แดนนิรมิตเทพ บทที่ 430
ซุนเฟยเยว่กล่าวว่า “ตอนนี้ไม่มี แต่ไม่ได้หมายความว่าต่อไปจะไม่มี เพื่อการแข่งขันทางธุรกิจ เหม่ยหวา กรุ๊ปไม่ลังเลที่จะใช้รักษาทุกโรคมาโฆษณาชวนเชื่อ ผมในฐานะที่เป็นเจ้าหน้าที่คนหนึ่งของสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา จะไม่ยอมให้มีคนเดินวิถีทางที่ไม่ชอบธรรมแบบนี้อย่างเด็ดขาด!”
ซุนเฟยเยว่ก็เลียนแบบเหมือนกับท่านถัง ท่าทีชอบธรรมทั่วหน้า วางทีท่าของการทำเพื่อประชาชนและประเทศชาติออกมา
น่าเสียดายที่ใบหน้าอ้วนท้วนมันเยิ้มนั้นของเขา ดูแล้วมีความรู้สึกสับปลับอยู่บ้าง ต้องการที่จะเลียนแบบท่านถัง ก็แค่หลับหูหลับตาเลียนแบบเท่านั้นเอง
ท่านถังด่าทอว่า “ไร้สาระ อะไรที่เรียกว่าไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีในภายหน้า! คุณในฐานะรองผู้แนวยการอย. กลับใช้ข้ออ้างที่หรือว่าไม่มีประเภทนี้มาจัดการปัญหา คุณคู่ควรกับตัวอักษรใหญ่ห้าตัวด้านหลังคุณไหม?”
สายตาของทุกคน อดที่จะจ้องมองไปที่กำแพงด้านหลังซุนเฟยเยว่ไม่ได้ ด้านบนกระดาษขาวตัวอักษรสีดำ ที่ใส่ในกรอบสีดำห้าตัวอักษรใหญ่ว่าทำเพื่อประชาชน โดยที่กินพื้นที่เป็นครึ่งของผนัง และสะดุดตาอย่างไร้ที่เปรียบ
หลี่ซู่เฟินกับเวินฉิงและคนอื่นๆ มองซุนเฟยเยว่อย่างเย็นชาด้วยความดูถูกเหยียดหยามทั่วใบหน้า
แม้แต่พวกสามคนของว่านฉางหรู ก็อดที่จะมองออกไปทางอื่นไม่ได้ ราวกับว่าต้องการรักษาระยะห่างกับซุนเฟยเยว่
ข้างหลังเขาคือตัวอักษรใหญ่ห้าตัว “ทำเพื่อประชาชน” แต่สิ่งที่ทำกลับตรงกันข้าม นี่ช่างทิ่มแทงมากเพียงใดกัน!
“มีคำกล่าวว่าไม่กลัวสิ่งที่คาดคิดไว้ แต่กลัวสิ่งที่ไม่ได้คาดคิด คุณในฐานะประธานของแพทยสมาคมแห่งหัวเซี่ย จะต้องรู้แจ้งถึงอันตรายร้ายแรงของการรักษาโรคที่ไม่มีใบอนุญาตมากกว่าผมสินะ! วิธีการชั่วร้ายเพื่อการแข่งขันทางธุรกิจแบบนี้ ผมจะต้องยืนหยัดที่จะหยุดยั้งอย่างแน่นอน !”
“มีคำกล่าวว่าไม่กลัวสิ่งที่คาดคิดไว้ แต่กลัวสิ่งที่ไม่ได้คาดคิด คุณในฐานะประธานของแพทยสมาคมแห่งหัวเซี่ย จะต้องรู้แจ้งถึงอันตรายร้ายแรงของการรักษาโรคที่ไม่มีใบอนุญาตมากกว่าผมสินะ! วิธีการชั่วร้ายเพื่อการแข่งขันทางธุรกิจแบบนี้ ผมจะต้องยืนหยัดหยุดยั้งอย่างแน่นอน!”
หลี่ซู่เฟินและคนอื่นๆมองดูซุนเฟยเยว่ด้วยสายตาที่รังเกียจยิ่งกว่าเดิม คนๆนี้ต้องไร้ยางอายถึงขนาดไหน ถึงได้พูดถึงการใช้ตำแหน่งอำนาจของตัวเองผิดต่อประชาชนและผิดต่อประเทศชาติแบบนี้!
