บัญชามังกรเดือด – บทที่ 380 รอไม่ไหวแล้ว

บัญชามังกรเดือด บทที่ 380 รอไม่ไหวแล้ว
เมื่อต้องเผชิญกับยู่หลิงหลงที่เจ็บปวด ก่อนที่จ้าวเทียนเผิงจะยื่นมือไปรับแหวนนั้นมา　

แหวนนี้ธรรมดามาก น่าจะไม่ได้มีราคามาก แต่ว่า นี่เป็นความรักที่ส่งต่อรุ่นสู่รุ่น ไม่สามารถประเมินราคาได้

“ประธานหลิน ขอให้คุณวางใจเถอะ！”

“ผมจ้าวเทียนเผิงนั้นจะปกป้องลูกสาวของคุณเอง！”

หลังจากเอ่ยจบ จ้าวเทียนเผิงก็ได้เกินจากไป

นี่เป็นลูกคนโตของตระกูลจ้าว เป็นความภาคภูมิใจ เพราะความรัก เลยทำให้ต้องสูญเสียมาหลายปี

ในตอนนี้เขารู้สึกว่า ชีวิตนั้นไม่มีความหมาย และเสียเวลาไปเปล่าๆ

แต่ว่าตอนนี้ เขานั้นกลับพบเจอสิ่งที่จะทำให้เขามีชีวิตต่อไปแล้ว

ในตอนนี้ เขานั้นไม่ได้โกรธหรืออะไร รูปร่างของเขามองไปตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้ว

ออกจากเป่ยเจียง เขานั้นนั่งบนรถ ก่อนที่จะเดินทางไปยัง หยุนชวน

ในเวลานี้ รถขบวนหรูประมาณสิบคันที่มุ่งหน้าอย่างรวดเร็วบนทางด่วน　　

แค่สิบกว่าคันนี้ ราคากลับเกินร้อยล้าน อย่าพูดถึงคนที่อยู่บนรถเลย

ดังนั้นบนทางด่วน รถคันอื่นๆต่างก็หลบ หากเกิดอะไรขึ้น กลัวว่าจะเป็นปัญหาใหญ่

จ้าวซวู่เขานั้นได้ขับรถลิมิเต็ตแม็คคาเรน ขับนับขบวนหัวรถ

ขับรถไป เขานั้นเลยถือวอร์หันไปบอกทางด้านหลังกับจ้าวเฟิง “น้องเฟิง ด้านหน้านั้นก็จะเข้าถึงหยุนชวนแล้วนะ”

“เจ้าบอกคนอื่นว่าเร็วๆหน่อย ข้านั้นแทบจะรอไม่ไหวแล้ว อยากที่จะดื่มแล้วนะ！”

“เมื่อตื่นขึ้น พรุ่งนี้ก็จะได้แต่งงานกับสาวสวย ข้านั้นก็จะเป็นหัวหน้าผู้นำคนต่อไปของ！”

จ้าวเฟิงได้ส่งเสียงผ่านวอร์ เขานั้นอ่อนน้อมมาก และยังแอบจะติดอ่างอีกในตอนนี้

“น้องชายขอให้พี่ซวู่โชคดี！”

“จะมีแต่พี่ซวู่เท่านั้นที่เหมาะสม แล้วจะเหมาะกับทุกอย่างเช่นนี้”

“พี่ซวู่ ผมยังีมข่าวดีอีกอย่างหนึ่งอยากจะบอกพี่”

“ที่บ้านนั้นส่งข่าวมาบอก ว่าฉินเทียนนั้นมาถึงแล้ว เจ้าบ้านั่นกล้าที่จะมาถึงที่นี่ เรื่องงานแต่งของพี่พรุ่งนี้ เป็นเวลาที่หัวของเขาจะขาดแน่ๆ！”

จ้าวซวู่นั้นรู้ดี

เมื่อกอดสาวสวยแล้ว อำนาจก็จะมา ศัตรูก็จะถูกฆ่า

ไม่มีอะไร ที่จะดีกว่าพวกนี้แล้ว

เขารู้ว่า ชีวิตของเขานั้น ใกล้จะถึงจุดสูงสุดแล้ว

“พี่ซวู่ ข้างหน้ามีที่พักรถ ผมให้คนไปจัดการสถานที่ให้แล้ว”

“พวกเราไปพักที่นั่นเถอะ เติมน้ำมัน อีกสักชั่วโมงหนึ่ง ก็น่าจะถึงที่บ้านแล้วนะ”

จ้าวซวู่ลังเลก่อนจะเอ่ย “ตอนมากก็เติมน้ำมันแล้วไม่ใช่หรอ?ไม่งั้นไปเลยจะดีกว่า”

“ข้านั้นรอไม่ไหวแล้ว”

จ้าวเฟิงเอ่ยหัวเราะ“พี่ซวู่ พี่ไม่เหนื่อย พี่ไม่พิจารณาถึงพี่สะใภ้หรอ”

