บัญชามังกรเดือด – บทที่ 300 บุตรแห่งสวรรค์

บัญชามังกรเดือด บทที่ 300 บุตรแห่งสวรรค์
“ลุง ลุงรออะไรอยู่?”

“รีบฆ่ามันสิ!”

“มันน่ะบ้า กล้าดียังไงมาพูดจากับลุงแบบนี้!” ด้านข้าง ชาร์ลีแผดเสียงคำราม

ก่อนหน้านี้ เขาหลงเสน่ห์เหลิ่งหยุนไปแล้ว

ตอนนี้ เมื่อเห็นว่าข้างกายของฉินเทียน ยังมีสาวสวยอย่างเถียหนิงซวงกับเหมยหงเซว่อีก เขาก็ยิ่งฮึกเหิม

เขาอยากได้ผู้หญิงทั้งสามคนนี้เลย!

“ไอ้หนุ่ม แกจะให้ฉันรับผิดชอบยังไงล่ะ?” เคราใหญ่มองฉินเทียนอย่างล้อเลียน

ท่าทีเหมือนนกเหยี่ยวจิกลูกเจี๊ยบดีๆ นี่เอง

“ง่ายมาก” ฉินเทียนเอ่ยเรียบๆ: “ตอนนี้กวนอี่ทำงานกับฉัน แกขอโทษเขาซะ”

“ชดเชยความเสียหายในตอนนั้น แล้วรับปาก ว่าต่อไปจะไม่หาเรื่องเขาอีก”

“ถ้าทำได้ ฉันจะไม่ทำให้แกลำบากใจ”

เคราใหญ่รู้สึกสนใจยิ่งกว่าเดิม เขาไม่เคยเจอคนอย่างฉินเทียนมาก่อนเลยจริงๆ

ไอ้นี่มันปัญญาอ่อน หรือบ้ากันแน่?

“หรือแกไม่เห็น ว่าในมือฉันมีปืน?”

ฉินเทียนขมวดคิ้ว เอ่ยว่า: “ฉันรู้ ว่าแกไม่ยอมหรอก”

“งั้นเอาแบบนี้ดีไหม”

“ปืนลูกโม่ประเภทนี้ มีเกมขึ้นชื่ออยู่เกมหนึ่ง แกรู้จักไหม?”

เคราใหญ่หน้าเปลี่ยนสี: “แกหมายความว่า จะเล่นรัชเชี่ยนรูเล็ตกับฉันเหรอ?”

ฉินเทียนพยักหน้า: “แกกล้าหรือเปล่า?”

เคราใหญ่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน นัยน์ตาคู่สีฟ้า จ้องฉินเทียนตาเขม็ง

“ลูกโม่กระบอกนี้ ฉันก็เคยเล่นรัชเชี่ยนรูเล็ตมาแล้วนะ”

“ฉันเล่นมาทั้งหมดแปดครั้ง โชคดีคือ ฉันชนะทุกครั้งเลย”

“ไอ้หนุ่ม แกแน่ใจนะ ว่าอยากเล่นกับฉันน่ะ?”

ฉินเทียนยักไหล่: “ถ้าแกไม่กล้า งั้นจะเปลี่ยนเป็นวิธีอื่น ฉันก็ไม่ว่าอะไรนะ”

“ได้!” เคราใหญ่คำรามเสียงต่ำ ก่อนจะใส่กระสุนลงในซอง แล้วหมุนอย่างแรง แม็กกาซีนหมุนไปด้วยความเร็ว

จากนั้น พอเขาตบแรงๆ ทีหนึ่ง มันก็หมุนกลับที่เดิม

แม็กกาซีนที่บรรจุกระสุนได้หกนัด ตอนนี้ มีกระสุนเพียงนัดเดียว

ไม่มีใครรู้ว่า กระสุนนัดนี้ จะไปออกที่รอบไหน กล่าวได้ว่า นี่คือเกมเดิมพันชีวิต

ฝ่ายแพ้ ไม่เพียงแพ้ในเกมเท่านั้น แต่ยังจะจบชีวิตของตัวเองอีกด้วย

แก๊งคาวบอยฝรั่งใหญ่ที่อยู่รอบๆ กลุ่มนี้ เริ่มตื่นเต้นกันขึ้นมา

พวกเขาเกิดมาองอาจทรงพลัง สิ่งที่เคารพนับคือที่สุด ก็คือผู้แข็งแกร่ง และผู้กล้า

เหตุผลที่เคราใหญ่เป็นหัวหน้าของพวกเขาได้ ก็เพราะ เขาไม่ได้กล้าเล่นแค่เกมนี้เกมเดียว แต่ยังเล่นมาแล้วหลายครั้ง

ที่สำคัญคือ ชนะทุกครั้ง

ดังนั้นในสายตาของพวกเขา เคราใหญ่คือบุตรแห่งสวรรค์ คือเจ้าพ่อของพวกเขา

“เริ่ม! เริ่ม!”

