“สมาคมแก๊งค์หม่านี้ ฉันก็อยากรู้จักนานแล้ว”
“วันหลังพวกเราพัฒนาที่นี่อ้อมไม่พ้นพวกเขา สามี ฉันไปกับคุณ！”
ซูซูยืนขึ้นมาอย่างตื่นเต้นแล้ว
ฉินเทียนรีบยิ้มพูด“ภรรยา คุณพักผ่อนให้มาก ๆ ”
“วางใจ มีผมอยู่ล่ะจะต้องเจรจาออกมาให้เป็นผลที่น่าพอใจแน่นอน”
“คุณลืมแล้ว หน้าตาของสามีคุณใหญ่มาก”
ซูซูพ่นน้ำลายแล้ว พูด“เวลานี้แล้วยังมีอารมณ์ล้อเล่น”
ยังอยากพูดอะไร มือถือของหล่อนดังขึ้นแล้วเป็นเบอร์แปลกหนึ่ง
หล่อนตะลึงเล็กน้อย หลังรับสายพูด“ฮัลโหล”
“คือประธานกรรมการบริหารซูใช่ไหม？ผมคือหลิวชั่น”
“หลิวชั่น？” ได้ยินเสียงนี้ซูซูตื่นเต้นขึ้นมาในพริบตา“คุณอยู่ที่ไหน？”
“เถ้าแก่หลิว ตรงกลางนี้สรุปแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้น？บริษัทที่ดี ๆ อยู่ ทำไมคุณพูดขายก็ขายแล้ว！”
ในสายโทรศัพท์ เสียงของผู้ชายมีความขมขื่นเล็กน้อย“ผมก็อยู่ที่จิ่นหู เป็นหลิวหยุนตงให้เบอร์คุณกับผม เขาบอกผมคุณมาที่จิ่นหูแล้ว”
“ประธานซู ผมโทรศัพท์มาก็คือต้องการพูดขอโทษ”
“ขอโทษด้วย เพราะปัญหาของผมทำให้นำพาความเสียหายมาให้แก่คุณและธุรกิจ”
“ผมพูดขอโทษประโยคหนึ่งอย่างใจจริง”
“แต่ในฐานะที่เคยเป็นเพื่อนร่วมมือกัน ผมอยากบอกด้วยความจริงใจประโยคหนึ่งแก่คุณ”
“ทิ้งทงต๋าเอ็กซ์เพลสไปเถอะ ก็ไม่ต้องไปหาความร่วมมือกับตระกูลหม่าพวกเขาก็คือกลุ่มที่ไม่มีใจเมตตา เป็นโจรที่ไม่มีจรรยาบรรณวิชาชีพ！”
“คุณร่วมมือกับพวกเขาจะเสียเปรียบมากไม่ช้าก็เร็ว！”
“ประธานซูที่ผมสามารถทำได้ก็มีเพียงเหล่านี้ ขอให้คุณโชคดีแล้วกัน ลาก่อน”
พูดจบก็วางสายโทรศัพท์ไปเลยทันทีแล้ว
ซูซูตกตะลึงมาก หล่อนมองฉินเทียนอยู่พูดอย่างโมโห“ได้ฟังความหมายของหลิวชั่น ทงต๋าเอ็กซ์เพลสของเขาคือถูกตระกูลหม่าแย่งไป”
“นี่ก็คือไม่เห็นกฏหมายในสายตามากไปแล้ว！”
“หลิวชั่นเป็นเพื่อนร่วมมือที่ดีมากคนหนึ่ง สามี พวกเราสามารถคิดหาวิธีช่วยเขาได้ไหม？”
ฉินเทียนเงียบสักพัก หยิบมือถือของซูซูมาแล้วโทรกลับไป
โทรศัพท์ดังนานมาก หลิวชั่นถึงรับสาย
เขาพูดอย่างหมดหนทาง“ประธานซูผมจนปัญญาจริง ๆ ตอนนี้ผมเพียงแค่อยากที่จะอยู่อย่างสงบสุขกับครอบครัว”
“ขอร้องคุณล่ะ อย่ามาหาผมอีกแล้ว”
“เถ้าแก่หลิว คุณฟัง ผมชื่อฉินเทียนเป็นสามีของประธานซู”
“บอกตำแหน่งของคุณกับผม ตอนนี้ผมไปหาคุณ”
“หรือคุณมาหาพวกเรา พวกเราอยู่ที่โรงแรมจินหลงห้อง808”
“ฉินเทียน？”หลิวชั่นตะลึงเล็กน้อยแล้วพูด“คุณฉิน เรื่องมาถึงตอนนี้แล้วพวกเราเจอหน้ายังมีประโยชน์เหรอ？”
