บัญชามังกรเดือด บทที่ 542 มาอีกคนหนึ่ง
คำพูดและท่าทางของจ้าวเทียนเผิงเหมือนระเบิดที่หนักมาก ระเบิดจนทำให้ทุกคนตกตะลึงอีกครั้ง
คนเลวพอขยับตัว ก็เปลี่ยนกลายเป็นผู้สมัครรับการเลือกตั้งของผู้นำแล้ว？
ก็คือเป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลมากและทําให้คนพูดไม่ออก！
ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็เปลี่ยนความคิดนี้ไม่ได้ ก็ยากที่จะรับความจริงนี้ได้
เจียวไท่คนนั้นที่พูดออกมาก่อนหน้านี้ มีนิสัยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว ตาแดงคำรามด้วยความโกรธ
“แซ่ฉิน แกคืนชีวิตคุณชายน้อยของพวกเรามา！”
เขาควงขวานด้ามใหญ่ก็บุกขึ้นมาแล้ว
และในเวลานี้เงาคนกระพริบ จี้ตู ซึ่งน้องคนที่เจ็ดที่เกลียดคนชั่วเหมือนเกลียดศัตรูที่สุดในเทวดาเจ็ดดาวก็กระพริบมาถึง เขายื่นมือจับข้อมือของเจียวไท่ไว้
“นายเจ็ด？”
“คุณที่คือหมายความว่ายังไง？”เจียวไท่มีใบหน้าที่เหลือเชื่อ
จี้ตูพูดอย่างเย็นชา“เรื่องยังไม่ได้เปิดเผยความจริงขึ้นมา อย่าวู่วาม”
“อย่าลืมแล้ว เมื่อกี้พวกเราก็คือต้องไปจับฉินเทียนมายันกันต่อหน้า”
“ตอนนี้เขามาแล้วพอดี”
“ฉินเทียน ยังไม่รีบขึ้นเวทีสืบเรื่องเอาความจริงออกมา！”
ฉินเทียนกระดกคิ้วแล้ว พูด“ขอบคุณนายเจ็ดมาก”
พูดจบ ภายใต้การอยู่เป็นเพื่อนของจ้าวเทียนเผิง ก้าวเท้าใหญ่หันเดินไปทางเวทีเซวียนหยวน
ขณะที่ร่างกายของเขามีความทะนงองอาจเหยียบขึ้นเวทีหินในนาทีนั้น ด้านข้างก็มีสองสามเสียงที่อ่อนนุ่มร้องดังขึ้นมาในเวลาเดียวกัน
หลิวชิงเหยา เจี่ยงเถียนเถียนและลิฉุนก็มีใบหน้าขาวซีดในเวลาเดียวกัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความโกรธ
โดยเฉพาะเจี่ยงเถียนเถียน
หล่อนคิดถึงการทรมานและการเหยียดหยามในคืนนั้น ร้องเสียงหนึ่งด้วยความเสียใจแล้วสลบไปเลยทันที
โชคดีที่ลิฉุนอยู่ด้านข้างเอาหล่อนกอดไว้ในอ้อมแขนได้ทันเวลา หล่อนเคยเรียนวิชาแพทย์แผนจีน ตื่นตระหนกไม่รู้จะทำยังไงดี ในที่สุดก็เอาเจี่ยงเถียนเถียนทำให้ตื่นขึ้นมาเองได้
หล่อนเอาหัวมุดในอ้อมอกของลิฉุน ร้องไห้เสียงดังออกมาอย่างเจ็บปวด
“ฆ่าเขา！”
“ฆ่าปีศาจคนนี้！”
ใจของเจี่ยงเส้าเหมือนมีดกรีด เขาตาแดงจ้องมองฉินเทียนอยู่กัดฟันพูด“แซ่ฉิน ตอนนี้แกยังมีอะไรที่จะพูดได้อีก”
“แกเหยียดหยามลูกสาวของฉัน ไม่ว่าคนอื่นพูดอะไร ฉันตระกูลเจี่ยงต่างก็ไม่อยู่ร่วมโลกกับแก！”
ลิฉุนก็ตาแดงมองฉินเทียนอยู่ กัดฟันพูด“นายมาก็พอดีแล้ว”
“ฉันหวังว่าจะได้ยินการอธิบายของนาย”
ที่ไกล ๆ ถึงแม้หลิวชิงเหยาไม่พูดแต่สองดวงตาจ้องมองฉินเทียนอย่างนิ่ง ๆ อดไม่ได้ที่จะเอาฉินเทียนดึงถลกให้ตายทั้งเป็น
ฉินเทียนฝืนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ มองลิเหลียงอยู่ยิ้มพูด“คุณชายลิ ละครที่แสดงนี้สนุกไหม？”
ลิเหลียงยิ้มอย่างเย็นชาพูด“ใกล้จะตายแล้ว แกยังมีอะไรจะพูดได้อีก？”
ฉินเทียนแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ“ผมเองทำเรื่องไม่ละอายต่อฟ้า ไม่ละอายต่อดิน ไม่ทำเรื่องผิดต่อคนอื่น”
“พวกเราคอยดูกันต่อก็แล้วกัน”
พูดอยู่ก็เดินตรงมาถึงด้านหน้านั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่ว่างอยู่ตัวสุดท้ายด้านข้างนั้นแล้ว
ลักษณะท่าทางที่สบาย ๆ เหมือนเรื่องของวันนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเขาอย่างนั้น
คนที่อยู่ด้านล่างและด้านบนเวทีมองเห็นท่าทางนี้ต่างก็มีข้อสงสัยมากมาย
หวังเยว่พูดอย่างจาง ๆ “เจ้าบ้านเจี่ยง คุณคือพิธีกร”
“ในเมื่อตอนนี้ฉินเทียนได้มาแล้ว อย่างนั้นก็เริ่มทำตามลำดับขั้นตอนที่ตกลงกันก่อนหน้านี้ของพวกเราได้แล้วล่ะ”
“คดีโศกนาฏกรรมมากอย่างนี้ สามารถพูดทีละเรื่องได้”
เขาเพิ่งพูดจบ หยางหยวนชิ่งก็ยืนขึ้นมาแล้ว
หลังนับตั้งแต่ฉินเทียนมาถึงเมืองจิ่นหูแล้ว ได้รับความอัปยศมากที่สุดก็คือตระกูลหยางของเขาแล้ว
แย่งที่ดินหรูอี้ที่พวกเขาปรารถนาจะได้มาอย่างสำเร็จไป ฆ่าปีศาจดำแล้วนี่ยังไม่เท่าไหร่ หยางหยวนชิ่งเพื่อดึงฉินเทียนเข้าพวก ส่งปีศาจขาวมอบของขวัญไปถึงที่
ภายนอกฉินเทียนรับของขวัญแล้ว พริบตาเดียวก็ฆ่าปีศาจขาวกลางทาง
ความโกรธนี้ถ้าหากไม่ได้ระบายออกมา หยางหยวนชิ่งก็นอนตายตาไม่หลับ！
เขาจ้องมองฉินเทียนอยู่ กัดฟันพูด“แซ่ฉิน แกพูดปีศาจดำและปีศาจขาวเป็นแกที่ฆ่าใช่ไหม？”
“แกฆ่าปีศาจดำก็ช่างมันแล้ว ฉันถือว่าเป็นการแข่งขันทางยุทธภพ แต่ปีศาจขาวล่ะ？”
“แกเพราะอะไรฆ่าเขา？”
“แกพูด แกฝ่าฝืนคุณธรรมและศีลธรรมของยุทธจักรฆ่าผู้บริสุทธิ์ใช่ไหม ？”
นี่ถือว่าเป็นการเริ่มคดีโศกนาฏกรรมเรื่องที่หนึ่ง
ทุกคนต่างก็เอาสายตาตกลงบนตัวของฉินเทียน ต้องการดูว่าเขาจะพูดยังไง
ฉินเทียนยิ้มอย่างเย็นชา พูด“ปีศาจดำตระกูลหยางของพวกคุณ เป็นผมที่ให้คนฆ่าจริง ๆ เขาไม่เห็นความหวังดีของคนอื่น สมควรตาย”
“ส่วนปีศาจขาว สรุปแล้วเขาตายในมือของใคร ผมคิดว่าเจ้าบ้านเจี่ยง เจ้าบ้านเฉิน พวกคุณสองท่านน่าจะยิ่งชัดเจนกว่าผมใช่ไหม？”
พูดอยู่เขาเอาสายตากวาดมองบนหน้าของเจี่ยงเส้าและเฉินเถิง
“แกหมายความว่ายังไง？”
“ฉันฟังไม่เข้าใจแกกำลังพูดอะไรอยู่……” ท่าทางของเจี่ยงเส้าคลุมเคลือ ตื่นเต้นมาก
และเฉินเถิงกลับมีดวงตาที่ไม่กล้ามองฉินเทียนเล็กน้อย พูดอ้ำอึ้ง“แซ่ฉิน ใกล้จะตายแล้วแกอย่าเล่นลิ้น！”
“ปีศาจขาวก็เป็นแกที่ฆ่า！”
“เจ้าบ้านหยาง พวกคุณไม่ใช่มีพยานเหรอ？”
หยางหยวนชิ่งพูดทันที“ใช่！”
“คนขับรถที่ผมส่งให้ปีศาจขาวและผู้ติดตามสองคนสามารถเป็นพยานได้！”
