บัญชามังกรเดือด บทที่ 563 ผู้นำใหญ่
“อย่านะ……”
“พวกคุณอย่าทำร้ายพ่อของฉันเลย……”
“เขาเป็นคนดี……”
เจี่ยงเถียนเถียนสั่นเทาอยู่ในอ้อมอกของเจี่ยงเส้า ราวกับนกน้อยที่ตื่นตกใจกลัว
จนถึงตอนนี้ เจี่ยงเส้ามองไปบนท้องฟ้าหวิดร้องเสียงดัง และน้ำตาไหลเป็นสายเลือด
“บรรพบุรุษทุกยุคทุกสมัยของตระกูลเจี่ยง เจี่ยงเส้าหลานชายผู้ไม่เอาไหน ต้องขอโทษพวกท่านด้วย!”
ถ้าเป็นเขาคนเดียว เขายอมเลือกความตาย แต่เพื่อลูกสาวแล้ว เขาต้องมีชีวิตอยู่ต่อให้ได้
ด้วยความโศกเศร้าและความโทสะ เขาจึงเตรียมอ้าปากยอมรับคำขอครอบครองหุ้นส่วนของหวังเหมี่ยน
ในเวลานี้เองก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“เจ้าบ้านเจี่ยง คุณจะสามารถบอกผมได้หรือว่า ตอนนั้นท่านรับปากอะไรไว้กับพวกเขา ถึงทำให้พวกเขายอมเอาเย่อิงให้คุณ?”
คือฉินเทียน!
สายตาของเขามองไปยังเจี่ยงเส้าด้วยความนอบน้อมและจริงใจ
เจี่ยงเส้าชะงักไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด
กล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียใจว่า:”ผมรับปากพวกเขาว่า เมื่อผมได้เป็นผู้นำแล้ว ต่อไปเจ็ดเมืองทางใต้ จะอํานวยความสะดวกในการทําธุรกิจให้กับตงไห่……”
“คุณฉิน ตอนนี้ผมรู้ว่า ผมผิดไปแล้ว”
ฉินเทียนยิ้มและพูดว่า:”ทำผิดแล้วรู้จักแก้ไข ไม่มีอะไรที่ดีไปกว่านี้แล้ว”
“เจ้าบ้านเจี่ยง ถ้าคุณเชื่อในตัวผม เรื่องนี้ ให้ผมแก้ไขแทนคุณจะว่าอย่างไร?”
“คุณหรือ?”ในสายตาของเจี่ยงเส้า มองเห็นความหวังอีกครั้ง
เขอาพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้นว่า:”คุณฉิน คุณไม่กลัวว่าจะเป็นการรุกรานตงไห่หรือ?”
“คุณบอกเขาไปว่า เงินผมสามารถชดเฉยให้ได้ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา!”
“ขอเพียงแค่ อย่าฆ่าผม และอย่ายุ่งกับบริษัทของผมก็พอ!”
ฉินเทียนหัวเราะและพูดว่า:”วางใจได้ ให้ผมจัดการก็พอ”
เขายืนอยู่บนเนินภูเขา พลางมองหวังเหมี่ยนด้วยรอยยิ้มที่เย็นชาและพูดว่า:”ผมชื่อฉินเทียน”
“ตอนนี้ ผมเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้แล้ว”
“พวกเรามาคุยกันใหม่อีกครั้งเป็นอย่างไร?”
หวังเหมี่ยนยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า:”นายน่ะหรือ?”
“นายก็แค่เด็กอมมือ มีสิทธิ์อะไรมาต่อกรกับฉัน นายคู่ควรเหรอ หา?”
“อีกอย่าง นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับตระกูลเจี่ยง คนนอกห้ามยุ่ง!”
เขาจับจุดอ่อนของเจี่ยงเส้าไว้ได้ และเร่งรีบที่จะไปให้ถึงเป้าหมาย ดังนั้นจึงไม่อยากให้มีปัญหาอื่แทรกเข้ามา
อีกย่างหนึ่ง เขาดูออกว่า ไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะรับมือกับฉินเทียน คนที่บุ่มบ่ามทำสิ่งต่างๆ โดยไม่นึกถึงผลที่ตามมา
เขาไม่อยากเสียเวลากับคนบุ่มบ่ามแบบนี้
ใบหน้าของฉินเทียนเครุ่งขรึมมาทันที
สุดท้ายเขากัดฟันและพูดเสียงดังว่า:”ก็ได้!”
“ตอนนี้ ฉันจะเจรจากับคุณ ในฐานะผู้นำใหญ่แห่งเจ็ดเมืองทางใต้!”
“เจ้าบ้านเจี่ยงเป็นส่วนสำคัญของสหภาพการค้าของในเจ็ดเมืองทางใต้ของเรา พวกเราสหภาพการค้าเหตุผลที่จะเข้าแทรกแซง!”
“นายพูดว่าไงนะ?”
