แดนนิรมิตเทพ

บทที่ 166
มู่หรงยานเอ๋อร์มองเฉินโม่ น้ำตาคลอเบ้า เดินไปหาซุนจิ้งไฉอย่างน้อยใจ
สีหน้าซุนจิ้งไฉผ่อนคลายลง แต่เห็นมู่หรงยานเอ๋อร์เชื่อฟังเฉินโม่ขนาดนี้ เขาจ้องเฉินโม่เขม็ง ความกังวลในแววตายิ่งมากขึ้น
เห็นคนที่สามารถช่วยเฉินโม่ได้เพียงคนเดียว ออกไปแล้ว สีหน้าหัวหน้าหลิวยิ่งเย็นชา “เด็กน้อย บอกมาตรงๆ ว่าแอบปะปนเข้ามาในงานประมูลทำไม ไม่งั้นอย่าหาว่าเราไม่เกรงใจ!”
เดิมทีเฉินโม่ไม่อยากอธิบาย แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว
“นายจะไม่เกรงใจยังไง” เฉินโม่ยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น
ความเคลื่อนไหวตรงนี้ ทำให้รปภ.หน้าประตูทั้งสองคนตกใจ หนึ่งในนั้น มาถึงนอกวงล้อมอย่างเงียบๆ เห็นหัวหน้าหลิว กำลังสร้างความลำบากใจให้เฉินโม่ รีบเบียดคนเข้าไปด้วยสีหน้าตระหนกทันที เดินมาข้างหัวหน้าหลิวเงียบๆ กระซิบข้างหูเขาไม่กี่ประโยค
หัวหน้าหลิวสีหน้าตกใจทันที มองเฉินโม่อย่างตกตะลึง ถามเบาๆ ว่า “นายพูดจริงเหรอ”
รปภ.คนนั้นพยักหน้า “จริงแท้แน่นอนครับ!”
หัวหน้าหลิวมองเฉินโม่อีกครั้ง บนใบหน้าไม่มีความอวดดีเหมือนเมื่อครู่อีกแล้ว แม้เสียงยังเย็นชา แต่ผ่อนคลายลงกว่าเมื่อกี้ไม่น้อย “คุณผู้ชาย ถ้าคุณไม่ได้แอบปะปนเข้ามา งั้นขอให้คุณเอาบัตรธนาคารออกมา ยืนยันความแข็งแกร่งของตัวเอง!”
เฉินโม่เห็นรปภ.หน้าประตูคนนั้นโผล่มา ก็รู้ว่าวางมาดไม่ได้แล้ว จึงหยิบบัตรธนาคารออกมาโยนให้หัวหน้าหลิว พูดอย่างราบเรียบว่า “ดูเอาเอง รหัสศูนย์หกตัว!”
หัวหน้าหลิวหยิบบัตรขึ้นมาอย่างสงสัย ลูกน้องรีบยื่นเครื่องรูดบัตรมาให้ เริ่มตรวจสอบทรัพย์สินในบัตร
ความเคลื่อนไหวที่นี่ ทำให้บุคคลยิ่งใหญ่ ซึ่งอยู่หลังเวทีประมูลนี้ตกใจ
ตอนหัวหน้าหลิวพาคนมาล้อมเฉินโม่เอาไว้ ห้องพักผ่อนหลังเวที หญิงสาวสวยขมวดคิ้ว คุยกับชายหนุ่มที่กำลังยิ้มข้างๆ หลังจากได้ข่าว จึงรีบพาคนมาที่ห้องโถง หน้าดูโล่งใจ ราวกับหลุดพ้นจากการพัวพันของชายหนุ่ม ทำให้รู้สึกดีใจ
ชายหนุ่มตามผู้หญิงมา ภายนอกยิ้มอย่างประจบสอพลอ ในใจต่อว่าเฉินโม่ที่ก่อเรื่องวุ่นวาย “ไอ้ทุเรศ ไม่ดูตาม้าตาเรือมาจากไหน กล้าทำลายเรื่องดีๆ ของฉัน เดี๋ยวคอยดูว่าฉันจะจัดการแกยังไง!”
ในห้องโถง หัวหน้าหลิวตรวจสอบทรัพย์สินในบัตรของเฉินโม่ด้วยความตกตะลึง
เมื่อเห็นเงินในบัตร สีหน้าของหัวหน้าหลิว เหมือนกับรปภ.หน้าประตูทั้งสองคนก่อนหน้านี้ ถึงขั้นที่มากกว่าด้วยซ้ำ
“โอ้พระเจ้า!”
คนด้านหลังที่เห็นเงินในบัตร มีสีหน้าตกตะลึงเช่นกัน มู่หรงยานเอ๋อร์เอามือปิดปากทันที
เงินในบัตรของเฉินโม่ มีตั้งห้าร้อยกว่าล้าน!
ว่านหาว กรุ๊ปสุดยอดหรือเปล่า นับรวมกับสินทรัพย์ถาวร เพิ่งมีแค่ร้อยล้านกว่า
ซุนจิ้งไฉ ผู้มีอิทธิพลแห่งหลงฮั่ว สุดยอดหรือเปล่า รวมสินทรัพย์ถาวรทั้งหมด เพิ่งมีแค่สองร้อยกว่าล้านเช่นกัน
แต่เงินในบัตรเฉินโม่แค่ใบเดียว เท่ากับซุนจิ้งไฉสองคนครึ่ง เจิ้งว่านหาวห้าคน!
ประธานว่านหาว กรุ๊ป ผู้มีอิทธิพลแห่งหลงฮั่วอะไรนั่น อยู่ต่อหน้านักเรียนม.ปลาย อายุ 17-18 ปีอย่างเฉินโม่ เทียบอะไรไม่ได้เลย
สิ่งที่ทำให้คนยิ่งตกใจคือ พวกเขาไม่รู้ว่าเฉินโม่มีบัตรธนาคารแบบนี้ กี่ใบกันแน่! มีอุตสาหกรรมถาวรที่พวกเขาไม่รู้อีกเท่าไร!
คนที่พกทรัพย์สินห้าร้อยกว่าล้านอย่างตามใจชอบ ธุรกิจและเบื้องหลังของเขา จะน่ากลัวถึงระดับไหนกัน
เรียกได้ว่าฐานะของเฉินโม่ เหนือกว่าคนส่วนใหญ่ในที่นี้ ถึงกระทั่งที่สามารถอยู่ในห้าอันดับแรก!
ทั้งหมดนี้ต้องโทษไอ้เจี่ยจิ้งอาน เดิมทีรวมสินทรัพย์ของสวีตงฮ่านก็สองร้อยกว่าล้านแล้ว เพื่อแสดงความจงรักภักดี จึงโอนเข้าบัตรเฉินโม่ทั้งหมด
สุดท้ายเจี่ยจิ้งอานยังโอนของตัวเองเข้าไปอีกหลายสิบล้าน ต้องการความดีความชอบจากเฉินโม่
หลังจากพวกผู้มีอิทธิพลอย่างฉู่เหวินสงรู้เข้า ไม่น้อยหน้าคนอื่นเหมือนกัน นายโอนหลายสิบล้าน ฉันก็โอนหลายสิบล้าน จากนั้นเงินในบัตรใบนี้ของเฉินโม่ ขนาดตัวเฉินโม่เองก็ยังไม่รู้ว่ามีเท่าไร
แต่ไม่รอให้หัวหน้าหลิว และคนอื่น ตั้งสติจากการตกใจได้ เสียงดังขึ้นเบาๆ “ใครกล้าสร้างความวุ่นวายที่นี่ กล้าดียังไงไม่ทราบ!”
บทที่ 165