บทที่ 70 แสดงอำนาจ(2)
ผู้ชายคนหนึ่งที่ไว้ทรงผมแสกข้าง ก็หัวเราะออกมา พูดว่า: “ผู้ชายคนนั้นสุดท้ายก็ถูกตีจนขาหักไปหนึ่งข้าง หนีออกจากโรงเรียนอย่างน่าสงสาร รวมถึงซูเปอร์มาร์เก็ตของบ้านมัน ก็ถูกซื้อไปโดยบ้านพี่เสี่ยน!”
เฉินโม่ก็ยังคงทำหน้าเฉยชา มองดูจางเสี่ยนก็เหมือนกับกำลังดูลิงตัวหนึ่งเปิดปากโชว์ฟันมาทางตัวเอง: “เขาไม่คู่ควรที่จะเทียบกับฉัน บนโลกใบนี้ไม่มีใครที่คู่ควรที่จะเทียบกับฉัน! เพราะงั้นถ้าแกยังหาเรื่องฉันต่อ ผลลัพธ์ไม่ได้ง่ายแค่ออกจากโรงเรียนแค่นั้นแล้ว”
“โอะโอ พี่เสี่ยน มันไม่ให้หน้าพี่ด้วย!”พวกผู้ชายโห่ขึ้นมา มองไปที่จางเสี่ยนด้วยความยินดียินร้าย พวกผู้หญิงพวกนั้นก็มองไปที่เฉินโม่ แล้วแสดงรอยยิ้มที่เยาะเย้ยออกมา
จางเสี่ยนสีหน้าก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที เฉินโม่ถึงกับกล้าข่มขู่เขา รวมถึงทำให้เขาถูกเพื่อนคนอื่นหัวเราะเยาะ: “ไอ่หนุ่ม แกกล้ามากนะ ได้ งั้นวันนี้ฉันจะสอนวิธีการเป็นคนให้แกก่อน!”
พูดจบ จางเสี่ยนขัดหมัดถูมือ อยากจะลงมือ เขาคิดว่าเฉินโม่ผอมๆแห้งๆ ไม่ใช่คู่แข่งของสมาชิกหลักของทีมโรงเรียนอย่างเขาแน่นอน
เวลานั้น นอกจากอานเข่อเยว่และมู่หรงยานเอ๋อร์แล้ว ชายหญิงวัยรุ่นที่เหลือ ต่างก็มองไปที่เฉินโม่ด้วยความยินดียินร้าย รอดูเขาถูกจางเสี่ยนสั่งสอน
อานเข่อเยว่ที่อยู่ด้านข้างก็เริ่มกระวนกระวาย มองไปที่เฉินโม่ด้วยความโมโห คิดในใจ: “ไอ่คนนี้ ยอมให้กับจางเสี่ยนหน่อยจะเป็นไรไป? คิดว่าตัวเองมีแม่ที่ดีคนหนึ่ง เสียเปรียบนิดหน่อยก็ไม่ได้ ทีนี้เป็นไงล่ะ จี้ให้จางเสี่ยนต้องลงไม้ลงมือ! รูปร่างตัวน้อยอย่างนาย เกรงว่าหมัดเดียวของจางเสี่ยนก็รับไม่ไหว!”
“พอแล้ว เลิกเล่นกันได้แล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของเชี่ยนเชี่ยน อย่าก่อเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย ไปเถอะ พวกเราไปทำเรื่องหลักกัน!”อานเข่อเยว่ออกเสียงห้ามไว้ ถึงแม้เธอไม่ชอบเฉินโม่ แต่ก็ไม่กล้าให้เฉินโม่ได้รับบาดเจ็บ ไม่งั้นแม่ของเธอคงไม่จบกับเธอง่ายๆแน่
มู่หรงยานเอ๋อร์ที่กำลังจะออกเสียงห้าม เห็นอานเข่อเยว่ออกหน้า คำพูดที่กำลังจะพูดออกไป ก็แอบๆกลืนลงท้องไป มองไปทางเฉินโม่ด้วยความกังวลไปหนึ่งที
คิดไม่ถึงว่าเฉินโม่ก็มองมาที่เธอพอดี อีกแถมในสายตายังมีรอยยิ้มปนอยู่
ทีนี้ทำให้มู่หรงยานเอ๋อร์ทำตัวไม่ถูก ทำไมรู้สึกว่าสายตาที่ชายหนุ่มคนนี้มองมาที่ตัวเองมันแปลกมาก เหมือนกับว่ารู้จักเธอมาหลายปีอย่างนั้นแหละ?
