แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 449

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 449
เฉินโม่ลืมตาขึ้นอย่างเอือมระอา สีหน้าค่อนข้างเย็นชา “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

ผู้หญิงคนนั้นชี้ไปยังที่นั่งฝั่งตรงข้าม แล้วพูดด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง “นายเปลี่ยนที่นั่งกับพี่ชายฉันหน่อย นายไปนั่งตรงนั้น ฉันจะนั่งกับพี่ชายฉัน”

น้ำเสียงของผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนเป็นเจ้านาย เหมือนกับว่าให้เปลี่ยนที่นั่งเป็นฉัน เพราะฉันให้เกียรตินาย

เฉินโม่โมโหจนเกือบหัวเราะออกมา จะไปขอให้คนอื่นเปลี่ยนที่นั่งมันก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่คุณเสียมารยาทแบบนี้ คิดถึงความรู้สึกของคนอื่นบ้างหรือเปล่า?

ไม่รู้ว่านี่เป็นลูกสาวบ้านไหนที่ถูกตามใจจนเสียคน

ถ้าหากว่าผู้หญิงคนนี้พูดจาดีหน่อย จะเปลี่ยนที่ให้ก็ได้ อย่างไรเสียเฉินโม่ก็มาแค่คนเดียว พวกเขาสองพี่น้องจะนั่งด้วยกัน ก็ยังพอที่จะช่วยให้ได้

แต่ผู้หญิงคนนี้มีท่าทางแบบนี้ ต่อให้เฉินโม่อยากจะแลกที่นั่งกับเธอ แต่ตอนนี้ไม่ให้แล้ว

“ตั๋วของผมเขียนไว้ว่าให้นั่งตรงนี้ ทำไมผมต้องเปลี่ยน?” เฉินโม่ถามกลับ

ผู้หญิงคนนั้นกลับหัวเราะประชดว่า “นายมาคนเดียว ฉันมากับพี่ชายสองคน พวกเราจะนั่งด้วยกัน นายกต้องแลกกับฉันสิ”

ผู้หญิงคนนั้นมีสีหน้าว่าตนเองพูดมีเหตุผลสายตาที่มองเฉินโม่เหมือนพูดในใจ “โง่หรือไง!เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้หรือไง!”

เฉินโม่พยักหน้าอย่างจริงจัง “คุณพูดมาเหมือนจะมีเหตุผล”

ผู้หญิงคนนั้นก็พูดอย่างได้ใจว่า “คำพูดของฉัน มีเหตุผลตลอดแหละ เร็วๆหน่อย รถจะออกแล้ว”

เฉินโม่มีสายตาที่ค่อนข้างเย็นชา มุมปากก็เบ้ๆ “แต่ผมไม่ได้อยากเปลี่ยนที่นั่งนะ ผมชอบตรงนี้มาก”

ผู้หญิงคนนั้นก็หน้าชา ส่งเสียงไม่พอใจว่า “นายจะชอบก็เรื่องของนาย ฉันไม่ชอบนั่งกับนาย”

พูดจบ เธอก็กอดอก ท่าทางจะหาเรื่อง

เฉินโม่พูดนิ่งๆ ว่า “อย่างนั้นผมนั่งที่ตำแหน่งของผม มันไปเกี่ยวอะไรกับคุณ? จะนั่งหรือไม่นั่งก็แล้วแต่คุณ!”

พูดจบ เฉินโม่ก็กอดอก หลับตาต่อไป

“นี่นาย……” ผู้หญิงคนนั้นหัวร้อน เหมือนกับตนเองได้รับความไม่เป็นธรรมอย่างมาก กระทืบเท้าอย่างแรง แล้วพูดกับหนุ่มข้างๆ ว่า “พี่คะ ดูสิ น่าโมโหมากเลย ไปสั่งสอนเขาให้หนูหน่อย!”

หนุ่มน้อยสวมชุดสูทก็มองเฉินโม่ สีหน้าเย็นชา สายตาเผยความร้ายๆ ออกมา แต่พอเขามองไปรอบๆ ก็พบว่ามีคนมองพวกเขาอยู่ไม่น้อย สายตาร้ายๆ นั้นก็หายไป

ยิ้มออกมาเบาๆ หนุ่มน้อยก็ตบไหล่เด็กผู้หญิงคนนั้น แล้วพูดปลอบว่า “ช่างเถอะน้องพี่ เขาไม่อยากสลับที่ ก็เป็นสิทธิ์ของเขา เราจะไปบังคับไม่ได้”

“เดี๋ยวนี้คนบางคนภายนอกดูธรรมะธัมโม จริงๆ แล้วในใจก็อยากจะนั่งกับสาวสวยๆ เธอมานั่งเบาะพี่ เดี๋ยวพี่นั่งตรงนี้เอง พวกเราจะไม่ให้คนพวกนั้นได้สมดั่งใจหรอก”

คำพูดของหนุ่มคนนั้น ได้ผลอย่างมาก ผู้โดยสารที่คิดว่าเด็กผู้หญิงคนนี้นิสัยเสีย สายตาที่มองเฉินโม่ ก็เริ่มมีความดูถูกขึ้นมา รู้สึกว่าท่าทางของเฉินโม่เมื่อครู่นี้ ทำไปเพราะตั้งใจดึงดูดผู้หญิง แกล้งทำขึ้นมา จริงๆแล้วในใจคือคิดลามก

ส่วนพวกวัยรุ่นที่สายตาร้อนผ่านทั้งหลาย ก็ยิ่งอยากจะทวงความยุติธรรมให้กับเด็กผู้หญิง

“พี่ชายท่านนี้พูดได้ถูกต้อง คนบางคนนะ ภายนอกอีกแบบ เบื้องหลังอีกแบบ เห็นสาวสวยก็ไปไม่เป็น น้องสาว ถ้าไม่รังเกียจ ก็มานั่งที่ผม เดี๋ยวผมสลับที่ให้ ทางผมก็ริมหน้าต่างเหมือนกัน”

“พวกเธอสองพี่น้องมานั่งที่นี่เถอะ ผมสลับที่นั่งให้” ลุงคนหนึ่งข้างๆ ลุกขึ้นพูด

“ขอบคุณครับ!” หนุ่มน้อยแสดงความขอบคุณอย่างมีมารยาท

ลุงก็มานั่งข้างๆ เฉินโม่ มองดูเฉินโม่ สีหน้าก็ภูมิใจ เหมือนตนเองได้เป็นวีรบุรุษ ได้ทำลายแผนชั่วของเฉินโม่

เด็กผู้หญิงคนนั้นก็เหลือบมองเฉินโม่ ส่งเสียงไม่พอใจอย่างเย่อหยิ่ง สีหน้าได้ใจ