บทที่ 78 ฉันขอรับสายๆหนึ่ง(2)
“ฉู่เหวินสง!”จินเพ่ยอวิ๋นพูดออกมาด้วยความตกใจ จากนั้นก็พูดด้วยความโมโห: “รบกวนคุณเฉินนำมือถือให้เขา ฉันจะคุยกับเขาเอง!”
เฉินโม่มองไปที่ฉู่เหวินสงด้วยสายตาที่แปลกประหลาดไปหนึ่งที ชี้ไปที่มือถือแล้วพูดว่า: “มีคนอยากจะคุยกับแก”
ฉู่เหวินสงยิ้มเยาะเย้ย สีหน้าดูถูก: “ได้สิ ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าแกจะเรียกใครมา?”
ในอู่โจว เขาฉู่เหวินสงไม่เคยกลัวใครจริงๆ!
แต่ว่า ฉู่เหวินสงพึ่งเอามือถือของเฉินโม่แนบไว้ที่หู ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงที่ดุดันด่าขึ้นมาว่า: ” ฉู่เหวินสง แกใจกล้ามาจากไหน ขนาดแขกคนพิเศษของคุณปู่แกก็กล้าผิดใจ!”
ได้ยินเสียงนี้ ฉู่เหวินสงตกใจจนมือสั่นไปหนึ่งที เกือบทำมือถือของเฉินโม่ตกลงกับพื้น เปลี่ยนหน้าเป็นหน้ายิ้มอย่างร้อนรน: “คุณหนูรองพูดอะไรครับเนี่ย? ผมจะไปกล้าผิดใจกับแขกคนพิเศษของนายท่านได้ยังไง?”
“เด็กมัธยมที่ยืนอยู่หน้าแกนั่นแหละแขกคนพิเศษของคุณปู่ ขนาดฉันอยู่ต่อหน้าเขายังไม่กล้าพูดเสียงดัง คุณปู่ก็ยังต้องเรียกเขาว่าคุณเฉิน! แกคิดดูเองละกัน! เอามือถือให้เขา!”จินเพ่ยอวิ๋นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ฉู่เหวินสงตะลึงจนตาโตปากค้าง มองไปที่เฉินโม่ ถึงกับลืมคืนมือถือให้กับเฉินโม่
“เป็นไปได้ยังไง? เด็กมัธยมตรงหน้าคนนี้ นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแขกคนพิเศษของคุณท่านจิน! เป็นแบบนี้ได้ยังไง?”ฉู่เหวินสงไม่เข้าใจจริงๆ ตัวตนตำแหน่งอย่างคุณท่านจิน เด็กหนุ่มที่อายุเพียงสิบเจ็ดสิบแปดปี เป็นไปได้ไงที่จะไปเกี่ยวข้องกับเขาได้? อีกทั้งคำพูดนั้นของจินเพ่ยอวิ๋นที่ทำให้ฉู่เหวินสงตกใจมากยิ่งกว่าที่ว่า ขนาดคุณท่านจินยังต้องเรียกเด็กหนุ่มว่าคุณเฉิน!
ฉู่เหวินสงรู้ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าคนนี้มีชื่อว่าเฉินโม่ เขาเข้าใจดีว่าคำพูดของจินเพ่ยอวิ๋นไม่ได้พูดเกินความจริง
เฉินโม่มองดูสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อของฉู่เหวินสง ในใจก็เข้าใจ เห็นทีหน้าของตระกูลจินใหญ่พอ ทำให้จอมบ้าคลั่งแห่งอู่โจวที่ยิ่งใหญ่คนนี้สงบได้แล้ว
Smart address bar. th.readeraz.com แดนนิรมิตเทพ บทที่ 78 ฉันขอรับสายๆหนึ่ง(2) – th.readeraz
เฉินโม่พูดด้วยความยินดียินร้ายเล็กน้อย: “คืนมือถือของฉันให้ฉันได้รึยัง?”
ฉู่เหวินสงถึงดึงสติกลับมาได้ รีบเก็บปืนเข้าไว้ วิ่งก้มหน้ามาที่หน้าเฉินโม่ มือสองข้างที่เคารพยื่นมือถือให้กับเฉินโม่
“คุณเฉิน ถ้าหากคุณบอกก่อนว่าเป็นแขกของนายท่าน ผมจะไปกล้าดูหมิ่นคุณได้ยังไง! เป็นผมที่ตาต่ำเอง ขอให้คุณเฉินผู้ใหญ่ใจกว้าง ปล่อยผมไปเถอะ!”
เฉินโม่รับมือถือมา ไม่ได้สนใจฉู่เหวินสง ต่อสายกับจินเพ่ยอวิ๋นต่อ
“คุณเฉิน ฉันพูดสั่งสอนฉู่เหวินสงไปแล้ว คุณก็ไว้ชีวิตเขาเถอะ! ตอนนี้คุณส่งตำแหน่งมาให้ฉัน ฉันจะส่งคนไปรับคุณทันที!”จินเพ่ยอวิ๋นพูด
“โอเค!”เฉินโม่ก็ไม่อยากฆ่าคน เพราะยังไงซะเรื่องครั้งนี้ก็เป็นเจ้าพวกขยะสือหยางเป็นคนก่อขึ้น ฉู่เหวินสงไม่ได้ทำเรื่องเกินเหตุอะไร
วางสายไป เฉินโม่มองไปที่ฉู่เหวินสงที่ยังคงก้มตัวอยู่หน้าเขา รอการสั่งสอน พูดเฉยชาว่า: “พอแล้ว ฉันรับปากว่าจะให้อภัยแกแล้ว แกไม่ต้องทำตัวแบบนี้ต่อหน้าฉันแล้ว ดูแล้วรู้สึกไม่สบาย!”