ความจริงเฉินโม่รู้จักเธอมาหลายปีจริงๆนั่นแหละ แต่ว่ามู่หรงยานเอ๋อร์ไม่มีทางเชื่อเรื่องแปลกประหลาดแบบนี้แน่ คิดว่าเป็นตัวเองที่รู้สึกผิดไป รีบมองไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว ไม่สบตากับเฉินโม่
เพราะว่าเฉินโม่เห็นว่ามู่หรงยานเอ๋อร์เตรียมออกหน้าช่วยแก้วิกฤตให้กับตัวเอง เพราะแบบนี้ถึงมองไปที่เธอ คิดไม่ถึงว่าอานเข่อเยว่กลับออกเสียงไปก่อน เห็นทีอานเข่อเยว่ยังพอรู้ตัวอยู่ ไม่อยากให้เขาดูแย่เกินไป
จางเสี่ยนอยากจะต่อยเฉินโม่สักรอบจริงๆ แต่อานเข่อเยว่เป็นถึงผู้หญิงที่พี่ใหญ่เจิ้งหยวนฮ่าวหมายไว้ เขาไม่กล้าผิดใจ
“โอเค เห็นแก่ดาวโรงเรียน บัญชีในวันนี้พวกเราจดไว้ก่อน พวกเราอยู่ในโรงเรียนเดียวกัน หลังจากนี้ก็ค่อยดูละกัน!”จางเสี่ยนพูดจบ โอบหยางเชี่ยนเชี่ยนไว้ มุดเข้าไปในรถสปอร์ตพอร์เชอที่เขาขับ
ทุกคนต่างก็นั่งเข้าไปในรถทั้งสามคัน แต่ละคันต่างก็นั่งได้สี่คน บวกกับเฉินโม่ก็สิบสองคนพอดี ไม่รู้สึกอึดอัดด้วย
แต่ว่า จางเสี่ยนตั้งใจพูดว่า: “รถของฉันเล็กเกินไป ยัดพระเจ้าองค์ใหญ่อย่างแกไม่ลงหรอก แกไปนั่งรถคันอื่นเถอะ!”
เฉินโม่สีหน้าอะไรก็ได้ เดินไปทางรถที่อยู่ด้านหลัง แต่ว่า ก็ถูกปฏิเสธกลับมาเหมือนกัน
มู่หรงยานเอ๋อร์มองดูต่อไปไม่ไหวแล้ว เกาะอยู่ที่กระจกรถพูดกับเฉินโม่ว่า: “เฉินโม่ นายมานั่งกับพวกเราเถอะ ฉันกับเยว่เยว่เบียดกันหน่อย!”
อานเข่อเยว่ที่นั่งข้างเธอมองแรงไปที่เธอหนึ่งที แสดงสีหน้าที่แปลกใจออกมา: “ยานเอ๋อร์ เธอบ้าไปแล้วเหรอ? ทำไมให้หมอนั้นมาเบียดกับพวกเราล่ะ?”
หยางเชี่ยนเชี่ยนที่นั่งอยู่ข้างหน้าข้างที่นั่งคนขับก็หันหัวกลับมาทันทีแล้วมองไปที่มู่หรงยานเอ๋อร์ ด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ: “ยานเอ๋อร์ เธอคงไม่ได้ชอบไอ่คนบ้านนอกนี้เข้าใช่ไหม?”
มู่หรงยานเอ๋อร์หน้าแดง ต่อว่าเสียงเบาว่า: “เชี่ยนเชี่ยน อย่าพูดจาเรื่อยเปื่อย ทุกคนก็เป็นเพื่อนกัน ฉันก็แค่ไม่อยากให้เขาดูแย่เกินไป!”
หยางเชี่ยนเชี่ยนทำหน้าที่ช่วยไม่ได้: “โอเคๆ รู้ว่าเธอจิตใจดีงาม แต่ว่าก็ให้มันได้ดีไม่ได้ ได้นั่งกับดาวโรงเรียนทั้งสองคน ฝันไปเถอะ! ฉันไปบอกให้สือหยางที่อยู่ข้างหลังคำหนึ่ง ให้มันไปนั่งทางนู้น!”
สุดท้าย หยางเชี่ยนเชี่ยนลงรถ ให้เฉินโม่ไปนั่งบนอาวดี้คันนั้น
ก่อนขึ้นรถ เฉินโม่มองไปที่มู่หรงยานเอ๋อร์หนึ่งที มีความอ่อนโยนเผยออกมา
บทที่ 69 แสดงอำนาจ(1)
บทที่ 71 รถชน(1)
