แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 116

บทที่ 116
หลังจากเจี่ยจิ้งอานพูดจบ เขาก็เห็นหวางไต้ซือยิ้มและมองไปที่เขาอย่างน่าหวาดกลัว ทำให้เจี่ยจิ้งอานตกตะลึงจนเสียวสันหลัง เขาขาอ่อนและเกือบจะทรุดตัวลง
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจี่ยจิ้งอานและฉู่เหวินสงต่างก็กลัวหวางไต้ซือ ลองคิดดูแล้วกัน ไม่ว่าคุณจะมีเงินทองมากมายเท่าไหร่ หวางไต้ซือก็สามารถเอาจิตวิญญาณของคุณไปได้อย่างง่ายดายเมื่อคุณหลับอยู่ ทำให้คุณตายโดยที่คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น และทางเจ้าหน้าที่ก็ดันหาสาเหตุไม่เจออีกด้วย ความสามารถแบบนี้แค่คิดก็น่ากลัวแล้ว
แม้แต่เฉินซงจื่อเองก็เกรงจนกลืนน้ำลาย มองดูความหวาดกลัวที่ออกมาจากแววตาของหวางไต้ซือ แต่ไม่นานเขาก็สงบสติตนได้ เมื่อเทียบกับสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่เขาเห็นในดวงตาของเฉินโม่แล้ว เขาเชื่อมั่นว่าหวางไต้ซือนี้ กระจอกยิ่งกว่ากระไร!
ฉู่เหวินสงถอนหายใจและพูดกับเฉินโม่ว่า “คุณเฉิน อย่าได้ทำให้หวางไต้ซือโกรธเคืองเลย เพชรเลือดนั่นคุณเอาให้เขาไปเถอะ!”
เฉินโม่มองไปที่หวางหย่งซานแต่ไม่สนใจ เขายิ้มมุมปาก “ผีกลุ้มใจ? หึหึ ผีเห็นคุณต้องกลุ้มใจ แต่ฉันเป็นมนุษย์อาจไม่แน่ อยากได้เพชรเลือด ก็ใช่ว่าไม่ได้ แต่ต้องเอาของมาแลกกับฉัน”
เอียนชิงเฉิงกลัวผี วิญญาณอย่างมาก เมื่อได้ยินว่าเฉินโม่ขอร้องให้หวางไต้ซือเอาของมาแลกกับเขา เธอก็เดินไปข้างเฉินโม่อย่างเงียบ ๆ และพูดอย่างร้อนรนว่า ” นายอยากตายหรือไง? เขาจะเอาอะไรก็ให้เขาไป จะไปคุยเรื่องเงื่อนไขทำไม ไม่กลัวว่าเขามาเอาวิญญาณของนายไปตอนกลางคืนเหรอ?”
เฉินโม่ไม่สนใจเอียนชิงเฉิง เขามองหวางไต้ซือด้วยสีหน้าเฉยชา
ฉู่เหวินสงและเจี่ยจิ้งอานมองหน้ากันและยิ้มอย่างขมขื่น พวกเขาต่างส่ายหน้า รู้สึกว่าเฉินโม่ ยังเด็กเกินไป เขากล้าที่จะเจรจาเงื่อนไขกับหวางไต้ซือ รักเงินยิ่งกว่าชีวิตตัวเองเสียอีก!
“หึ ไอ้คนไม่รู้ที่ต่ำที่สูง!” สวีตงฮานมองเฉินโม่อย่างเย็นชา ในบรรดาคนเหล่านี้ เขาเข้าใจความสยองขวัญของหวางไต้ซือมากที่สุด และการกระทำของเฉินโม่นั้นหาเรื่องตายชัดๆ !
หวางหย่งซานมองไปที่เฉินโม่ เขายิ้มกว้าง เผยให้เห็นฟันสีเหลือง และพูดด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ ว่า “พ่อหนุ่ม หลายปีที่ผ่านมา นายเป็นคนแรกที่รู้เรียกชื่อของฉัน และยังกล้าที่จะเอ่ยเงื่อนไขกับฉัน ฉันชื่นชมในความกล้าของนาย เอาล่ะ ฉันตกลงที่จะแลกเปลี่ยนกับนาย ว่ามา นายอยากได้อะไร”
เฉินโม่มองไปที่หวางหย่งซานและยิ้มอย่างสนุกสนาน”ฉันต้องการหยกธาตุไม้ชิ้นนั้น และ…ชีวิตของคุณ”
ฉู่เหวินสงและคนอื่นๆ ต่างจ้องมองที่ เฉินโม่อย่างไม่น่าเชื่อ
“ไอ้นี่บ้าไปแล้ว” สวีตงฮ่านเยาะเย้ย
ฉู่เหวินเซียงรีบตะโกน “คุณเฉิน ผมรู้ว่าคุณเก่งเรื่องการต่อสู้อย่างมาก แต่ต่อให้คุณเก่งแค่ไหน ก็สู้สิ่งชั่วร้ายเหล่านั้นไม่ได้ คุณรีบกราบขอโทษหวางไต้ซือเถอะ และมอบเพชรเลือดให้เขา เห็นแก่ที่คุณยังอายุน้อย เขาอาจไว้ชีวิตคุณ!”
เจี่ยจิ้งอานก็รีบกล่าวเช่นกัน ” ใช่แล้ว คุณเฉิน อย่าได้ใจร้อนเลย รีบกราบขอโทษหวางไต้ซือเถอะ!”
แต่เอียนชิงเฉิงกลับไม่เอ่ยเสียงใดๆ คนอื่นๆ คิดว่าเฉินโม่ทำเช่นนี้เพราะอายุน้อยคิดน้อย แต่เธอรู้สึกว่าเฉินโม่กล่าวด้วยเหตุผล บางทีเฉินโม่อาจมีวิธีจัดการกับหวางงไต้ซือที่น่ากลัวนี้!
ซังซังแอบสะสมพลังภายในอย่างเงียบๆ เตรียมพร้อมที่จะลงมือ แต่ว่าหญิงสาวนั้นกลัวผีโดยธรรมชาติ และใบหน้าของเธอก็ขาวซีดเล็กน้อย
ร่างกายที่เดิมก็ผอมบางอยู่แล้วของหวางหย่งซานจู่ๆ ก็พองตัวเป็นวงกลม ใบหน้าที่น่าเกลียดของเขาบิดเบี้ยวมากกว่าเดิม ดูน่ากลัวอย่างมาก ” พ่อหนุ่ม อยากตายเหรอ เช่นนั้นฉันจะทำให้นายสมหวัง!”
หลังจากที่หวางหย่งซานพูดจบ เขาก็คว้าโถขนาดเล็กจากแขน เปิดกระดาษยันต์สีเหลืองที่ปิดปากขวดเอาไว้ กัดนิ้วและบีบเลือดหยดลงในโถ
ทันใดนั้น ลมพายุมืดครึ้มก็พัดเข้ามา ทำให้ทุกคนรู้สึกหนาวเหน็บ มีเพียงเฉินโม่เท่านั้นที่ยังคงสงบทุกคนมองไปที่โถนั้นด้วยสีหน้าหวาดกลัวอย่างมาก ไม่รู้ว่าข้างในนั้นมีสิ่งน่ากลัวอะไรซ่อนอยู่!