พวกเขาลงเดิมพันไป ร้องตะโกนไป

สามารถดูคนอื่นเล่นรัชเชี่ยนรูเล็ตได้กับตาตัวเอง โอกาสแบบนี้มีไม่มาก เลือดในกายของพวกเขาเดือดพล่านไปหมดแล้ว

“นายจะเล่นจริงๆ เหรอ? อันตรายมากนะ” เถียหนิงซวงอดพูดเสียงเบาไม่ได้ แววตาเต็มไปด้วยความกังวล

นี่มันคือการเอาชีวิตมาเดิมพันเชียวนะ

“ถ้าแกไม่กล้ายิงนัดแรก ฉันเริ่มก่อนก็ได้” เคราใหญ่จ้องหน้าฉินเทียน ด้วยท่าทีมั่นใจเต็มเปี่ยม

“พี่ใหญ่ ผมเล่นแทนเอง!” กวนอี่ขบฟัน ยื่นมือออกไปจับปืน

ฉินเทียนยิ้มเย็น คว้าปืนมา จ่อที่ขมับตัวเอง แล้วเหนี่ยวไกปืน

แกร๊ก ไม่มีกระสุน

ชาร์ลีกับแก๊งตาสีฟ้ากลุ่มนั้น ผิดหวังเล็กน้อย

ในขณะที่เถียหนิงซวง เหมยหงเซว่ รวมถึงกวนอี่หายใจโล่งอกพร้อมกัน

“ตอนนี้ ถึงตาแกแล้ว” ฉินเทียนวางปืนกลับลงบนโต๊ะ

สีหน้าเคราใหญ่ เคร่งขรึมขึ้นหลายเท่า ตอนนี้ เขาเริ่มประเมิณเจ้าหนุ่มหน้าหล่อแดนมังกรที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ใหม่แล้ว

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น เอาแค่การยิงขมับตัวเองได้อย่างนิ่งสงบไม่ไหวติงแบบนี้ ก็เป็นเรื่องที่คนธรรมดาทำไม่ได้แล้ว

เขากัดฟันกรอด หยิบปืนขึ้น จ่อไปที่ขมับตัวเอง แล้วยิง

ว่างเปล่า

ชาร์ลีร้องเฮ

เคราใหญ่ ผลักปืนไปตรงหน้าของฉินเทียนใหม่

ยิงไปสองนัดแล้ว โอกาสยิงถูกกระสุนในนัดต่อไป เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

แก๊งตาฟ้าจ้องฉินเทียนอย่างเชือดเฉือน

ฉินเทียนกระดกเบียร์หนึ่งอึก ท่าทีเรียบนิ่งเฉยชา พอคว้าปืนขึ้นมา ก็เหนี่ยวไกเลย

ยังคงว่างเปล่า

เสียงร้องโห่ดังไปทั่วห้อง

จิตใจของทุกคน ลุ้นระทึกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

เคราใหญ่เคร่งเครียดยิ่งกว่าเดิม วันนี้เขาคิดว่าเจอคู่ต่อสู้เข้าให้แล้ว

เขาจับปืน จ่อไปที่ขมับ ค่อยๆ เหนี่ยวไกยิง

แกร็ก ไม่มีกระสุน

“บุตรแห่งสวรรค์!” พวกตาสีฟ้าเหล่านั้นร้องเฮกันขึ้นมา

ชาร์ลีเอ่ยอย่างตื่นเต้นว่า: “เหลือแค่สองนัดแล้ว รีบยิง!”

“ครั้งนี้ แกยิงตัวเองตายแน่!”

กระสุนลูกนั้น อยู่ในสองนัดสุดท้ายนี้

หมายความว่า หากฉินเทียนยิง มีโอกาสห้าสิบเปอร์เซนต์ ที่จะจบชีวิตตัวเอง

สายตาของเขา ฉายแววประหลาดอย่างอดไม่อยู่

เคราใหญ่เอ่ยเสียงเข้ม: “เล่นมาได้จนถึงตอนนี้ ฉันนับถือแกจริงๆ”

“ขอแค่แกขอโทษฉัน ฉันจะอนุญาต ให้จบเกมนี้ได้”

ตอนนี้ เขานับถือในความกล้าหาญของฉินเทียนพอสมควรจริงๆ

ฉินเทียนยิ้มเอ่ยว่า: “เมืองจีนของเรามีคำกล่าวหนึ่งที่ว่า เมื่อน้าวสายยิงแล้วย่อมไม่มีลูกศรหวนคืน”

“เกมเริ่มไปแล้ว จะเลิกกลางคันได้ยังไง”

เขาจ่อปลายกระบอกปืนไปที่ขมับ แล้วเหนี่ยวไกยิงอย่างไม่ลังเล!

