แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 523

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 523
ทุกคนรู้สึกตกใจ

“นี่คือลูกสาวของกงซุนจั่วเสวียน! เธอตายตอนอายุหกขวบไม่ใช่เหรอ?”

“ดูเหมือนว่าพวกเราจะถูกตระกูลกงซุนหลอกแล้ว ลูกสาวของกงซุนจั่วเสวียนยังไม่ตาย แต่ถูกยอดฝีมือพาตัวไป”

ตอนนี้ทุกคนเข้าใจแล้ว พวกเขาแอบด่ากงซุนจั่วเสวียนว่าเป็นคนเจ้าเล่ห์ ที่แท้กงซุนจื่อยิงถึงจะเป็นที่พึ่งพาอาศัยใหญ่ที่สุดของกงซุนจั่วเสวียน

สีหน้าของอานซื่อเฉิงเปลี่ยนเป็นจริงจัง และถามเบา ๆ “ท่านหลิ่ว ท่านสามารถจัดการสองคนนี้ได้ไหม?”

สีหน้าของชายชราแขนเดียวแย่เช่นกัน เขาอยู่ระดับแดนในชั้นรู้ความเท่านั้น กงซุนจื่อยิงที่อยู่ตรงหน้าก็อยู่ระดับแดนในชั้นรู้ความเหมือนกัน แต่เขาไม่รู้ความแข็งแกร่งของชายชราที่อยู่ข้างเธอ ซึ่งระดับของเขาต้องสูงกว่ากงซุนจื่อยิงแน่นอน

“คุณอาน สาวน้อยคนนี้ไม่มีอะไรต้องกังวล แต่ผมไม่สามารถมองเห็นความแข็งแกร่งของชายชราที่อยู่ข้างเธอได้ เห็นได้ชัดว่าพลังบำเพ็ญของเขาสูงกว่าผมมาก! คุณต้องวางแผนเสียแต่เนิ่น ๆ”

อานซื่อเฉิงขมวดคิ้วจนแน่น แล้วมองชายชราที่สีหน้าเฉยเมยที่ยืนอยู่ข้างกงซุนจื่อยิง

กงซุนจั่วเสวียนมองอานซื่อเฉิงและกล่วเยาะเย้ยด้วยความลำพองใจ “น้องอาน คุณคิดว่าถ้าผมไม่มีไพ่ตาย แล้วผมจะกล้าไปแก้แค้นเฉินไต้ซือที่อยู่เบื้องหลังน้ำชีวิตเหรอ? ผมกงซุนจั่วเสวียนไม่ประมาทขนาดนั้นหรอก และผมกงซุนจั่วเสวียนจะไม่ได้ในเรื่องที่ไม่มั่นใจเด็ดขาด!”

กงซุนจื่อยิงกล่าวเยาะเย้ย “คุณพ่อ จะไปเสียเวลากับเขาทำไม? หนูเรียนสำเร็จกลับมาคราวนี้ กำลังปวดหัวเพราะหาคนซ้อมมือไม่ได้ วันนี้ใช้เขาเป็นบันไดสู่ความก้าวหน้าบนเส้นทางฝึกบู๊ของหนูดีกว่า!”

หลังจากกงซุนจื่อยิงกล่าวจบ เธอขยับร่างกาย แล้วปล่อยพลังฝ่ามือไปทางชายชราแขนเดียวทันที

“หยิ่งผยอง!”

คนที่ชายชราแขนเดียวกลัวคืออาจารย์อาของกงซุนจื่อยิง ตอนนี้เขาไม่สนใจกงซุนจื่อยิง แล้วปล่อยพลังฝ่ามือออกไปเช่นกัน

ปัง!

พวกเขาสองคนปะทะกันอย่างดุเดือด ต่างก็ถอยไปหลายก้าว และกงซุนจื่อยิงก็ไม่ได้ตกเป็นเบี้ยล่าง

“สู้ต่อ!”