“พี่สะใภ้เป็นสาวบอบบาง นั่งรถมาตั้งใกล้ ควรจะพักผ่อนนะ”

“หากพูด นี่มันเหมือนพี่แสดงความรักอยากจะปกป้องต่อเธอนะ ผมคิดว่าพี่สะใภ้จะต้องดีใจแน่ๆ”

“เจ้าพูดก็ถูกนะ！”

“งั้นก็ตามนี้！”จ้าวซวู่หัวเราะออกมา ก่อนที่จะเหยียบคันเร่ง แล้วนำไปยังจุดพักรถ

ทั้งจุดพักรถนั้น ได้ถูกกวาดล้างคนไปก่อนแล้ว นอกจากรถคันอื่นๆ ไม่อนุญาตให้เข้า

ขบวนรถสุดหรู ได้เข้ามาจอดในยังลานจอดพักรถ

จ้าวซวู่นั่นกระโดดลงไปก่อน ก่อนที่จะพุ่งไปยังรถโรสลอยที่หลิวชิงเหยานั่งมา

กระจกค่อยๆลดลงมา ด้านนั่งข้างนั้นๆ มีห้าเสือนั่นก็คือหลัวจิง

เขาเอ่ยเรียบๆ“คุณชายจ้าว ทำไมถึงต้องจอดรถด้วยล่ะ？”

จ้าวซวู่รีบเอ่ยออกมา“สวัสดีคุณลุงหลัว”

“ผมนั้นเป็นกังวล ว่านั่งรถมาตั้งไกล ชิงเหยานั้นจะทนไม่ไหวเอา”

“ไม่อย่างงั้น อยากจะให้ชิงเหยาลงไปพักผ่อนสักครู่ไหมครับ？”

หลิวชิงเหยาที่นั่งอยู่ด้านหลัง เธอนั้นไม่ได้ลงกระจกแต่อย่างใด

หลัวจิงหันหลังไปเอ่ยเบาๆ หลงัจากนั้นก็มาเอ่ยกับจ้าวซวู่“ คุณหญิงเธอบอกว่าไม่เหนื่อย รีบไปให้ถึงหยุนชวนเร็วๆกันเถอะ”

“งั้นก็ได้ครับ” จ้าวซวู่มองไปยังกระจกด้านหลัง ก่อนที่จะกลืนน้ำลาย

เขานั้นอยากที่จะเห็นหลิวชิงเหยา แต่ว่าเอนั้นแม้แต่กระจกก็ไม่ยอมลดลง ทำให้เขานั้นทำตัวไม่ถูก

จ้าวเฟิงรีบวิ่งเข้ามา ก่อนจะเอ่ย“ พี่ซวู่ พี่สะใภ้ต้องเขินแน่ๆ”

“พวกเราไปพักกันเถอะ เติมน้ำมันแล้วค่อยไป”

“พรุ่งนี้วันแต่งงานใหญ่ พี่สะใภ้ก็จะเป็นของพี่แล้ว วันหลังจากจะดูตอนไหนก็ได้”

จ้าวซวู่หัวเราะออกมา“เจ้าพูดถูก”

“ลองดูว่ารถคันไหนน้ำมันไม่พอ รีบให้พวกเขาไปเติมเถอะ”

จ้าวซวู่นั้นวิ้งเข้าไปในร้านค้า ก่อนที่จะซื้อขนมปังและนม ก่อนที่จะเอามาให้หลิวชิงเหยาที่รถ

หลังจากที่เสร็จแล้ว พร้อมจะออกไป

จ้าวเฟิงคิดอะไรออก ก่อนที่จะยิ้มกับจ้าวซวู่ “พี่ซวู่ อีกแป๊บเดียวก็จะถึงหยุนชวนแล้ว เพื่อความจริงใจผมคิดว่า น่าจะให้ขบวนของพี่สะใภ้ไปก่อนนะ”

“พวกเราคอยคุ้มกันด้านหลังเถอะ”

“แบบนี้ งั้นพี่สะใภ้กับคนของเป่ยเจียง ก็จะได้รู้ถึงความให้ความเคารพนะ”

“เจ้าคิดว่าอย่างไรกัน？”

จ้าวซวู่หัวเราะ“จ้าวเฟิง เจ้านี่มันเหมือนผีน้อยเลยจริงๆ ความคิดนี้มันดีจริงๆ！”

“ให้พี่สะใภ้ไปด้านหน้า พวกเรานั้นคอยตามด้านหลัง”

ขบวนรถได้ขับเคลื่อนตัว

จ้าวเฟิงมองไปที่จ้าวซวู่ที่มีสีหน้าตื่นเต้นเดินไปขึ้นรถแม็คคาเรนของเขา ในสายตาของเขานั้นเยือกเย็น ก่อนที่จะแอบส่งข้อความออกไป

