แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 99 พนันหิน(1)

บทที่ 99 พนันหิน(1)
เฉินซงจื่อเปิดประตู และเชิญเฉินโม่เข้าไปด้านในอย่างเคารพ
เฉินโม่มองูภายในห้องพัก พบว่าเดิมทีภาพวาดที่แขวนอยู่บนฝาผนัง รวมถึงหยกสะสมโบราณที่วางเรียงรายอยู่บนชั้นวางของนั้น ได้สูญหายไปหมดแล้ว
เฉินซงจื่อที่อยู่ด้านข้างได้พูดขึ้นว่า: “อาจารย์ ฉันได้ทำการขายสิ่งของทุกอย่างไปหมดแล้ว รวมถึงบ้านหลังนี้ด้วย ผ่านพ้นวันนี้ไปก็ไม่ใช่ของฉันอีกแล้ว ต่อไปฉันจะรับใช้ปรนนิบัติอยู่ข้างกายท่าน”
เอียนชิงเฉิงไม่ค่อยจะเข้าใจ เธอนั้นเป็นผู้รอบรู้และเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งของเหล่านั้น ซึ่งรู้ว่าภาพวาดเหล่านั้นของเฉินซงจื่อมีอยู่หลายภาพที่เป็นของจริง ทำไมคิดจะขายก็ขายทิ้งไปเลยล่ะ?
เอียนชิงเฉิงพลันรู้สึกว่า นักพรตเฒ่าผู้นี้เป็นบ้าไปแล้วอย่างนั้นเหรอ เลือกที่จะละทิ้งบ้านพักอาศัยและสิ่งของที่ดี ๆ มากมาย แล้วตัดสินใจไปเป็นคนรับใช้ของเฉินโม่!
ที่จริงแล้วไม่เพียงแค่นักพรตเฒ่าผู้นี้เท่านั้น ในสายตาของคนอื่นนั้นเอียนชิงเฉิงเองก็เป็นบ้าไปแล้วเช่นกัน ไม่ยอมอยู่ในตระกูลเอียนที่สุขสบาย กลับเลือกที่จะเดินทางมาไกลถึงอู่โจวแล้วพักอาศัยอยู่กับเฉินโม่อย่างแออัดในห้องพักที่มีเพียงหนึ่งห้องนอนและหนึ่งห้องรับแขก
นั่นแสดงว่า บางครั้ง คนเรา ก็เห็นเพียงแค่ปัญหาของผู้อื่น แต่กลับมองข้ามปัญหาของตนเองไป
เฉินโม่พยักหน้า และจ้องมองไปที่เฉินซงจื่อ แล้วก็พยักหน้าอีกครั้ง: “ไม่เลวทีเดียว สามารถนำชี่เข้าร่างได้สำเร็จแล้ว”
“หลังจากที่อาจารย์กลับไป ในคืนวันที่สองหลังจากนั้น ฉันก็สามารถนำชี่เข้าร่างได้สำเร็จแล้ว ถือว่าไม่ได้ทำให้อาจารย์ผิดหวังต่อบุญคุณที่อาจารย์ได้ถ่ายทอดวิชาเต๋าให้! ได้ยินเฉินโม่พูดถึงเรื่องพลังบำเพ็ญ เฉินซงจื่อก็ตื่นเต้นดีใจผิดปกติ”
นี่คือครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับการบำเพ็ญฝึกฝนบู๊ ในที่สุดเฉินซงจื่อก็รับรู้เข้าใจได้ถึงความอัศจรรย์ของผู้บำเพ็ญฝึกฝนแล้ว และยิ่งทำให้เขาเกิดศรัทธาความมุ่งมั่นที่จะเดินตามเส้นทางนี้ไปกับเฉินโม่อีกด้วย
Smart address bar. th.readeraz.com แดนนิรมิตเทพ บทที่ 99 พนันหิน(1) – th.readeraz
ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจขายทรัพย์สมบัติทุกสิ่งทุกอย่างทิ้ง ก็เพื่อแสดงเจตจำนงที่มุ่งมั่นต่อเฉินโม่ และตัวเขาเองก็จะไปตายเอาดาบหน้าด้วยความเด็ดเดี่ยวอย่างที่สุดด้วย
“นี่คือความมุ่งมานะของนายเอง เท่านี้แล้วกัน พาฉันไปที่บ่อนพนันหินเถอะ” เฉินโม่พูดขึ้น
