แดนนิรมิตเทพ บทที่ 680
การแข่งขันชกมวยเริ่มต้นขึ้น เซี่ยหลางและเป้าหลงเดินขึ้นไปบนเวทีพร้อมกัน ตามคำสั่งของผู้ตัดสินแล้ว การเผชิญหน้าระหว่างทั้งสองก็กำลังจะเริ่มขึ้น
ทันทีที่เป้าหลงขึ้นบนเวที เขาก็ยกนิ้วกลางให้เซี่ยหลาง และแสดงท่าทางเหยียดหยามต่าง ๆ จนทำให้ผู้ชมหัวเราะเสียงดัง
เพียงแต่เซี่ยหลางไม่ได้โกรธแม้แต่น้อย สีหน้าของเขาเคร่งขรึม ดวงตาจับจ้องไปที่เป้าหลง เหมือนเสือชีตาห์ที่รอโอกาสลงมือ
“เจ้าเด็ก ฉันสามารถชกน็อกแกได้ด้วยหมัดเดียว!” เมื่อเป้าหลงเห็นว่าการเหยียดหยามไม่ได้ผล เขาก็เริ่มพูดโจมตีเซี่ยหลาง
แต่เซี่ยหลางยังคงไม่ขยับ และไม่พูดอะไรสักคำ ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ดูแล้วเหมือนจะเต็มไปด้วยจุดบกพร่อง แต่กลับทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถเริ่มลงมือ
“ตายเสียเถอะ!” เป้าหลงเป็นคนที่นิสัยร้อนเหมือนกับชื่อของเขา และไม่มีความอดทน เมื่อเห็นว่าการยั่วยุไร้ประโยชน์ เขาจึงเริ่มทำการโจมตี
ไม่เสียแรงที่เป้าหลงเป็นนักมวยสามอันดับแรกของมวยใต้ดิน หมัดฮุคที่เขาปล่อยออกไป รวดเร็ว โหดเหี้ยม และแม่นยำ ถ้าชกถูกเซี่ยหลาง เกรงว่าเขาคงจะกระเด็นออกไปนอกเวที
“เยี่ยมมาก!” ผู้ชมส่วนใหญ่เดิมพันว่าเป้าหลงเป็นฝ่ายชนะ เมื่อเห็นภาพนี้แล้ว พวกเขาต่างส่งเสียงเชียร์เป้าหลง
เพียงแต่วินาทีต่อมา ทุกคนต่างหุบปาก เบิกตากว้าง และแสดงสีหน้าเหมือนเห็นผี!
เป้าหลงปล่อยหมัดฮุคออกไป แต่ทันใดนั้นเซี่ยหลางที่อยู่ตรงหน้าก็หายไป ความเร็วราวกับผี ปรากฏตัวอยู่หลังเป้าหลงทันที
จากนั้น เขาปล่อยหมัดที่เร็วกว่า โหดเหี้ยมกว่า และแม่นยำกว่า โจมตีส่วนเปราะบางที่สุดบนร่างกายของเป้าหลง
ร่างกายสูงใหญ่กำยำของเป้าหลง ถูกหมัดเล็กของเซี่ยหลางชกจนกระเด็นออกไป เวทีสั่นสะเทือนไปหมด ราวกับว่าอาคารถล่มลง และเสียงดังสนั่น
เป้าหลงหมดสติทันที ผู้ตัดสินเดินไปตรวจสอบ จากนั้นเขาส่งสัญญาณมือให้เจ้ามือ แพทย์สวมเสื้อคลุมสีขาวหลายคนรีบขึ้นไปบนเวที เพื่อช่วยชีวิตเป้าหลง
แต่สุดท้ายไม่สามารถช่วยชีวิตเป้าหลงเอาไว้ได้ และประกาศว่าเขาตายแล้ว!
ผู้ตัดสินไม่จำเป็นประกาศว่าใครเป็นฝ่ายชนะ ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างรู้สึกตกตะลึง
เซี่ยหลางชกเป้าหลงตายด้วยหมัดเดียว และตายทันที!
เหมือนมดชกช้างตายด้วยหมัดเดียว ซึ่งตอนจบเหนือความคาดหมายของทุกคน!
“เป็นแบบนี้ได้ยังไง!”
ฉีหมิงซานเกือบจะทรุดลงบนพื้น ผลลัพธ์นี้ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดมาก นึกไม่ถึงว่านักมวยที่เขาเลือกจะอ่อนแอขนาดนี้!
ผู้ชมที่เดิมพันตามฉีหมิงซาน ต่างเริ่มด่าฉีหมิงซาน เพื่อระบายความโกรธแค้นที่ตนเองสูญเสียเงิน
มู่หรงยานเอ๋อร์ตะโกนว่า “เย้! เงินหนึ่งล้านนี้ได้มาง่ายดายจริงๆ!”
หวางเส้าหยู่หัวเราะด้วยสีหน้าลำพองใจ เลียนแบบท่าทางเมื่อสักครู่ของฉีหมิงซาน โบกสัญญาเดิมพันด้วยความยั่วยุและกล่าวว่า “คุณชายฉี ขอบคุณสำหรับเงินห้าล้านของคุณ!”
ฉีหมิงซานแอบกำหมัดไว้แน่น สีหน้าเคร่งขรึม มันเป็นเงินถึงห้าล้าน ต่อไปเขาทำได้เพียงใช้เงินอย่างประหยัดเท่านั้น ถ้าพ่อรู้เรื่องนี้ เขาจะต้องถูกทุบตีเขาอย่างหนักแน่นอน
“คุณชายฉี เป็นไงบ้าง จะเดิมพันอีกสักสองเกมไหม? ถ้าคุณไม่เดิมพัน ผมก็จะกลับ เพราะผมต้องไปนั่งคิดว่าจะใช้เงินห้าล้านนี้อย่างไร!” หลังจากหวางเส้าหยู่ได้รับเงินแล้ว เขาเดินเข้ามาและยิ้มด้วยความลำพองใจ
“ทำไม คุณชายหวางชนะแล้วก็เตรียมจะหนีเหรอ? ที่แท้คุณเป็นคนที่แพ้ไม่เป็น!” ฉีหมิงซานไม่ยอมเสียเงินห้าล้านให้หวางเส้าหยู่เปล่า ๆ แบบนี้แน่นอน เขาต้องการ พลิกเอาคืน
ฉีเยว่หยูรับรู้ได้ถึงอะไรบางอย่าง จึงรีบเกลี้ยกล่อมว่า “พี่ เงินห้าล้านเสียไปแล้วก็ช่างมันเถอะ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร อย่าเดิมพันอีกเลย!”
หวางเส้าหยู่กล่าวด้วยสีหน้าอย่างเยาะเย้ยว่า “ถูกต้อง คุณชายฉี เงินแค่ห้าล้านเท่านั้น ถือเสียว่าตนเองทำบุญกุศล อย่าเดิมพันอีกเลย”
ฉีหมิงซานกำหมัดจนเกิดเป็นเสียง สีหน้าแดงก่ำ “หวางเส้าหยู่ คุณอย่าลำพองใจ นี่เป็นเพียงนัดแรกเท่านั้น นัดต่อไปผมจะให้คุณคืนมาทั้งต้นทั้งดอก!”
