แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 665

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 665
การโจมตีของตาเฒ่าเว่ยรุนแรงมาก แข็งแกร่งกว่าการโจมตีรวมของปรมาจารย์หกคนในการประชุมบู๊เสียอีก

เฉินโม่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ไม่หลบเลี่ยง จากนั้นเขาปล่อยพลังหมัดออกไปเช่นกัน

ปัง!

เฉินโม่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม แต่ตาเฒ่าเว่ยกระเด็นกลับหัวออกไป

“คุณปู่!” เว่ยอวี้เฉิงอุทานออกมา ในความทรงจำของเขาแล้ว ไม่เคยมีใครที่สามารถทำให้คุณปู่ของเขาถอยด้วยหมัดเดียว

ตาเฒ่าเว่ยยกมือขึ้น “ปู่ไม่เป็นไร เจ้าเด็กคนนี้แข็งแกร่งมาก หลานรู้แล้วใช่ไหมว่าต้องทำยังไง?”

เว่ยอวี้เฉิงพยักหน้า มีความโหดเหี้ยมประกายอยู่ในดวงตา “ผมรู้แล้วครับ”

“อืม!” สีหน้าของตาเฒ่าเว่ยเคร่งขรึม ได้ยินเสียงกระดูกดังไปทั่วร่างกาย จากนั้นพลังที่ทรงพลังอักก็ปะทุออกมาจากร่างกาย

และขณะนี้ ร่างกายของตาเฒ่าเว่ยกลายเป็นซากศพที่น่าสะพรึงกลัว ราวกับซากศพที่คลานออกมาจากหลุมศพ

เซวียมู่หัวไม่เคยเห็นภาพแบบนี้มาก่อน เขาอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย ถอยหลังไปหนึ่งก้าวแล้วมองตาเฒ่าเว่ยด้วยความหวาดผวา

สีหน้าของเฉินโม่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ดวงตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างแรงกล้า “อายุขัยของแกน่าจะหมดนานแล้ว นึกไม่ถึงว่าแกจะสามารถต่ออายุขัยด้อยชีวิตของคนอื่นได้ มิน่าแกถึงได้เสแสร้งทำเหมือนคนแก่ที่ใกล้ตาย ที่แท้เพื่อสร้างภาพจอมปลอมปิดบังความจริงและหลอกลวงคนอื่น”

ตาเฒ่าเว่ยยิ้มด้วยความน่าสะพรึงกลัวและกล่าวว่า “แกรู้ความลับของฉันแล้ว วันนี้แกจะต้องตาย!”

“คนที่สมควรตายคือแกต่างหาก!” น้ำเสียงของเฉินโม่ราบเรียบ และเผยให้เห็นความเย็นชาที่ไม่เคยมีมาก่อน วิธีการต่ออายุขัยของตาเฒ่าเว่ยคืออาศัยดูดซับพลังชีวิตของคนอื่นเพื่อต่ออายุของตนเอง

ไม่รู้ว่ามีคนตายด้วยน้ำมือของตาเฒ่าเว่ยไปมากมายเท่าไหร่แล้ว และไม่รู้ว่าเซวียจื่ออีจะตายด้วยน้ำมือที่โหดเหี้ยมของตาเฒ่าเว่ยหรือยัง

“แปดศพล่าวิญญาณ!”

ทันใดนั้นร่างกายที่เหมือนซากศพของตาเฒ่าเว่ยแยกออกเป็นแปดร่าง แต่ละร่างนั้นเหมือนร่างกายหลักทุกประการ หัวเราะเยาะเย้ยเฉินโม่ด้วยความชั่วร้าย

“เจ้าเด็ก พลังชีวิตของแกจะต้องทรงพลังมากแน่นอน หลังจากฆ่าแกแล้ว ฉันจะดูดซับพลังชีวิตจนแกกลายเป็นซากศพ!”

“ตายเสียเถอะ!”

ร่างแยกทั้งแปดของตาเฒ่าเว่ยพุ่งเข้ามาหาเฉินโม่จากทุกทิศทาง

เฉินโม่กล่าวเยาะเย้ย “แค่เวทมนตร์ ยังกล้ามาแสดงความทุเรศต่อหน้าฉันอีก?”

“ทำลาย!”

แสงสีทองพุ่งออกมาจากกลางศีรษะของเฉินโม่ กระบี่สับสวรรค์ส่งเสียงอย่างร่าเริง พริบตาเดียวก็ทะลุผ่านร่างแยกทั้งแปดของตาเฒ่าเว่ย

พริ้ว!

ร่างทั้งเจ็ดหายไปทันที ร่างหลักของตาเฒ่าเว่ยถูกกระบี่สับสวรรค์โจมตีเช่นกัน แขนของเขาถูกตัดขาดข้างหนึ่ง

“นี่มันอะไรกันแน่!”

ใบหน้าของตาเฒ่าเว่ยเต็มไปด้วยความตกใจ แต่ไม่มีเลือดออกมาจากแขนที่หักแม้แต่หยดเดียว ร่างกายของเขาเหมือนต้นไม้ที่เหี่ยวเฉา

เป็นตามที่เฉินโม่คาดการณ์ไว้ พลังชีวิตในร่างกายของตาเฒ่าเว่ยหมดไปนานแล้ว เขาเแค่อาศัยดูดซับพลังชีวิตของคนธรรมดาทั่วไปเพื่อต่อชีวิตของตนเอง เหมือนซากศพที่ยังมีชีวิต

“แกสมควรตาย!”

เฉินโม่ยื่นมือชี้ออกไป กระบี่สับสวรรค์ที่ลอยอยู่เหนือศีรษะหายไปอีกครั้ง และปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าตาเฒ่าเว่ยทันที กระบี่ขยายใหญ่กลางสามเท่า แล้วฟันไปที่ร่างกายของตาเฒ่าเว่ย

“ไสหัวออกไป!” ตาเฒ่าเว่ยตะโกนเสียงดัง แล้วปล่อยพลังหมัดไปที่กระบี่สับสวรรค์ แสงสีดำปกคลุมอยู่ตรงแขนอีกข้างที่เหลืออยู่ มันคือพลังป้องกันร่างกายที่มีแต่ปรมาจารย์แดนคุ้มกายเท่านั้นที่สามารถทำได้

ฉึก!

เพียงแต่พลังป้องกันบนร่างกายนั้นไม่สามารถต้านพลังของกระบี่สับสวรรค์ได้ แล้วแขนอีกข้างของตาเฒ่าเว่ยก็ถูกตัดขาดเช่นกัน

“นี่มันอะไรกันแน่!”

ตาเฒ่าเว่ยถอยไปด้านหลังหลายก้าวอย่างกะทันหัน มองกระบี่สวรรค์ด้วยความตกใจ

“คุณปู่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?” เว่ยอวี้เฉิงวิ่งมาด้วยความกังวล เมื่อเห็นบาดแผลบนร่างของตาเฒ่าเว่ยแล้ว ทำให้เขารู้สึกตกใจมาก เพราะมันไม่มีเลือดเนื้อ นี่ยังเป็นร่างกายของมนุษย์อยู่หรือเปล่า?

หรือกล่าวว่านี่ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?