……
เฉินซงจื่อพาเฉินโม่กับเอียนชิงเฉิงและซังซัง มาถึงบ่อนพนันหินที่ใหญ่ที่สุดในอู่โจวที่ชื่อว่าภูมรวมทรัพย์
ขณะที่เฉินซงจื่อเดินนำเข้าไปในห้องโถง ก็พลางพูดแนะนำให้กับเฉินโม่: “ภูมรวมทรัพย์นี้ คือบ่อนพนันหินที่ใหญ่ที่สุดในอู่โจว และก็คือบ่อนพนันหินที่ใหญ่ที่สุดในมณฑลฮ่านหยางด้วย ผู้คนที่มาที่นี่ ต่างเป็นเศรษฐีจากแต่ละพื้นที่ คุณชายจากตระกูลใหญ่ รวมถึงเด็กวัยรุ่นที่มาเพื่อต้องการเพิ่มความรู้ประสบการณ์ แต่ผู้ที่เข้าร่วมพนันหินส่วนใหญ่นั้น ต่างก็เป็นพวกเศรษฐีที่ร่ำรวย”
“ได้ยินว่าเจ้าของภูมรวมทรัพย์นี้ ก็คือหอรวมทรัพย์ที่มีอิทธิพลอำนาจอันดับสองในอู่โจว สำหรับในมณฑลฮ่านหยางนั้น หอรวมทรัพย์ก็แทรกตัวอยู่ในสิบอันดับแรกได้ด้วยเช่นกัน”
ภูมรวมทรัพย์ตั้งอยู่ที่ชานเมืองของเมืองอู่โจว เป็นอาคารชั้นเดียว ห้องโถงมีขนาดใหญ่เท่ากับห้าสนามบาสเกตบอล กว้างขวางเป็นอย่างมาก บริเวณรอบด้านมีจัดวางเก้าอี้มากมาย ตรงใจกลางห้องโถงมีแท่นหินรูปทรงแนวยาว ด้านบนจัดวางก้อนหินลักษณะรูปแบบต่าง ๆ บางก้อนมีขนาดใหญ่เท่ากับลูกบาสเกตบอล และบางก้อนมีขนาดใหญ่เท่ากับหัวหมูที่โตเต็มวัยเลยทีเดียว
เฉินโม่ทราบดีว่า ก้อนหินเหล่านี้เรียกกันว่าหินหยาบ
มีผู้คนจำนวนมากมาย รายล้อมอยู่ที่พวกหินหยาบเหล่านั้น พร้อมกับชี้แนะแสดงความคิดเห็น ซึ่งมีบางคนที่เห็นก้อนหินที่ถูกใจแล้ว ก็ได้แอบจดหมายเลขรหัสของก้อนหินนั้นเอาไว้
เฉินซงจื่อพาเฉินโม่ทั้งสามคน เดินผ่านกลุ่มคนเหล่านั้น และมุ่งหน้าเดินตรงต่อไป จนไปหยุดอยู่ที่ด้านหน้าของแท่นหินสี่เหลี่ยมที่สุดปลายทางของห้องโถง
“ที่นี่คือสถานที่สำหรับพนันหิน โดยเลือกหินหยาบจากตรงจุดนั้น แล้วมาทำการตัดหินที่ตรงนี้ ถ้าหากพนันได้หินที่ไม่เลว ยังสามารถทำการประมูลขายที่นี่ได้อีกด้วย” เฉินซงจื่อแนะนำต่อเนื่อง
เอียนชิงเฉิงมองสังเกตไปที่หินหยาบเหล่านั้นด้วยความแปลกใจ เธอเคยได้ยินการพนันหิน แต่ก็ไม่เคยเห็นมาก่อน ซึ่งดูเหมือนว่าจะเกิดความสนใจเป็นอย่างมาก กับพวกสิ่งพนันเหล่านี้
ซังซังอยู่ข้างเคียงเอียนชิงเฉิงอย่างไม่ห่างเลย คอยสังเกตสอดส่องบริเวณโดยรอบอย่างระวัดระวัง เมื่อเห็นว่ามีผู้คนเข้าใกล้เอียนชิงเฉิง ก็จะรีบเข้ามาขัดขวางพวกเขาให้ห่างออกไปจากเอียนชิงเฉิงหนึ่งเมตร
เฉินโม่กวาดสายตามองไปที่หินหยาบเหล่านั้น มีอยู่สองชิ้นในจำนวนนั้นที่ทำให้เฉินโม่เกิดความสนใจ ซึ่งแฝงไปด้วยพลังชะตาของฟ้าดินเทียบเคียงได้กับหินหยกสีเขียวก้อนก่อนหน้านี้เลย
“พนันหินจะเริ่มต้นขึ้นเมื่อไร? ” เฉินโม่ถามขึ้น
บทที่ 98 ยานจิงเกิดโกลาหล (2)

บทที่ 100 พนันหิน(2)