บัญชามังกรเดือด – บทที่ 579 สารภาพ

บัญชามังกรเดือด บทที่ 579 สารภาพ

“คุณมาได้อย่างไร?”

“มือของคุณเลือดออกแล้ว!”

เมื่อซูซูตอบสนองกลับมา ก็แสดงสีหน้าเจ็บปวดใจ และรีบไปหยิบม้วนผ้าก๊อซออกมาจากในลิ้นชัก รวมทั้งแอลกอฮอล์ด้วย

เธอทายาฆ่าเชื้อให้ฉินเทียนอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นก็ใช้ผ้าก๊อซพันแผล

แล้วพูดเบาๆ ว่า: “หลินเซวี่ยเป็นคนพาคุณมาใช่ไหม?”

“พวกคุณคงไม่ได้คิดว่า ฉันกำลังมีชู้ใช่ไหม?”

“คุณดูตื่นตระหนก……เจ็บหรือเปล่า?”

เมื่อเห็นในดวงตาของภรรยาแสดงถึงความเป็นห่วงอย่างไม่ปิดบังแม้แต่น้อย ฉินเทียนก็ยิ้มเจื่อนๆ

เวลานี้สมองมีสติสุขุมเยือกเย็น แต่ก็ไม่ชัดเจน คล้ายกับว่าไม่มีความรู้สึก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

ซูซูจ้องมองเขา แล้วกล่าวด้วยเสียงเบาๆ ว่า: “ในเมื่อคุณมาแล้ว เช่นนั้นก็จะอธิบายกับคุณให้ชัดเจน”

“ไม่ว่าอย่างไร เหวินเฉิงก็เป็นน้องชายของฉัน ตั้งแต่เด็กฉันก็ปฏิบัติต่อเขาเหมือนน้องชายแท้ๆ”

“ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะเคยทำเรื่องผิดพลาดมามากมาย เพียงแต่นั่นก็คือในอดีต ฉันเชื่อว่าในอนาคตเขาจะต้องเปลี่ยนแปลง”

“หลังจากที่เขากลับไปยังบ้านเกิดในชนบทกับคุณปู่ของพวกเขา ก็มีชีวิตที่แย่มาก คุณปู่ก็ป่วยด้วย

“เหวินเฉิงทำการค้าขายก็ถูกคนหลอก ไม่มีทางเลือกจริงๆ จึงมาหาฉัน”

“ฉันรู้ว่า ตอนนี้คุณกำลังมีอิทธิพลอย่างมาก ในเมืองหลวงนี้ล้วนเป็นคนของคุณ ฉันกลัวว่าพวกเขาจะพูดมาก ฉะนั้นจึงพาเขามาซ่อนไว้ที่นี่”

“ไม่คาดคิดว่า ฉันยังประเมินคุณต่ำเกินไป เพิ่งจะกลับมา ก็สามารถมาพบได้แล้ว”

“ตอนนี้ฉันอยากให้เหวินเฉิงอยู่ที่นี่ คุณคิดว่าอย่างไร?”

ได้ฟังภรรยาพูดจ้อ ฉินเทียนก็ทำได้เพียงยิ้มเจื่อนๆ

เหมือนกับว่า ลูกชายผู้โง่เขลาของเจ้าของบ้าน ยากกว่าจะได้แต่งงานกับภรรยาที่ล้ำค่าคนหนึ่ง แล้วในความฝัน ภรรยาคนนี้ก็หายไป

เมื่อตื่นจากความฝัน ที่แท้ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นการประสาทหลอนไปเอง

ภรรยายังคงเป็นภรรยาผู้น่ารักคนนั้น

ซูซูรวมทั้งครอบครัวนี้ สำหรับฉินเทียนแล้ว สำคัญอย่างมากจริงๆ

“เหวินเฉิง คุณไม่ต้องกลัวนะ”

“มีอะไรอยากจะพูด ก็พูดออกมาได้เลย” ซูซูเห็นว่าฉินเทียนไม่พูดจา จึงทำได้แค่ยิ้มเจื่อนๆ ดึงมือของเขาไปพลาง แล้วพูดกับซูเหวิงเฉิงไปพลาง

ซูเหวินเฉิงซ่อนตัวอยู่ในมุม ตัวสั่นงันงกมาโดยตลอด

เมื่อครู่นี้ตอนที่ฉินเทียนชกประตูเข้ามา เขารู้สึกคล้ายกับว่าชกเข้ามาที่ตนเอง ร่างกายของเขา ถูกเจาะจนทะลุ

รูปร่างที่ผ่ายผอมอยู่แล้ว ถูกห่ออยู่ภายใต้เสื้อสูทขนาดใหญ่ มองดูแล้วค่อนข้างน่าสงสาร

บนใบหน้าได้สูญเสียท่าทางอันสง่างามของคุณชายผู้อยู่ดีกินดีในอดีตไปแล้ว หนวดเคราที่เป็นตอ ผิวหนังอันหยาบกร้าน ทุกอย่างแสดงให้เห็นว่า ช่วงนี้เขามีชีวิตที่ไม่ดีอย่างมาก

ได้ยินตำพูดของซูซูแล้ว เขาก็กัดฟัน แล้วคุกเข่าลงทันที

แล้วกล่าวด้วยสีหน้าที่หวาดกลัวว่า: “พี่เขย ฉันสำนึกผิดแล้ว!”

