แดนนิรมิตเทพ บทที่ 694
เพียงแต่สายตาของหวงเจิ้นหลงหยุดอยู่ที่มู่หรงเค่อแค่ชั่วครู่เท่านั้น และสุดท้ายสายตาของเขาก็ไปหยุดอยู่ที่กู้เฟิงที่เป็นผู้ทรงอิทธิพลแห่งเจียงเป่ย
“น้องกู้ สิ่งที่คุณนำไปจากผมคราวที่แล้ว คราวนี้คุณควรจะคืนให้ผมได้แล้ว!” หวงเจิ้นหลงมองกู้เฟิงด้วยสีหน้าเยาะเย้ย
สีหน้าของกู้เฟิงเคร่งขรึม และกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อำนาจการปกครองเมืองเจียงเป็นเวลาห้าปี ถ้าคุณเป็นฝ่ายชนะ มันก็จะกลายเป็นของคุณ!”
ผู้ชมที่อยู่ใต้เวทีรู้สึกประหลาดใจ!
เมืองเจียง เป็นเมืองที่ร่ำรวยและมีผลประโยชน์มากมาย อำนาจการปกครองเป็นเวลาห้าปี อย่างน้อยต้องได้รับผลประโยชน์เป็นเงินหลายร้อยล้านแล้ว!
มันเป็นการเดิมพันที่ใหญ่มาก!
หวงเจิ้นหลงหัวเราะเยาะ เขายังคงไม่พอใจ “ไม่ อำนาจการปกครองอย่างน้อยสิบปี! ต้องบวกเวลาห้าปีที่ถูกคุณแย่งชิงไปด้วย?”
“คุณ!” สีหน้าของกู้เฟิงเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เขาระงับความโกรธอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “แล้วคุณจะใช้อะไรมาแลกเปลี่ยน?”
หวงเจิ้นหลงหัวเราะเสียงดัง เสียงหัวเราะของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง “ผมไม่ต้องใช้อะไรสักอย่าง มีคุณซุนอยู่ที่นี่ คุณแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย!”
“จองหอง!” กู้เฟิงด่า “แบบนี้มันผิดกฎ บอกเดิมพันของคุณออกมา!”
หวงเจิ้นหลงหัวเราะ “เอาล่ะ ถ้าเช่นนั้นผมจะเดิมพันกับคุณด้วยอำนาจการปกครองเมืองหยางเป็นเวลาสิบปี!”
เมืองหยางเป็นเมืองที่มีผลประโยชน์มากกว่าเมืองเจียง เป็นหนึ่งในเมืองชั้นนำของประเทศหัวเซี่ย นึกไม่ถึงว่าหวงเจิ้นหลงจะยอมนำเมืองหยางออกมาเดิมพันกับเมืองเจียง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขามั่นใจว่าจะเป็นฝ่ายชนะ
“ตกลง!” กู้เฟิงพ่นลมออกมา เมื่อผู้ทรงอิทธิพลแห่งเจียงเป่ยที่มีมูลค่าทรัพย์สินหลายหมื่นล้านได้ยินคำว่าเมืองหยางแล้ว อดไม่ได้ที่จะเผยให้เห็นความร้อนรุ่มที่อยู่ในดวงตา
“ลุงสวี่ คราวนี้ต้องอาศัยคุณแล้ว!” กู้เฟิงหันไปโค้งคำนับให้ลุงสวี่ที่อยู่ข้างหลังอย่างสุดซึ้ง “รบกวนด้วย!”
สีหน้าของลุงสวี่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม มีร่องรอยความเศร้าที่เหมือนวีรบุรุษไปแล้วไม่มีวันหวนกลับคืนมา หัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า “วางใจเถอะ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์ แต่ถ้าคิดจะเอาชนะผมมันก็ไม่ง่ายขนาดนั้น!”
