แดนนิรมิตเทพ บทที่ 807
ปัง!
การโจมตีอันทรงพลังทำให้ทั้งสองต่างถอยออกไปหลายก้าว บรรดานักเรียนที่อยู่รอบๆ รีบเว้นพื้นที่ให้คนทั้งสอง
นักเรียนเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดา การได้เห็นการต่อสู้ระหว่างนักบู๊ด้วยตาตัวเองแบบนี้ มันน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งกว่าเห็นในโทรทัศน์หรือภาพยนตร์เสียอีก
“เข้ามาอีกที!” กู่หลินเฟิงในเวลานี้รู้สึกเหมือนมีพลังอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เขาตะโกนอย่างเย็นชา แล้วชกออกไปอีกครั้ง
“ฮึ่ม!”
หยุนเทียนหลิงไม่ยอมอ่อนแอให้เห็น ชกกลับไปหนึ่งหมัด
ทั้งสองผลัดกันโจมตี เพียงชั่วพริบตาก็ประมือกันกว่าสิบกระบวนท่าแล้ว พละกำลังอันแข็งแกร่งทำให้นักเรียนทุกคนตกตะลึง
“เอาอีก ฮ่าฮ่า!” กู่หลินเฟิงยิ่งสู้ยิ่งกล้าหาญ หัวเราะลั่นเหมือนคนบ้า พุ่งเข้าไปหาหยุนเทียนหลิงอย่างต่อเนื่อง เหมือนไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
หยุนเทียนหลิงแอบตกใจ “เหตุใดเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้? ชี่แท้ของเขาดูเหมือนจะไม่มีวันหมด ต่อให้เป็นยาวิเศษล้ำเลิศก็ไม่สามารถให้ผลที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้ได้!”
“หรือว่าเขาจะให้กู่หลินเฟิงกินยาทิพย์?”
“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้ ต่อให้มองหาทั่วโลกฝึกบู๊ ก็ไม่พบยาทิพย์มากน้อยเท่าไร เขาจะมีได้อย่างไร?”
“ฉันรู้แล้ว เขายังไม่ได้ดูดซับฤทธิ์ยาทั้งหมดของยาเม็ดเมื่อครู่ ดังนั้นเขาจึงเป็นเหมือนเครื่องจักรต่อสู้ที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ยิ่งสู้ยิ่งกล้าหาญ”
“ไม่ได้ เขามียาเม็ดคอยสนับสนุนอยู่ แต่ยิ่งต่อสู้กับฉันนานเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งเสียเปรียบมากขึ้นเท่านั้น ฉันต้องหาทางสิ้นสุดการต่อสู้โดยเร็วที่สุด!” หยุนเทียนหลิงคิดกับตัวเอง
“หากต้องการสิ้นสุดการต่อสู้โดยเร็ว ต้องใช้เคล็ดวิชาบู๊ของตระกูลหยุนของฉันเท่านั้น กระบี่สับแยกสวรรค์!”
หยุนเทียนหลิงไม่เชี่ยวชาญในการใช้กระบี่สับแยกสวรรค์ แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นที่จะเอาชนะกู่หลินเฟิง
ทั้งสองเปิดการโจมตีอย่างดุเดือดอีกครั้ง ทั้งสองฝ่ายจำต้องล่าถอยด้วยแรงสั่นสะเทือน
สีหน้าของหยุนเทียนหลิงขรึมลง “ผมยอมรับว่าพลังบำเพ็ญของนายเพิ่มขึ้นด้วยการกินยา ซึ่งเพียงพอแล้วที่จะทำให้ผมเห็นเป็นเรื่องจริงจัง แต่มันก็ยังเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ นายยังคงเป็นคู่ต่อสู้ที่พ่ายแพ้ให้ผมอยู่ดี!”
“เอาชนะผมให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน!” กู่หลินเฟิงยิ้มเยาะ
“ตระกูลหยุนของผมยืนหยัดอยู่ในโลกฝึกบู๊จงไห่มานับร้อยปีแล้ว มีเรื่องราวมากมายที่มดอย่างพวกคุณไม่อาจจินตนาการได้ ผมจะแสดงให้นายเห็นถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของตระกูลหยุน” เสียงของหยุนเทียนหลิงเคร่งขรึมน่าเกรงขาม ดั่งเทพมารที่กำลังจะตื่นขึ้นมา
หยุนเทียนหลิงไขว้มือข้างหน้าสิบกว่าครั้ง แต่กลับสำเร็จภายในชั่วพริบตา ความเร็วนั้นเร็วจนถึงขีดสุด
แม้แต่เฉินโม่เองก็มีความแตกต่างกันเล็กน้อย “ทักษะนี้สอดคล้องกับวิถีต้าเต๋า ดูเหมือนว่าตระกูลหยุนจะยังมีความสามารถอยู่บ้าง”
การเคลื่อนไหวของหยุนเทียนหลิงดูเหมือนเชื่องช้า แต่ความจริงแล้วมันเร็วจนถึงขีดสุด การเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขาเสร็จสมบูรณ์ภายในชั่วพริบตา
มือทั้งสองดูเหมือนจะชูดาบยักษ์ที่ไร้รูปร่าง เหาะขึ้นไปฟันเข้าใส่กู่หลินเฟิง
“กระบี่สับแยกสวรรค์!”
หยุนเทียนหลิงคำราม สั่นสะเทือนไปทั่วทุกทิศ นักเรียนขี้ขลาดหลายคนเอามือปิดหู
กู่หลินเฟิงไม่กลัวแม้แต่น้อย เขาใช้มือข้างหนึ่งวาดครึ่งวงกลมบนหน้าอก เหาะขึ้นไปเช่นกัน ก่อนจะปล่อยหมัดออกไป
“บุกเขา!”
กระบวนท่าบุกเขานี้เหมือนกับของเฉินซงจื่อ เฉินโม่ดัดแปลงมาจากหมัดเทพเทียนเสวียน
หากจะบอกว่ากันว่ากระบี่สับแยกสวรรค์ของหยุนเทียนหลิงสอดคล้องกับวิถีต้าเต๋า เช่นนั้นกระบวนท่าบุกเขาก็พัฒนามาจากวิถีต้าเต๋าอย่างแท้จริง
ใครแข็งแกร่งใครอ่อนแอ แค่โจมตีครั้งเดียวก็รู้ผลแล้ว
พลั่ก!
เมื่อทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ หยุนเทียนหลิงถูกโจมตีกระเด็นย้อนกลับเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ ก่อนจะร่วงลงบนพื้น กระอักเลือดออกมาเต็มปาก
ส่วนกู่หลินเฟิงนั้นยืนอยู่กับที่ ร่างกายตั้งตรง ยังคงมีจิตวิญญาณการต่อสู้ที่แข็งแกร่งอยู่บนใบหน้าเช่นเคย
หยุนเทียนหลิงพ่ายแพ้แล้ว!
เสิ่นเจี้ยนเหวินและเพื่อนนักเรียนรอบๆ มองดูภาพนี้อย่างไม่เชื่อสายตา หยุนเทียนหลิงผู้แข็งแกร่งยโสโอหังพ่ายแพ้ให้กับหมัดเดียวหลังจากใช้ท่าไม้ตาย!
หมัดเมื่อครู่ของกู่หลินเฟิง มันแข็งแกร่งถึงระดับไหนกัน?
