บัญชามังกรเดือด บทที่ 184 วันเกิด
เมื่อเห็นฉินเทียนพยักหน้า ในใจของหลินหรูยู่ ก็รู้สึกตื่นตระหนกอย่างไม่มีเหตุผล
เงื่อนไขของพี่หรงคือ ถ้าฉินเทียนรักษานายท่านอันหายดีแล้ว เธอก็สามารถช่วยฉินเทียนหลอกลวงภรรยาของตัวเขาเองได้
ฉินเทียนตอบตกลงแล้ว
หมายความว่าเขาอยากจะ……ทำผิดต่อภรรยาของตัวเอง…..จริง ๆ เหรอ ?
พระเจ้า เช่นนั้นฉันควรทำอย่างไรดี ?
ท้ายที่สุดแล้ว เขาแต่งงานแล้ว ยิ่งกว่านั้น ภรรยามีความสามารถและสวยงามมากขนาดนั้น
หรือว่า ตัวเองจะกลายเป็นเมียน้อยแล้วจริง ๆ ?
“หรูยู่ คุณเป็นอะไรไป ? ”
“คุณไม่เชื่อเขาแล้วเหรอ ? งั้นดีเลย อันที่จริงฉันก็ไม่เชื่อ”
“เราไปกันเถอะ ไม่ต้องไปสนใจเขาแล้ว ”พี่หรงสตาร์ทรถ
“ไม่ ! ” หลิวหรูยู่รีบเปิดประตูรถ และพูดอย่างตื่นเต้น “ฉันเชื่อคุณ รีบขึ้นรถ !”
เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็ดึงฉินเทียนขึ้นรถมา
ฉินเทียนคิดอะไรบางอย่างได้ และรีบพูดว่า “เดี๋ยวก่อน ฉันต้องการเพิ่มอีกข้อหนึ่ง”
“อะไรนะ ? “หลิวหรูยู่รู้สึกประหม่าเล็กน้อย เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายของฉินเทียน เขาคงจะไม่ขอร้อง ให้ตัวเองไปกับเขาในคืนนี้หรอกนะ ?
เกลียด ดูเหมือนก่อนหน้านี้ตัวเองจะเคยพูดว่า ตราบใดที่รักษาคุณปู่จนหาย ก็สามารถอยู่กับเขาได้คืนหนึ่ง……
“หลังจากเสร็จเรื่องแล้ว เชิญฉันไปกินหม้อไฟด้วย” ฉินเทียนพูดอย่างจริงจัง
“น่าเกลียด ! ”หลิวหรูยู่ตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วหัวเราะ เหมือนดอกพลัมสีแดงภูเขาน้ำแข็งบานสะพรั่ง ในป่าพีชในเดือนมีนาคม ลมฤดูใบไม้ผลิพัดมาอย่างกะทันหัน
พี่หรงกลอกตา เหยียบคันเร่ง และรถอัลฟา โรมิโอก็พุ่งทะยานไปยังคฤหาสน์ของผู้เฒ่าอัน
……
“พ่อครับ พี่ใหญ่กลับมาแล้ว“ พานหู่กระซิบกับพานโหย่วจื้อในบ้านเก่าของตระกูลพาน
ดูเหมือนว่าพานโหย่วจื้อจะไม่ได้ยิน เขานั่งบนเก้าอี้ และมองดูโลงศพทั้งสองตรงหน้าเขา และนั่งอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานานมาก
ในชั่วข้ามคืน นักดาบ 40 คนของตระกูลพาน และนักฆ่า 40 คนถูกฆ่าตาย หน่วยสังหารที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีหลายปีมานี้ ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว
ปรมาจารย์ทั้งห้าที่ถูกจ้างด้วยเงินหลายสิบล้านเหรียญทุกปี ถูกฆ่าตายในที่เกิดเหตุหมดเลย
คุณชายรองซึ่งได้รับการปลูกฝังจากเขามาเป็นเวลาสามสิบปี และได้รับการยกย่องว่าเป็นทายาทในอนาคต จมน้ำตายในสระว่ายน้ำในวิลล่าของเขาเอง
เมื่อพานโหย่วจื้อมาถึง พานหลงก็ลอยอยู่บนสระน้ำ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ไม่รู้ว่าเขาต้องดิ้นรนขนาดไหน โกรธ และไม่เต็มใจยังไงก่อนที่จะตาย !
