บัญชามังกรเดือด บทที่ 338 ของขวัญ
เดิมทีคิดว่าเผชิญหน้ากับหมัดที่แข็งแกร่งและรุนแรงอย่างนี้ของตัวเองแล้ว ฉินเทียนจะต้องหลบหนีอย่างตื่นตระหนกแน่นอน
หยวนหลางก็เตรียมทางออกสุดท้ายไว้ล่วงหน้านานแล้ว
ไม่ว่าฉินเทียนหลบไปทางไหนต่างก็จะต้องเผชิญหน้ากับทางออกสุดท้ายที่ยิ่งดุร้ายของเขา
จากนั้นด้านหลังของทางออกสุดท้ายยังมีทางออกสุดท้าย
พอลงมือจะไม่ให้โอกาสฝ่ายตรงข้ามได้หายใจอย่างเด็ดขาด นี่คือส่วนสำคัญที่พิถีพิถันของมวยแปดสุดยอด
เขาคิดไม่ถึงอย่างเด็ดขาดฉินเทียนไม่เพียงไม่หลบ ยังกล้าปะทะหมัดกับเขาอีก
หมัดของเขานี้เคยต่อยควายตัวหนึ่งตายมาแล้ว
ฉินเทียนนี่คือรนหาที่ตาย！
ในดวงตาของหยวนหลางปรากฏความภาคภูมิใจที่น่ากลัวออกมา เอาพลังที่เหลือทั้งหมดรวมไว้ที่หมัดนี้ต่อยขึ้นไป
“ปัง！”
สองหมัดปะทะกัน ในอากาศมีเสียงที่แตกร้าวของกระดูกดังขึ้นมาอย่างชัดเจน
มองเห็นหมัดของตัวเองเปลี่ยนรูปร่างอย่างทำอะไรไม่ได้ สองดวงตาของหยวนหลางเบิกตากว้างอย่างหวาดกลัว
จากนั้นการจู่โจมยังไม่ได้หยุดลง
เขารับรู้ถึงความรู้สึกที่ชัดเจน กำลังภายในผุดมาแล้วผ่านทางหมัดของฉินเทียน
ใช้พลังทำลายหมัดของเขาในเวลาเดียวกันก็เอากระดูกทั้งแขนของเขาระเบิดแตกละเอียด！
“โอ๊ย！”
เสียงร้องที่น่าเวทนาเศร้าใจมากเสียงหนึ่ง เขาทั้งคนบินออกไปแล้ว
ครั้งนี้แล้วกระทั่งสมาชิกสองคนของแก๊งมังกรต่างก็อึ้งแล้ว
พวกเขารู้พี่เทียนร้ายกาจแต่ก็คิดไม่ถึง จะร้ายกาจถึงจุดนี้
พวกเขาก็ถือว่าเป็นปรมาจารย์แต่พูดตามตรง หมัดพลังแข็งแกร่งและรุนแรงของหยวนหลางนั้นเมื่อกี้ถ้าหากเป็นพวกเขาจะต้องถอยหลบอย่างแน่นอน
คิดไม่ถึงฉินเทียนเพียงแค่ยื่นหมัดหนึ่งออกมาสบาย ๆ ก็ทำลายแขนของหยวนหลางได้เลยทันที！
“พี่ใหญ่ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”
“พี่ใหญ่ คุณเป็นยังไงบ้าง！” ลูกน้องสองคนของหยวนหลางมีปฏิกิริยากลับมา กระโจนไปแล้วอย่างตื่นตระหนก
“ไสหัวไป！”
“ฉินเทียน กูจะฆ่ามึง！”
“อ๊าก ๆ ๆ ๆ！”หยวนหลางสมแล้วที่เป็นบทบาทหมาป่าหนึ่ง แขนข้างหนึ่งถูกทำลายแต่กลับกระตุ้นความดุร้ายของเขาขึ้นมาแล้ว
เขาตาแดงอยู่ร้องเสียงดัง กระโจนหันไปทางฉินเทียน
แขนอีกข้างหนึ่งควงขึ้นมา หมัดถึงแก่ชีวิตหนึ่งหันต่อยไปทางฉินเทียนอีกครั้ง
หมัดนี้คิดไม่ถึงจะยิ่งน่ากลัวกว่าหมัดนั่นเมื่อกี้！
ฉินเทียนฮึอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง ยังคงทำตามวิธีที่ใช้งาน ปะทะหมัดหนึ่งกับหยวนหลางอีกครั้งแล้ว
ฟิ้ว！
หยวนหลางบินออกจากป่าเลยทันที ตกกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง พ่นเลือดสดออกมาแล้วสลบไป
ครั้งนี้สองแขนถูกทำลายแล้ว เขากลายเป็นคนไร้ประโยชน์คนหนึ่งแล้วจริง ๆ
“ไม่มีความน่าสนใจ”
“เดิมทียังคิดว่านายจะมีความสามารถ คิดไม่ถึงจะอ่อนแออย่างนี้”
