แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 163

บทที่ 163
คนนั้นรีบยิ้มประจบเจิ้งซิ่วลี่ แล้วพูดว่า “ขอบคุณคุณผู้หญิง ผมจะไปทักทายประธานเจิ้งสักหน่อย!”
เจิ้งซิ่วลี่เชิดหน้าขึ้น มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง
สำหรับลูกคนรวยที่โดนโอ๋จนเสียนิสัย เฉินโม่ไม่อยากสนใจ เขาพูดกับมู่หรงยานเอ๋อร์ว่า “ฉันจะไปนั่งตรงนู้น เธอไปด้วยไหม”
มู่หรงยานเอ๋อร์พยักหน้าอย่างดีใจ แล้วเดินตามเฉินโม่ไป
เดิมทีเจิ้งซิ่วลี่คิดว่าพูดชื่อเสียงของว่านหาว กรุ๊ปออกมา เฉินโม่จะรีบขอโทษตัวเอง และประจบสอพลอตัวเอง คิดไม่ถึงว่าเฉินโม่ไม่สนใจเธอสักนิด โดนเฉินโม่เมินอีกครั้ง เจิ้งซิ่วลี่โมโหจนหน้าซีดเผือด
“เฉินโม่ ถ้าวันนี้นายไม่ขอโทษฉัน ฉันจะไล่นายออกจากที่นี่!” เจิ้งซิ่วลี่ชี้เฉินโม่ แผดเสียงออกมาอย่างร้ายกาจ
มู่หรงยานเอ๋อร์ได้ยินก็ชะงักฝีเท้า เฉินโม่กลับไม่มองเจิ้งซิ่วลี่สักนิด พูดอย่างราบเรียบว่า “ไม่ต้องสนใจเธอหรอก ไปทางนั้นกันเถอะ!”
เห็นเฉินโม่ไปจริงๆ เจิ้งซิ่วลี่โมโหจนวิ่งเข้าไปขวางเฉินโม่ พูดอย่างโมโหว่า “เฉินโม่ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ นายแอบปะปนเข้ามา คนบ้านนอกที่มาจากหมู่บ้านเล็กๆ อย่างนาย จะมีคุณสมบัติเข้ามาที่นี่ได้ยังไง!”
“ถ้าวันนี้นายไม่ขอโทษฉัน ฉันจะเรียกรปภ.มาไล่นายออกไป!”
เฉินโม่ขมวดคิ้ว เขาไม่อยากคุยกับผู้หญิงไม่รู้ความแบบนี้ แต่เจิ้งซิ่วลี่บีบบังคับเรื่อยๆ เขารู้สึกโกรธเล็กน้อย
“ได้ เธอลองดูสิ!” เฉินโม่มองเจิ้งซิ่วลี่ แล้วพูดอย่างเย็นชา
หน้าผากใสของมู่หรงยานเอ๋อร์ย่นเบาๆ แม้เธอไม่รู้ชาติตระกูลของเฉินโม่ แต่ในงานพนันหิน เธอเห็นกับตาว่าเฉินโม่ ได้เพชรสีเลือดมูลค่าเป็นร้อยล้านมา ฐานะของเฉินโม่ สามารถเข้ามาที่นี่ได้แน่นอน
“ในเมื่อทุกคนเป็นเพื่อนกัน ไม่เห็นต้องโวยวายจนขัดแย้งกันขนาดนี้เลย” มู่หรงยานเอ๋อร์พูดเกลี้ยกล่อม
ถ้าเจิ้งซิ่วลี่เรียกรปภ.มา สุดท้ายคนที่อับอายจะเป็นตัวเธอเอง จากนั้นเธอจะยิ่งเกลียดชังเฉินโม่ พละกำลังของว่านหาว กรุ๊ปไม่ธรรมดา มู่หรงยานเอ๋อร์ไม่อยากให้เฉินโม่สร้างศัตรูที่แข็งแกร่ง
แต่เมื่อเจิ้งซิ่วลี่ได้ยินคำเกลี้ยกล่อมของมู่หรงยานเอ๋อร์ รู้สึกว่ากำลังขอร้องแทนเฉินโม่ ยิ่งทำให้เธอแน่ใจว่าเฉินโม่แอบปะปนเข้ามา
“มู่หรงยานเอ๋อร์ นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับเฉินโม่ เธอไม่ต้องมายุ่ง” เสียงของเจิ้งซิ่วลี่ ดูไม่ค่อยเกรงใจเท่าไร
พูดจบ เจิ้งซิ่วลี่จ้องเฉินโม่อย่างเกลียดชัง “ฉันจะถามนายเป็นครั้งสุดท้าย นายจะขอโทษไหม”
เฉินโม่โมโหแล้ว พูดตรงๆ ออกมาว่า “ไสหัวไป!”
เจิ้งซิ่วลี่ทั้งอายและโกรธปะปนกัน ตะโกนออกมาว่า “รปภ. รปภ. มีคนแอบปะปนเข้ามาในงานประมูล พวกนายรีบมาไล่เขาออกไป!”
ความอาฆาตอันเย็นชาพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที ทำให้มู่หรงยานเอ๋อร์ตกใจเล็กน้อย แต่ความอาฆาตนั้นหายไปอย่างรวดเร็ว เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เฉินโม่มองเจิ้งซิ่วลี่เมื่อกี้ เขาอยากฆ่าคนจริงๆ
แต่สุดท้ายเฉินโม่สะกดกลั้นเอาไว้ พูดตรงๆ เจิ้งซิ่วลี่เป็นเด็กที่โดนโอ๋จนเสียนิสัยคนหนึ่ง ไม่ได้ทำผิดจนถึงขั้นต้องตาย!
รปภ.สองคนเดินตรวจตราในห้องโถง รีบวิ่งเข้ามา ถามอย่างเคร่งขรึมว่า “ใครกล้าแอบปะปนเข้าในที่นี่ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ”
เจิ้งซิ่วลี่ชี้เฉินโม่ “เขา!”
รปภ.ทั้งสองคนมองเฉินโม่อย่างพิจารณา “นายเข้ามาได้ยังไง”
เฉินโม่พูดด้วยสีหน้าราบเรียบ “เข้ามาทางประตูสิ คนหน้าประตูตรวจสอบแล้ว ไม่เชื่อ นายไปถามได้”
เจิ้งซิ่วลี่รีบพูดว่า “เขาโกหก ฉันจะบอกพวกนายให้นะ เราเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน เขาเป็นพวกบ้านนอกที่มาจากอำเภอเล็กๆ จะมีเงินมาที่นี่ได้ยังไง เขาต้องแอบปะปนเข้ามา เพื่อสร้างความวุ่นวายแน่ๆ!”
พูดจบ เจิ้งซิ่วลี่มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าท้าทาย
บทที่ 162