ก่อนหน้านี้ พานเหม่ยเอ๋อร์ลูกสาวคนสุดท้อง ถูกตัดขาและเสียเลือดจนเสียชีวิต แม้ว่าพานโหย่วจื้อจะถูกกระแทกที่ศีรษะ แต่เขาก็สามารถเอาตัวรอดได้
ตอนนี้ การตายของคุณชายรอง มันกระตุกเขาและหักกระดูกสันหลังของเขาจริงๆ
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าหลังจากการต่อสู้ดิ้นรนมาหลายทศวรรษ ในที่สุดดินแดนแห่งนี้ซึ่งถูกยึดครอง ก็ไร้ความหมาย
“พ่อ ！”
มีเสียงเคร่มขรึมดังมาจากภายนอกประตู
ลูกชายคนโตของตระกูลพาน พานเจี๋ย เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
เขาอายุยังไม่ถึง 40 ปี แต่ดูไปแล้ว แต่มันดูสงบและซับซ้อนมาก สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับอาชีพการงานหลายปีของเขา
ก่อนที่เขาจะเข้าประตู ใบหน้าของเขายังคงเต็มไปด้วยความสุข เพราะ ไม่น่าแปลกใจเลย ที่เขากำลังจะเลื่อนขั้นไปอีกขั้น
อีกทั้ง ยังถูกย้ายไปทำงานในเมืองอีกด้วย
เมื่อถึงเวลา ฝ่ายปกครอง มีใครกล้าแข่งขันกับตระกูลพานของพวกเขาบ้าง ?
แต่ เมื่อเห็นโลงศพทั้งสองที่อยู่ภายในห้อง เขาก็ตกตะลึง
ตระกูลต้องทนทุกข์กับการเปลี่ยนแปลงที่น่าเศร้า และพานโหย่วจื้อ ได้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับจากลูกชายคนโตของเขา เพราะเขาไม่ต้องการให้สิ่งเหล่านี้ส่งผลต่ออาชีพลูกชายคนโตของเขา
ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นข้อพิพาท ที่มองไม่เห็น
“พี่ใหญ่ อย่าตื่นเต้นสิครับ ”
“เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว เรามาหาวิธีล้างแค้นกันเถอะ” พานหู่หันรถเข็นกลับมา และกระซิบ
“อะหู่ เกิดอะไรขึ้นกับขาของคุณ ? ”
“ใครตีคุณจนกลายเป็น ?”
“มีชายชราในครอบครัวเสียชีวิตแล้วเหรอ ?”
“น้องรองแล้วพี่สามของคุณละ ?”
จนถึงขณะนี้ พานเจี๋ยยังคิดว่า คนที่ตายอาจเป็นคนชราในบ้านอย่างพ่อบ้านชราเสียชีวิต
“พี่รองและพี่สาม______”เสียงของพานหู่สั่นเทา เขาค่อย ๆ หันศีรษะ และมองไปที่โลงศพทั้งสอง
พานเจี๋ยถึงกับตกตะลึงไปครู่หนึ่ง !
จนสีหน้าเปลี่ยนไป !
เขารีบไปที่โลงศพ และเห็นคนทั้งสองอยู่ข้างใน ฉันแค่รู้สึกว่าตาของฉันมืด และฉันก็เกือบจะล้มลง
“พ่อ ! ” เขาคุกเข่าลงต่อหน้าพานโหย่วจื้อ และพูดอย่างเศร้าโศกว่า “ผมมาช้าไปไปแล้ว ! ”
“มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ ? ทำไมไม่บอกฉัน ! ”
การแสดงออกของพานโหย่วจื้อ ว่างเปล่าราวกับว่าคนโง่เขลาอย่างไรอย่างนั้น
สมแล้วที่พานเจี๋ยงดำรงตำแหน่งมาหลายปี เขาก็สงบลงอย่างรวดเร็ว และพูดอย่างเคร่งขรึม : อะหู่่ บอกมา ใครเป็นคนทำ ? “
“ที่ฉันกลับมาครั้งนี้ ก็เพื่อไปร่วมงานวันเกิดของนายท่านอานกั๋ว”
“ฉันรู้ นี่เป็นวันเกิดสุดท้ายของนายท่าน เมื่อเขาล้มลง รูปแบบของเมืองหลวงจะถูกวาดใหม่ ”
“ตระกูลเจี่ยและตระกูลหลี่ เป็นผู้นำในการโจมตีเรา เพื่อชิงดินแดนของเราหรือเปล่า ?”
“ตระกูลเจี่ยและตระกูลหลี่ ? “ทันใดนั้น พานโหย่วจื้อก็เปิดปากพูดเยาะเย้ย “พวกมันไม่กล้าหรอก ”
พานเจี๋ยพูดอย่างโกรธเคือง “เช่นนั้นเป็นใครกันแน่ ?”