“คุณและภรรยาของคุณ ยังไงก็เอาจิตใจและแรงกายวางบนเพื่อนร่วมมือที่กำลังหาใหม่เถอะ”
ฉินเทียนพูดอย่างยืนกราง“คุณอาจจะไม่เชื่อแต่ผมรับรอง สามารถช่วยคุณเอาบริษัทกลับมาได้”
“อีกทั้งรับรองความปลอดภัยของคุณและครอบครัวของคุณ”
“จริงเหรอ？”หลิวชั่นดีใจเล็กน้อยแต่ปฏิกิริยามาก็เปลี่ยนเป็นเสียใจอีก ฝืนยิ้มพูด“คุณฉิน ความหวังดีของคุณผมรับแล้วด้วยใจ”
“แต่เดิมทีคุณก็ไม่รู้พลังของสมาคมแก๊งค์หม่า อีกทั้งตระกูลหม่า”
“ผมเตือนคุณ ยังไงอย่าไปหาเรื่องพวกเขาเลย ก็ไม่ต้องทำเรื่องเลวร้ายนี้ตามคนอื่น”
“บริษัทได้ขายแล้ว สัญญาผมเซ็นชื่อแล้วก็รอตระกูลหม่าโอนเงินที่เหลือมาผมก็ออกนอกประเทศแล้ว”
“ชาตินี้ก็ไม่กลับมาอีกแล้ว”
ฉินเทียนเงียบเล็กน้อยพูด“ความรู้สึกของคุณผมสามารถเข้าใจได้ แต่เถ้าแก่หลิว ทงต๋าเอ็กซ์เพลสเป็นเลือดเนื้อของคุณ”
“ก็เท่ากับเป็นลูกของคุณ”
“คุณถามตัวเองยินยอมให้ลูกที่ตัวเองเลี้ยงดูมาอย่างยากลำบากถูกทำลายในมือของตระกูลหม่าจริง ๆ เหรอ？”
หลิวชั่นเงียบไม่พูด
ฉินเทียนรู้ว่าเขาหวั่นไหวแล้ว พูดโน้มน้าวอีกครั้ง“ให้โอกาสผมครั้งหนึ่ง ก็คือให้โอกาสคุณครั้งหนึ่ง”
“ถ้าหากสำเร็จล่ะ？”
สุดท้ายหลิวชั่นกัดฟันแล้วพูด“ตกลง！”
“คุณฉิน ผมอยู่ที่บาร์เหล้าที่เก่าถนนชุนซี ผมรอคุณครึ่งชั่วโมง”
“ไม่เจอไม่กลับ” ฉินเทียนวางสายโทรศัพท์แล้ว
“สามี คุณเตรียมจะทำยังไง？”
“คุณจะช่วยหลิวชั่นแย่งเอาบริษัทกลับมาจากในมือของตระกูลหม่า？นี่เป็นไปได้ไหม？”ซูซูถามอย่างเป็นห่วงทันที
ฉินเทียนจูบหน้าผากของหล่อนเล็กน้อย พูด“เด็กดี รอผมกลับมาอย่างใจที่สงบก็พอแล้ว”
ระยะห่างจากเวลางานเลี้ยงที่หม่าจินหลงให้มายังมีหนึ่งชั่วโมง ไปเจอหลิวชั่นหน่อยค่อยไปเข้าร่วมงานเลี้ยงก็ยังทัน
“พี่เทียน จะออกปฏิบัติการแล้วใช่ไหม？”
“พวกเพื่อนพ้องว่างอีกก็ต้องระเบิดแล้ว！”
มองเห็นฉินเทียนออกมาแล้ว ถงชวนเถียปี้ก็ขึ้นมาต้อนรับแล้วทันที
เหมยหงเซว่เม้มปากยิ้มพูด“พี่เทียน สัตว์สองสามตัวนี้คุณไม่ดึงออกไปเดินเล่นอีกเพียงกลัวว่าจะเกิดสถานการณ์ที่วุ่นวาย”
ฉินเทียนยิ้มแล้ว พูด“เหมยหงเซว่ คุณกับหนิงซวงอยู่เป็นเพื่อนภรรยาของผมในห้องเถอะ”
“ที่นี่ไม่ใช่พื้นที่ของพวกเราดังนั้นต้องระวังหน่อย พวกคุณเข้าใจ？”
เถียหนิงซวงและเหมยหงเซว่พูดทันที“พี่ใหญ่วางใจ！”
“ก่อนคุณกลับมา พวกเราจะไม่ออกจากห้องแม้แต่ก้าวเดียว”
ฉินเทียนพยักหน้าแล้วไม่วางใจเล็กน้อย เอาหม่าหงเทาและหลังจงทิ้งไว้อีก รับผิดชอบคุ้มครองอยู่ด้านนอกห้อง