“ก่อนหน้านี้ฉันผิดเอง ฉันมันหน้ามืดตามัว!”

“ฉันมันไม่เอาไหน!”

เขาพูดไปพลาง ตบหน้าตัวเองไปพลาง

“ฉันรู้ว่าพี่เขยไม่ชอบฉัน ไม่เป็นไป ฉันจะไสหัวไปเดี๋ยวนี้!”

“และต่อไปฉันจะไม่เหยียบเข้ามาในเมืองหลงเจียงอีกตลอดกาล!”

“ฉันขอร้องเพียงแค่ คุณอย่าลงโทษพี่สาวของฉันเลยนะ”

“เธอเพียงแค่มีจิตใจเมตตากรุณา……” เขาพูดพลาง หลั่งน้ำตาออกมา

สามารถมองออกว่า คนไม่เอาไหนในอดีตคนนี้ มีมโนธรรมขึ้นในใจแล้วจริงๆ เมื่อเอ่ยถึงซูซู ก็แสดงความเป็นห่วงจากก้นบึ้งของหัวใจ

ที่แท้ซูซูก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา เขายังมีพี่สาวแท้ๆ คนหนึ่ง คือซูหนาน

แต่จะพูดไปแล้ว ซูหนานก็เอาใจใส่ต่อเขา น้อยกว่าซูซูมากนัก

ประกอบเริ่มแรกที่ซูเหวินเฉิงร่ำรวย ก็ได้ทำงานอยู่ที่บริษัทของหยางยู่หลัน หยางยู่หลันก็เลี้ยงดูเขาเหมือนกับลูกชายแท้ๆ

มิหนำซ้ำ ตอนนี้ซูหนานได้ตายไปแล้ว ซูเหวินเฉิงก็ได้ผ่านชีวิตอันตกอับในชนบท ในที่สุดก็เข้าใจถึงซูซูและหยางยู่หลัน ว่าบุญคุณที่มีต่อเขาก่อนหน้านี้ มันมีค่าเพียงใด

ตอนนี้เขาได้ตัดสินใจแล้วว่า จะเห็นว่าซูซูเป็นเหมือนพี่สาวแท้ๆ

ซูซูดึงมือของฉินเทียนเอาไว้แน่น ประการหนึ่ง ก็เพราะรับรู้ได้ว่าฉินเทียนแคร์ตนเองมากขนาดไหน เธอจึงรู้สึกสะเทือนใจ และต้องการปลอบโยนฉินเทียนสักเล็กน้อย

เหตุผลอีกประการหนึ่ง ก็คือกลัวว่าด้วยความโกรธของฉินเทียน แล้วจะลงมือกับซูเหวินเฉิง

ผู้ชายคนนี้ ชกประตูนิรภัยด้วยหมัดเดียว นี่มันสัตว์ร้ายชัดๆ!

“คุณรีบพูดออกมาสักคำสิ!” ซูซูโกรธเคืองเล็กน้อย

ท้ายที่สุดฉินเทียนถอนหายใจ ถึงตอนนี้ วิญญาณของเขา ดูเหมือนว่าจะกลับมาแล้ว

“คุณคิดว่าจะจัดการอย่างไร?” เขาอมยิ้มมองซูซูและเอ่ยถาม

ซูซูพูดเบาๆ ว่า : “ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่าจะแอบจัดการให้เขาไปทำงานเป็นหนึ่งในซัพพลายเออร์ที่นั่นของเรา เพื่อหารายได้ ไปเลี้ยงดูจุนเจือครอบครัว”

“ในเมื่อตอนนี้คุณรู้แล้ว เช่นนั้นฉันจะพูดให้ชัดเจน”

“บริษัทขาดแคลนคนมาก ฉันอยากให้เหวินเฉิงไปทำงานที่บริษัท”

“เขามีประสบการณ์จากตำแหน่งหน้าที่ขั้นพื้นฐานที่สุดแล้ว”

ฉินเทียนอมยิ้มแล้วกล่าวว่า : “ตราบใดที่คุณคิดว่าดี นั่นก็คือดี”

“คุณตอบรับแล้วใช่ไหม?” ซูซูมีสีหน้าดีใจ

ฉินเทียนพยักหน้า และพูดกับซูเหวินเฉิงว่า : “ฉันมีเรื่องที่จะต้องพูดคุยกับพี่สาวของคุณ”

“คุณออกไป และไปหาหลินเซวี่ยที่ด้านนอก และให้เขาจัดการให้คุณเถอะ”

ซูเหวินเฉิงมองไปข้างนอกอย่างดีใจ และกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า : “ขอบคุณมากครับพี่เขย!”

“พี่เขยขอบคุณนะครับ!”

