แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 162

บทที่ 162
“นั่นคือคุณลุงฉัน!” มู่หรงยานเอ๋อร์ชี้ไปยังชายวัยกลางคน ที่กำลังยืนคุยกับคนอื่น แล้วพูดเบาๆ
เฉินโม่รู้ว่าเบื้องหลังของมู่หรงยานเอ๋อร์ไม่ธรรมดา คุณลุงของเธอก็ไม่ใช่คนทั่วไปเช่นกัน มาร่วมงานประมูลใต้ดินที่นี่ ก็ไม่แปลก
“ทำไมนายออกจากอู่โจว มาที่นี่ล่ะ” มู่หรงยานเอ๋อร์มองเฉินโม่อย่างแปลกใจ แล้วถามขึ้น
เฉินโม่ไม่ได้พูดเป้าหมายที่แท้จริงของตัวเอง หัวเราะแล้วพูดว่า “ได้ยินว่าที่นี่ขายของดี เลยมาดูน่ะ”
มู่หรงยานเอ๋อร์นึกถึงฝีมืออันเก่งกาจของเฉินโม่ สีหน้าเข้าใจทันที “นายคงได้ยินว่าตอนนี้มียาวิเศษปรากฏขึ้นที่เขาหลิงอู่ จึงมาที่นี่ใช่ไหม แต่ถ้านายจะไปในเขาหลิงอู่ ต้องระวังนะ ฉันได้ยินคนแถวนี้พูดว่า ในนั้นมีอสูรกาย!”
“ไม่เป็นไร ฉันจะเข้าไปดู ถ้าเจออสูรกาย ฉันจะวิ่งหนีทันที” เฉินโม่ไม่อยากให้มู่หรงยานเอ๋อร์เป็นกังวล เลยหลอกเธอ
“เฉินโม่ ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่!”
ขณะนั้น มีเสียงเรียกดังขึ้นอีก
เฉินโม่กับมู่หรงยานเอ๋อร์หันไปพร้อมกัน ผู้หญิงคนหนึ่ง เดินตามชายวัยกลางคนเข้ามา
เมื่อเห็นคนที่มา เฉินโม่อดขมวดคิ้วไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้คือเจิ้งซิ่วลี่หัวหน้าห้องของเขา
จากที่เฉินโม่เข้าใจ แม้ครอบครัวเจิ้งซิ่วลี่เป็นเศรษฐีรวยเป็นสิบล้าน แต่ยังห่างชั้นกับตระกูลมู่หรงยานเอ๋อร์มาก ไม่น่าจะมาอยู่ที่งานประมูลใต้ดินแบบนี้
หลังจากตกใจเล็กน้อย แววตาที่เจิ้งซิ่วลี่มองเฉินโม่ ฉายแววเกลียดชัง วันนั้นตอนที่รับใบคะแนนสอบ เฉินโม่ไม่เพียงแต่จะด่าเธอ สุดท้ายยังใช้ตัวอย่างข้อสอบของโรงเรียนหวงกาง โจมตีคะแนนสอบที่เธอภาคภูมิใจอีกด้วย ทำให้ผู้หญิงที่มีความภาคภูมิใจ และโดนโอ๋จนเสียนิสัยอย่างเธอ มีความเกลียดชังอยู่ในใจ
แต่เจิ้งซิ่วลี่เห็นมู่หรงยานเอ๋อร์ ยืนข้างเฉินโม่อย่างงดงาม เธอตกใจเล็กน้อย แล้วเรียกออกมาว่า “มู่หรงยานเอ๋อร์ ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่เหมือนกันล่ะ”
หลังจากตกใจเล็กน้อย แววตาที่เจิ้งซิ่วลี่มองเฉินโม่ ฉายแววเกลียดชัง วันนั้นตอนที่รับใบคะแนนสอบ เฉินโม่ไม่เพียงแต่จะด่าเธอ สุดท้ายยังใช้ตัวอย่างข้อสอบของโรงเรียนหวงกาง โจมตีคะแนนสอบที่เธอภาคภูมิใจอีกด้วย ทำให้ผู้หญิงที่มีความภาคภูมิใจ และโดนโอ๋จนเสียนิสัยอย่างเธอ มีความเกลียดชังอยู่ในใจ
มู่หรงยานเอ๋อร์เป็นดาวโรงเรียนของโรงเรียนตี้ยีในอู่โจว เจิ้งซิ่วลี่รู้จักเธอ จึงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่มู่หรงยานเอ๋อร์อยู่ ม.6 ห้อง 2 เจิ้งซิ่วลี่อยู่ห้อง 6 มู่หรงยานเอ๋อร์จึงไม่รู้จักเจิ้งซิ่วลี่
“เธอคือ” มู่หรงยานเอ๋อร์มองเจิ้งซิ่วลี่ที่มีรอยยิ้มบางๆ ด้วยสีหน้าสงสัย
เจิ้งซิ่วลี่ยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันอยู่ห้อง 6 เธอไม่รู้จักฉันก็ไม่แปลก แต่ฉันรู้จักเธอ ดาวโรงเรียนมู่หรง!”