อย่างไรก็ตามการโต้แย้งของซุนเฟยเยว่ในครั้งนี้ ก็ช่างเยี่ยมยอดนัก ใช้ฐานะของท่านถังมาหาเรื่อง พูดถึงประเด็นการทำร้ายโดยตรง
ทุกคนคิดว่า คราวนี้ท่านถังน่าจะถอยสินะ?
แต่ว่า จู่ๆท่านถังก็ตะโกนอย่างโกรธเคือง ดูเหมือนว่าจะขุ่นเคืองมากกว่าเมื่อครู่นี้อีก “คุณคิดว่าผมถังมู่หวาเหมือนกับผู้เชี่ยวชาญและศาสตราจารย์ที่คร่ำครึเหล่านั้นหรือ? เรื่องอะไรก็อาศัยใบอนุญาตฉบับหนึ่งมาพูด!”
“หอเซียงหม่านเปิดตัวส่วนผสมอาหารที่สามารถรักษาดูแลสุขภาพครบด้านออกมา รักษาอาการเมื่อยหล้าให้คนจำนวนมากจนหายดี แม้แต่ผมก็ได้รับประโยชน์ไปด้วย คุณกลับใช้อำนาจในตำแหน่งปิดหอเซียงหม่านที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนทั่วไป คิดว่าผมไม่รู้แน่ชัดว่าคุณแสร้งทำเพื่อส่วนรวมแต่เพื่อส่วนตนหรือ!”
“ถ้าหากตามที่คุณกล่าวแบบนี้ งั้นก็แสดงว่าเปี่ยนเชวี่ยฮว่าถัวก็ไม่มีใบอนุญาตแพทย์? พวกเขาก็ต้องสงสัยว่ารักษาโรคโดยไม่มีใบอนุญาตใช่หรือเปล่า? ถ้าหากว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ คุณก็เตรียมที่จะจับกุมพวกเขาด้วยใช่หรือไม่!”
ดวงตาของหลี่ซู่เฟินเป็นประกาย ในใจแอบส่งเสียงเชียร์ท่านถัง “การโต้แย้งนี้ช่างงดงามนัก!”
ฮว่าถัวเปี่ยนเชวี่ยนั่นคือนักปราชญ์แห่งหัวเซี่ย แม้ว่าซุนเฟยเยว่จะดูหมิ่นนักปราชญ์ทั้งสองท่านอยู่ในใจอย่างไร ก็ไม่กล้าที่จะแสดงออกมาอย่างเปิดเผย
ซุนเฟยเยว่พูดอย่างเย็นชาว่า “คุณถัง คุณใช้คนสมัยโบราณมาทำการเปรียบเทียบ เห็นได้ชัดว่าหาเรื่องแบบไม่มีเหตุผล อีกทั้งในเวลานั้นก็ไม่มีใบอนุญาตแพทย์ แล้วจะสามารถพูดรวมกับสถานการณ์ของหอเซียงหม่านได้อย่างไร?”
ท่านถังไม่ยอมถอยเลยแม้แต่น้อย แล้วกล่าวด้วยความโมโหว่า “งั้นคุณบอกผมซิ หอเซียงหม่านเปิดตัวส่วนผสมในการดูแลสุขภาพ รักษาโรคเรื้อรังของคนนับไม่ถ้วนให้หาย ทำไมมาถึงที่คุณนี่ถึงได้กลายเป็นวิถีทางไม่ชอบธรรมไปได้?”
ซุนเฟยเยว่กล่าวแบบตาต่อตา ฟันต่อฟันว่า “หอเซียงหม่านเป็นเพียงอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม เพื่อการแข่งขันทางธุรกิจกลับใช้รักษาทุกโรคมาเป็นคำโฆษณาหลอกลวง ภายใต้สถานการณ์ที่ยังไม่ได้ผ่านการตรวจสอบขององค์กรที่มีอำนาจ ก็เปิดตัวส่วนผสมอาหารตัวยาทางการแพทย์ที่มีอันตรายออกมา นี่ไม่ใช่วิถีทางที่ไม่ชอบธรรมคืออะไร!”
ท่านถังเบิกตากว้าง แล้วตะโกนด้วยใบหน้าชอบธรรมว่า “อันตรายที่คุณบอกผมมองไม่เห็น ผมรู้เพียงแค่ว่าส่วนผสมอาหารของหอเซียงหม่านเป็นประโยชน์ต่อทุกคน ผมไม่สนใจว่ามันจะได้รับการตรวจสอบด้วยอำนาจที่คุณว่าหรือเปล่า ผมรู้เพียงแค่ที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนก็คือวิถีทางที่ถูกต้อง!”
