บทที่ 34 เสแสร้ง(2)
หลังจากผ่านไปสิบนาที ตำรวจก็ยังไม่มา ลูกน้องของชายหัวล้านก็มาอีกห้าคนแล้ว ทั้งหมดนั่งลงในร้านอาหาร ร้านอาหารที่เดิมทีก็ไม่ใหญ่อยู่แล้ว ดูเหมือนว่าค่อนข้างแออัดเล็กน้อยทันที
กลุ่มนักเรียนม.ปลาย เห็นการต่อสู้แบบนี้ มีนักเรียนสามสี่คนที่ขี้ขลาดมาก เริ่มถอนตัวแล้ว
“เจี่ยงหยาว แม่ของฉันโทรหาฉัน เรียกฉันกลับไปบอกว่ามีธุระ ขอโทษนะ ฉันต้องขอตัวกลับก่อน”นักเรียนผู้หญิงที่ใส่แว่นตาคนหนึ่ง ลุกขึ้นยืนพร้อมพูดกล่าว สายตาไม่กล้ามองไปยังเจี่ยงหยาว
เพื่อนนักเรียนคนอื่นมองไปยังนักเรียนผู้หญิงคนนั้นอย่างดูถูก โทรศัพท์ของเธอไม่มีเสียงดังเลยด้วยซ้ำ
นัยน์ตาของเจี่ยงหยาวสาดส่องความผิดหวังออกมา โบราณเขาว่าเวลาตกทุกข์ได้ยาก พบถึงความจริงใจ คำนี้ ไม่โกหกเลยจริงๆ!
“อืม ในเมื่อมีธุระก็กลับไปก่อนเถอะ ระวังความปลอดภัยด้วย!”เจี่ยงหยาวพยายามฝืนยิ้มออกมา
“จริงสิ ตอนบ่ายพ่อให้ฉันกลับให้เร็วหน่อย จะต้องไปบ้านคุณยาย ขอโทษนะหยาวหยาว ฉันก็ต้องขอตัวกลับก่อน!”ผู้ชายคนหนึ่งก็ลุกขึ้นตาม พูดกับเจี่ยงหยาวแล้ว ก้มหน้า ออกไปทันที
“คนขี้ขลาด!”
โจวหาวพูดด่าด้วยความโมโหทันที ตามไป ตะโกนด้วยความแค้นเคืองว่า : “ยังมีใครกล้าไปอีก ออกมา!บ้านหยาวหยาวมีปัญหา แต่ละคนวิ่งหนีเร็วกว่ากระต่ายอีก ยังจะพูดมิตรภาพเพื่อนนักเรียนอะไรอีก?วันนี้ขอเพียงแค่ใครที่หนีไปกลางคัน ต่อไปอย่าบอกว่ารู้จักฉันโจวหาว!”
หน้าสิ่วหน้าขวาน ก้าวออกไปอย่างห้าวหาญ พฤติกรรมของโจวหาว ได้รับสายตาที่ชื่นชมจากกลุ่มนักเรียนทันที
ก็แม้แต่เจี่ยงหยาว ก็มองไปยังโจวหาวอย่างขอบคุณ : “โจวหาว ขอบคุณนายนะ!”
หลี่เฉียงรีบให้ความร่วมมืออย่างรวดเร็วพร้อมพูดว่า : “โจวหาวพูดถูก ในเวลานี้ถึงจะสามารถแสดงมิตรภาพเพื่อนนักเรียนอันล้ำค่าของพวกเราได้ ถ้าหากใครกล้าจากไป รอหลังจากที่เปิดเทอมแล้ว ฉันจะต้องทำให้ชื่อเสียงในโรงเรียนของเขาป่นปี้แน่นอน!”
ในเวลานี้ ไม่มีใครกล้าหาข้ออ้างเพื่อหลบหนีอีก ถ้าหากเรื่องวันนี้ถูกแพร่กระจายออกไปในโรงเรียน งั้นต่อไปก็ไม่ต้องอยู่ที่โรงเรียนต่อแล้วจริงๆ
“พี่หาว คุณธรรมเทียมฟ้า ต่อไปฉันจ้าวหลินจะคอยติดตามพี่!”นักเรียนชายคนหนึ่งที่เดิมทีประจบสอพลอโจวหาวมาตลอด ประจบสอพลอโจวหาวอย่างเปิดเผยแล้ว
“โจวหาว เยี่ยมมาก!”ผู้ชายส่วนใหญ่ ล้วนแต่ยกหัวแม่โป้งให้โจวหาว
สมัยมัธยมปลาย เป็นช่วงเวลาที่บริสุทธิ์ เป็นช่วงเวลาที่บุ่มบ่ามง่ายมากที่สุด และก็เป็นช่วงเวลาที่ถูกคนสะกดจิตได้ง่ายที่สุด
โจวหาวและหลี่เฉียงทั้งสองคนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ได้รับความรักใคร่จากเพื่อนนักเรียนส่วนใหญ่ทันที เมื่อกี้จงใจกดขี่เฉินโม่ กลับว่าเรื่องที่ถูกเฉินโม่ทำให้เสียหาย ถูกผู้คนละเลยไปแล้ว
โจวหาว ดึงเกมกลับมาได้สำเร็จ!