อีกทั้งกำชับพวกเขา ถ้าหากมีคนกล้ามาแตะต้องซูซูฆ่าอย่างไม่ละเว้นได้
เถียปี้ ถงชวน ชุยหมิง อะเปินและเถียเจี้ยงที่เหลือ ฉินเทียนให้เถียเจี้ยงขับรถให้ตัวเอง สี่คนที่เหลือให้พวกเขาออกปฏิบัติการอย่างลับ ๆ
หลังได้ยินคำพูดของฉินเทียนแล้ว เถียปี้และคนอื่น ๆ ก็ออกไปอย่างตื่นเต้น
เถียเจี้ยงขับรถไม่นานก็มาถึงบาร์เหล้าเล็กที่เก่าถนนชุนซี
ท้องฟ้าเพิ่งจะมืดในบาร์เหล้าไม่มีใคร หลังฉินเทียนเข้าไปแวบหนึ่งก็มองเห็นคนวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งในมุมกำลังใช้เหล้ามาดับความทุกข์อยู่
เขาเดินตรงดิ่งไป พูด“หลิวชั่น？”
คนวัยกลางคนตะลึงเล็กน้อย รีบพูด“คุณก็คือฉินเทียนเหรอ？รีบเชิญนั่ง”
“ดื่มอะไร？ผมเลี้ยง”
ฉินเทียนยิ้มพูด“ไม่ต้องแล้ว รอเดี๋ยว ผมมีสถานที่ดื่มเหล้าที่ดีกว่า”
“สถานที่ที่ดีกว่า？”หลิวชั่นไม่เข้าใจเล็กน้อย
ฉินเทียนพยักหน้า“ใช่ วิลล่าของหม่าจินหลงคุณชายของตระกูลหม่า คุณว่าดีกว่าที่นี่มากแล้วใช่หรือเปล่า？”
ได้ยิน“หม่าจินหลง”สามคำนี้ใบหน้าของหลิวชั่นก็ขรึมลงไป ในพริบตาก็เกิดใจที่เป็นศัตรูต่อฉินเทียนมากเล็กน้อย
เขายิ้มอย่างเย็นชาพูด“เหรอ？ดูแล้วความสัมพันธ์ของคุณฉินกับหม่าจินหลงดีมากนะ”
“สามารถไปวิลล่าของหม่าจินหลงดื่มเหล้าก็ดีกว่าที่นี่แน่นอนอยู่แล้ว”
“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ คุณยังมาเจอผมทำอะไร”
เขาคิดว่าฉินเทียนกับหม่าจินหลงเป็นพวกเดียวกัน แม้ว่าไม่ใช่พวกเดียวกันฉินเทียนเพื่อขอร้องร่วมมือกับหม่าจินหลง ก็กำลังประจบสอพลออยู่แน่นอน
ตามคนไม่ดีทำเรื่องไม่ดีอย่างนี้ทำให้หลิวชั่นรู้สึกว่าได้รับความด่างพร้อยแล้ว
เขาก็ไม่ควรรับปากเจอฉินเทียน
“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ผมก็ไม่รบกวนแล้ว”
“ขอให้พวกคุณร่วมมือกับตระกูลหม่าอย่างมีความสุข！”
ฮึอย่างเย็นชาเสียงหนึ่งแล้ว เขาก็ลุกขึ้นเตรียมที่จะออกไป
มองใบหน้าที่ซื่อสัตย์ไปแล้ว เหมือนเถียเจี้ยงก็เหมือนภูเขาเล็กลูกหนึ่งที่แข็งแกร่งทนทานขวางด้านหน้าของหลิวชั่นไว้แล้ว
หลิวชั่นตะลึงเล็กน้อย พูดเสียงเย็นชา“นี่มันหมายความว่ายังไง？”
เถียเจี้ยงพูดอย่างซื่อสัตย์ว่า“เถ้าแก่ของพวกเราไม่ได้พูดให้คุณไป”
“เชิญคุณนั่งลงเถอะ”
“นาย”
ในพริบตาหลิวชั่นตาแดงแล้ว จ้องมองฉินเทียนพูดอย่างโมโห“คุณนี่คือต้องการบีบบังคับผม？”
“แซ่ฉิน บอกคุณให้ ผมหลิวชั่นไม่ใช่คนที่กลัวตาย！”
“เก่งจริงก็ให้คนของคุณตีผมให้ตาย！”
“มาสิ！”
“ลงมือสิ！”