“ผมสวี่หลิง มาที่นี่เพื่อรับคำชี้แนะจากยอดฝีมือ!” ลุงสวี่กล่าวเสียงดัง ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็ลอยขึ้นกลางอากาศ เดินอยู่กลางอากาศแล้วขึ้นไปบนเวที
“ว้าว! นึกไม่ถึงว่าเขาจะบินได้!”
“โอ้ สวรรค์ เป็นซูเปอร์แมนหรือเปล่า?”
ใต้เวที คนธรรมดาที่ไม่รู้อะไร ตะโกนด้วยความตกใจและตื่นเต้น
สีหน้าของสมาชิกทั้งสามคนของตระกูลฉีเต็มไปด้วยความตกใจเช่นกัน ถึงแม้ว่าฉีฉางเฟิงมีประสบการณ์และความรู้ที่กว้างขวาง แต่ตอนนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ
“เห็นหรือยัง? โลกที่พวกเราอาศัยอยู่นั้นซับซ้อนกว่าที่พวกลูกคิดมาก!”
สีหน้าของฉีหมิงซานและฉีเยว่หยูเต็มไปด้วยความตกใจ พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของพ่อ
ที่นั่งตรงข้าม หวางเส้าหยู่มองหวงไต้ซือที่อยู่ข้างพ่อ เขาพบว่าขณะนี้หวงไต้ซือกำลังมองขึ้นไปบนเวทีด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความเคารพเลื่อมใส และพึมพำกับตัวเองว่า “นี่ถึงจะเป็นปรมาจารย์อย่างแท้จริง นี่ถึงจะเป็นปรมาจารย์อย่างแท้จริง!”
สำหรับคนตระกูลหวางแล้ว หวงไต้ซือเป็นบุคคลที่อยู่เหนือคนทั่วไป แล้วยอดฝีมือที่เขาพูดถึง จะแข็งแกร่งสักเพียงใด?
หวางเส้าหยู่ไม่กล้าจินตนาการ
สีหน้าของคุณสือที่นั่งข้างเสิ่นฉีเซิ่งเคร่งขรึม ถอนหายใจและกล่าวว่า “นี่ถึงจะปรมาจารย์อย่างแท้จริง!”
สีหน้าของอินทรีขาวกับอินทรีที่อยู่หลังมู่หรงเค่อเปลี่ยนไป ตอนนี้ท่าทางที่เย่อหยิ่งถูกแทนที่ด้วยความเคร่งขรึม
บุคคลนี้แตกต่างจากคุณสือ นี่คือปรมาจารย์อย่างแท้จริง ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกฝึกบู๊!
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของทุกคนแล้ว กู้เฟิงก็รู้สึกลำพองใจเล็กน้อย ลุงสวี่ เป็นการลงทุนที่ฉลาดหลักแหลมที่สุดของพ่อ เพราะเขาได้ปกป้องคุ้มครองตระกูลกู้มาหลายปีแล้ว ตอนนี้เขากลายเป็นปรมาจารย์แดนแปรภาพ เป็นเหมือนมังกรบนท้องฟ้า
ชั่วพริบตาเดียว ลุงสวี่ปรากฏตัวอยู่บนเวทีแล้ว
ท่าทางของซุนบาเทียนไม่เปลี่ยน สีหน้าของเขายังคงเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง เขาหรี่ตามองลุงสวี่ และกล่าวด้วยความเหยียดหยามว่า “ปรมาจารย์แดนแปรภาพ? น่าเสียดายที่เขาเพิ่งจะเข้าสู่แดนชี่แท้เท่านั้น!”
สีหน้าของลุงสวี่เปลี่ยนไป และรู้สึกตกใจ แค่มองแวบเดียวอีกฝ่ายก็สามารถเห็นพลังบำเพ็ญของเขาแล้ว พิสูจน์ได้ว่าความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายสูงกว่าเขามาก
เกรงว่าการต่อสู้ครั้งนี้ท่าจะไม่ดีแล้ว
