บทที่ 257
เมื่อเห็นคนอื่นเข้าไปประจบประแจงคุณชายว่าน คุณชายหลิวก็เร่งรีบ จ้องไปยังเฉินโม่อย่างชั่วร้าย “ไอ้เด็กเวร ฉันจะไปคารวะท่านคุณชายว่านสักหน่อย เดี๋ยวอีกสักพักฉันค่อยกลับมาคิดบัญชีกับแกทีหลัง !”
คุณชายหลิวพาคนออกไป เฉินโม่และคนอื่น ๆ อีกสามคน ในที่สุดก็กลับคืนสู่ความสงบ
เฉินซงจื่อจ้องไปที่แผ่นหลังของคุณชายหลิว พลางกระซิบข้างหูของเฉินโม่ว่า “ไต้ซือ เมื่อสักครู่ทำไมถึงห้ามผมสั่งสอนมันล่ะ ?”
เฉินโม่ตอบอย่างราบเรียบไปว่า “แค่บทบาทเล็ก ๆ ไม่ควรค่าให้กล่าวถึง วันนี้ที่นี่เต็มไปด้วยเหล่าคนที่มีชื่อเสียงมากมายในฮ่านหยาง คนของรัฐบาลเองก็ไม่น้อย ถ้าไม่ถึงที่สุดจริง ๆ อย่าก่อปัญหา ฉันไม่อยากสร้างความระแคะระคายให้กับรัฐบาล ดีที่สุดเลยคือใช้วิธีการของโลกมนุษย์แก้ปัญหา”
เฉินซงจื่อโค้งคำนับ “ศิษย์เข้าใจแล้ว !”
ว่านฉางหรูทักทายผู้คนตลอดทาง ค่อย ๆ เดินไปหยุดยืนอยู่ตรงกลางห้องโถง
ขณะนั้นเอง บนเวทีหญิงสาวพิธีกรที่รอคอยเวลานี้มาอย่างยาวนาน ก็หยิบไมค์ขึ้นมาประกาศเสียงดัง “ขอเชิญทุกท่านปรบมืออย่างอบอุ่น ต้อนรับท่านประธานกว่างฮ่านกรุ๊ป คุณว่านฉางหรู ยินดีต้อนรับ !”
แปะ ๆ ๆ
เสียงปรบมือดังสนั่นยาวนาน !
วันนี้มีเหล่าคนดังมามากมายกว่าร้อยคน แต่พิธีกรกลับไม่ได้กล่าวต้อนรับให้เลย มีเพียงว่านฉางหรูเท่านั้น เห็นได้ชัดเลยว่าผู้จัดงานให้ความสำคัญกับว่านฉางหรูมากแค่ไหน
ว่านฉางหรูใบหน้ายิ้มแย้มดูเมตตา ยกมือขึ้น เป็นสัญญาณให้ทุกคนเงียบลง
เสียงปรบมือหยุดลง ทุกคนต่างก็ทำตามและมองไปยังว่านฉางหรู รอคอยคำพูดจากเขา
นี่คืออำนาจจากคนที่รวยที่สุดในฮ่านหยาง เพียงแค่คน ๆ เดียว แต่ควบคุมทั้งพื้นที่เอาไว้ !
“นี่คือการประชุมสูงสุดประจำปีในฮ่านหยาง ทุกคนที่ได้รับเชิญมาในวันนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นหัวกะทิจากทุกสาขาอาชีพ คือผู้ที่คอยแบกรับสภาพเศรษฐกิจในฮ่านหยางเอาไว้ ด้วยเหตุผลต่าง ๆ นี้ควรจะเป็นผมมากกว่าที่จะต้องพูดขอบคุณแก่พวกท่านทุกคน !”
พูดจบ ว่านฉางหรูก็แสดงความเคารพต่อทุกคน
แปะ ๆ ๆ เสียงปรบมือสรรเสริญดังขึ้นอีกครั้ง !