ฉินเทียนมีใบหน้าที่เสียดาย พูดต่อลูกน้องสองคนนั่นของหยวนหลางที่ตกใจตะลึงงันอยู่“พาเขากลับไป”
“บอกจ้าวซวู่ นี่คือของขวัญที่ฉันมอบให้เขา”
“หวังว่าเขาสามารถทำถึงขอบเขตที่เหมาะสมแล้วหยุด”
“ถ้าหากดูเหตุการณ์ไม่ออก หยวนหลางก็คือแบบอย่าง”
“ไสหัวไปซะ！”
พูดจบเขามุ่งตรงออกจากป่าแล้ว เขานึกขึ้นมาได้ยังมีเรื่องหนึ่งไม่ได้ทำ
นั่งรถคันหนึ่งแล้ว ขับไปทางตลาดเทคโนโลยี
ระหว่างทางเขาเงียบพักหนึ่งยังคงออกคำสั่งให้เนี่ยชิงหลงแล้วข้อหนึ่ง จัดเตรียมสองคนเข้าในบริษัทเทียนยู่คุ้มครองหลิวหรูยู่
เนี่ยชิงหลงตอบกลับทันที วางใจเถอะพี่ใหญ่ มอบให้ผมจัดการ
เหมือนกลัวฉินเทียนจะมีภาระแบกรับในใจ เนี่ยชิงหลงพูดอธิบายอีกว่า หลิวหรูยู่ตอนนี้เป็นทูตเอเชียของสมาคมเงินทุนดูแลเด็กยากจนขององค์การสหประชาชาติ เพียงแค่ฐานะนี้ก็คุ้มค่าให้พวกเราคุ้มครองแล้ว
ฉินเทียนนั่งรถมาถึงตลาดเทคโนโลยีก็ไม่ได้เข้าไป แต่อ้อมไปถึงด้านหลังในซอยหนึ่งแล้ว
ที่นี่ต่างก็เป็นหน้าร้านขายสินค้าอิเล็กทรอนิกส์บางอย่าง
ค่าเช่าบ้านถูกกว่าตำแหน่งข้างในตลาดครึ่งหนึ่ง
เพราะมีช่องทางปกติมากมายที่ซื้อเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยไม่ได้ ดังนั้นการไหลเวียนของลูกค้าก็ไม่น้อยแม้แต่นิด
ฉินเทียนใส่เสื้อผ้าลำลองทั้งตัว มองไปแล้วเหมือนกับนักศึกษามหาลัย กวัดแกว่งมาตลอดทางมาถึงร้านข้างในสุดเรียกว่า“เทคโนโลยีเทียนโก่ว”
ร้านไม่ใหญ่ข้างในยัดแน่นเอี้ยดไปด้วยคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์เสริมต่าง ๆ แต่ละชนิด
เถ้าแก่มองไปแล้วก็เป็นนักศึกษามหาลัยที่เพิ่งเรียนจบคนหนึ่ง ผมยุ่งเหยิงกำลังหมอบกินมาม่าบนโต๊ะอยู่
บนหน้าจอด้านหน้าของเขากำลังเล่นวีดีโอหนึ่งอยู่ ก็คือในงานแถลงของเมื่อวานหวางเฉียงอีกทั้งหญิงสาวสองสามคนนั่นที่เคยเข้าร่วมการแข่งขันร้องเพลงในช่วงเวลาเดียวกันกับหลิวหรูยู่ กำลังล้างมลทินข่าวฉาวให้หลิวหรูยู่อยู่
“น่าดูไหม？”ฉินเทียนพูดประโยคหนึ่งจาง ๆ
เถ้าแก่รีบเงยหน้า มองเห็นฉินเทียนเขาเอามาม่าวางลงเช็ดปากเล็กน้อย พูด“ต้องการซื้อคอมพิวเตอร์เหรอ？”
“ใช้ทำอะไร กำหนดค่าอะไร”
“ขอแค่คุณบอกผม รับรองทำให้คุณพอใจอีกทั้งราคาถูกกว่าในตลาดครึ่งหนึ่ง”
เขาพูดอย่างมั่นใจมาก
ฉินเทียนเดินดูรอบหนึ่งสบาย ๆ มองเห็นด้านข้างโต๊ะมีหนังสือที่เข้าเล่มปึ๊งหนึ่ง ข้างบนเขียนอยู่“หลานไห่ หนังสือโครงการจัดหาเงินทุนสร้างสรรค์สำหรับอีคอมเมิร์ซ”
เปิดดูตามสบาย เนื้อหาประมาณคือตามเศรษฐกิจที่เฟื่องฟูคอมพิวเตอร์เป็นที่เผยแพร่ทั่วไป ก้าวต่อมาการช้อปปิ้งออนไลน์จะกลายเป็นแนวโน้มของธุรกิจ
กลุ่มลูกค้าหลักก็คือเผชิญหน้ากับพนักงานที่ทำงานด้านสมองที่ไม่มีเวลาเดินช้อปปิ้งบางคน อีกทั้งหญิงชายที่ชอบอยู่แต่บ้าน