“พวกเขาพูดด้วยปากของตัวเอง เป็นแกฉินเทียนส่งคนเอาปีศาจขาวเรียกไปในป่า นี่หรือว่ายังเป็นเท็จ？”
ฉินเทียนยิ้มอย่างเย็นชาพูด“ผู้ติดตามและคนขับรถที่คุณพูด ใช่พวกเขาหรือเปล่า？”
เขาเพิ่งพูดจบในรถคันหนึ่งที่จอดด้านล่าง ลงมาสามคนแต่ละคนคอตกมองไปแล้วเหมือนได้รับการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรม
ไม่ใช่คนอื่น ก็เป็นคนขับรถและผู้ติดตามสองคนนั้นที่สองสามวันก่อนยกของขวัญ ขับรถ ติดตามปีศาจขาวส่งของขวัญให้ฉินเทียน
หยางหยวนชิ่งตะลึงเล็กน้อย พูด“พวกนายมาได้ยังไง？”
“แซ่ฉิน แกสรุปแล้วต้องการทำอะไร？”
ทุกคนก็คือไม่เข้าใจ พวกเขายังคิดว่าในรถสองสามคันนี้ต่างก็เป็นคนที่จ้าวเทียนเผิงพามา
คิดไม่ถึงมีคนของตระกูลหยาง
ฉินเทียนยิ้มอย่างเย็นชา พูด“พวกเขาคือผู้ที่เห็นเหตุการณ์”
“ตอนนี้ ผมเรียกอีกคนหนึ่งออกมาแล้วกัน”
จากนั้นประตูรถของรถคันที่สองเปิดออก ถูกผลักลงมาคนหนึ่งสองมือของเขาถูกมัดมองเห็นเจี่ยงเส้าและเฉินเถิงบนเวทีร้องเสียงดังอย่างตื่นตระหนก
อยากที่จะหนีกลับถูกจี้ตูเอามีดเล่มหนึ่งจี้ที่คอแล้ว
“เหล่าหลิว？”
“ทำไมเป็นนาย？”
“ฉินเทียน แกนี่คือหมายความว่ายังไง？”เจี่ยงเส้าและเฉินเถิงตกใจมาก เวลาเดียวกันสีหน้าก็เปลี่ยนแล้ว
ฉินเทียนยิ้มพูด“ทำไม พวกคุณรู้จักเขาเหรอ？”
เจี่ยงเส้าและเฉินเถิงมีปฏิกิริยากลับมา หุบปากทันที
ฉินเทียนยิ้มอย่างเย็นชา พูด“เจ้าบ้านหยาง ถามคนของคุณคืนนั้นที่เรียกพวกเขาเข้าในป่า ใช่เหล่าหลิวคนนี้หรือเปล่า”
ไม่รอหยางหยวนชิ่งพูดออกมา คนขับรถและผู้ติดตามสองคนนั่นได้จำได้แล้ว
พวกเขาพูดเสียงดัง“เป็นเขา！”
“ก็เป็นเขาที่ขวางรถของพวกเรา พูดว่าฉินเทียนส่งเขามาเอาปีศาจขาวเรียกไป”
อะไร？
หยางหยวนชิ่งสั่นเล็กน้อย ในที่สุดคิดอะไรได้แล้ว
เขามองเจี่ยงเส้าและเฉินเถิงอยู่ ตาแดงพูด“เหล่าหลิวเป็นคนของพวกคุณ”
“ดังนั้นคือ ปีศาจขาวถูกพวกคุณออกแบบฆ่า！”
“ผมเข้าใจแล้ว เวลานั้นผมต้องการผูกพันธมิตรกับฉินเทียน และพวกคุณเพื่อทำลายการเป็นพันธมิตรดังนั้นให้คนฆ่าปีศาจขาวแล้วกลางทาง โยนความผิดให้ฉินเทียน”
“เจี่ยงเส้า เฉินเถิง พวกคุณยังมีอะไรที่จะพูดได้อีก？”
เรื่องมาถึงตอนนี้แล้วเจี่ยงเส้าและเฉินเถิง ทำได้เพียงกัดไม่ปล่อย ไม่มีเรื่องอย่างนี้
เฉินเถิงพูดอย่างไม่ยอม“หยางหยวนชิ่งคุณไม่ต้องฟังฉินเทียนพูดจามั่วสั่ว！”
“ถ้าหากเป็นพวกเราใส่ร้าย อย่างนั้นปรมาจารย์ของพวกเราสองตระกูลต่างก็ตายแล้ว นี่จะอธิบายได้ยังไงอีก？”
“เห็นชัดอยู่ก็เป็นฉินเทียนที่ลงมือ！”
ฉินเทียนยิ้มพูด“พอแล้ว ตอนนี้พูดเรื่องสองตระกูลของพวกคุณได้แล้ว”
“ลงมาอีกคนหนึ่ง！”
เขาร้องตระโกนเสียงหนึ่ง จากในรถคันหนึ่งถูกผลักลงมาคนหนึ่งอีก
เป็นเหล่าหวาง คนขับรถเฉพาะของเจี่ยงเส้า
