แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 154

บทที่ 154
เฉินโม่มองเขา ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา “ช่างเถอะ เดี๋ยวนายตายก็เข้าใจ! หลินเสวี่ยออกมาเถอะ!”
ผู้หญิงผมสั้น ที่ยืนอยู่ข้างหลังเงียบๆ เดินออกมาช้าๆ ยืนข้างหลังเฉินโม่ โค้งตัวทำความเคารพ “นายท่าน!”
หลินสุ่นเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น พูดอย่างโมโหว่า “หลินเสวี่ย แกมันคนทรยศ! ฉันจะหั่นแกเป็นหมื่นชิ้น!”
คนในตระกูลหลินก็มีสีหน้ารังเกียจเช่นกัน แทบจะเข้าไปฆ่าหลินเสวี่ยนจนทนไม่ไหว
เฉินโม่มองหลินสุ่น มีสีหน้าวูบไหว พูดอย่างราบเรียบว่า “ตอนนี้ยังหาว่าฉันฆ่าให้สิ้นซากอีกหรือเปล่า”
หลินสุ่นไม่สนใจเฉินโม่ มองหลินเสวี่ยที่ก้มหน้าด้วยแววตาโมโห แล้วถามว่า “หลินเสวี่ย แกเป็นแค่ลูกน้องตระกูลหลิน แต่ตระกูลหลินเลี้ยงดูแก่ตั้งแต่เล็กจนโต ปฏิบัติกับแกอย่างดี ทำไมแกถึงทรยศตระกูลหลิน”
หลินเสวี่ยเงยหน้าขึ้น สีหน้าเย็นชา ดวงตาฉายแววเกลียดชัง “หลินสุ่น นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าพ่อแม่ฉันตายยังไง ตอนนั้นแม่ฉันโดนนายส่งเข้าไปในหุบหายชีพ พ่อฉันโดนฝ่ามือนายจนตายเพราะต้องการขัดขวาง นายเลี้ยงฉันจนโต เพราะเตรียมจะให้ฉันเข้าไปในหุบหายชีพ แทนที่แม่ไม่ใช่เหรอ”
“นี่เรียกว่าปฏิบัติอย่างดีเหรอ ฉันรอให้ตระกูลหลินไม่มีลูกหลานสืบสกุล ไม่มีทางฟื้นขึ้นมาได้ จนทนรอไม่ไหวแล้ว!” หลินเสวี่ยพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ ความเคียดแค้นพลุ่งพล่าน
ใบหน้าหลินสุ่น ฉายแววเสียใจและเคียดแค้นต่อเรื่องที่ผ่านมา “น่าจะฆ่าแกตั้งแต่ตอนนั้น!”
เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ “พูดจบแล้วใช่ไหม งั้นนายไปตายได้แล้ว”
แววตาหลินสุ่น ฉายแววตระหนก เขาอยากยื้อเวลาเฉินโม่ ถึงยื้อได้วันเดียว ก็มีเวลาไปเชิญคนนั้นออกมาช่วย ถ้าคนนั้นมา ต้องฆ่าเฉินโม่ได้แน่นอน!
แต่เฉินโม่กลับไม่ให้โอกาสเขาเลย บีบบังคับเขาทุกย่างก้าว
แววตาหลินสุ่น ฉายแววตระหนก เขาอยากยื้อเวลาเฉินโม่ ถึงยื้อได้วันเดียว ก็มีเวลาไปเชิญคนนั้นออกมาช่วย ถ้าคนนั้นมา ต้องฆ่าเฉินโม่ได้แน่นอน!
“เดี๋ยวก่อน!” หลินสุ่นพูดเสียงขรึม “เฉินไต้ซือ ถึงฉันส่งคนไปสืบเรื่องครอบครัวนาย แต่ฉันไม่เคยลงมือข่มขู่คนในครอบครัวนาย ระหว่างนายกับตระกูลหลิน ไม่จำเป็นต้องจองล้างจองผลาญกัน!”
เฉินโม่ส่ายหน้า “เรื่องมาถึงตอนนี้ นายยังคิดแก้ตัวน้ำขุ่นๆ หลินเสวี่ยบอกฉันหมดแล้ว ไม่ใช่ว่านายไม่อยากแตะต้องคนในครอบครัวฉัน แต่เพราะนายสืบไม่ทัน”
“พยายามจะทำร้ายคนในครอบครัวฉัน ฉันจะปล่อยนายง่ายๆ ได้ยังไง!”
นี่เป็นเหตุผลแท้จริง ที่เฉินโม่จะทำลายตระกูลหลินทั้งตระกูล!
ตอนนั้น กระบี่เฉินโม่พุ่งโจมตีไป 300 เมตร ฆ่าหลินเจี้ยนเฟิง และเอาคนตระกูลหลินมาเป็นพวก หลินเสวี่ยก็อยู่ในนั้นด้วย
เธอเห็นพลังไร้เทียมทานของเฉินโม่ เธอคิดว่าในที่สุด ก็มีคนจัดการตระกูลหลินได้แล้ว ดังนั้นเธอจึงให้เฉินโม่เป็นเจ้านาย พูดเรื่องที่หลินสุ่นจะจับคนสนิทของเฉินโม่ บีบบังคับเฉินโม่
เดิมทีเฉินโม่แค่คิดจะใช้เลือดล้างตระกูลหลิน แต่เฉินโม่เปลี่ยนความคิด
หลังจากกลับมาเกิดใหม่ ความปรารถนาใหญ่ที่สุดของเฉินโม่ คือชดเชยสิ่งที่ติดค้างกับคนสนิทและเพื่อนเมื่อชาติที่แล้ว ตระกูลหลินกล้าคิดทำร้ายคนในครอบครัวเขา ไม่ทำลายตระกูลหลินทั้งตระกูล คงยากที่จะทำให้ความเคียดแค้นในใจเฉินโม่หายไป!
การทำอย่างนี้ ยังมีอีกหนึ่งเหตุผล เฉินโม่อยากให้คนบนโลกรู้ กล้าคิดทำร้ายคนในครอบครัวเขา จะต้องจ่ายด้วยอะไรบ้าง!
ต่อไปถึงมีคนใช้คนในครอบครัวเขามาข่มขู่ ก็ต้องคำนึงถึงจุดจบการแก้แค้นของเฉินโม่!
หลินสุ่นรู้ว่าจะยื้อเวลา คงเป็นไปไม่ได้แล้ว สีหน้าเย็นลง ไม่มีเวลาไปเชิญคนนั้นออกมาลงมือ แต่หลินสุ่นยังมีไพ่ไม้ตาย
หลินสุ่นมองเฉินโม่ สีหน้าเคร่งขรึม น้ำเสียงแฝงด้วยความเสียใจ “เด็กน้อย นายจำเอาไว้ วันนี้คนที่ตัดเส้นทางการบู๊ของฉันคือนาย! หลังจากนายตายไป ฉันจะทำลายคนในครอบครัวนาย!”
ลมปราณอันแข็งแกร่ง แผ่ซ่านออกจากตัวหลินสุ่นทันที ลมปราณนี้เทียบกับเมื่อครู่ แข็งแกร่งเกินกว่าร้อยเท่า
ตัวของหลินสุ่นขึ้นไปข้างบนช้าๆ ลอยอยู่ในอากาศ เสื้อผ้าสะบัดปลิว แปลกมาก!
คนตระกูลหลินมองผู้นำตระกูล สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ “ชี่แท้ปลดปล่อยออกมาด้านนอก ลอยกลางอากาศ ปรมาจารย์แดนแปรภาพ!”