มู่หรงยานเอ๋อร์พยักหน้าอย่างเข้าใจ จากนั้นมองเฉินโม่ด้วยสายตาแปลกประหลาด แม้เจิ้งซิ่วลี่เป็นเพื่อนห้องเดียวกับเฉินโม่ แต่มู่หรงยานเอ๋อร์มองออกว่า เจิ้งซิ่วลี่ไม่เป็นมิตรกับเฉินโม่ อีกทั้งยังดูเป็นศัตรูกันมาก
เจิ้งซิ่วลี่ไม่สนใจมู่หรงยานเอ๋อร์ แต่มองเฉินโม่ ยิ้มเย็นชาแล้วพูดว่า “เฉินโม่ คงคิดไม่ถึงว่าจะเจอฉันที่นี่สินะ”
เฉินโม่พยักหน้า พูดอย่างราบเรียบว่า “ตกใจมาก นี่ไม่น่าใช่สถานที่ที่เธอจะมาได้”
เจิ้งซิ่วลี่หัวเราะอย่างได้ใจ “ดูเหมือนนายเข้าใจกฎที่นี่เป็นอย่างดี ใช่ เดิมทีฉันไม่มีคุณสมบัติเข้ามาที่นี่ แต่ฉันตามคุณลุงเข้ามา”
เห็นสีหน้าไม่เข้าใจของเฉินโม่ เจิ้งซิ่วลี่ยิ่งมีสีหน้าได้ใจ “เคยได้ยินว่านหาว กรุ๊ป ที่เมืองซาเหอไหม คุณลุงของฉันเป็นประธานว่านหาว!”
เฉินโม่ส่ายหน้า เขารู้จักเมืองซาเหอ ที่นี่เป็นเขตเมืองซาเหอ ส่วนว่านหาว กรุ๊ปอะไรนั่น เขาไม่เคยได้ยินจริงๆ และไม่ได้อยากฟังด้วย
มู่หรงยานเอ๋อร์อธิบายเสียงเบา “ว่านหาว กรุ๊ป มีชื่อเสียงในเมืองซาเหอมาก ทรัพย์สินเกินร้อยล้าน เป็นธุรกิจยักษ์ใหญ่ของเมืองซาเหอ”
ขณะนั้น ชายวัยกลางคนที่เดินผ่านเฉินโม่ ได้ยินคำพูดของเจิ้งซิ่วลี่ ถามอย่างตกใจทันที “ประธานว่านหาว กรุ๊ปเป็นคุณลุงของเธอเหรอ! เสียมารยาทแล้วๆ ไม่ทราบว่าประธานเจิ้งมาหรือยัง”
เจิ้งซิ่วลี่ชี้ไปยังชายวัยกลางคนที่อยู่ไม่ไกล ด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง แล้วพูดว่า “นู่น คุณลุงฉันอยู่นั่น”
บทที่ 161