บทที่ 15 ทำลาย(1)
จิตของเฉินโม่สัมผัสได้ถึงลมปราณบนตัวหลี่เยว่ สุดท้ายจึงแน่ใจ นั่นไม่ใช่พลังทิพย์ของผู้บำเพ็ญเซียน เทียบกับพลังทิพย์ที่เขาฝึกฝน ลมปราณบนตัวหลี่เยว่ อ่อนแอจนน่าเวทนา
ถ้าต้องหาคำมาอธิบาย คงเรียกได้ว่าชี่ทิพย์
แต่ถึงแม้เป็นชี่ทิพย์ ก็เพียงพอที่จะทำให้เฉินโม่ตกใจได้
ตอนเขาเป็นแค่คนธรรมดา เมื่อชาติที่แล้ว ดูไม่ออกว่ามีชี่ทิพย์บนตัวหลี่เยว่ แต่ต่อมาเขาฝึกฝนจนถึงแดนจิตปฐม หวนกลับมายังดาวไอกา ก็ไม่พบว่ามีร่องรอยของผู้บำเพ็ญเซียนบนดาวไอกา
แต่เห็นได้ชัดว่าหลี่เยว่ที่อยู่ตรงหน้า เป็นผู้บำเพ็ญเซียน ถึงแม้ชี่ทิพย์จะอ่อนแอ จนไม่ต้องพูดถึง แต่ก็เพียงพอที่จะยืนยันว่าเขาเป็นผู้บำเพ็ญเซียน
นี่ทำให้เฉินโม่หนักใจขึ้นมา ในเมื่อหลี่เยว่เป็นผู้บำเพ็ญเซียน ถ้าอย่างนั้นตระกูลใหญ่อย่างตระกูลหลี่ ต้องไม่ได้มีแค่เขาที่เป็นผู้บำเพ็ญเซียนแน่นอน อีกทั้งเบื้องหลังเขาอาจมีสำนักด้วย
ตอนนี้ความรู้สึกอันตราย ผุดขึ้นมาในใจเฉินโม่
“คนสำส่อน ตายซะเถอะ!”
หลี่เยว่ยิ้มอย่างโหดเหี้ยม ซัดหมัดกระแทกใส่เฉินโม่ ความเร็วและพลัง เหนือกว่าพวกวัยรุ่นเมื่อกี้เป็นร้อยเท่า
วัยรุ่นสองคนที่เหลือ มีสีหน้าตกตะลึง จากนั้นจึงมองหลี่เยว่ด้วยใบหน้าเลื่อมใส แม้ไม่ใช่สายเลือดโดยตรงของตระกูลหลี่ แต่พวกเขาก็พอมีสิทธิ์รู้เบื้องหลัง ที่คนบนโลกมิอาจรู้ได้
“คิดไม่ถึงว่าพี่เยว่จะเป็นนักบู๊!”
“ดูเหมือนว่าจะฝึกจนถึงขั้นสำเร็จแดนนอกชั้นสมบูรณ์แล้ว!”
ถึงเสียงของทั้งสองคนจะไม่ดัง แต่ได้ยินเข้ามาในหูเฉินโม่อย่างชัดเจน
นักบู๊งั้นเหรอ สำเร็จแดนนอกชั้นสมบูรณ์งั้นเหรอ เฉินโม่สงสัยเล็กน้อย เหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง
ยื่นมือข้างหนึ่งออกมาเบาๆ จับหมัดของหลี่เยว่ ที่พุ่งเข้ามาได้อย่างแม่นยำ ไม่รอให้หลี่เยว่หายตกใจ พลังที่เขาไม่สามารถต้านทานได้ เหวี่ยงเขาขึ้นไปกลางอากาศ จากนั้นกระแทกลงมาบนพื้นอย่างแรง
ถ้าไม่ใช่เพราะผลการฝึกบู๊ของหลี่เยว่ถึงขั้นสำเร็จแดนนอกชั้นสมบูรณ์แล้ว ครั้งนี้ต้องทำให้เขาอวัยวะภายในเคลื่อนตัว กระดูกหัก และตายที่นี่ทันที!
เฉินโม่เหยียบลงบนอกหลี่เยว่ เหมือนเทพสงคราม มองเขาอย่างเย็นชา สีหน้าไม่สบอารมณ์ “นี่คือพละกำลังที่นายพูดถึงเหรอ สำหรับฉันแล้ว ก็แค่เท่านั้น!”