เดิมทีเป็นเพราะอั่งเปาหนึ่งพันหยวนนั่น เฉินโม่เกือบกลายเป็นจุดสนใจของผู้คน แต่เมื่อเทียบกับเรื่องที่โจวหาวทำในตอนนี้ เงินอั่งเปานั่นของเฉินโม่ ไม่คู่ควรที่จะเอ่ยถึงเลยด้วยซ้ำ
ไม่มีใครสนใจเฉินโม่ แม้แต่จ้าวกางและเพื่อนคนอื่นสองสามคนที่สนิทกับเฉินโม่ ก็มองไปยังโจวหาวด้วยใบหน้าที่ชื่นชม ในใจแอบพูดว่า : “ยอมเสียสละตัวเองเพื่อมิตรภาพเลยจริงๆ!”
โจวหาวมองไปยังเฉินโม่อย่างได้ใจ เห็นเฉินโม่นั่งอยู่ตรงนั้น สีหน้าไร้อารมณ์ คิดว่าเฉินโม่ถูกตัวเองโจมตีได้สำเร็จแล้ว อดไม่ได้ที่จะยิ่งฮึกเหิมมากขึ้น
“หยาวหยาว เธอไม่ต้องกังวล คนเหล่านี้ฉันรู้จัก แม้ว่าเขาจะเป็นเจ้าถิ่นของถนนเส้นนี้ แต่พ่อแม่ของฉันก็พูดกับเขาอย่างเข้าใจกันได้ เห็นแก่หน้าของพ่อแม่ฉัน เขาไม่มีทางทำให้ครอบครัวเธอลำบากใจแน่”
เจี่ยงหยาวประหลาดใจทันที : “จริงเหรอ?งั้นขอบคุณนายมากเลยนะ!”
แม้แต่เจี่ยงหยาวก็ขอบคุณตัวเอง โจวหาวจิตใจเบิกบานมีความสุขมาก มองไปยังเฉินโม่อย่างได้ใจ : “ไม่ต้องเกรงใจ แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ฉันโจวหาวไม่เหมือนคนบางคน มอบอั่งเปาให้ก็ยังจงใจเล่นลูกไม้มากมายขนาดนั้นอีก ทำอย่างกับกลัวว่าคนอื่นจะไม่รู้!”
คำพูดนี้ เจตนาชัดเจนมากเกินไป โจมตีไปยังเฉินโม่!
“พี่หาวต่างหากที่เป็นฮีโร่ตัวจริง กลอุบายพวกนั้นเมื่อเทียบกับสิ่งที่นายทำตอนนี้ ไม่คู่ควรที่จะเอ่ยถึงเลยด้วยซ้ำ”หลี่เฉียงฉวยโอกาสประจบสอพลอ
เพื่อนนักเรียนคนอื่นๆต่างก็พยักหน้าคล้อยตามกัน เฉินโม่ ถูกผู้คนดูถูกอีกครั้ง
พวกจ้าวกางสามสี่คนคิดอยากจะประท้วงความไม่เป็นธรรมให้เฉินโม่ แต่ไม่มีหนทางตอนนี้ศักดิ์ศรีของโจวหาวกำลังไปถึงจุดสูงสุด อ้าปากแล้ว สุดท้ายก็ไม่พูดอะไรออกไป
เจี่ยงหยาวขมวดคิ้วเล็กน้อย แม้ว่าเขาอยากจะยืมใช้อำนาจของครอบครัวโจวหาว แต่ กลับว่าไม่ยินยอมให้โจวหาวฉวยโอกาสทำให้เฉินโม่อับอาย
และตอนที่เจี่ยงหยาวเตรียมที่จะพูดแก้ตัวให้เฉินโม่ เฉินโม่กลับว่าเอ่ยปากพูดทันที : “ขืนแกพูดอีกครั้ง ฉันจะตบแกให้ตายเลย!”
น้ำเสียงเยือกเย็น ราวกับว่าแผ่ซ่านมาจากสวรรค์ชั้นเก้า!
เฉินโม่ โกรธจริงแล้ว!
บทที่ 33 เสแสร้ง(1)
บทที่ 35 ความลับแตก(1)
