แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 157

บทที่ 157
“หลินเทียนหยาอยู่ในห้องเขาเอง” ดวงตาหลินเสวี่ยฉายแววเคียดแค้น ครั้งแรกของเธอ โดนหลินเทียนหยาขืนใจช่วงชิงไป
เฉินโม่พยักหน้า “งั้นเธอไปฆ่าเขาละกัน จากพละกำลังของเธอ ฆ่าคนธรรมดาไม่ยากหรอก!”
หลินเสวี่ยตกใจ คิดไม่ถึงว่าอยู่ต่อหน้าเฉินโม่ เธอไม่สามารถปกปิดอะไรได้เลย
“นายท่าน ฉันแอบเรียนวิชาบู๊ของตระกูลหลิน มีเพียงพละกำลังแดนนอกชั้นรู้ความ ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังท่าน!”
“ไม่เป็นไร ในเมื่อเธอเข้าสู่แดนนอกชั้นรู้ความแล้ว งั้นฉันจะให้โอกาสเธอหนึ่งครั้ง ต่อไปเธอจะได้ควบคุมตระกูลหลินง่ายขึ้น”
เฉินโม่พูดจบ หยิบยาเสริมจิตออกมาหนึ่งเม็ด ยื่นให้หลินเสวี่ย
หลินเสวี่ยสีหน้ายินดีและตกใจ ซาบซึ้งต่อเฉินโม่เป็นอย่างมาก “ขอบคุณค่ะนายท่าน!”
ถ้าพูดว่าก่อนหน้านี้ หลินเสวี่ยยอมให้เฉินโม่เป็นเจ้านาย เพราะยอมจำนนต่อพละกำลัง อันแข็งแกร่งของเฉินโม่ และจะให้เฉินโม่แก้แค้นเพื่อเธอ ทว่าตอนนี้หลินเสวี่ยเลื่อมใสเฉินโม่อย่างแท้จริงแล้ว
“คนตระกูลหลินตายครั้งเดียวเยอะขนาดนี้ ถ้ามีตำรวจมา บางทีอาจยุ่งได้ เธอจัดการได้ไหม” เฉินโม่เอ่ยถาม
หลินเสวี่ยพูดอย่างนอบน้อมว่า “นายท่านไม่ต้องกังวล ทางการรู้ตัวตนที่แท้จริงของตระกูลหลินนานแล้ว ถึงคนตระกูลหลินตายมากมายขนาดนี้ ทางการก็ไม่สนใจอย่างจริงจัง เรื่องโลกบู๊ ถ้าไม่สร้างความเคลื่อนไหวจนใหญ่โตเกินไป ทางการจะทำเป็นไม่รู้เรื่อง”
เฉินโม่เพิ่งรู้ท่าทีของทางการเป็นครั้งแรก สีหน้าเข้าใจทันที “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง”
“โอเค ต่อไปฝากตระกูลหลินกับเธอด้วย ถ้าเจอเรื่องที่ไม่สามารถแก้ไขได้ โทรหาฉันได้”
พูดจบ เฉินโม่เดินออกไปช้าๆ
“โอเค ต่อไปฝากตระกูลหลินกับเธอด้วย ถ้าเจอเรื่องที่ไม่สามารถแก้ไขได้ โทรหาฉันได้”
หลินเสวี่ยรีบถามว่า “นายท่าน ถ้าโทรหาท่านไม่ติด หรือเจอเรื่องที่ต้องตัดสินใจของตระกูลหลิน แล้วฉันไม่แน่ใจ ฉันจะทำยังไง”
เฉินโม่คิดไปคิดมา แล้วพูดว่า “เรื่องการตัดสินใจ ฉันไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่เธอไปหาเหม่ยหวา กรุ๊ปที่ฮ่านหยางได้!”
หลินเสวี่ยดีใจมาก โค้งตัวคำนับแล้วพูดว่า “ฉันเข้าใจแล้ว!”
เฉินโม่เข้าใจความคิดของหลินเสวี่ยเช่นกัน แต่ตัวตนของเขาคิดจะปกปิด ก็ปกปิดไม่ได้นาน ในเมื่อเป็นเช่นนี้ จึงบอกหลินเสวี่ยไปตรงๆ บอกเธอว่าตัวเองกำลังจงรักภักดีกับใคร
หลังจากเฉินโม่ออกมา หลินเสวี่ยไปหาหลินเทียนหยา บอกเรื่องที่ตระกูลหลินพังพินาศให้หลินเทียนหยารู้ และเฉือนหลินเทียนหยาทั้งเป็น
ถ้าหลินเทียนหยารู้ว่า การอยากมีความสัมพันธ์ด้วยของเขาที่งานพนันหิน จะยั่วโมโหศัตรูวิปริตอย่างเฉินโม่ ทำให้ตระกูลหลินพังพินาศทั้งหมด ถึงจะตีเขาให้ตาย เขาก็ไม่กล้าไปยั่วโมโหเอียนชิงเฉิง
ออกจากตระกูลหลิน เฉินโม่กลับมาที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่หลินโจว เฉินซงจื่อ ซังซัง และเอียนชิงเฉิงกำลังพูดคุยกันอยู่
“นักพรตเฒ่า นายว่าเฉินโม่จะหาตระกูลหลินเจอไหม เขาจะทำลายตระกูลหลินยังไงเหรอ” ซังซังสงสัย แม้เฉินโม่แข็งแกร่งมาก แต่ตระกูลหลินไม่ได้อ่อนแอ เฉินโม่จะพังตระกูลหลิน ต้องค่อยๆ ปรึกษากันให้ดี
เฉินซงจื่อส่ายหน้า “โดยรวมฉันไม่รู้เหมือนกัน แต่ความสามารถของอาจารย์ พวกเราไม่สามารถจินตนาการได้ ฉันว่า เขาพูดว่าทำลายตระกูลหลินได้ ก็ทำได้แน่นอน รอให้อาจารย์สืบเบื้องลึกของตระกูลหลินให้ชัดเจน กลับมาแล้วเราค่อยถามเขา!”
ขณะนั้น ประตูโดนเคาะดังขึ้นมา
เฉินซงจื่อเปิดประตู เห็นเฉินโม่ยืนด้านนอกประตู ด้วยสีหน้าราบเรียบ เขาอึ้งไปเล็กน้อย “อาจารย์ คุณหาตระกูลหลินเจอไหม”
เฉินโม่พยักหน้า แล้วเดินเข้ามาในห้อง
“ตระกูลหลินพละกำลังเป็นอย่างไรบ้างครับ คุณจะลงมือตอนไหน” เฉินซงจื่อถามอย่างเคร่งเครียด
ซังซังยกชามาให้หนึ่งแก้ว เฉินโม่นั่งบนเก้าอี้ ดื่มชาแล้วพูดว่า “ทำลายหมดแล้ว”
“หา!”
เฉินซงจื่อส่งเสียงออกมาทันที