ทุกคนรุมโจมตีและถอยกลับสลับกันไปมา
ชั่วพริบตา สัตว์ประหลาดก็ถูกล่อขึ้นมาบนฝั่ง
ทำให้เห็นสัตว์ประหลาดนั่นอย่างชัดเจน
ฟ่อ……
ทุกคนสูดหายใจเข้าอย่างเย็นยะเยือก
นี่คือสัตว์ประหลาดที่คล้ายกับจระเข้ เรียกว่าจระเข้เกล็ดทอง หางของมันยาวเจ็ดถึงแปดเมตร ทั้งลำตัวถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีทองซึ่งเปล่งประกายเมื่อแสงแดดส่อง แขนขาที่ใหญ่โตแต่ละข้างแข็งแรงเทียบเท่ากับเสาหิน ปากอ้าออกเผยให้เห็นซี่ฟันอันแหลมคม ภายในเต็มไปด้วยคราบเลือดและเศษเนื้อ
“อ๊า !”
บนฝั่ง มู่หรงยานเอ๋อร์มองเห็นจระเข้เกล็ดทองได้อย่างชัดเจน ใบหน้าของเธอก็ซีดเผือดด้วยความตกใจ
แม้แต่ซุนจิ้งไฉและเว่ยจื่อหยุน ลูกน้องของพวกเขาต่างก็พากันถอยออกมา พวกเขาไม่เคยเห็นสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาเช่นนี้มาก่อน
อย่างไรก็ตาม เหล่านักบู๊ก็ไม่ได้มีทีท่าหวาดกลัวนัก แม้ว่าสัตว์ประหลาดตรงหน้าจะดูดุร้าย แต่นักบู๊ที่ผ่านการท่องยุทธภพมาย่อมเคยพบเจออะไรมามากกว่านี้ ได้เห็นตัวเป็น ๆ ตอนนี้ยังรู้สึกดีมากกว่าก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำ
อู๋ไต้ซือตะโกนอีกครั้ง “โจมตี !”
เหล่านักบู๊ไม่ลังเล การโจมตีแรกคือเคล็ดลับที่ทรงประสิทธิภาพที่สุด บนฝั่งพวกเขาไม่มีอะไรต้องกลัวจระเข้เกล็ดทองนี้
โฮก !
จระเข้เกล็ดทองเดือดดาล มันปล่อยเสียงคำรามดังกึกก้อง แล้วเหวี่ยงหางไปยังกลุ่มคน
ปัง ปัง ปัง!
นักบู๊หลายคนที่ตั้งรับการโจมตีเพราะหลบเลี่ยงไม่ทัน ถูกกระแทกกระเด็นไปไกลหลายสิบเมตร อย่างไรก็ตาม จระเข้เกล็ดทองเองก็ไม่สู้ดีนัก มันโดนการโจมตีจนร้องคำราม เกล็ดสีทองหลุดออกมาถึงสองที่
“โจมตี !”
เมื่อเห็นว่าการโจมตีได้ผล เหล่านักบู๊ต่างก็รู้สึกตื่นเต้น จระเข้เกล็ดทองไม่เก่งกาจเกินกว่าพวกเขาจะรับมือ
จากนั้น การโจมตีละรอกที่สอง เหล่านักบู๊ที่ถูกฟาดกระเด็นไปก่อนหน้านี้ก็รีบเข้าร่วมกลุ่มต่อสู้ทันที บนฝั่ง ความแข็งแกร่งของจระเข้เกล็ดทองถูกลดทอนลงอย่างมาก
จระเข้เกล็ดทองเริ่มอ่อนแรง ไม่ช้าก็ถูกเหล่านักบู๊บุกทะลวงอย่างรวดเร็ว
ปัง ปัง…
เกิดเสียงเสียดสีกันของทองคำและเหล็กกล้า นักบู๊ผู้สำเร็จแดนในชั้นสมบูรณ์คนนั้นสอดดาบยาวของเขาเข้าไปในช่องท้องของจระเข้เกล็ดทอง
จระเข้เกล็ดทองคำรามขึ้นบนท้องฟ้า ดาบสีเลือดพุ่งออกมาจากช่องท้อง มันง้าวตบนักบู๊ด้วยอุ้งเท้า แต่นักบู๊ก็หลบหลีกได้ทัน
อู๋ไต้ซือดีใจอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่าฮ่า มันกำลังบาดเจ็บอยู่ จัดการมันต่อเลย !”
แม้จะปราศจากเสียงเตือน ทุกคนก็ไม่กล้ายั้งมือแม้แต่น้อย หลังจากการโจมตีหลายละรอก เพียงพริบตาเดียว ร่างของจระเข้เกล็ดทองก็เต็มไปด้วยบาดแผล ในขณะที่ฝั่งนักบู๊มีกลับเพียงสามสี่คนเท่านั้นที่ได้รับบาดเจ็บ
หากเป็นอย่างนี้อีกไม่นาน จระเข้เกล็ดทองต้องถูกจัดการลงแน่ !
มู่หรงยานเอ๋อร์มองไปยังจระเข้เกล็ดทองที่กำลังอ่อนแอ สีหน้าของเธอดูใจอ่อนลงเล็กน้อย “เฉินโม่ คนเหล่านั้นจะชนะใช่ไหม ?”
เฉินโม่พยักหน้า “ถ้าพวกเขาไม่ปล่อยให้จระเข้เกล็ดทองหนีกลับลงไปในน้ำได้ พวกเขาก็ชนะ” มู่หรงยานเอ๋อร์ถามด้วยความสงสัย “แล้วถ้าสัตว์ประหลาดนั่นหนีกลับลงไปได้ล่ะ ?”
เฉินโม่ส่ายหัว “นั่นก็บอกได้ยาก นักบู๊เหล่านี้ใช้พลังในน้ำได้ไม่ถึงหนึ่งในสิบด้วยซ้ำ”
ทันใดนั้น จระเข้เกล็ดทองที่หายใจรวยริน ก็โจมตีสวนกลับจนนักบู๊บางคนต้องล่าถอย ยอมเปิดโอกาสให้นักบู๊ที่เหลือสองสามคนทิ้งบาดแผลไว้บนร่าง และรีบหันกลับไปที่บึงน้ำอย่างรวดเร็ว
“แย่แล้ว มันกำลังจะหนี !”
“เร็วเข้า หยุดมันไว้ ! ถ้าปล่อยให้มันกลับลงไปในน้ำได้ ที่ทำมาก็สูญเปล่า !”
แต่ทว่า จระเข้เกล็ดทองพุ่งออกไปด้วยพละกำลังเต็มที่ อีกทั้งนักบู๊ส่วนใหญ่ถูกทำให้ต้องถอยออกไป เหลือเพียงนักบู๊ห้าหกคนเท่านั้นที่พอจะโจมตีได้
