บทที่ 240
คุณชายหวางพูดด้วยความตกใจ:”เขาเป็นพวกไร้ประโยชน์ชัดๆ สมัยนั้นฉันหลับตาสอบ ก็คงไม่ได้อันดับสุดท้ายอย่างแน่นอน!”
ฉือรุ่ยปิงหัวเราะออกมา:”คุณชายหวางมีสายตาที่เฉียบแหลมจริงๆ อันที่จริงคุณชายคนนี้มีฉายาว่าคนไร้ประโยชน์!”
“ฮ่าๆๆๆ……”
วัยรุ่นส่วนใหญ่หัวเราะทันที สายตาที่พวกเขามองเฉินโม่เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียบหยาม
เวินฉิงทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว เธอตะโกนทันที:”ฉือรุ่ยปิง พอได้แล้ว พวกเรามาที่นี่เพราะมีเรื่องสำคัญต้องมาทำ ไม่ใช่ให้คุณมาดูถูกเฉินโม่แบบนี้!”
ฉือรุ่ยปิงรีบเก็บรอยยิ้มของตัวเองทันที:”ใช่ๆ เลขาเวินพูดถูกแล้ว พวกเรามาที่นี่เพราะมีเรื่องสำคัญต้องทำ ฉันจะถามให้คุณตอนนี้เลย”
สีหน้าของเวินฉิงดีขึ้นมานิดหน่อยทันที เธอมองหน้าเฉินโม่ด้วยความกังวลใจ เมื่อเห็นสีหน้าเฉินโม่ปกติดี และมองเห็นเฉินโม่กำลังมองบริเวณรอบๆ ราวกับเขาไม่ได้ใส่ใจคำดูถูกของคนพวกนี้เลย
เวินฉิงถอนหายใจทันที:”ดูเหมือนเสี่ยวโม่จะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ ตอนนี้รู้จักคำว่าอดทนแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาคงชกต่อยกับคนพวกนั้นอย่างแน่นอน”
เฉินโม่ไม่ได้รู้จักอดทน แต่ไม่ได้สนใจคนพวกนี้ต่างหาก สำหรับตัวตลกอย่างพวกเขา เฉินโม่มีหลักการอยู่ข้อหนึ่ง เขาจะไม่พูดมาก ถ้าลงมือได้ก็ลงมือทันที
ฉือรุ่ยปิงก็สังเกตเห็นเฉินโม่แล้ว เขาพบว่าเฉินโม่ไม่ได้โกรธมากๆและอาละวาดอย่างที่เขาคาดการณ์เอาไว้เลย ดูเหมือนสีหน้าของเขานิ่งสงบมากๆ ราวกับเขาไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดดูถูกพวกนี้เลย
ฉือรุ่ยปิงรู้สึกโกรธมากๆ:”เด็กหนุ่ม ดูเหมือนคำดูถูกพวกนี้มันยังไม่พอ งั้นก็หาเรื่องตื่นเต้นให้เขาจะดีกว่า”
“ใช่แล้ว เพื่อนๆทุกท่าน อันที่จริงคนสวยเวินกับคุณชายเฉินมาที่นี่ในวันนี้ เพราะต้องหาเงินทุน ช่วงนี้เหม่ยหวากรุ๊ปเจอวิกฤตทางการเงิน ทำให้บริษัทขาดสภาพคล่องทางการเงิน ไม่ทราบว่าเพื่อนๆทุกคนพอจะช่วยเหลือเหม่ยหวากรุ๊ปได้ไหม?”ฉือรุ่ยปิงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง แต่สายตาเต็มไปด้วยความหยอกล้อ
คุณชายหวางหัวเราะอย่างเย็นชา:”คุณชายฉือ คุณตั้งใจหลอกพวกเรา เหม่ยหวากรุ๊ปมีคุณชายไร้ประโยชน์แบบนี้ ใครจะไปกล้าทำธุรกิจกับเหม่ยหวากรุ๊ป นี่เหมือนการเอาเงินโยนเข้ากองไฟชัดๆ?”
“ใช่แล้ว คุณชายฉือ ถึงแม้พวกเราจะสนิทกัน แต่คุณก็ไม่ควรหลอกพวกเราแบบนี้!”คุณชายหลิวทำสีหน้าไม่พอใจและมองหน้าเฉินโม่ทันที
เวินฉิงจ้องมองฉือรุ่ยปิงด้วยความโกรธ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาตั้งใจทำแบบนี้ เขาไม่ได้คิดที่จะช่วยเธอหาเงินทุนเลย
“เสี่ยวโม่ พวกเราไปตรงนั้นดีกว่า”เวินฉิงไม่อยากจะให้ฉือรุ่ยปิงช่วยเหลืออีกแล้ว เธอตั้งใจจะไปหาเงินทุนด้วยตัวเอง
ฉือรุ่ยปิงไม่ยอมให้เธอจากไปอยู่แล้ว เขารีบส่งสายตาให้วัยรุ่นพวกนั้นทันที คุณชายหลิวที่อยู่ใกล้เวินฉิงมากที่สุด เขารีบขวางทางเวินฉิงทันที
“หลีกทางไปซะ!”เวินฉิงตะโกนอย่างเย็นชา
คุณชายหลิวกอดสาวสวยคนหนึ่งที่เสื้อผ้าโชว์สะดืออยู่ เขามองเวินฉิงและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์:”จะรีบไปไหนเหรอ ถ้าคนสวยเวินยอมดื่มเหล้ากับฉันสักแก้ว บางทีฉันอาจจะทบทวนเรื่องทำธุรกิจกับเหม่ยหวากรุ๊ปก็ได้”
เวินฉิงไม่เชื่อคำพูดของคนเหล่านี้อยู่แล้ว ในขณะที่เธอกำลังจะตะโกนด่า จู่ๆเฉินโม่ที่อยู่ด้านหลังก็พูดอย่างเย็นชาทันที
“ถ้าคุณกล้าพูดอีกหนึ่งประโยค ฉันจะฆ่าคุณเดี๋ยวนี้เลย!”
การดูถูกเฉินโม่ บางทีเขาอาจจะไม่ใส่ใจอยู่แล้ว แต่ถ้าใครกล้ารังแกหรือคิดไม่ดีกับเวินฉิง ถึงแม้ต้องฆ่าคนในตัวเมือง เฉินโม่ก็ไม่ลังเลอยู่แล้ว
มองเห็นสายตาอันเย็นชาของเฉินโม่ ทำให้คุณชายหลิวตกใจทันที เขาเดินถอยหลังหนึ่งก้าวโดนไม่รู้ตัว เขารู้สึกว่าเฉินโม่ในเวลานี้ได้เปลี่ยนเป็นสัตว์ร้ายที่สามารถกินคนได้ทุกเมื่อ
หลังจากเขาได้สติคืนมา เขาก็โกรธมากๆ:”แม่งเอ๊ย ฉันโดนคุณชายไร้ประโยชน์ข่มขู่จนรู้สึกหวาดกลัวได้ยังไง ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ฉันคงขายขี้หน้ามากๆและคงอยู่ในสังคมลูกคนรวยไม่ได้อีกแล้ว!”