“ฉันคิดไม่ออก ในเมืองหลวงหนานเจียงนี้ ใครกันที่มีความกล้าหาญเช่นนี้ ! ”
พานหู่กัดฟันพูด “เป็นฉินเทียน ! ”
“ฉินเทียน ? “พานเจี๋ยตะลึง และพูดว่า : “เป็นใครกัน ? ”
“ทำไมเขาถึงต้องลงมือกับอะหลงและเหม่ยเออร์ชั่วร้ายถึงเพียงนี้? ”
พานหู่เงียบ เรื่องนี้ พูดแค่สองสามประโยค ก็คงจะพูดไม่เข้าใจ
“ฉันจะแจ้งนายตำรวจ และออกหมายค้นทั่วประเทศทันที ! ”พานเจี๋ยพูดออกมาดัง ๆ และก้าวออกไปข้างนอก
“หยุด ! “สีหน้าของพานโหย่วจื้อดูเคร่งขรึม และเขาก็กลับมาเป็นวีรบุรุษอีกครั้ง
เพราะจู่ ๆ เขาก็รู้ว่าเขาไม่ได้ล้ม และตระกูลพานก็ไม่ล้ม เพราะว่า เขายังมีลูกชายคนโต !
เมื่อเทียบกับการให้ลูกชายคนรองเข้ามาทำธุรกิจของตระกูล สำหรับลูกชายคนโตของเขา นี่ถึงจะเป็นสิ่งที่ตั้งตารอจริง ๆ
ตราบใดที่พานเจี๋ยไม่ล้ม ตระกูลพานก็จะไม่มีวันล้มลง
“ เมื่อครู่คุณพูดว่า ครั้งนี้กลับมาทำอะไรนะ ?” เขาถามอย่างเย็นชา
พานเจี๋ยตกตะลึงครู่หนึ่ง และพูดด้วยเสียงต่ำว่า “สุขสันต์วันเกิดผู้เฒ่าอัน ”
“พ่อครับ ปีนี้ผมคาดว่าจะไปต่อ และย้ายไปทำงานที่เมืองหลวง ยิ่งไปกว่านั้น มีโอกาสมากที่จะรับหน้าที่การเมืองและกฎหมาย ”
“จริงเหรอ ? ”พานโหย่วจื้อดูเหมือนจะฟื้นจากความตาย ใบหน้าฉ่ำวาวเปล่งประกาย
พานเจี๋ยพยักหน้า และพูดว่า “ประเด็นสำคัญได้รับการยืนยันแล้ว อย่างไรก็ตาม ยังมีรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่บ้าง ”
“ผมกลับมาครั้งนี้ ฉันต้องการฉลองวันเกิดของนายท่านอัน และในขณะเดียวกัน ก็อยากชวนเขามาสานสัมพันธ์และทักทายกัน ”
“คุณก็รู้ แม้ว่านายท่านจะไม่ได้อยู่ในอาชีพราชการ แต่เขาก็มีบริวารอยู่ทั่วโลก”
“ตราบใดที่เขาเต็มใจที่จะพยักหน้าเพื่อช่วย เรื่องนี้ ก็จะเกิดขึ้นจริง”
พานโหย่วจื้อถอนหายใจและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “หากเจ้ากลับมารับตำแหน่งทางการเมืองและกฎหมายได้ เช่นนั้นเมืองหนานเจียงทั้งหมด ก็จะเป็นของเรา ”
“เขาต้องการฆ่าฉินเทียนนั้นไม่ง่ายเท่ากับการจับแมลง”
พานเจี๋ยรีบพูดว่า : “นั่นฉินเทียน______”
พานโหย่วจื้อพูดเสียงดัง “ไม่ต้องพูดแล้ว ! ”
“พ่อบ้าน เอาของขวัญวันเกิดที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ไปไว้บนรถก่อน ฉันและคุณชายใหญ่ จะไปอวยพรวันเกิดนายท่านอานกั๋วเดี๋ยวนี้！”
“ครับ นายท่าน ” พ่อบ้านเฒ่ารีบเตรียม
พานโหย่วจื้อค่อย ๆ ลุกขึ้น กลับไปที่ห้อง ล้างหน้าอย่างระมัดระวัง สวมสูทราคาแพงที่พอดีตัว และผูกโบสีแดงขนาดใหญ่
นั่งบนโรลล์-รอยซ์ โดยพาลูกชายคนโตที่เขาภาคภูมิใจ ขับรถไปยังคฤหาสน์ตระกูลอาน
คึกคักกันทั้งเมือง รถยนต์หรูหลายคันที่ไม่ค่อยได้เห็นในเวลาปกติ วันนี้ล้วนขับอยู่บนถนนใหญ่ ซึ่งมุ่งไปในทิศทางเดียวกัน
คนเหล่านี้ แทบจะรวมบุคคลสำคัญ และคนมีหน้ามีตาในเมืองหนานเจียงทั้งหมดแล้ว
พวกเขา ล้วนมาอวยพรให้กับวันเกิดให้แก่ราชาแห่งหนานเจียงผู้นี้
