แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 165

e
บทที่ 165
หัวหน้าหลิว หัวหน้ารปภ. ให้ลูกน้องประคองรปภ.สองคน ที่โดนเฉินโม่ทุ่มลงพื้นขึ้นมา และสอบถามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
แน่นอนว่าทั้งสองคนพูดเอนเอียงไปทางเจิ้งซิ่วลี่ ยืนยันว่าเฉินโม่เป็นตัวอันตราย ที่แอบปะปนเข้ามาสร้างความวุ่นวาย
พวกเฉินโม่โดนคนที่มุงดูล้อมเอาไว้ ชายวัยกลางคนในชุดสูทสีดำที่อยู่ในกลุ่มคน เดินมาข้างเจิ้งซิ่วลี่ แล้วถามเสียงขรึม “เสี่ยวลี่ เกิดอะไรขึ้น”
เจิ้งซิ่วลี่วิ่งเข้าไป จับแขนของผู้ชายคนนั้นอย่างออดอ้อน แล้วพูดว่า “คุณลุง นี่เป็นเพื่อนของหนู ชื่อเฉินโม่ เป็นพวกบ้านนอกที่มาจากอำเภอเล็กๆ ไม่รู้แอบปะปนเข้ามาได้ยังไง หนูเปิดโปงเขา รปภ.จะไล่เขาออกไป คิดไม่ถึงว่าเขาจะทำร้ายรปภ.!”
ได้ยินคำว่าอำเภอเล็กๆ พวกบ้านนอก สายตาของทุกคนที่มองเฉินโม่ แฝงไปด้วยความดูหมิ่น
คนที่มาในวันนี้ ไม่รวยก็สูงส่ง แย่สุดยังเป็นคนดังแถวหน้าในเมือง ขนาดพวกคนชั้นสูงในอำเภอเฮยสุ่ย ยังไม่มีสิทธิ์เข้ามาที่นี่ ไม่ต้องพูดถึงพวกอำเภอเล็กๆ นอกพื้นที่เลย
คำพูดไม่กี่คำของเจิ้งซิ่วลี่ ทำให้ในใจทุกคน ตราหน้าว่าเฉินโม่เป็นคนจน
เจิ้งว่านหาวเห็นสีหน้าของเจิ้งซิ่วลี่ ก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนว่าเด็กที่ชื่อเฉินโม่ ต้องเคยล่วงเกินหลานสาวคนนี้ของตัวเองแน่นอน
“หัวหน้าหลิว หลานสาวฉัน นิสัยตรงไปตรงมา ขนาดเป็นเพื่อนกัน เธอยังเปิดโปงอย่างไม่ปิดบัง ในเมื่อเขาทำร้ายรปภ. นายดูเอาแล้วกันว่าควรทำยังไง ไม่ต้องกังวลเรื่องหน้าตาฉัน!”
คนรอบๆ ทนดูไม่ได้ พากันดูหมิ่นเจิ้งว่านหาว ที่ได้ทีขี่แพะไล่จริงๆ
หัวหน้าหลิวรู้จักประธานของว่านหาว กรุ๊ป ได้ยินเขากำชับเช่นนี้ จึงมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมทันที แผดเสียงอย่างโมโหว่า “เด็กน้อย นายแอบปะปนเข้ามาในงานประมูล แถมยังกล้าทำร้ายรปภ. ทำไมถึงกล้าขนาดนี้!”
เห็นว่าเรื่องจะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ มู่หรงยานเอ๋อร์ รีบอธิบายว่า “เดี๋ยวก่อน ทำไมนายฟังความข้างเดียว ไม่ไถ่ถามเราว่าความจริงเป็นยังไงกันแน่”
“เพื่อนฉันเดินเข้ามาในงาน โดยผ่านการตรวจสอบแล้ว ทำไมถึงดูหมิ่นว่าเขาแอบปะปนเข้ามา ถ้าไม่ใช่เพราะสองคนนั้นลงมือก่อน เพื่อนฉันคงไม่ทำร้ายเขาจนล้มลงบนพื้นหรอก!”
น่าเสียดาย ทุกคนเชื่อและยอมรับในสิ่งที่ได้ยิน ได้เห็นมาก่อน คิดว่าเฉินโม่เป็นพวกบ้านนอก ที่มาจากอำเภอเล็กๆ บวกกับประธานว่านหาว กรุ๊ปอยู่ที่นี่ด้วย ไม่มีใครเชื่อคำพูดมู่หรงยานเอ๋อร์
ในกลุ่มคน ชายวัยกลางคนสีหน้าเคร่งขรึม ตัวสูงใหญ่ แผดเสียงต่ำออกมา “ยานเอ๋อร์ นี่ไม่ใช่เรื่องของแก มานี่!”
มู่หรงยานเอ๋อร์มองคนนั้น สีหน้าน้อยใจ “คุณลุง หนูพูดเรื่องจริง พวกเขาใส่ความก่อนชัดๆ แล้วก็ยังลงมือก่อนด้วย มีสิทธิ์อะไรไปโทษเฉินโม่!”
ซุนจิ้งไฉสีหน้าอึมครึม เขาเชื่อคำพูดของมู่หรงยานเอ๋อร์ แต่เขามองออกว่ามู่หรงยานเอ๋อร์มีความรู้สึกดีกับเฉินโม่มาก ความสัมพันธ์แบบนี้อันตรายมาก ถ้าปล่อยให้ทั้งสองคนพัฒนาไปเรื่อยๆ มู่หรงยานเอ๋อร์อาจชอบเฉินโม่ก็ได้
ซุนจิ้งไฉไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน แม้ซุนจิ้งไฉไม่รู้ว่าเฉินโม่มาที่นี่ได้ยังไง แต่นักเรียนจนๆ ที่มาจากอำเภอเล็กๆ จะให้ได้ผลประโยชน์จากมู่หรงยานเอ๋อร์ไม่ได้เด็ดขาด
ถ้าปู่ของมู่หรงยานเอ๋อร์รู้เรื่องนี้ ถึงเขามีฐานะสูงส่งเป็นผู้มีอิทธิพล ก็ไม่สามารถแบกรับความโกรธของนายท่านคนนั้นได้
“ยานเอ๋อร์ มานี่!” เสียงซุนจิ้งไฉ แฝงด้วยความโมโห
มู่หรงยานเอ๋อร์สีหน้าดื้อรั้น ไม่ยอมขยับ
“ถ้าแกยังเอาแต่ใจแบบนี้ ลุงจะส่งแกกลับไปเดี๋ยวนี้!” ซุนจิ้งไฉพูดอย่างโมโห
เฉินโม่ไม่อยากทำให้มู่หรงยานเอ๋อร์ ลำบากเพราะตัวเอง จึงพูดเกลี้ยกล่อมว่า “ยานเอ๋อร์ เชื่อคุณลุงเธอนะ ไปเถอะ ฉันจัดการเรื่องตรงนี้เอง เชื่อฉันสิ คนพวกนี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก!”
บทที่ 164