เมื่อกงซุนจื่อยิงเห็นเช่นนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะคันไม้คันมือ ชุดยาวสีชมพูของเธอเคลื่อนไหวแถมยังมีกลิ่นหอม จากนั้นหมัดหนึ่งก็เร็วกว่าหมัดหนึ่ง

ชายชราแขนเดียวไม่กล้าประมาท ต่อสู้กับอีกฝ่ายด้วยความระมัดระวัง ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะอายุน้อย แต่แค่มองก็รู้ว่ามาจากสำนักใหญ่ ไม่ใช่คนที่ไร้สำนักอย่างเขาสามารถเทียบได้

และเนื่องจากกงซุนจื่อยิงอายุน้อย หลังจากการต่อสู้ผ่านไปสามสิบกว่ากระบวนท่าแล้ว เธอถูกพลังหมัดของชายชราแขนเดียวชกไปที่ไหล่ จนถอยโซเซไปข้างหลัง

กงซุนจั่วเสวียนถามด้วยความเป็นห่วง “ยิงเอ๋อร์ ลูกไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ไม่เป็นไรค่ะ ชายชราคนนี้เก่งไม่น้อย อาจารย์อา ต้องรบกวนท่านลงมือเองแล้ว!” กงซุนจื่อยิงประสานมือทั้งสองแล้วโค้งคำนับให้ชายชรา

ชายชราคนนั้นพยักหน้า มองชายชราแขนเดียวด้วยสีหน้าเหยียดหยาม “แกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันหรอก ถ้ายอมรับความพ่ายแพ้ตอนนี้ ฉันสามารถไว้ชีวิตแกได้!”

หลังจากกล่าวจบ พลังที่ทรงพลังปะทุออกมาร่างกายของชายชราคนนั้น

สีหน้าของชายชราแขนเดียวเต็มไปด้วยความตกใจ “แดนในชั้นสูงสุด!”

ถึงแม้ว่าอานซื่อเฉิงไม่รู้ความหมายของแดนในชั้นสูงสุด แต่เมื่อมองท่าทางที่หวาดกลัวของชายชราแขนเดียวแล้ว ทำให้เขารู้ว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่าชายชราแขนเดียวอย่างแน่นอน

“ท่านหลิ่ว คุณไปจากที่นี่เถอะ ไม่ต้องสนใจผม” อานซื่อเฉิงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดและกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

ความรู้สึกผิดปรากฏบนใบหน้าของชายชราแขนเดียว “คุณอาน อีกฝ่ายแข็งแกร่งมาก เกรงว่าผมจะไม่สามารถรับได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว คุณ….”

อานซื่อเฉิงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผมเข้าใจ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่และเสียสละโดยไม่จำเป็น เป้าหมายของตระกูลกงซุนคือผม พวกเขาคงไม่ทำให้คุณลำบากใจ!”

ชายชราแขนเดียวยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก “คุณอาน พวกเราประนีประนอมดีไหม?”

อานซื่อเฉิงหัวเราะและกล่าวว่า “ถึงแม้ว่าพวกเราจะประนีประนอม แต่กงซุนจั่วเสวียนอาจไม่ปล่อยผม และผมอานซื่อเฉิงไม่เคยถูกคนอื่นข่มขู่มาก่อน แม้ว่าเขาจะฆ่าผมตาย อย่างมากที่สุดตระกูลอานก็แค่เปลี่ยนผู้นำตระกูลคนใหม่เท่านั้น เขาอย่าคิดว่าจะได้ผลประโยชน์จากตระกูลอาน!”

กงซุนจั่วเสวียนหัวเราะออกมาทันทีและกล่าวว่า “อานซื่อเฉิง หลังจากได้ยินสิ่งที่คุณพูดแล้ว ทำให้ผมไม่อยากฆ่าคุณแล้ว ถ้าผมคุมขังคุณเพื่อข่มขู่ตระกูลอาน คุณคิดว่าพวกเขาจะทำอย่างไร?”

สีหน้าของอานซื่อเฉิงเปลี่ยนไป และตะโกนด้วยความโมโห “กงซุนจั่วเสวียน อย่าเป็นคนที่เลวทรามต่ำช้าจนเกินไป เพราะไม่ช้าก็เร็วกรรมมันจะตามสนองคุณ!”

บทที่ 522

บทที่ 524