ในตาของเฉินโม่ พี่ใหญ่ในวงการนักเลงก็ต้องทำตัวให้เหมือนกับพี่ใหญ่ในวงการนักเลง ทั้งๆที่เป็นพี่ใหญ่ในวงการนักเลงแท้ๆกลับแสดงท่าทีที่เหมือนหมาปั๊กออกมา ดูแล้วไม่สบายจริงๆ
“ใช่ครับๆ ขอบคุณคุณเฉิน!”ฉู่เหวินสงดีใจมาก ทีนี้ถึงได้ยกหน้ายืนขึ้น แต่รูปร่างที่สูงใหญ่ของเขา ก็ยังคงต่ำกว่าเฉินโม่หนึ่งหัวอยู่ดี
ไอ้มีดและพวกลูกน้องที่ถูกเฉินโม่ตีล้มลงกับพื้น แต่ละคนถึงกับลืมความเจ็บปวดไป มองไปที่ลูกพี่ของตัวเองด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อพร้อมกับตะลึงจนอ้าปากกว้าง ปากที่อ้ากว้างนั้นพอที่จะยัดไข่สองฟองเข้าไปได้
ฉู่เหวินสงเป็นบุคคลระดับไหน?
เมืองอู่โจวไม่ว่าจะโลกใต้ดินหรือบนสังคมทั้งสองต่างก็เคารพต่อเขา เจ้าตัวฉู่ซื่อ กรุ๊ปก็เป็นสามอันดับแรกของอู่โจว จอมบ้าคลั่งผู้ที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา
ในตาของพวกลูกน้องทั้งหลาย ฉู่เหวินสงเป็นสิ่งมีชีวิตที่เหมือนดั่งเทพเจ้าในอู่โจว
แต่ว่า ตอนนี้เทพเจ้าในตาของพวกเขา เพียงเพราะมือถือหนึ่งสาย แล้วจะต้องไปขอโทษกับเด็กมัธยมปีที่หกคนหนึ่ง ก้มหัวโค้งเอว
นักเรียนมัธยมปีที่หกที่หน้าตาธรรมดาคนนี้ มีที่มายังไงกันแน่?
ไอ้มีดและพวกลูกน้องทั้งหลายมองไปทางเฉินโม่ เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
พวกจางเสี่ยนสือหยางก็ตกตะลึงจนตาโตปากค้าง เดิมทีเฉินโม่ปฏิเสธการชักจูงของฉู่เหวินสง ก็ทำให้พวกเขาเสียดายมากแล้ว ตอนนี้ฉู่เหวินสงกลับใช้เสียงต่ำคุยกับเฉินโม่ นี่ทำให้พวกเขางงไปเลย ไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าตอนนี้ว่าเป็นเรื่องยังไงกันแน่จริงๆ? หรือว่าเฉินโม่จะเป็นบุคคลที่สุดยอดเหรอ? แต่นี่มันก็ไม่เหมือนซะหน่อย!
อานเข่อเยว่ก็ขมวดคิ้วเช่นกัน มองไปที่เฉินโม่ด้วยสีหน้าที่ไม่เข้าใจ หรือว่าสายเมื่อกี้ที่โทรเข้ามาจะเป็นสายที่มาจากตระกูลเฉินที่หนานซู? แต่ถึงแม้จะเป็นตระกูลเฉินที่หนานซู ก็ไม่ถึงกับทำให้พี่ใหญ่ในอู่โจวคนนี้ต้องเปลี่ยนไปเคารพนับถือต่อหน้าเฉินโม่ขนาดนี้ซะหน่อย!
มู่หรงยานเอ๋อร์มองไปที่เฉินโม่ กลับมีสีหน้าดีใจ รู้สึกว่าเฉินโม่ถึงจะเป็นผู้ชายที่แท้จริง มองดูพวกจางเสี่ยน แล้วมาดูที่เฉินโม่ ความต่างแบบนี้คนหนึ่งฟ้าคนหนึ่งเหวเลยจริงๆ
เฉินโม่ส่งข้อความตำแหน่งไปให้จินเพ่ยอวิ๋น จากนั้นหมุนตัวมองไปที่อานเข่อเยว่และมู่หรงยานเอ๋อร์ พูดเฉยชาว่า: “ฉันยังมีธุระต่อ พวกเธอไปก่อนเลย!”
อานเข่อเยว่พยักหน้า แต่มู่หรงยานเอ๋อร์กลับไม่อยากไป แต่กลับถูกพวกหยางเชี่ยนเชี่ยนที่ตกใจจนกลัวไปหมดตั้งแต่แรกลากตัวออกไป จางเสี่ยนและสือหยางคนพวกนี้ยิ่งไม่ต้องพูด อยากจะหนีไปให้เร็วที่สุด ถึงกับกลัวว่าเฉินโม่จะมาคิดบัญชีเก่ากับพวกเขา
แต่ละคนขึ้นรถไป หายไปทันที หนีเร็วยิ่งกว่ากระต่ายซะอีก
บทที่ 77 ฉันขอรับสายๆหนึ่ง(1)
บทที่ 79 ไม่เคยต้องการเตากลั่นยา(1)
