แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 108

บทที่ 108
สวีตงฮ่านเยาะเย้ย ” เจ้าหมากัด ฉันกำลังคุยกับน้องชายคนนี้ เกี่ยวอะไรกับนาย!”
ฉู่เหวินสงอุทานอย่างเย่อหยิ่ง “เขาเป็นแขกที่ฉันเชิญมา นายคิดว่ามันเกี่ยวกับฉันไหม”
สวีตงฮ่านขมวดคิ้วและเหลือบมองที่เฉินโม่ สุดท้ายก็เหลือบมองไปที่เฉินซงจื่อผู้ซึ่งสวมชุดเต๋า แววตาของเขาหวาดกลัวเล็กน้อย จากนั้นเขาพูดด้วยเสียงหัวเราแห้งๆ ว่า “เอาล่ะ ในเมื่อเป็นแขกของนายฉู่เหวินสง เช่นนั้นฉันจะให้เกียรตินาย หินนี้ฉันยกให้เขา!”
สวีตงฮ่านนั่งลงและพึมพำกับชายชราร่างผอมที่อยู่ข้างๆ อยู่นาน
บนแท่นหินเจี่ยจิ้งอานรู้สึกโล่งใจอย่างมาก แววตาที่เขามองไปที่เฉินโม่มีความเป็นมิตรอย่างมาก ในที่สุดก็มีคนจัดการสวีตงฮ่านให้เขา
“1ล้านครั้งที่1 1ล้านครั้งที่2 มีใครจะเสนอราคาอีกหรือไม่? หากไม่มีหินก้อนนี้จะเป็นของพ่อหนุ่มคนนี้แล้ว” เจี่ยจิ้งอานตะโกนเสียงดัง
หลินเทียนหยาเอามือลูบคาง แววตาที่เขามองเฉินโม่เต็มไปด้วยความอยากกลั่นแกล้ง เพียงแค่เขายังคงรออยู่
ขณะที่เจี่ยจิ้งอานประกาศว่าหินก้อนนี้เป็นของเฉินโม่ จู่ๆ สวีตงฮ่านก็ยกมือขึ้นและพูดว่า ” เมื่อสักครู่ฉันพิจารณาแล้ว หินก้อนนี้ข้ายอมไม่ได้ ข้าเสนอราคา 1.5 ล้าน!”
เฉินโม่ยกมือขึ้นทันที “สองล้าน!”
มู่หรงยานเอ๋อร์และหยางเชี่ยนเชี่ยนและเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ ของเฉินโม่ต่างก็ตะลึงอย่างมาก ไม่คาดคิดว่าเฉินโม่จะเสนอราคา2ล้านเพื่อซื้อก้อนหินก้อนเดียว!
เขาบ้าหรือเปล่า! เขาเอาเงินมาจากไหน?
มีแค่อานเข่อเยว่ที่มองเฉินโม่และครุ่นคิด
หลินทาวนั่งข้างหลินเทียนหยา และสาปแช่งด้วยเสียงต่ำ ” คนหลอกลวง ไปขโมยเงิน2ล้านมาสิ ช่างกล้าพูดจาอวดดีเสียจริง!”
สวีตงฮ่านจ้องมองไปที่เฉินโม่ สีหน้าของเขาร้ายกาจ “ไอ้หนุ่ม นายจะสู้กับฉันใช่ไหม?”
เฉินโม่ยังไม่ได้กล่าวอะไร ฉู่เหวินสงก็ออกตัวแล้ว ” เจ้าหมีใหญ่ นายข่มขู่ใคร? สู้กับนายแล้วยังไง? กูจะสู้กับมึงนี่แหละ ผมเสนอราคา3ล้าน!”
สวีตงฮ่านจ้องไปที่ฉู่เหวินสง ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ ” เจ้าหมากัด คิดว่าฉันกลัวเหรอ? 4ล้าน!”
4ล้านเป็นราคาที่สูงเสียดฟ้าแล้ว! แม้ว่าจะมีอัญมณีที่คุณภาพสูงเพียงใดอยู่ในนั้น แต่มูลค่าของมันคาดว่าคงไม่เกิน 4 ล้าน เว้นแต่จะมีการเปิดเจออัญมณีคุณภาพสูงประเภทที่หาได้ยาก แต่โอกาสที่จะเปิดเจอนั้น มันมีแค่1ในหมื่นเท่านั้น
คนส่วนใหญ่ต่างก็มองสวีตงฮ่านด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจว่าเขาเป็นบ้าอะไร หยกเพียง1ชิ้นหนึ่งมีมูลค่า4ล้านเลยหรือ? หรือนี่ไม่ใช่หยก แต่เป็นอัญมณีล้ำค่า? หรือเขากำลังต่อสู้เพราะไม่อยากยอมฉู่เหวินสง?
คราวนี้แม้แต่ฉู่เหวินสงเองก็ลังเลแล้ว
เฉินโม่อยากได้หินก้อนนี้อย่างมาก เขาอยากจะประมูลหินก้อนนี้มอบให้เฉินโม่ เพื่อที่จะเอาใจเขา แต่4ล้านเป็นราคาที่สูงมากแล้ว หากว่าเพิ่มราคาอีก ฉู่เหวินสงเองก็จะเจ็บหนักแล้ว
ขณะที่ฉู่เหวินสงกำลังคิด เฉินโม่ยกมือขึ้นอีกครั้ง น้ำเสียงของเขายังคงเฉยชา “5ล้าน!”
“5ล้าน!” บนเวทีนั้น บนใบหน้าที่อวบอ้วนของเจี่ยจิ้งอานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แววตาที่เขามองเฉินโม่อ่อนโยนจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา พร้อมทั้งด้วยความซาบซึ้งใจ
ทุกคนที่อยู่ในงานพนันหิน ต่างก็ตะลึงกับข้อเสนอราคาของเฉินโม่!
สวีตงฮ่านจ้องมองไปที่เฉินโม่ด้วยเจตนาฆ่าที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน แต่เฉินโม่เมินเฉย
“ดี ดีมาก พ่อหนุ่มคนนี้ช่างใจกล้าเงินหนาจริงๆ หินก้อนนี้ฉันยกให้!”
สวีตงฮ่านนั่งลงด้วยใบหน้ามืดมนและกระซิบบางสิ่งกับชายชราร่างผอมที่อยู่ข้างๆ เขา ชายชราร่างผอมบางมองเฉินโม่ด้วยสายตาที่มืดมนเป็นครั้งคราว
เจี่ยจิ้งอานหัวเราะเสียงดัง “5 ล้าน มีใครเสนอราคาอีกไหม? หากไม่มี ฉันจะประกาศว่าหินก้อนนี้เป็นของชายคนนี้แล้ว!”
หลินเทียนหยายกมือขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา “เดี๋ยวก่อน!”
เจี่ยจิ้งอานตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นมองไปที่หลินเทียนหยาและถามว่า ” คุณชายหลิน คุณต้องการเสนอราคาประมูลหรือ?”
“เปล่า ฉันแค่อยากรู้ว่าเขามีเงินจ่ายหรือเปล่า?” หลินเทียนหยามองเฉินโม่อย่างเย้ยหยัน
บทที่ 107 เขามีเงินเหรอ