื่อได้เห็นศพลูกสาวตนเอง ก็เงียบไปอยู่นาน
ใบหน้าของเขา ไม่มีอารมณ์ใดๆ
แต่ทว่า การไร้ท่าทางของคนทั้งคน ความรวดเร็วที่ปรากฏในดวงตานั้น ภายในระยะเวลาสั้นๆ ดูแก่ไปไม่น้อยกว่าสิบปี
ด้านข้าง พานหลงและพานหู่ ทำตัวอย่างระมัดระวัง จิตใจไม่สงบ ต่างไม่กล้าพูดอะไรสักประโยค
คนแกร่งกร้าวถึงแม้จะดูแก่ แต่ยากจะคาดเดาจิตใจได้
นานพอสมควร พานโหย่วจื้อดึงผ้าขาวปิดใบหน้าของพานเหม่ยเออร์
เขามองไปที่พานหลง พูดด้วยความเย็นชาว่า：“ในเมื่อเรื่องเป็นเช่นนี้ พี่รองอย่างแก เตรียมตัวที่จำอย่างไร？”
พานหลงตัวสั่นเทา แล้วรีบพูดว่า：“เรื่องนี้ ลูกต้องมีความรับผิดชอบอยู่แล้ว ลูกจะพยายามอย่างสุดความสามารถ เพื่อแก้แค้นให้น้อง”
“แต่ว่า ใกล้ถึงวันเกิดของนายท่านอานเข้ามาแล้ว รายละเอียดการปฏิบัติการ ต้องขอคำแนะนำจากคุณพ่อด้วย！”
“อืม” พานโหย่วจื้อพยักหน้าแล้วพูดว่า：“ตอนนี้ ฉันมีเงื่อนไขให้แกอยู่สามข้อ”
“ข้อหนึ่ง วันเกิดของนายท่านอานที่จะถึง ในคืนงานเลี้ยง จะตัดสินใจรูปแบบต่อไปของเมือง”
“ดังนั้นไม่ว่าแกจะปฏิบัติการ จะไม่ส่งผลกระทบต่อตระกูลพานของเรา”
“ข้อสอง”
“พี่ใหญ่ของแกเลื่อนขั้นอย่างราบรื่น ปีนี้มีโอกาสจะได้เลื่อนอีกขั้นหนึ่ง หลายปีมานี้ พวกเราจงใจให้เขาติดต่อกับครอบครัวน้อยลง ก็เพื่อในช่วงเวลาสำคัญจะไม่ทำให้เขาต้องลำบาก”
“ดังนั้น แกห้ามส่งผลกระทบต่อการเลื่อนขั้นพี่ใหญ่ของแก”
“ข้อสาม”
ในสายตาของพานโหย่วจื้อ ปรากฏความร้ายกาจออกมา จากคำต่อว่าของคนแกร่งกร้าว ในที่สุดก็สามารถระงับความโกรธได้
“ขณะที่น้องสาวของแกจะลงสุสาน ฉันหวังว่าจะได้เห็นหัวของฉินเทียน”
“ฉันมีเงื่อนไขเพียงสามข้อเท่านั้น แกไปทำซะ”
“ฉันอนุญาตให้แกสามารถใช้เส้นสายและเงินของตระกูลพานได้”
“อะหลง ฉันมีความคาดหวังกับแกมาก การต่อสู้ครั้งนี้ ไม่ได้เพียงแก้แค้นให้น้องของแกเพียงอย่างเดียว ยิ่งไปกว่านั้น มันคือศักดิ์ศรีของตระกูลพานของเรา”
“รวมถึง แกจะสามารถควบคุมจัดการตระกูลพานในอนาคตได้อย่างราบรื่นด้วยหรือไม่”
“ฉันหวังว่า แกจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง”
พานหลงพูดอย่างกลัวว่า：“ครับ คุณพ่อ！”
“ลูกจะไปวางแผนเดี๋ยวนี้ ไม่ให้ท่านต้องผิดหวังเป็นอันขาด！”
