แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 611

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 611
บูม!

แสงสีขาวและสีแดงราวกับดวงอาทิตย์ แล้วยังมีเปลวเพลิง ตกลงไปที่ประตูคฤหาสน์

ประตูเหล็กที่แข็งแกร่งถูกเอียนชิงเฉิงฟันแตกละเอียดด้วยกระบี่เดียว

ใบหน้าที่สวยงามของเอียนชิงเฉิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เธอโค้งคำนับเฉินโม่ “มีกระบี่เล่มนี้ ฉันสามารถแสดงพลังของหงส์รำลอยฟ้าได้มากกว่าเดิมเป็นสิบเท่า!”

“ขอบคุณสำหรับของขวัญที่อาจารย์มอบให้!”

เฉินโม่กล่าวด้วยสีหน้าราบเรียบ “ไม่จำเป็นต้องพิธีรีตอง ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเธอไม่เพียงพอที่จะแสดงพลังของกระบี่หงส์ร้องออกมาได้ เมื่อเธอกลายเป็นปรมาจารย์แล้ว ก็จะสามารถแสดงพลังหนึ่งในห้าของกระบี่หงส์ร้องออกมาได้”

“ตอนนี้ เธอสามารถฝึกเพลงกระบี่หงส์ฟ้าได้อย่างเต็มที่แล้ว”

“ค่ะ!” เอียนชิงเฉิงโค้งคำนับ

หลังจากเอียนชิงเฉิงออกไป เฉินโม่เริ่มหลับตาและฝึกพลังบำเพ็ญต่อ

“หลังจากหลอมกระบี่แล้ว ผมใช้พลังทิพย์ในร่างกายไปเกือบหมด เดิมพลังทิพย์ที่ผสมกันกลายเป็นบริสุทธิ์มากขึ้น กระทั่งได้ประโยชน์มากกว่าการต่อสู้เสียอีก”

ประมาณบ่ายสาม เฉินโม่ยังคงนั่งฝึกอยู่บนดาดฟ้า หวางลี่โทรมาและบอกเขาว่าผลการสอบเอ็นทรานซ์ออกมาแล้ว พรุ่งนี้สามารถไปตรวจสอบที่โรงเรียนได้

หลังจากเฉินโม่คุยเสร็จ เขาก็วางสาย จากนั้นรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปาก

“ผลการสอบเอ็นทรานซ์ออกแล้ว เรื่องสนุกกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้งแล้ว”

เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เจี่ยงหยาวโทรมา

“พี่เฉินโม่ วันนี้จะประกาศผลการสอบเอ็นทรานซ์แล้ว ถ้าพี่ไม่อยากไปโรงเรียน ฉันช่วยพี่ดูได้” เจี่ยงหยาวกล่าวหยั่งเชิงด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

เฉินโม่รู้สึกอบอุ่นหัวใจ เจี่ยงหยาวเป็นคนที่รู้จักเอาใจใส่คนอื่นจริง ๆ

“ไม่ต้อง ผมจะไปดูด้วยตนเอง และแก้ไขปัญหาบางอย่าง”

“……โอเค!” เจี่ยงหยาวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงกังวล

เฉินโม่แต่งตัวแล้วเดินทางไปโรงเรียน

วันที่ประกาศผลการสอบเอ็นทรานซ์ เป็นวันสำคัญของประเทศหัวเซี่ย

นักเรียนที่คะแนนสอบดีจะเฉลิมฉลองกับครอบครัว กระทั่งมีการจัดงานเลี้ยง โดยเชิญญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงมาร่วมเฉลิมฉลอง ที่บุตรหลานของตนเองสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงได้

แต่สำหรับนักเรียนที่สอบไม่ติด วันนี้เป็นวันหายนะ ทุกการถอนหายใจประกอบด้วยวันคืนแห่งความพยายามทุ่มเท แต่การทุ่มเทไม่ได้หมายความว่ามันจะตอบแทนกลับมา

นักเรียนส่วนใหญ่ของชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก ห้องหก มาถึงนานแล้ว

ตอนนี้ยังไม่ได้ประกาศผลสอบ แต่บางคนรู้สึกมีความสุข บางคนรู้สึกกังวล นักเรียนทุกคนต่างรู้ว่าผลการทดสอบของตนเองเป็นอย่างไร

จางเฉียงลุกขึ้นยืนและกล่าวกับทุกคนว่า “เพื่อนนักเรียน ทุกคนยังจำการเดิมพันระหว่างหัวหน้าห้องกับเฉินโม่ได้ไหม?”

เดิมทีด้วยสถานะของจางเฉียง เขาไม่มีคุณสมบัติพูดด้วยซ้ำ แต่คำพูดของเขาเอ่ยถึงหัวหน้าห้อง แล้วยังเกี่ยวข้องกับการเดิมพันที่นักเรียนสนใจ ซึ่งดึงดูดความสนใจของนักเรียนทุกคนทันที

“จำได้แน่นอน! ถ้าไม่ใช่มาเพื่อความสนุก อยู่ที่บ้านก็สามารถตรวจผลการสอบได้ แล้วจะมีใครอยากมาโรงเรียนล่ะ!” นักเรียนหลายคนตอบด้วยรอยยิ้ม

“เฉินโม่ยังไม่มา หรือว่าเขาไม่กล้ามา?” นักเรียนมองที่นั่งของเฉินโม่ที่ว่างเปล่า และกล่าวเยาะเย้ย

เจี่ยงหยาวลุกขึ้นทันที แล้วพูดปกป้องเฉินโม่ “พี่เฉินโม่ บอกว่าอีกสักครู่ก็มาถึงแล้ว!”

จางเฉียงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าเขามา จะเป็นการดีที่สุด”

หัวข้อสนทนาเปลี่ยนไป จางเฉียงกล่าวกับทุกคนอีกครั้งว่า “แต่ตอนที่หัวหน้าห้องกับเฉินโม่เดิมพัน พวกเขาไม่ได้บอกว่าจะเดิมพันอะไร วันนี้พวกเรามาเพิ่มเดิมพันให้พวกเขาสองคนดีไหม?”

เจี่ยงหยาว จ้าวกางและคนอื่น ๆ จ้องจางเฉียงอย่างเย็นชา พวกเขารู้ว่าจางเฉียงต้องการเปลี่ยนวิธีการโจมตีเฉินโม่อย่างแน่นอน

พวกนักเรียนก็สามารถเดาได้ว่าจางเฉียงกำลังคิดอะไรอยู่ เพียงแต่พวกเขารู้สึกสนใจข้อเสนอแนะของจางเฉียงมาก