ลงชื่อหลิวหยุนตงด้านล่างของหนังสือโครงการ
“นี่เป็นโครงการที่คุณทำ คุณก็คือหลิวหยุนตง？” ฉินเทียนถามอย่างมีความสนใจ
“ผมคือหลิวหยุนตง。”
“พวกพ้อง คุณเคยได้ยินร้านค้าเทียนโก่วไหม？ก็คือผมเป็นคนทำ”
พูดถึงโครงการ หลิวหยุนตงก็มีแรงแล้ว กระทั่งลืมแนะนำคอมพิวเตอร์ให้ฉินเทียนแล้ว
เขาเปิดหน้าเว็บหนึ่ง พูด“ดูสิ ก็คืออันนี้”
“ขายสินค้าในอินเตอร์เน็ต พูดง่ายหน่อยผมเว็บไซน์นี้ก็คือซุปเปอร์มาร์เก็ตใหญ่ ยี่ห้ออะไรต่างก็สามารถเข้าไปอยู่ได้”
จากนั้นก็พูดแนะนำขึ้นมาอย่างน้ำลายเต็มปาก
มองเห็นฉินเทียนมีความสนใจมาก เขาพูดอย่างตื่นเต้น“พวกพ้อง คุณก็คือเพิ่งจบการศึกษาเหรอ？”
“จะเข้าร่วมภายใต้การบริหารของผมไหม พวกเราเริ่มต้นสร้างธุรกิจด้วยกัน！”
“ผมบอกคุณให้ นี่เป็นแนวโน้มใหญ่ของอนาคตอย่างเด็ดขาด！”
“ขอแค่มีคนยอมลงทุน ผมมีความมั่นใจในห้าปี ลงชื่อเข้าใช้แนสแด็กทำอีคอมเมิร์ซเข้าตลาดแรก！”
ฉินเทียนยิ้มแล้ว“ดังนั้นคุณปลิ้นเล่มโบรชัวร์จำนวนมากอย่างนี้ก็คือหวังว่าสามารถหาคนที่ลงทุนเจอได้？”
หลิวหยุนตงฝืนยิ้มพูด“ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง”
“ผมเคยไปหาคนที่ลงทุนมากมาย แต่สายตาของพวกเขาต่างก็สั้นและตื้นมากไปแล้วเดิมทีก็มองไม่เห็นแนวโน้มของอนาคต”
“มีสองสามคนดีนิดหน่อยแต่ได้ยินจำนวนเงินที่ผมอยากจะลงทุน ก็เอาผมไล่ออกไปทันที”
“พวกเขาพูดว่าผมอยากได้เงินจนบ้าแล้ว”
ฉินเทียนยิ้มพูด“คุณอยากลงทุนเท่าไหร่？”
หลิวหยุนตงพูดมากไม่หยุดอีกครั้ง จากนั้นพูด“นี่คือการแข่งขันที่รุนแรงดังนั้นจะต้องทำให้ใหญ่ในเวลาที่สั่นที่สุด”
“เทคนิคผมสามารถจัดการได้ แต่ผมต้องการทีมงาน”
“รวมถึงเวลาระยะหลัง ผมหวังจะสร้างโกดังและโลจิสติกส์ของตัวเองดังนั้นสำหรับความคิดแบบอนุรักษ์นิยมแล้ว เงินทุนระยะที่ 1อย่างน้อยหนึ่งร้อยล้านมั้ง”
“สามารถมีห้าร้อยล้านจะดีที่สุด”
“นี่เพียงแค่เงินทุนระยะที่ 1”
ฉินเทียนยิ้มพูด“คุณคนหนึ่งเดิมทีเป็นเว็บไซน์เล็ก ๆ ที่ไม่มีชื่อเสียงอะไร เอ่ยปากก็ต้องลงทุนนับร้อยล้านก็มิน่าล่ะคนอื่นถึงไล่คุณออกมา”
หลิวหยุนตงไม่ดีใจเล็กน้อยแล้ว เขาหยิบเอาหนังสือออกมาจากในมือของฉินเทียนแล้ว พูดอย่างเย็นชาว่า“คุณสามารถไม่เชื่อผมได้ แต่ไม่สามารถเหยียดหยามความฝันของผมได้！”
“คุณอยากที่จะได้คอมพิวเตอร์อะไร รีบพูดเถอะ”
ฉินเทียนฮึแล้วเสียงหนึ่ง พูด“ผมอยากได้คอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งที่สามารถประกาศข่าวฉาวของคนอื่นได้ คุณที่นี่มีไหม？”
หลิวหยุนตงตะลึงเล็กน้อย พูด“หมายความว่ายังไง？”
ฉินเทียนยิ้มอย่างเย็นชาพูด“หมายความว่ายังไง หรือว่าคุณไม่รู้เหรอ？”
“ข่าวฉาวของหลิวหรูยู่ครั้งนี้ ก็เป็นคุณที่ใช้คอมพิวเตอร์เครื่องนี้ส่งออกไปใช่ไหมล่ะ”
“อ่ะ หอยทากที่วิ่งอยู่？”