หลี่เยว่โดนเหวี่ยงจนมึนงงไปหมด ไม่สามารถพูดออกมาได้ วัยรุ่นที่เหลือสองคนมองเฉินโม่อย่างหวาดผวา สีหน้าเหมือนกับเจอผี
หนึ่งในนั้นตั้งสติได้ก่อน กลืนน้ำลายแล้วตะโกนใส่เฉินโม่ “เฉินโม่ รีบปล่อยพี่เยว่!”
เฉินโม่เอามือไพล่หลัง มองวัยรุ่นคนนั้นอย่างเย็นชา “ปล่อยเขาเหรอ ได้สิ แต่ต้องสั่งสอนเขาสักหน่อย ทำให้เขาไม่ลืมไปตลอดชีวิต!”
วัยรุ่นอีกคน พูดอย่างตกใจว่า “นายกล้าทำร้ายพี่เยว่ ตระกูลหลี่ไม่ปล่อยนายไว้แน่!”
เฉินโม่ยิ้มยียวน “ขู่ฉันเหรอ”
“ปกติคนอย่างฉัน รับไม่ได้กับการข่มขู่ของคนอื่นที่สุด อีกทั้งฉันจะบอกนายให้นะ ตอนนี้ตระกูลหลี่ในสายตาฉัน ก็แค่มดเท่านั้น!”
พูดจบ เฉินโม่เหยียบลงบนท้องน้อยของเฉินโม่ ต่อหน้าทุกคน พลังทิพย์ที่แข็งแกร่งกว่าหลี่เหยว่หมื่นเท่า ทำลายตันเถียนของเขา
“อ๊าก!”
“เฉินโม่ ลูกสำส่อนอย่างนาย ถึงฉันเป็นผี ก็ไม่มีทางปล่อยนายไป!”
หลี่เยว่ส่งเสียงร้องโอดครวญอย่างน่าตกใจ เสียงดังไปทั่ว และสลบไป
สำหรับนักบู๊ ตันเถียนโดนทำลาย ทรมานยิ่งกว่าตายเสียอีก
แต่สำหรับเฉินโม่ เขายั้งมือเอาไว้แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะไม่อยากให้หลี่ซู่เฟินลำบากใจ จากคำพูดของหลี่เยว่เมื่อครู่ ตอนนี้เขาคงตายไปแล้ว!
เฉินโม่ใช้เท้าเตะหลี่เหยว่ไปให้สองคนนั้น พูดอย่างเย็นชาว่า “ไสหัวไป!”
สองคนนั้นแบกหลี่เยว่ขึ้นมา รวมไปถึงพวกคนที่โดนเฉินโม่ซัดจนล้มลงบนพื้น วิ่งกุลีกุจอออกจากห้องเก็บของ ไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมามอง
เฉินโม่สีหน้าราบเรียบ ไม่ยินดียินร้าย ราวกับไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น เดินออกมานอกห้อง เขารู้ว่าเรื่องสนุก เพิ่งจะเริ่มขึ้นเท่านั้น
ตอนกลางคืน พื้นที่ตระกูลหลี่สว่างไสว
ผู้นำตระกูลหลี่ตงหยางยู่ในคฤหาสน์ ลุงใหญ่หลี่ลี่เหวินกับป้าสะใภ้ใหญ่หวางเสี่ยวอวิ๋นคุกเข่าอยู่ในลานบ้าน ด้านหลังคือหลี่เยว่ที่นอนสลบ เลือดเต็มตัวอยู่บนเปล
ส่วนด้านหลัง เป็นพวกลูกหลานที่ไม่ใช่สายเลือดโดยตรงของตระกูลหลี่ ที่เพิ่งโดนเฉินโม่จัดการจนบาดเจ็บ รวมไปถึงพ่อแม่ของพวกเขาด้วย
บริเวณรอบๆ คนในครอบครัวอย่างลุงรองหลี่ลี่อู่ ลุงสามหลี่ลี่กง น้าหลี่ลี่เอี๋ยน ยืนอย่างเงียบๆ สีหน้าเศร้าและโมโห
หลี่ตงหยางเดินออกมาจากข้างใน มาข้างหลี่เยว่ มองหลี่เยว่ที่กำลังสลบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“บอกมา เกิดอะไรขึ้น” เสียงที่น่าเกรงขาม ดังขึ้นมาเบาๆ แต่กลับมีความรู้สึกที่ยากจะต้านทาน แสดงให้เห็นถึงอำนาจของผู้นำตระกูลมหาอำนาจคนนี้
บทที่ 14 ก่อเรื่อง(2)
บทที่ 16 ทำลาย(2)