“พี่เขยคุณวางใจได้เลย ฉันจะไม่ทำให้คุณกับพี่สาวของฉันต้องผิดหวังอย่างแน่นอน!”

“ฉันซูเหวินเฉิงจะเป็นเหมือนกับสุนัขตัวหนึ่ง รู้ว่าจะต้องภักดีกับใคร!”

พูดจบ เขาก็วิ่งออกไปทั้งน้ำตา

ซูซูน้ำตาคลอเบ้า เธอกล่าวอย่างแสร้งทำเป็นโกรธว่า : “ถ้ารู้ว่าคุณจะไม่คัดค้าน ฉันก็ไม่จำเป็นจะต้องปิดๆ บังๆ แบบนี้……อื้อ”

ประโยคหนึ่งยังพูดไม่จบ ก็พูดไม่ออกอีกเลย

เพราะว่าปากของเธอ ถูกฉินเทียนปิดเอาไว้

ความเร่าร้อนอย่างไม่ทันตั้งตัว หลังจากที่ซูซูต่อต้านโดยสัญชาตญาณ ไม่นานก็ถูกครอบครองอย่างรวดเร็ว

ร่างกายของเธออ่อนยวบลง สองมือโอบกอดฉินเทียนไว้แน่น โดยไม่ได้ตั้งใจ

หลังจากขึ้นๆ ลงๆ อยู่หลายครั้ง อารมณ์ของฉินเทียนก็ฮึกเหิมขึ้นมา

ไม่สนใจสิ่งใด อุ้มซูซูขึ้นมา และสาวเท้าเดินไปที่ห้องนอน

“อย่าค่ะ……” ซูซูมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา จึงพยายามผลักฉินเทียนออกไป

เธอนั่งอยู่ข้างๆ เตียงนอน สีหน้าท่าทางดูขัดแย้งอย่างมาก

“ทำไมเหรอ?” ฉินเทียนเอ่ยถาม

“ไม่มีอะไรหรอก……ฉันควรจะกลับไปที่บริษัทแล้ว” ซูซูพูดจบ ก็ลุกขึ้นและจะเดินออกไป

ในใจของฉินเทียน โมโหขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม : “ถ้าวันนี้ไม่พูดให้ชัดเจน คุณอย่าได้ออกจากห้องนี้ไปเลย!”

ซูซูก็โมโหเช่นกัน ถลึงตาใส่เขา และพูดว่า : “ทำไม คุณจะใช้อำนาจบีบบังคับฉันเหรอ?”

“คุณมันบ้าจริงๆ!”

ฉินเทียนกล่าวอย่างอารมณ์เสีย : “ช่วงนี้ที่คุณว้าวุ่นใจ ฉันก็เข้าใจได้ว่า เป็นเพราะซูเหวินเฉิง”

“ตอนนี้เรื่องของซูเหวินเฉิงก็ได้รับการแก้ไขแล้ว ทำไมยังไม่ให้ฉันแตะต้องอีกล่ะ?”

“คุณ……ไม่ได้เบื่อฉันแล้วใช่ไหม?”

เห็นท่าทางฮึกเหิมของฉินเทียน ดวงตาของซูซู ก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา

เธอจงใจทำหน้าบึ้ง และกล่าวว่า : “ใช่ ฉันมีผู้ชายคนอื่นๆ แล้ว”

“และอีกอย่าง เลือดก็ย่อมข้นกว่าน้ำด้วย”

“คุณว่าอะไรนะ……” ฉินเทียนราวกับถูกฟ้าผ่า ตกตะลึงยืนอยู่กับที่

เขากัดฟัน สองมือกำแน่น พยายามควบคุมพลังภายในของตนเองที่กำลังจะระเบิดออกมา

ในที่สุด แววตาของเขากลับหม่นหมองลง เหมือนเด็กตัวโตที่ผิดหวัง

เขาลุกขึ้นยืน เดินไปข้างๆ หน้าต่าง หันหลังให้ซูซู และพูดเบาๆ ว่า : “เป็นฉันที่ผิดเอง……”

“ฉันคิดว่า ถึงแม้ว่าเราจะเริ่มต้นด้วยความผิดพลาด แต่จะสามารถมีความสุขตลอดไปได้….ฉันคิดว่า คุณจะตกหลุมรักฉันได้”

“ฉันผิดเอง……คุณไปเถอะ ฉันไม่โทษคุณหรอก”

หัวใจของซูซู ละลายไปโดยสิ้นเชิง เธอเกลียดตัวเองอย่างมาก เธอไม่ควรที่จะล้อเล่นอย่างนี้เลย

เธอเดินเข้ามา จากด้านหลัง โอบกอดเอวของฉินเทียนเบาๆ และพูดว่า : “คนโง่”

“ผู้ชายคนนั้นที่ฉันพูดถึง คือลูกชายของคุณ”

“ฉันท้องแล้ว ตอนนี้ยังไม่พ้นระยะปลอดภัย ไม่สามารถยุ่งวุ่นวายได้ เข้าใจไหม?”