ว่านฉางหรูยกมือขึ้นอีกครั้ง และพูดว่า “การประชุมสูงสุดในวันนี้เป็นงานประชุมของทุกคน ไม่ใช่งานประชุมของว่านฉางหรู ทุกท่านสามารถพูดคุยในสิ่งที่ต้องการได้อย่างเต็มที่ !”
จากนั้น ว่านฉางหรูก็เดินตรงไปยังโต๊ะตัวหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ
เมื่อเห็นว่าว่านฉางหรูนั่งที่แล้ว ก็มีคนเดินออกมาด้านหน้า ทำความเคารพทุกคนด้วยความนอบน้อมทันที “ขอแสดงความนับคือท่านประธานว่านผู้โด่งดัง ยี่ฮ่าวกรุ๊ปแห่งหรู่เหอขอกล่าวสวัสดี !”
“สหายหวางไม่ต้องเกรงใจ เชิญนั่งลง !”
“ครับ !”
ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความดีใจ จากนั้นจึงนั่งลงอย่างนอบน้อม
“ท่านประธานว่าน ไม่เจอกันแป๊บเดียวก็ดูเด็กลงอีกแล้ว !” ชายแก่พุงย้วยคนหนึ่งเดินเข้ามา ประสานมือทำความเคารพด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“พี่หลิว ได้ยินมาว่าไม่กี่วันก่อนหน้านี้ป่วยนี่นา ดูสีหน้าดีขึ้นมาเยอะแล้วนะเนี่ย !” ว่านฉางหรูพูดอย่างยิ้มแย้ม
“สาธุแล้วกัน การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี ยังใช้ชีวิตอยู่ได้อีกหลายปีแล้วล่ะ” ชายแก่คนนี้ดูเหมือนว่าจะสนิทกับว่านฉางหรู นั่งลงในตำแหน่งข้าง ๆ กับว่านฉางหรูทันที
“บริษัทซินซินในหลงฮั่ว ซุนเคอ ขอคารวะท่านประธานว่าน”
“บริษัทฝูว่างในหนานหลิง เหวินลี่ ขอคารวะท่านประธานว่าน”
“เชิญนั่งครับ” ว่านฉางหรูพูดพร้อมรอยยิ้ม
แม้จะบอกว่าเป็นงานประชุมของทุกคน แต่เพียงแค่ว่านฉางหรูนั่งลง จุดนั้นก็กลายเป็นจุดสนใจในประชุมทันที ทุก ๆ คนต่างก็จับจ้องไปที่เขา รอที่จะได้เข้าไปคารวะ
แต่ว่า การเข้ามาพบปะว่านฉางหรูในครั้งนี้เองก็เป็นที่น่าจับตา คนกลุ่มแรกที่เข้ามาล้วนเป็นผู้ที่มีพลังอำนาจอยู่ในระดับใหญ่โต หรือไม่ก็เป็นคนที่เคยมีความสัมพันธ์กับว่านฉางหรูมาก่อน หรือว่าเคยรู้จักกับเขามาก่อน
ส่วนคนอื่น ๆ ก็ไม่มีใครกล้าผลีผ่ามออกมาพูดคุย ถ้าหากว่านฉางหรูไม่ให้เกียรติด้วย ก็จะกลายเป็นตัวตลกของการประชุมสูงสุดในครั้งนี้แทน ต้องอับอายขายขี้หน้าไปจนถึงต้นวงศ์ตระกูล
เมื่อมองไปยังว่านฉางหรูที่คุยไปหัวเราะไป แววตาของเฉินโม่ก็เย็นชาลง แม้ว่าในตอนนี้ตระกูลว่านจะไม่ได้มีปัญหากับเหม่ยหวากรุ๊ป ถึงขนาดว่าไม่ได้มีการร่วมธุรกิจอะไรกันด้วยเลยก็ตาม แต่ว่าเฉินโม่กลับรู้ว่าในอนาคตตระกูลว่านจะจัดการกับเหม่ยหวากรุ๊ปอย่างไร