สำหรับที่จ้าวซวู่นั้นให้พวกเขาเป่ยเจียงไปก่อน แน่นอนว่าพวกเขานั้นรู้สึกถึงได้ความเคารพมา

หลัวจิงลังเลก่อน ที่จะหันไปเอ่ยยิ้มกับหลิวชิงเหยา“คุณหญิง ผมรู้ดีว่า ตระกูลจ้าวนั้นแต่งงานกับพวกเรา ต้องมีเหตุผลอื่นๆอีกแน่”

“แต่ว่าคุณชายจ้าว มองไปแล้วเขาแลไม่เลวเลยนะ”

“เขานั้นดูแล และแลใส่ใจคุณหญิงดีนะ”

“คุณหญิง ผมนั้นอยากที่จะอวยพรให้พี่นั้นมีความสุขก็พอแล้ว”

หลิวชิงเหยามีสีหน้าที่ไร้อารมรณ์ก่อนที่จะเอ่ยเย็นชา “เพียงแค่สามารถที่จะฆ่าฉินเทียนได้ ฉันนั้นไม่สนใจหรอกว่าเจ้าบ่าวจะเป็นใคร”

หลัวจิงนั้นเอ่ยไม่ออก

เมื่อก่อนเขานั้นเป็นเพื่อนกับหลิวเช่อ ที่มอง หลิวชิงเหยาเติบโตมา　

ตอนนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัย ว่างานแต่งงานนี้ มันดีหรือว่าไม่ดี

แต่ว่าเรื่องมันก็เป็นเช่นนี้ ไม่ได้กลายเป็นเรือ ตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะมาเสียใจแล้ว

เขานั้นจึงทำได้แค่แอบอธิษฐานในใจเบาๆ

แสงท้องฟ้าที่กำลังหายไป

ด้านหน้า เส้นทางหน้า ด้านข้างนั้นเป็นภูเขา และอีกด้านเป็นหน้าผา

จ้าวซวู่นั้นเปิดเพลงเสียงดัง คิดถึงเรื่องที่ดีๆ ก่อนที่จะตบพวงมาลัยตามจังหวะเพลง　

ทันใดนั้น ได้มีรถจากอีกฝั่ง ที่บรรทุกท่อเหล็กนั้น ได้เสียการควบคุม แล้วพุ่งตรงมา

จ้าวซวู่รู้สึกถึงพลังอันดำมืด ก่อนที่จะหันหลังไปเห็นรถขนสินค้าสีดำ อยากที่จะหลบ แต่ก็สายไปแล้ว　

เสียงตึง โหมดรักษาความปลอดภัยทั้งหมดได้แตกออก เพื่อมาล้อมตัวเขาไว้

สมองของเขาตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีขาวทันใด

หลังจากนั้น เขารู้สึกว่าตัวเองได้บินออกมา

ตึง！

รถของเขานั้นตกลงไปในหน้าผา ก่อนที่จะกระแทกแรง ทำให้เขานั้นไม่รู้สึกตัว　

ความเร็วของรถนั้นไวมาก นั้นก็พุ่งลงเขาเหมือนกัน ก่อนที่ท่อเหล็กนั้น ก็จะพุ่งมายังที่ห้องคนขับ

ก่อนที่จะเอาคนขับรถของรถเหล็กนั้นกลายเป็นเนื้อบดไป

รถชนกันมั่วไปหมด！

คนขับรถของตระกูลจ้าว ต่างก็หยุดรถ แล้ววิ่งเข้ามาดู　

ด้านหลังมีรถ แลนด์โรเวอร์มา ก่อนที่จะค่อยๆหยุดลง

ผ่านไปช่วงหนึ่ง คนนั่งด้านข้างเลี่ยวเจี๋ยของ นั้นก็ได้แอบกลืนน้ำลายแล้วกันไปเอ่ยกับจ้าวเฟิง “คุณชายเฟิง สำเร็จแล้ว！”

“อุบัติเหตุเช่นนี้ จ้าวซวู่ต้องตายแล้วแน่ๆ！”

สีหน้าของจ้าวเฟิง นั้นแสดงถึงความเงียบสงบ

เขานั้นได้เอ่ยออกมาอย่างเรียบง่าย “บอกเรื่องขบวนรถเป่ยเจียง ว่านี่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีเรื่องใหญ่อะไร”

“ให้พวกเขานั้นขับไปก่อนเลย”

“เลี่ยวเจี๋ย เจ้านั้นพาคนลงไปดู ไม่จะจะเป็นจะตาย ต้องเอาจ้าวซวู่นั้นขึ้นมา”

“อีกทั้ง ดูคนขับรถบรรทุกว่าตายแล้วหรือยัง จำเอาไว้ว่าต้องเอาโทรศัพท์ของเขามาด้วยนะ”

“รับทราบ！”

เลี่ยวเจี๋ยกระโดดลงรถ ก่อนที่จะโบกมือ แล้วพาพรรคพวก ปีนลงบันได ลงไปด้านล่าง