บทที่ 71 รถชน(1)
ตามแผนที่คนพวกนี้วางไว้ ไปปิกนิกที่เขาเฟยหม่าของชานเมืองอู่โจวก่อน ไปจัดงานฉลองปิ้งย่างด้านนอก จากนั้นค่อยไปร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้กับหยางเชี่ยนเชี่ยนที่คาราโอเกะ
รู้แผนการวันนี้ของคนพวกนี้ เฉินโม่อยากจะหัวเราะ ตอนนี้กำลังตรงกับกลางฤดูหนาวพอดี แม้ว่าเมืองอู่โจวจะอยู่ชิดกับทางตอนใต้ แต่ก็ยังหนาวพอสมควร คนพวกนี้ว่างขนาดนั้นเชียว ถึงได้ขึ้นเขาไปปิกนิกกันกลางฤดูหนาว
เห็นชัดว่าเป็นพวกวัยรุ่นอวดเก่งที่ไม่รู้จักลำบากกันทั้งนั้น!
อาจจะเป็นเพราะปิดเทอมวันแรก คนพวกนี้ตื่นเต้นกันเกินไป เสียงเพลงบนรถของทั้งสามคันต่างก็เปิดเสียงจนสุด บวกกับคุณภาพเสียงของรถหรูก็ดีด้วย ทางที่รถทั้งสามคันขับผ่าน ก็เหมือนกับเวทีคอนเสิร์ตสามเวทีที่เคลื่อนที่ได้อย่างนั้นแหละ
ดีที่ทางที่พวกเขาขับผ่านเป็นทางชานเมือง ไม่ค่อยมีคน ไม่งั้นต้องเป็นการรบกวนประชาชนแน่!
เฉินโม่นั่งอยู่บนอาวดี้ที่สือหยางเป็นคนขับ เห็นได้ชัดว่าทักษะการขับรถของเจ้าหมอนี้จะดีที่สุดในคนพวกนี้ ไม่นาน ก็ขับแซงพอร์เชอที่จางเสี่ยนกำลังขับอยู่ ชิงอันดับที่หนึ่งไป
ข้างที่นั่งคนขับมีผู้หญิงที่รูปร่างไม่เลว ย้อมผมสีเหลือง ตื่นเต้นจนยกไม้ยกมือขึ้น: “พี่หยางเท่มาก เร็วขึ้นอีก นานแล้วที่ไม่ได้ตื่นเต้นขนาดนี้!”
ได้รับการกระตุ้นจากผู้หญิง สือหยางสะบัดผมแสกข้างที่พลิ้วไสว เหยียบคันเร่งลงไปจนสุด
และเพื่อที่จะโชว์ทักษะการขับ เอามือออกจากพวงมาลัยรถอยู่บ่อยๆ ทำให้ผู้หญิงคนนั้นตะโกนตกใจออกมา
เฉินโม่ส่ายหัวในใจ: “วัยรุ่น ไม่รู้จักตายจริงๆ ความเร็วในตอนนี้ คิดว่าคงจะอยู่ที่ร้อยแปดสิบแล้ว ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมา เกรงว่าคงจะรถพังคนตายแน่นอน! ถึงแม้รถจะหรูแค่ไหน ความเร็วขึ้นไปที่ร้อยแปดสิบ ก็พังเหมือนกระดาษที่ถูกยับเหมือนกันนั่นแหละ”
เฉินโม่ถึงกับแอบใช้พลังทิพย์ เมื่อใดที่อุบัติเหตุเกิดขึ้น จะโดดหนีออกจากรถทันที ในคนพวกนี้ นอกจากอานเข่อเยว่และมู่หรงยานเอ๋อร์แล้ว ความเป็นความตายของคนอื่น เขาไม่สนใจทั้งนั้น
ไม่นานรถก็ขับออกถนนชานเมือง ความเร็วรถของแต่ละคันก็ลดช้าลง เข้าสู่ถนนที่ไม่ค่อยกว้างของเส้นถนนอำเภอ
ผ่านไปอีกสักพัก มีรถรุ่นPassatสีดำออกมาจากทางแยกด้านข้างถนน ขับบังอยู่หน้ารถสือหยาง อีกทั้งยังขับได้ช้ามาก
ถนนแบบนี้ในอำเภอ อยากจะแซงนั้นยากมาก สือหยางและผู้หญิงคนนั้นที่ยังดื่มด่ำอยู่กับความตื่นเต้นของความเร็ว เริ่มใจร้อนขึ้นแล้ว
สือหยางกดแตรรถเร่งไม่หยุด แต่Passatคันข้างหน้ายังไงก็ไม่ยอมหลีกทางให้ ทำให้สือหยางโกรธจนทุบพวงมาลัยรถแล้วด่า: “ไอ่รถขยะนี่ เกะกะฉิบหาย!”
ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆก็ตะโกนด่าด้วยความโมโหว่า: “ชิ ขยะPassatคันหนึ่ง กล้ามาบังทางพี่หยาง!”
สือหยางกดแตรรถเร่งต่อ แต่ว่า ครั้งนี้รถคันข้างหน้าก็เหมือนว่าโมโหขึ้นมาบ้าง เบรกรถกะทันหัน หยุดอยู่กับที่
ทางสือหยางไม่ได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ รีบเหยียบเบรกรถไว้ แต่เพราะว่าระหว่างรถนั้นใกล้กันเกินไป สุดท้ายก็ชนเข้า!
“เชี้ย!”สือหยางสบถถ้อยคำหยาบคายออกมา รีบเปิดประตูรถลงรถไป ตรวจดูสภาพรถลูกรักด้วยสีหน้าเอ็นดู
อาวดี้RS6คันนี้ เขาขอร้องพ่ออย่างยาวนานถึงจะซื้อให้ เสียไปเกือบสองล้าน นี่พึ่งจะขับออกมาโชว์ตัวได้ไม่นาน ก็ชนเข้าซะแล้ว
คนขับรถของรถPassatคันข้างหน้าก็เปิดประตูรถลงรถมา เป็นคนหัวเกรียนที่คิ้วหนาตาโตคนหนึ่ง ดูร่างกายแล้วแข็งแรงกำยำ สือหยางที่ยื่นอยู่ตรงหน้าเขา ก็เหมือนกับเด็กนักเรียนน้อยอย่างนั้นแหละ
แต่ว่า สือหยางกลับไม่สนใจพวกนี้ เปิดปากด่าทันที: “ไอ่เวรมึงขับรถเป็นรึเปล่าเนี่ย? ที่มึงทำเนี่ยเขาเรียกว่าหยุดผิดกฎมึงรู้ไหม? ดูดิว่าชนจนรถกูเป็นยังไง!”
วัยรุ่นหัวเกรียนคนนี้มองไปที่สือหยางด้วยความเย็นชา ไม่ได้พูดอะไร แต่เดินไปที่หน้าประตูหลัง ก้มหัวด้วยความเคารพ
กระจกที่นั่งเบาะหลังค่อยๆลดลง คนที่ไว้ทรงผมปาดหลัง ผมสว่างมันเงา ชายวัยกลางคนที่บนหน้ามีกล้ามเนื้อที่ดูโหดเหี้ยมยื่นหัวออกมา ถามด้วยเสียงต่ำ: “เกิดอะไรขึ้น?”
บทที่ 70 แสดงอำนาจ(2)
บทที่ 72 รถชน(2)