“นายเป็นผู้นำใหญ่อย่างนั้นหรือ?”หวังเหมี่ยนตื่นตะลึงด้วยความตกใจ
คนของเจ็ดเมืองทางใต้ที่อยู่รอบๆ ก็ตกใจเช่นเดียวกัน แต่เมื่อดึงสติมาได้ ก็ร้องโห่ไชโยกันขึ้นมา
จี้ซิงเป็นคนแรกที่ร้องโห่
“พี่น้องของเราถูกคนนอกรังแกอยู่ ขอให้ท่านผู้นำเรียกร้องความเป็นธรรมให้เราด้วย!”
เสียงนี้ ได้ปลุกปั่นผู้คนที่เก็บกดอารมณ์ไว้ในก้นบึ้งของหัวใจขึ้นมาได้ทันที
กลับเกาะตงไห่ของแม่มึงไปซะ!
ที่นี่คือเจ็ดเมืองทางใต้ พวกนายมาหยิ่งผยองที่นี่ทำอะไร?
“ขอให้ท่านผู้นำใหญ่เรียกร้องความเป็นธรรมให้เราด้วย!”
เสียงห้องโห่เสียงดังไปทั่วภูเขา
ฉินเทียนแอบถอนหายใจในใจ และพูดในใจว่า สุดท้ายแล้วตัวเองก็ต้องจำยอมนั่งบนตำแหน่งนี้
เขาลอยละลิ่วลงมาจากก้อนหิน และเดินตรงไปอยู่ตรงหน้าของหวังเหมี่ยน แล้วสบตากับเขา
พูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่แยเส:”เกาะตงไห่ของพวกคุณกับเจ็ดเมืองทางใต้ ถือว่าอยู่ในระดับเดียวกัน ซึ่งตามข้อกำหนดนี้ ฉันในฐานะผู้นำและเจ้าของเกาะของพวกคุณก็ถือว่าอยู่ในระดับเดียวกันเช่นกัน”
“คุณเป็นแค่โหวเย๋คนหนึ่ง จะพูดให้ถูก ก็คือคนทำงานเบ็ดเตล็ดทั่วไปเท่านั้น”
“คุณเจอผู้นำอย่างผม ก็ควรทักทายทำความเคารพหน่อยใช่หรือไม่?”
“คนเกาะตงไห่ของพวกคุณ ไม่รู้กาลเทศะแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
อะไรนะ?
ฉันไม่รู้กาลเทศะ และฉ้นควรทักทายก่อนอย่างนั้นหรือ? หวังเหมี่ยนตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก
“สุดยอด!”
ใบหน้าที่ตื่นเต้นของหวังเหมี่ยนบิดเบี้ยวไปหมดแล้ว
“นี่สิถึงจะสมกับเป็นท่านผู้นำขึ้นมาหน่อย!”
คนที่เหลือ ต่างส่งเสียงร้องโห่อย่างสุขสม!
ทันที่ที่ผู้นำใหญ่ของพวกเขาปรากฏออกมา ก็เผชิญหน้ากับหวังเหมี่ยนพอดี และกดทับอีกฝ่ายอย่างโอ่อ่า
เจ๋งไปเลย!
สุดยอดขนาดนี้ ไม่ตื่นเต้นคงไม่ได้แล้วซิ!
เสียงภูเขาคำรามและทะเลบ้าคลั่ง มันกลบรัศมีของหวังเหมี่ยนและผู้ติดตามอีกหลายคนได้ในพริบตา
แม้แต่หวังเหมี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับอายขึ้นมาในชั่วขณะ
ดูเหมือนว่าเขาคิดว่าตัวเองเป็นหมาป่า โอ้อวดอำนาจบุกเขาไปในถ้ำหมาป่า และคิดว่าจะอยู่สูงส่งเหนือทับฝ้า สามารถทำอย่างใจคิดได้
และแล้วจ่าฝูงหมาป่าก็ปรากฏตัวขึ้น โหยร้องฝูงหมาป่าให้ทำลายเขาเสีย!
จะเป็นแบบนี้ได้ยังไง?
ยิ่งไปกว่านั้นหวังเหมี่ยนกลับรู้สึกว่า ตนเป็นคนนอกที่เป็นส่วนเกินจริงๆ
“รนหาที่ตาย!”
ในเสียงคำรามด้วยความโมโห ได้ปลูกความตื่นตัวของยอดฝีมือทั้งแปดมานานแล้ว โดยพุ่งเข้ามาคิดจะช้กลอุบายที่อำมหิตฉีกฉินเทียนเป็นชิ้นๆ
เสียงคำรามอย่างโทสะแบบเดียวกัน ได้ส่งมาจากองค์กรคำสาปสวรรค์
หม่าหงเทา ชุยหมิง ถงชวน เถียปี้และคนอื่นๆ รีบเข้ามาขัดขวางยอดฝีมือทั้งแปดไว้
ทั้งสองฝ่ายต่างเป็นนักฆ่าอำมหิตที่ไม่ยอมพ่ายแพ้ และต่อสู้ระยะประชันชิดกำลังจะเริ่มขึ้นอย่างดุเดือด
จี้ซิงพูดเสียงดังว่า:”เทพเจ็ดดาวแห่งตระกูลจี้จงเตรียมพร้อม!”