คราวนี้ แม้แต่หัวใจของเหลิ่งหยุน ยังบีบรัดอย่างแรง

เพราะนัดนี้ เป็นนัดชี้ชะตา

หากฉันเทียนไม่ตาย นั้นหมายความว่าเขาชนะ

ฉินเทียนไม่ตาย

ดังนั้น กระสุนนัดสุดท้าย เป็นของเคราใหญ่

บรรยากาศในที่นั้นเงียบกริบ

หลายคนกลืนน้ำลายหืดคอ หยาดเหงื่อผุดตามใบหน้า

นัดต่อจากนี้ ไม่ต้องยิงแล้ว

เคราใหญ่แพ้แล้ว

ฉินเทียนเหยียดยิ้มเอ่ย: “ถ้าแกไม่กล้า ฉันยอมให้แกจบเกมก็ได้”

“แต่ก่อนอื่น ให้ยอมรับว่าแกแพ้ และขอโทษน้องชายฉันซะ”

ชาร์ลีพูดอย่างเดือดดาล: “ลุง ไม่ต้องสนใจมัน!”

“รีบออกคำสั่ง ให้ทุกคนรุมตีมันให้ตายเลย!”

เคราใหญ่หน้าซีดไร้สีเลือด

เขาขบฟันแน่น สุดท้าย ค่อยๆ หยิบปืนขึ้นมา มองฉินเทียน แล้วพูดว่า:

“เมื่อกี้แกบอกว่า ในเมื่อเริ่มเกมแล้ว จะเลิกกลางคันไม่ได้”

“ฉันรู้ว่าฉันแพ้แล้ว ฉันไม่อยากขอโทษ แต่จะเอาชีวิตให้แกแทน!”

เขากัดฟัน แล้วเล็งปลายกระบอกปืนไปที่ขมับทันที

ชั่ววินาทีที่เขาเหนี่ยวไก ฉินเทียนก็ลงมือ

แทบจะเป็นเส้นเงาสายหนึ่ง ที่จับข้อมือของเคราใหญ่ไว้ บิดลง ชี้ปืนไปที่ต้นขาของเขา

พร้อมกันนั้น เสียงปืนก็ดังขึ้น

ลูกปืนยิงโดนต้นขาของเคราใหญ่ เขาร้องเจ็บปวด หน้าซีดเผือดในพริบตา

จากนั้น ก็ทำหน้าตาเหลือเชื่อ มองฉินเทียนอย่างหวาดผวา

ชั่วขณะที่เสียงปืนดังเมื่อครู่ เขาคิดว่าตัวเองตายไปแล้ว

ตอนนี้ ตอบสนองไม่ทันไปเล็กน้อย

“แกนี่นับว่าเด็ดเดี่ยวดีนะ” ฉินเทียนหัวเราะเยาะ ลุกขึ้นยืน

“นัดนี้ ถือเป็นบทเรียนเล็กๆ น้อยๆ สำหรับแก”

“ไว้ชีวิตแกแล้ว ทำตัวให้มันดีๆ ล่ะ”

พูดจบ ตัวเขาก็เดินออกประตูไป

เคราใหญ่มองตามแผ่นหลังของเขา อย่างหวาดผวาอยู่เนิ่นนาน!

เขาขบฟัน เค้นเสียงพูดลอดไรฟันสองสามคำว่า: “เทพมังกรแห่งเอเชีย!”

“นับแต่นี้ไป ชีวิตข้าเป็นของเอ็ง!”

“เอ็งอยากได้มันตอนไหนก็ได้ทุกเมื่อ!”

กวนอี่เอ่ยหน้าตาตื่นว่า: “ราชาฉิน น่าทึ่งสุดๆ ไปเลย!”

“ไม่คิดเลยว่า ท่านจะกำราบเคราใหญ่ได้ง่ายดายขนาดนี้!”

“ที่นี่ทุกคนรู้จักเขาในนามเจ้าพ่อ ปกติพวกเราไม่กล้าไปหาเรื่องเขาตามอำเภอใจนะ”

ฉินเทียนเอ่ยกลั้วหัวเราะ: “แค่แผนเด็กอมมือ ไม่มีอะไรน่าพูดถึงหรอก”

“การที่ฉันไม่ฆ่ามัน จะเป็นประโยชน์ต่อนายในอนาคต”

“พูดแล้วก็นะ ราชาหนูของนาย มีข่าวหรือยัง?”