“ที่นี่เป็นดินแดนของดินแดนของมณฑณเจ็ดเมืองทางใต้ ถ้ามีคนนอกกล้ามาทำป่าเถื่อนที่นี่ ก็จงจัดการมันเสีย!”
“ครับ!”
เทพเจ็ดดาว ก็พุ่งขึ้นมาแล้วเช่นกัน
ด้วยพลังแบบนี้ จึงสามารถคุมตัวแปดยอดฝีมือไว้ในเวลาอันสั้น พวกเขาโมโหอย่ารุนแรง แต่ก็ไม่กล้าขยับ
“ท่านโหว ได้โปรดออกคำสั่งเถอะ!”ชายตาสามเหลี่ยมคนแรก ขอคําแนะนําด้วยเสียงอันดัง
ถึงแม้ว่าหวังเหมี่ยนจะถูกฉินเทียนทำจนอับอายขายหน้า แต่อย่างไรเสียเขาก็เป็นหนึ่งในสามของข้าราชบริพารของเกาะตงไห่ที่มีความคิดลึกซึ้ง อีกทั้งตำแหน่งและอำนาจสูงส่ง
เขาสงบลงอย่างรวดเร็ว แล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชาว่า:”พวกเรามาจากแดนไกล และก็เป็นแขก”
“อย่าพึ่งบุ่มบ่ามไปเลย”
“เรื่องของวันนี้ คือจะคลี่คลายด้วยความสันติหรือการนองเลือด ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าภาพว่าจะต้อนรับอย่างไร”
พูดจบ เขาก็ขึ้นมาอย่างไม่เยเส
และมองฉินเทียนที่อยู่ตรงหน้าอย่างเหยียดหยาม แล้วพูดว่า:”ผู้นำฉิน งั้นคุณลองบอกมาสิว่า คุณจะคุยยังไงกับผม?”
“คนตงไห่ของเรา ต้องมาตายอยู่ที่เจ็ดเมืองทางใต้ ถ้าหากฉันไม่พึงพอใจ เรื่องวันนี้ เกรงว่าจะจบด้วยดีไม่ได้เสียแล้ว”
“โปรดอภัยที่ผมต้องพูดตรงๆ ผู้นำของคุณอะไรนี่ เกรงว่าคงเป้นได้ไม่นานแล้วเล่ะ”
กลัวว่าฉินเทียนจะลำบากใจ เจี่ยงเส้าจึงรีบกระซิบเสียงเบาว่า:”คุณฉิน เอ่อ ไม่ใช่ ผู้นำฉิน ขอเพียงให้พวกเขาเสนอราคามา ผมยอมรับได้ทั้งนั้น”
แค่ฉินเทียนออกหน้ามารับระเบิดวแทนตนเองแค่นี้ เขาก็ทราบซึ้งใจมากแล้ว
ดั้งนั้น หวังว่ารีบจ่ายเงินให้เรื่องมันจบๆ ไป แม้ว่าจะเสียเงินกี่พันล้าน ขอก็กัดฟันรับไว้
ส่วนคนที่เหลือ ต่างก็อยากรู้ว่า ฉินเทียนจะสามารถกดราคาได้ถึงระดับไหน
ใครจะรู้ ฉินเทียนหัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า”ทำไมเย่อิงถึงมาที่เมืองจิ่นหู?”
“ทุกคนล้วนเป็นมีเหตุผล ก็อย่าพูดให้ดูสับสนเลย”
“จุดประสงค์ที่แท้จริงของตงไห่ของพวกคุณ แค่อยากอาศัยมือของเจ้าบ้านเจี่ยง เพื่อได้มาซึ่งครอบครองเจ็ดเมืองทางใต้เท่านั้น”
“การที่พวกคุณส่งเย่อิงมาก่อกวน มันคือการละเมิดกฎไปแล้ว ตอนนี้คุณยังมีหน้ามาทวงเงินอีกหรือ?”
“นายพูดว่าไงนะ?”หวังเหมี่ยนอ้าปากค้างด้วยความตะลึง เขาคิดว่าฉินเทียนอาจจะต่อราคา แต่คิดไม่ถึงว่าฉินเทียนกลับกล้าพูดถึงขนาดนี้!
“เด็กน้อย นายคิดให้ดีก่อนพูดจะดีที่สุด!”
“นายรู้หรือไม่ว่านายกำลังพูดอะไรอยู่?”เขาตะโกนเสียงทุ้มด้วยความโมโห
ฉินเทียนยิ้มเย็นชาเล็กน้อยและพูดว่า:”ฉันรู้ดีว่าฉันกำลังพูดอะไรอยู่”
“เย่อิงตายที่นี่ มันก็สมควรแล้ว!”
“ไม่ใช่เขาเท่านั้น ต่อไปคนตงไห่ของพวกคุณจะมีกี่คนที่มามีเจตนาร้ายแอบแฝงในผืนแผ่นดินของพวกเรา ก็ต้องตายที่นี่ทั้งหมด”
“ตอนนี้ ฉันจะบอกคุณในฐานะผู้นำ ผลลัพธ์ของการจัดการเรื่องนี้ให้ทราบ”
“ต้องการเงิน ไม่มี ไม่อยากตายก็ไสหัวไปซะ!”
